Zdjęcie profilowe kiczcock
Aleja Słoneczna, Thomas Brussig, 1999

Czasami książki skłaniają nas do snucia marzeń o podróżach, innym razem planowany wyjazd inspiruje do sięgnięcia po lektury. Z tym drugim przypadkiem mamy do czynienia w moim dzisiejszym wpisie. Niedługo czeka mnie krótka wizyta w Berlinie. Z tej okazji chciałam przeczytać powstałą w Niemczech powieść.

Wybór padł na "Aleję słoneczną", opowiadającą o losach nastolatków mieszkających tuż przy murze w Berlinie Wschodnim. Książka Brussiga jest lekka i dość zabawna. Autor nie oferuje czytelniczce rozbudowanej fabuły. Powieść składa się z migawek przedstawiających codziennie życie w NRD.

Książkę czyta się szybko. Mi zajęło to 2-3 posiedzenia, czytelniczki bez problemów z koncentracją pewnie pochłoną ją w ciągu jednego.

Nie jest to szczególnie wyróżniająca się pozycja. Trudno chyba, by taka była – przedstawione absurdy życia w NRD, wyglądały bardzo podobnie do tych znanych z komediowych filmów o życiu w PRL-u. Prawdopodobnie szybko zapomnę więc o tej pozycji. Nie zmienia to jednak faktu, że dzięki książce mogłam choć trochę poczuć atmosferę starego Berlina na czym mi zależało.

https://www.instagram.com/p/CrysiB8IbCp/

Zdjęcie profilowe kiczcock
Aleja Słoneczna, Thomas Brussig, 1999

Czasami książki skłaniają nas do snucia marzeń o podróżach, innym razem planowany wyjazd inspiruje do sięgnięcia po lektury. Z tym drugim przypadkiem mamy do czynienia w moim dzisiejszym wpisie. Niedługo czeka mnie krótka wizyta w Berlinie. Z tej okazji chciałam przeczytać powstałą w Niemczech powieść.

Wybór...

Książka zaczyna się od pięknej opowieści jak to w Poczdamie w 1945 r. Churchill, Stalin i Truman dzielili Berlin i 60 ostatnich metrów tytułowej Alei Słonecznej przypadło Stalinowi. Ulica została fizycznie przepołowiona gdy NRD-owscy komuniści wznieśli w sierpniu 1961 r. Mur Berliński. A cała historia dzieje się w latach 70. i 80. i traktuje o nastolatkach, którzy mieszkają w Alei Słonecznej po NRD-owskiej stronie.

Bohaterowie książki Micha, Mario, Gruby, Kudłaty, Okularnik, Miriam, Egzystencjalistka i inni dorastają w cieniu Muru, bawią się, słuchają zachodniej (zakazanej) muzyki, przeżywają pierwsze miłości, zakładają rodziny. Dla tych młodych ludzi Mur Berliński to okazja do zgrywy do kolejnego happeningu i zabawy, która czasami może skończyć się tragicznie. Oni nawet tego muru nie dostrzegają, ale czasami uświadamiają sobie jakie niebezpieczeństwa wiążą się z życiem w jego pobliżu. Na przykład gdy Micha dostaje list miłosny, który wiatr wywiewa na pas śmierci i nie można go odzyskać, chyba że się chce dostać kulkę w łeb. Charakterystyczna jest też historia burzliwej relacji Kudłatego z podwójnym albumem Rolling Stonesów: 'Exile on Main Street', przy czym fakt, że był to album podwójny, okazał się szalenie ważny. Bo, drogie dziatki, to były czasy gdy zachodnie longplaye były w zasadzie niedostępne, przywożono je pojedynczo z zagranicy, a ich właściciele cieszyli się wielkim mirem.

Największym walorem książki Brussiga jest zderzenie naturalnej młodzieńczej radości życia, buntowniczości, skłonności do zgrywy z ponurą NRD-owską rzeczywistością z jej zideologizowaniem, tępymi funkcjonariuszami, rygorystycznymi służbistami. A wszystko to opisane lekko, z wielkim humorem, nie raz się zaśmiewałem, na przykład czytając o zalotach chłopaków do Miriam – najpiękniejszej dziewczyny w szkole.

Wszystko to było niby wesołe i miłe, ale groza wisiała w powietrzu, jak w historii męża sprzedawczyni z warzywniaka, który wymieniał się modelami kolejek z kolekcjonerami z Zachodu, został oskarżony o szpiegostwo, spędził 20 miesięcy w więzieniu, a po wyjściu na wolność nie mógł zrobić trzech kroków bez aparatu tlenowego.

