Świetny zbiór opowiadań. Tworzony przez grupę polskich autorów. Gorąco polecam

Świetny zbiór opowiadań. Tworzony przez grupę polskich autorów. Gorąco polecam

Różne historie, tak jak różne są autorki. Jak to antologie opowiadania jedne gorsze, drugie lepsze. Część autorek znam z innych dzieł, ale staram się nie patrzeć na nie przez pryzmat innych opowieści. Każde opowiadanie pokrótce bym opisała:

1. Kisiel. Lekkie, przyjemne, trzymające w napięciu z dramatycznym końcem. Dawało nieco dziecięcej radości, poucza że w każdej baśni jest ziarno prawdy.
2. Janusz. Nijakie, sci-fi, troszkę wylew emocjonalny. Główna bohaterka ma hard ducha do końca.
3. Białołęcka. Humorystyczna apokalipsa, niezbyt drastyczna, świetna główna bohaterka, chciałoby się o tym całą książkę. Zdobyła moje serduszko i uśmiech.
4. Kubasiewicz. Ciekawa historia, wciągająca, w napięciu trzymająca, ale dziwnym językiem napisana.
5. Zielińska. Historia opisana oczami dziecka. Historia zranionego dziecka. Stopniowo czujemy powód jej odrzucenia przez świat. Zakończenie zmroziło mi serce.
6. Hrycyszyn. Bardzo chaotyczna opowieść. Spodobał mi się motyw urwanego listu i startych słów. Cała historia średnio się klei, za dużo zdarzeń za mało miejsca. Wykreowana opowieść i świat byłaby dobra w formie osobnej książki.
7. Jadowska. Ponownie powala swoją dawką humoru. Zemsta smakuje najlepiej na zimno i to ze szczyptą szaleństwa powoduje że pokochałam to opowiadanie. Mimo że przeskoki czasu są tu duże akcja świetnie się trzymała trzonu. Prosta w zrozumieniu z dawką sarkazmu i masą humoru zdobyła moje serce.
8. Kańtoch. Opowiadanie w formie listu. Dużo nijakich wypowiedzi. Nic się z tego nie wywnioskowało. Nie wiadomo kto jest głównym złym charakterem. Bohaterka walczyła o swój hard ducha ale nic z tego nie wyszło. Nie trafiło do mnie wcale.
9. Raduchowska. Świetnie zaplanowana historia. Wciągająca akcja. Pełna rozterek i emocjonująca. Po prostu wciągnęło do końca.
10. Wójtowicz. Dużo humoru, ciekawy świat. Miłe opowiadanko, ale nieco zbyt płytko opisane. Co jakiś czas jakby brakowało połączenia między scenami. Jest jak wspaniały sen, który umyka nad ranem i pamięta się ogół bez szczegółów.
11. Hałas. Długie, rozbudowane, poruszające. Po prostu piękne. Sci-fi przeplatane scenami z historii dziejów. Historie mierzenia się ze śmiercią teraz i w czasach naszych przodków. Nie lubię takich historii, ale ta zdobyła moje serce, a bohaterowie pokazali hard ducha.
12. Nieznaj. Chaotyczne sci-fi. Brakuje w niej kilku elementów z racji zbyt krótkiego opisania świata. Główny motyw jest niejasny aż do ostatnich akapitów.

Mimo wszystko ta antologia jako całość podobała mi się i wciągnęła mnie.

Różne historie, tak jak różne są autorki. Jak to antologie opowiadania jedne gorsze, drugie lepsze. Część autorek znam z innych dzieł, ale staram się nie patrzeć na nie przez pryzmat innych opowieści. Każde opowiadanie pokrótce bym opisała:

1. Kisiel. Lekkie, przyjemne, trzymające w napięciu z dramatycznym końcem. Dawało nieco dziecięcej radości, poucza że w każdej baśni...

Pewnie nie napiszę nic odkrywczego, ale jak to bywa ze zbiorami opowiadań, jakość opowieści jest zróżnicowana. Szczególnie przypadły mi do gustu: "Jawor", "Dróżniczka", "Dokąd odeszły cienie", "Jest nad zatoką dąb zielony" oraz "Z góry nie patrzą". Pozostałe teksty były dobre, chociaż albo nie zachęcił mnie sposób prowadzenia historii albo język, którym posługiwała się dana autorka. Myślę, ze warto przeczytać, szczególnie jeśli poszukujemy nowych ciekawych autorów.

Pewnie nie napiszę nic odkrywczego, ale jak to bywa ze zbiorami opowiadań, jakość opowieści jest zróżnicowana. Szczególnie przypadły mi do gustu: "Jawor", "Dróżniczka", "Dokąd odeszły cienie", "Jest nad zatoką dąb zielony" oraz "Z góry nie patrzą". Pozostałe teksty były dobre, chociaż albo nie zachęcił mnie sposób prowadzenia historii albo język, którym posługiwała się...

