Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocna kandydatka do tytułu najgorszej książki roku. Na początku pojawia się dedykacja dla Agnieszki Dygant i naprawdę sądzę, że Mróz nie miał na razie konkretnego planu na kontynuację, ale dla aktorki na chybcika ją zmajstrował. Cała ta historia jest jak matrioszka, co rozdział to nowa "prawdziwa" wersja wydarzeń sprzed lat, a każda kolejna coraz mniej trzyma się kupy. Znów, podobnie jak przy "Behawioryście", miałam wrażenie, że autor sobie założył, że historia ma dotrzeć do jakiegoś konkretnego rozwiązania, a to co się wydarzy po drodze, nie musi być wiarygodne, byle prowadziło do celu. Jeśli zgrzytnie mi coś raz, dwa razy - ok, uznaję, że nieprawdopodobne rzeczy też się zdarzają. Tu zgrzytało non stop.
Znowu też pojawia się odhaczanie chwytliwych tematów. Pedofilia w kościele - jest i trzeba o niej mówić, ale tu była wciśnięta na siłę, a nakręcanie się jednej z bohaterek w tym temacie było wręcz śmieszne, a chyba nie o to chodziło.
Powieść bardzo słaba, niedopracowana,  napisana na siłę. Mogłoby jej w ogóle nie być, a jeśli już miała powstać, to należało jej poświęcić znacznie więcej pracy.

Mocna kandydatka do tytułu najgorszej książki roku. Na początku pojawia się dedykacja dla Agnieszki Dygant i naprawdę sądzę, że Mróz nie miał na razie konkretnego planu na kontynuację, ale dla aktorki na chybcika ją zmajstrował. Cała ta historia jest jak matrioszka, co rozdział to nowa "prawdziwa" wersja wydarzeń sprzed lat, a każda kolejna coraz mniej trzyma się kupy....