Słuchałem audiobooka we wspaniałej interpretacji Wojciecha Malajkata – szkoda, że ten znakomity aktor tak mało czyta. Ale też odkryłem, że audiobook nie zawiera całej książki, pewne fragmenty zostały pominięte, zatem warto też sięgnąć do wersji papierowej.

Książka zaczyna się od pięknej opowieści jak to w Poczdamie w 1945 r. Churchill, Stalin i Truman dzielili Berlin i 60 ostatnich metrów tytułowej Alei Słonecznej przypadło Stalinowi. Ulica została fizycznie przepołowiona gdy NRD-owscy komuniści wznieśli w sierpniu 1961 r. Mur Berliński. A cała historia dzieje się w latach 70. i 80. i traktuje o nastolatkach, którzy mieszkają...

Urocza, krótka książka o tym, jak mieszkało się w DDR z perspektywy młodzieży. O tym, jak przeżywają swoje pierwsze miłości, problemy, a to wszystko obok "Pasa Śmierci" i każdy marzy o tym, by być po tamtej stronie. Zbiór opowiadań z perspektywy chłopaka, który nie może się pogodzić z obecnym systemem. Bardzo przyjemna, ale smutna jednocześnie.

Urocza, krótka książka o tym, jak mieszkało się w DDR z perspektywy młodzieży. O tym, jak przeżywają swoje pierwsze miłości, problemy, a to wszystko obok "Pasa Śmierci" i każdy marzy o tym, by być po tamtej stronie. Zbiór opowiadań z perspektywy chłopaka, który nie może się pogodzić z obecnym systemem. Bardzo przyjemna, ale smutna jednocześnie.

UWAGA !! MISTRZOWSKA GROTESKA !!!
Thomas Brussig (ur.1965). Książce całą stronę poświęciła Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleja_S%C5%82oneczna
”….. trzecia powieść Thomasa Brussiga, opublikowana w 1999. Akcja powieści rozgrywa się w Berlinie wschodnim na przełomie lat 70. i 80. XX w… …Z jednej strony Aleja Słoneczna jest powieścią o wieku dojrzewania grupy nastolatków w wieku ok. 15 lat. Z drugiej strony ta powieść przedstawia historią mentalności, ponieważ autor rekonstruuje przeszłość na podstawie subiektywnych wspomnień. Dzięki temu tworzy mikrokosmos Alei Słonecznej, w którym panuje silne poczucie wspólnoty, według biograficznej ciągłości. Z uwagi na te aspekty powieść Brussiga klasyfikowana jest do utworów, które wprowadzają dyskusję o nostalgii. Brussigowi zarzucono jednak, że przedstawił NRD jako spokojną i bajkową krainę….”
I o te „bajkową krainę” idzie, bo czy się komu podoba czy nie, ja też żyłem w „bajkowej krainie” PRL, bo czasu odwilży, tylko, że końca lat 50. i lat 60. I nikt mnie tego nie jest w stanie odebrać, bo każda „pierwsza miłość” jest bajkowa, bez względu na polityczną rzeczywistość.
Książka Brussiga jest wspaniała, lecz moja byłaby jeszcze lepsza, bo my żyliśmy w „najweselszym baraku obozu KDL”. Nim ją napiszę, polecam próbkę takiego humoru napisaną przez Andrzeja Zaorskiego, w ramach rehabilitacji po udarze mózgu, pt. „Ręka, noga, mózg na ścianie : orzeł, reszka”, która na LC ma zaledwie 6,32 (34 ocen i 7 opinii) .

Ze względu na wartość poznawczą okresu naszego dojrzewania i naszych fascynacji, obie zasługują na 10/10, bo ignorancja młodych na temat radości życia (mimo wszystko!!!) w PRL czy NRD jest porażająca.

Obserwując moje dzieci, wnuki i ich znajomych, dochodzę do wniosku, że my mieliśmy o wiele więcej marzeń i pożądań, o wiele więcej radości z ich , chociażby cząstkowego, spełnienia, więc możecie nam zazdrościć, że to my przeżywaliśmy młodość w o wiele ciekawszych czasach. A książkę gorąco polecam, bo to lekcja prawdziwej historii

UWAGA !! MISTRZOWSKA GROTESKA !!!
Thomas Brussig (ur.1965). Książce całą stronę poświęciła Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleja_S%C5%82oneczna
”….. trzecia powieść Thomasa Brussiga, opublikowana w 1999. Akcja powieści rozgrywa się w Berlinie wschodnim na przełomie lat 70. i 80. XX w… …Z jednej strony Aleja Słoneczna jest powieścią o wieku...