Dobra antologia, być może, ale nic ponadto. Czytałam kolejne opowiadania w nadziei na to COŚ ale w sumie się nie doczekałam. Moją uwagę zwróciły tylko dwa opowiadania - na samym początku "Jawor" (naprawdę doskonały, niesamowity, duszny klimat!) oraz, tym razem raczej negatywnie, opowiadanie "Jest nad zatoką dąb zielony" na sam koniec, które jest dla mnie jednym z tych, które żerują na chorobie i nieszczęściu małego dziecka. W sensie że nic innego tam czytelnika nie chwyta. Tak że, podsumowując, antologia niestety dość przeciętna. Wiem, że nie jest łatwo napisać dobre opowiadanie. Ale jednak chciałoby się więcej.

Dobra antologia, być może, ale nic ponadto. Czytałam kolejne opowiadania w nadziei na to COŚ ale w sumie się nie doczekałam. Moją uwagę zwróciły tylko dwa opowiadania - na samym początku "Jawor" (naprawdę doskonały, niesamowity, duszny klimat!) oraz, tym razem raczej negatywnie, opowiadanie "Jest nad zatoką dąb zielony" na sam koniec, które jest dla mnie jednym z tych,...

Wybija sie wyłącznie kubasiewicz :/ oczekiwania były spore mimo wszystko

Wybija sie wyłącznie kubasiewicz :/ oczekiwania były spore mimo wszystko

szkoda drzew, czasu i pieniędzy

szkoda drzew, czasu i pieniędzy

Zbiór opowiadań z dreszczykiem w tle, niektóre to nawet z porządnym dreszczem :) muszę przyznać, że nie doceniałam polskich autorek fantastyki i dzięki tej lekturze to uległo zmianie. Polecam absolutnie, można zapomnieć o świecie, wciągające historie.

Zbiór opowiadań z dreszczykiem w tle, niektóre to nawet z porządnym dreszczem :) muszę przyznać, że nie doceniałam polskich autorek fantastyki i dzięki tej lekturze to uległo zmianie. Polecam absolutnie, można zapomnieć o świecie, wciągające historie.

Niezły zbiur opowiadań najlepsze to o wielorybie i bezduch

Niezły zbiur opowiadań najlepsze to o wielorybie i bezduch

Jak kazdy zbior opowiadan, takze I ten zawiera te lepsze i te gorsze, ale calosc to fajna rozrywka z fantastyka i odrobina sci-fi

Jak kazdy zbior opowiadan, takze I ten zawiera te lepsze i te gorsze, ale calosc to fajna rozrywka z fantastyka i odrobina sci-fi

Do czytania "Hardej Hordy" siadłam z równym zapałem jak do jedzenia pysznej bułki słodkiej z makiem, której ostatnie gryzy towarzyszą mi w pisaniu tej recenzji.
"Harda horda" to zbiór opowiadań, które łączy nuta, bądź wręcz cała szklanka fantastyki. Jako, że nieczęsto siadam do tej formy, bo najzwyczajniej w świecie nie przepadam za opowiadaniami, to właśnie ów klimat fantastyki nakłonił mnie do zatopienia się między rozdziałami.
Po tytule oczekiwałam od tej lektury więcej hardości, czy to od rozwiązywania sytuacji, charakteru bohaterów czy samych finałów przedstawionych historii. Zamiast tego w większości dostałam śmierć, stratę, dziwnych bohaterów i nieco apokalipsy. Do tego niektóre opowiadania kończyły się jak odcięcie tasakiem końca marchewki. Może miało to skłonić do chwili zastanowienia, ale przy tak krótkiej formie sprawiało to wrażenie braku pomysłu na poprowadzenie historii do końca.
Ale to chyba taki urok antologii - nie wszystko nam się spodoba. A co mi się spodobało? Oczywiście historia pióra Anety Jadowskiej. Choć już ją kiedyś czytałam przy okazji innego zbioru, to z chęcią powróciłam do Zielonego Jaru i ubawiłam się równie dobrze jak za pierwszym razem. Polubiłam też bohaterów z opowieści "Dokąd odeszły cienie" i coś czuje, że zaprzyjaźnię się z twórczością Magdaleny Kubasiewicz.
I już, żeby zamknąć się w top 3 to: mroczny "Bezduch" zdecydowanie się zalicza do najlepszych. To poprowadzenie akcji i było tak dobre! Lubię takie zwroty akcji, tą odrobinę szoku i błysku w oku kiedy wszystkie puzzle jednej układanki tak idealnie układają się w zupełnie inaczej układającą się prawdę.
Pozwólcie, że trzech najgorszych nie wymienię. Skończmy na tym co dobre.
Pozdrawiam,
Czytająca z Herbatą

Do czytania "Hardej Hordy" siadłam z równym zapałem jak do jedzenia pysznej bułki słodkiej z makiem, której ostatnie gryzy towarzyszą mi w pisaniu tej recenzji.
"Harda horda" to zbiór opowiadań, które łączy nuta, bądź wręcz cała szklanka fantastyki. Jako, że nieczęsto siadam do tej formy, bo najzwyczajniej w świecie nie przepadam za opowiadaniami, to właśnie ów klimat...