Jest to niby książka dla dzieci, lecz dorośli również mogą z niej wynieść wiele dobrego. Miły, radosny i dosadny przekaz dziecięcego świata. Pokazanie prób wpasowania się między innych. Delikatne nakreślenie jak wpływa brak jednego z rodzica na dziecko i jego podejście do świata. Historia jest nieco zagmatwana, ale takie bywa życie dziecka, warto spojrzeć na to z jego poziomu.

Jest to niby książka dla dzieci, lecz dorośli również mogą z niej wynieść wiele dobrego. Miły, radosny i dosadny przekaz dziecięcego świata. Pokazanie prób wpasowania się między innych. Delikatne nakreślenie jak wpływa brak jednego z rodzica na dziecko i jego podejście do świata. Historia jest nieco zagmatwana, ale takie bywa życie dziecka, warto spojrzeć na to z jego poziomu.

Wcale nie jestem dzieckiem, ale to była pierwsza książka o aniołku w bamboszkach, którą przeczytałam. I chyba najlepszą reklamą jest fakt, że po niej błyskawicznie sięgnęłam po cały cykl "Dożywocie" i czekałam na kolejne pozycje "Małego Licha". I tylko musiałam ciągle szukać książek po domu, bo wszyscy domownicy , mali i duzi, je sobie wyrywali.
Jeśli ten rodzaj dowcipu i specyficzny język autorki, z dużym dystansem do wielu spraw, jest wam bliski, to polecam serdecznie. Jeśli nie, to nie warto się męczyć.

Wcale nie jestem dzieckiem, ale to była pierwsza książka o aniołku w bamboszkach, którą przeczytałam. I chyba najlepszą reklamą jest fakt, że po niej błyskawicznie sięgnęłam po cały cykl "Dożywocie" i czekałam na kolejne pozycje "Małego Licha". I tylko musiałam ciągle szukać książek po domu, bo wszyscy domownicy , mali i duzi, je sobie wyrywali.
Jeśli ten rodzaj dowcipu i...

Żałuję, że nie mogłam przeczytać książki 30 lat temu, bo jest piękna i myślę, że pomogłaby mi w zmierzeniu się z trudnym światem :) Mimo wszystko teraz jako osoba dorosła też się cieszę, że wpadła w moje ręce. Bardzo "wholesome" opowieść, napisana pięknym językiem. A Wujaszek Turu to już w ogóle, cud miód orzeszki <3

Żałuję, że nie mogłam przeczytać książki 30 lat temu, bo jest piękna i myślę, że pomogłaby mi w zmierzeniu się z trudnym światem :) Mimo wszystko teraz jako osoba dorosła też się cieszę, że wpadła w moje ręce. Bardzo "wholesome" opowieść, napisana pięknym językiem. A Wujaszek Turu to już w ogóle, cud miód orzeszki <3

Bożek zwany Niebożątkiem rośnie rozwija się jednak pewnego dnia musi opuścić dom i wybrać się w końcu do szkoły. Na początku jest w mega euforii, jednak szybko okazuje się, że całkiem inaczej sobie to wszystko wyobrażał. Będzie musiał stawić temu czoło i przy okazji będzie mieć kilka przygód.

Małe Licho pokochałam za żółte bamboszki, uczulenie na własne piórka i to rozkoszne alleluja potrafi zwalić z nóg. Niby książka jest zakwalifikowana jako literatura dziecięca ale polecam przeczytać każdemu bo to bardzo miło spędzony czas. W dodatku książka uczy nawet Nas dorosłych jak sami traktujemy swoje dzieci, ile im poświęcamy uwagi, także warto się nad tym zastanowić. Dialogi między bohaterami z poczuciem humoru i dzieciakom mogą się spodobać. Czas sięgnąć po kolejne tomy i wrócić choć na chwilę do czasów bycia samemu dzieckiem.

Bożek zwany Niebożątkiem rośnie rozwija się jednak pewnego dnia musi opuścić dom i wybrać się w końcu do szkoły. Na początku jest w mega euforii, jednak szybko okazuje się, że całkiem inaczej sobie to wszystko wyobrażał. Będzie musiał stawić temu czoło i przy okazji będzie mieć kilka przygód.