Ta mała książeczka o grupie przyjaciół zamieszkujących Berlin Wschodni naprawdę chwyciła mnie za serce. Jest to lekka opowieść i z każdej jej strony przebija niezwykła młodzieńcza naiwność, ale naiwność prawdziwa. I to jest właśnie piękne.

Ta mała książeczka o grupie przyjaciół zamieszkujących Berlin Wschodni naprawdę chwyciła mnie za serce. Jest to lekka opowieść i z każdej jej strony przebija niezwykła młodzieńcza naiwność, ale naiwność prawdziwa. I to jest właśnie piękne.

Jak dla mnie dość lekka książka na odprężenie opisująca niełatwy czas dorastania grupki młodzieży w czasach NRD. Czytało się przyjemnie, lecz jak dla mnie książka zbyt szybko się skończyła:)

Jak dla mnie dość lekka książka na odprężenie opisująca niełatwy czas dorastania grupki młodzieży w czasach NRD. Czytało się przyjemnie, lecz jak dla mnie książka zbyt szybko się skończyła:)

Aż sama przed sobą wstydzę się tego, ile literackiej satysfakcji dostarczyła mi ta króciutka powieść - nie pochłonęłam jej w jeden wieczór tylko dlatego, że za późno zaczęłam czytać.
Perypetie miłosne grupki piątki przyjaciół są pretekstem do przedstawienia realiów życia w DDR - widzianych z dystansu, z przymrużeniem oka, ocenianych z dobrotliwą ironią, jaką daje tylko czas.
Dawno żadna powieść tak serdecznie mnie nie rozbawiła. Kto pamięta czasy muzyki w formacie innym niż mp3 i potrafi już z czułością, a nie zażenowaniem, myśleć o swoich pierwszych szkolnych miłościach, ten doceni. Frazesów o iskrzącym dowcipie i lekkim piórze nie będzie, bo powieść broni się sama, bez copywriterskich szlagierów drukowanych na tylnej okładce.

Aż sama przed sobą wstydzę się tego, ile literackiej satysfakcji dostarczyła mi ta króciutka powieść - nie pochłonęłam jej w jeden wieczór tylko dlatego, że za późno zaczęłam czytać.
Perypetie miłosne grupki piątki przyjaciół są pretekstem do przedstawienia realiów życia w DDR - widzianych z dystansu, z przymrużeniem oka, ocenianych z dobrotliwą ironią, jaką daje tylko...

Aleja Słoneczna to ulica dzieląca dwa niemieckie państwa . Ulica która według autora ma ponad cztery kilometry długości , ale tylko sześćdziesiąt metrów jej zostało po tak zwanej stronie wschodniej . Właśnie o tej mniejszej części i jej mieszkańcach opowiada ta niewielka objętościowo książka . Głównym jej bohaterem i narratorem jest Michael Kuppisch , zwany dalej Micha , jest jeszcze Kudłaty , Okularnik i Gruby , no i piękna dziewczyna w której kochają się wszyscy okoliczni chłopcy - Miriam . Za to ona woli młodzieńców zza muru , ponieważ uważa ,że tamci lepiej całują . Rodzina Kuppischów to wspomniany wyżej Micha , jego tata Horst - motorniczy i mama Doris , a także Bernt i Sabine starsze od Michy rodzeństwo . Ponieważ jak zawsze i wszędzie ludzie nie wybierają sobie w jakich latach i czasach przychodzi im żyć , tak i młodzi ludzie z mniejszego kawałka ulicy Słonecznej nie rozpaczali szczególnie . Robili co mogli i jak mogli korzystali ze swej młodości . Słuchali '' zakazanej '' zachodniej muzyki , którą oczywiście najpierw trzeba było własnym sumptem zdobyć , a czasem nawet podwójny album Rolling Stonesów niespodziewanie potrafi uratować życie . Jest jeszcze groteskowy Haintz , brat matki Michy , który też kiedyś mieszkał przy ulicy słonecznej , a obecnie jego część została po zachodniej stronie . W związku z czym wujaszek Haintz przemyca przez granicę różne rzeczy , które można przewieźć zupełnie legalnie . Na przykład batoniki w skarpetkach , lub żelki w gatkach . Wciąż też narzeka że rodzina siostry mieszka w takim maleńkim mieszkanku i jeszcze na dodatek '' wyłożonym '' azbestem ,co niewątpliwie spowoduje u nich wszystkich raka . Młodzi ludzie z ulicy słonecznej , mają marzenia , na przykład takie aby iść do szkoły '' nie politycznej '' , tylko czy takie szkoły w ogóle istnieją ? Matka Michy chce aby ten studiował w Rosji a Micha twierdzi że '' Do Rosji jedzie się albo z karabinem w ręku , albo z kulą u nogi '' . Autor w swojej opowieści pokazuje też sytuacje zupełnie groteskowe , pisanie referatów za obrazę Lenina , albo przykłady po których można poznać który sąsiad należy do STASI , a co za tym idzie , na którego trzeba uważać . O czym jeszcze jest ta książka ? O tym za co można trafić do zachodniej gazety (łącznie ze zdjęciem) i jakie to będzie miało skutki po '' właściwej '' stronie Muru . Za co można być aresztowanym w strefie przygranicznej , o tym że miłość potrafi pokonać różne granice nawet te z zasiekami (sposoby wydobywania '' listu miłosnego '' - bezcenne).:) Też o tym jakich sposobów używano by ukryć tak cenne i z takim trudem zdobyte płyty z muzyką zachodnią oraz wiele jeszcze innych oddemonizowanych spraw dziejących się w tamtym czasie w '' Dedeerówku '' . Thomas Brussig kończąc swoją opowieść napisał '' Tak naprawdę chciało się na to wszystko rzygać od początku do końca , ale my przecież świetnie się bawiliśmy '' i tak należy moim zdaniem potraktować tę opowieść , jak świetną zabawę :) Polecam.

