Mimo wielu zalet, jak na przykład:

1. najlepszy na świecie, wprost genialny opis wykonywania średniowiecznej kary śmierci poprzez spalenie na stosie, obfitujący w szczegóły wizualne, zapachowe, odczucia ofiar, reakcje widzów, prezentujący etap zajmowania się ogniem, spalania oraz płonięcie po śmierci i zapadanie się stosu. Dopiero po przeczytaniu tej książki byłam w stanie zobaczyć oczyma wyobraźni jak ten proceder wyglądał.
2. pikantne wątki obyczajowe;
3. dbałość o prawdę historyczną znaną z podręczników historii;
4. rzetelne przedstawienie warunków życia i obyczajów, reakcji tłumu oraz partykularnych interesów;
6. świetne odtworzenie klimatu narad królewskich i procesu podejmowania decyzji;
7. poruszenie arcyciekawego wątku Templariuszy, którzy do dziś rozbudzają wyobraźnie i stanowią temat teorii spiskowych

całość nie zachwyciła mnie.

Poszczególne części składowe są na naprawdę bardzo wysokim poziomie ale połączone one zostały tak, że "Król z żelaza" nie wciągnął mnie, nie trzymał w napięciu, nie sprawił, że stałam się częścią opisywanych zdarzeń, nie pochłonął mnie doszczętnie. Postaci obserwowałam przez czas czytania jakby przez grube szkło, a ich los do końca był mi obojętny.

Dobra książka, wspaniała lekcja historii, ale jednak zaliczam ją do literatury, którą czyta się do snu. Nie trzeba się bać, że człowieka rozbudzi i że nie będzie można jej skończyć przed ranem.
Polecam z uwagi na rzetelność historyczną mimo, że literacko pozostawiła u mnie pewien niedosyt.

Mimo wielu zalet, jak na przykład:

1. najlepszy na świecie, wprost genialny opis wykonywania średniowiecznej kary śmierci poprzez spalenie na stosie, obfitujący w szczegóły wizualne, zapachowe, odczucia ofiar, reakcje widzów, prezentujący etap zajmowania się ogniem, spalania oraz płonięcie po śmierci i zapadanie się stosu. Dopiero po przeczytaniu tej książki byłam w stanie...