Małe Licho pokochałam za żółte bamboszki, uczulenie na własne piórka i to...

Przeurocze to było!

Przeurocze to było!

Na bajkę nie jest się nigdy za starym… Przekonała mnie o tym wspaniała powieść Marty Kisiel pod tytułem Małe Licho i tajemnica Niebożątka.Oto główny bohater opowieści – chłopiec o imieniu Bożek. Mieszka w urokliwym domu z mamą, dwoma wujkami, pewnym zabawnym potworem spod łóżka, zawsze głodnym psotnikiem z kuchni i będącym mu najbliższym przyjacielem Lichem, czyli jego własnym aniołem stróżem. Tę spokojną, być może nieco dziwną, ale i jakże uroczą codzienność życia Bożka zburzy pewnego wiosennego dnia jedna decyzja o tym, by chłopieć opuścił bezpieczny dom, wyszedł do ludzi i… rozpoczął edukację w najprawdziwsze szkole! Fabuła jest przewrotna. Zaskakuje i jest tak barwna, że chwilami zapominamy o całym naszym świecie. I dobrze! Pierwsze rozdziały wprowadzają nas krok po kroku do rzeczywistości tej książki. Kolejne ukazują kluczową decyzję dla Bożka, Licha i innych mieszkańców domu. Wreszcie docieramy do kulminacyjnego punktu dla tej relacji – wyprawy w zaświaty. I jest tu ciekawie, czasami nieco strasznie, ale za chwilę znów przezabawnie. Dzięki temu opowieść ta okazuje się ciepłą, familijną, ze wszech bezpieczną dla dziecięcego czytelnika. Okazuje się również opowieścią mądrą i niezwykle wartościową. To również ma wielkie znaczenie.

Na bajkę nie jest się nigdy za starym… Przekonała mnie o tym wspaniała powieść Marty Kisiel pod tytułem Małe Licho i tajemnica Niebożątka.Oto główny bohater opowieści – chłopiec o imieniu Bożek. Mieszka w urokliwym domu z mamą, dwoma wujkami, pewnym zabawnym potworem spod łóżka, zawsze głodnym psotnikiem z kuchni i będącym mu najbliższym przyjacielem Lichem, czyli jego...

Nie tylko dla dzieci 💛

Nie tylko dla dzieci 💛

Urocza, ciepła, pełna energii historia o przyjaźni i miłości, która jest silniejsza niż wszytko inne. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale zdecydowanie nie ostatnie. Z pewnością dam ją kiedyś do przeczytania moim przyszłym dzieciom.

Urocza, ciepła, pełna energii historia o przyjaźni i miłości, która jest silniejsza niż wszytko inne. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale zdecydowanie nie ostatnie. Z pewnością dam ją kiedyś do przeczytania moim przyszłym dzieciom.

Nie poczułam tej książki, może po prostu jestem za stara i z lekka irytowało mnie, że niektóre postacie się pojawiają i nagle znikają. Jak dziecko ma się w tym połapać? Jedyne co przyciągnęło moją uwagę to końcówka i postać zgorzkniałego wujka.

Nie poczułam tej książki, może po prostu jestem za stara i z lekka irytowało mnie, że niektóre postacie się pojawiają i nagle znikają. Jak dziecko ma się w tym połapać? Jedyne co przyciągnęło moją uwagę to końcówka i postać zgorzkniałego wujka.

Przeczytałem książkę córkom lat 8 i 6 i obie były zainteresowane historią. Młodszą troszkę przytłoczyła ilość postaci i się gubiła w temacie nie odróżniała początkowo wujków licha, ale z czasem załapała.

Przeczytałem książkę córkom lat 8 i 6 i obie były zainteresowane historią. Młodszą troszkę przytłoczyła ilość postaci i się gubiła w temacie nie odróżniała początkowo wujków licha, ale z czasem załapała.