Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, srogi zawód. Nie kupiła mnie w tej książce koncepcja "łaski zapomnienia". Nie mówię, że jest niewiarygodna - ale tutaj przydarzyła się zdecydowanie zbyt wielu osobom, żebym mógł ją łyknąć bez zastrzeżeń. Zabrakło mi też silniejszego umocowania w rzeczywistości - niby akcja dzieje się w PRL-u, ale jakoś nie czułem tego klimatu. Gdyby zamienić 1985 na 1995, a milicję na policję nie widziałbym różnicy. Tak, to nie jest rzecz dla miłośników kryminałów z bogatym tłem społeczno-obyczajowym. Tutaj ciężar opowieści spoczywa tylko i wyłącznie na pytaniu "kto zabił", co samo w sobie nie musi być wadą , ale kiedy tożsamość zabójcy zaczynamy podejrzewać szybciej niż bohaterowie to finał musi przynieść rozczarowanie, w tym przypadku spotęgowane naciąganym wyjaśnieniem motywów i okoliczności przestępstwa.

P.S. Fajny był za to pomysł na bohaterkę w depresji, bo porucznik Bogusz robi się ciekawy dopiero w końcówce kiedy wychodzi z niego karierowiczowska małostkowość.

Niestety, srogi zawód. Nie kupiła mnie w tej książce koncepcja "łaski zapomnienia". Nie mówię, że jest niewiarygodna - ale tutaj przydarzyła się zdecydowanie zbyt wielu osobom, żebym mógł ją łyknąć bez zastrzeżeń. Zabrakło mi też silniejszego umocowania w rzeczywistości - niby akcja dzieje się w PRL-u, ale jakoś nie czułem tego klimatu. Gdyby zamienić 1985 na 1995, a...