Aleja Słoneczna to ulica dzieląca dwa niemieckie państwa . Ulica która według autora ma ponad cztery kilometry długości , ale tylko sześćdziesiąt metrów jej zostało po tak zwanej stronie wschodniej . Właśnie o tej mniejszej części i jej mieszkańcach opowiada ta niewielka objętościowo książka . Głównym jej bohaterem i narratorem jest Michael Kuppisch , zwany dalej Micha ,...

Czytając "Aleję Słoneczną" wciąż przyłapywałam się na pytaniu: "Skąd ja to znam?". Bo rzeczywistość enerdowskiego Berlina niejednokrotnie przypominała mi świat mojej licealnej młodości.

Nastoletni bohaterowie powieści Thomasa Brussiga zmagają się z siermiężną rzeczywistością, tęsknie spoglądając za żelazną kurtynę, którą mają na wyciągnięcie ręki - Berlin Zachodni to dla nich symbol wolności, niezależności i dostatku, to świat, w którym można kupić płyty z ukochaną muzyką, wymarzone ciuchy i kosmetyki, smaczną czekoladę i aromatyczną kawę. Tam nie ma zakazanych piosenek i książek, niemile widzianych fryzur i strojów. Tam wszystko jest inne, lepsze, bardziej przyjazne zwykłemu człowiekowi...
Ten mit towarzyszy młodym bohaterom na co dzień i jest stałym elementem ich marzeń. Nieraz też staje się przyczyną zabawnych, ale i dramatycznych sytuacji.

Humor i powaga przeplatają się w tej powieści od początku do końca. Mamy w niej wszystko, co jest typowe dla wieku dorastania w siermiężnym kraju tzw. demoludów. Są też elementy ponadczasowe, takie jak: miłość, przyjaźń, konflikt pokoleń.

Czyta się "Aleję Słoneczną" szybko, lekko i przyjemnie, raz uśmiechając się, raz wpadając w refleksyjny nastrój.

Czytając "Aleję Słoneczną" wciąż przyłapywałam się na pytaniu: "Skąd ja to znam?". Bo rzeczywistość enerdowskiego Berlina niejednokrotnie przypominała mi świat mojej licealnej młodości.

Nastoletni bohaterowie powieści Thomasa Brussiga zmagają się z siermiężną rzeczywistością, tęsknie spoglądając za żelazną kurtynę, którą mają na wyciągnięcie ręki - Berlin Zachodni to dla...

Nie spodziewałem się tak dobrej książki, choć, co prawda, słuchałem jej interpretacji wg Wojciecha Malajkata. Bardzo lekka, z humorem, który do mnie przemawia. Przemiła odskocznia od trudniejszych tekstów, jak dla mnie bardzo świeża. Nie można było się oderwać od słuchania. Jeśli komuś uda się zdobyć wersję papierową - niech nie waha się przeczytać!

Nie spodziewałem się tak dobrej książki, choć, co prawda, słuchałem jej interpretacji wg Wojciecha Malajkata. Bardzo lekka, z humorem, który do mnie przemawia. Przemiła odskocznia od trudniejszych tekstów, jak dla mnie bardzo świeża. Nie można było się oderwać od słuchania. Jeśli komuś uda się zdobyć wersję papierową - niech nie waha się przeczytać!