Moja żona twierdzi, że moja ciekawość jest tak wielka, że jestem gotowy przeczytać nawet książkę telefoniczną od początku do końca. To prawda, ale nie dotyczy Kacicy. 105 stron i pass. Życie jest zbyt krótkie.
To niby surrealizm, niby miało być jak u Kafki ( nie lubię Kafki ). Dla mnie sztuczne i bez sensu. Już dziękuję.

Moja żona twierdzi, że moja ciekawość jest tak wielka, że jestem gotowy przeczytać nawet książkę telefoniczną od początku do końca. To prawda, ale nie dotyczy Kacicy. 105 stron i pass. Życie jest zbyt krótkie.
To niby surrealizm, niby miało być jak u Kafki ( nie lubię Kafki ). Dla mnie sztuczne i bez sensu. Już dziękuję.

Lektura obowiązkowa!
To trochę abstrakcyjna historia stworzenia szkoły dla...katów...także dla dziewczynek! Choć abstrakcja to mocno osadzona w ponurych czasach czechosłowackiego socjalizmu lat 50-60 XX wieku. Śmieszy, przeraża, brzydzi i zmusza do myślenia.
Mnie tę książkę polecił znany w PL Czechofil - Mariusz Szczygieł.
Autor po wydaniu tej książki miał kłopoty z powrotem do kraju, ponieważ czescy celnicy uznali, że obraził i ośmieszył ich ojczyznę...
Na początku jest pewna przydługa scena kiedy główny bohater tłumaczy filozoficznie przyczyny powołania takiej szkoły. Warto ją jednak przeczytać, bo wprowadza zarówno w realia socjalistycznej Czechosłowacji jak i abstrakcyjny świat powieści; trochę prześmiewczy, trochę przerażający.
Tej książki się nie zapomina. Polecam

Lektura obowiązkowa!
To trochę abstrakcyjna historia stworzenia szkoły dla...katów...także dla dziewczynek! Choć abstrakcja to mocno osadzona w ponurych czasach czechosłowackiego socjalizmu lat 50-60 XX wieku. Śmieszy, przeraża, brzydzi i zmusza do myślenia.
Mnie tę książkę polecił znany w PL Czechofil - Mariusz Szczygieł.
Autor po wydaniu tej książki miał kłopoty z...

Zaskakująca historia o kacicy w soc-realistyczno-baśniowym anturażu. + informacje o fachowej strangulacji
taka ukryta perełka

Zaskakująca historia o kacicy w soc-realistyczno-baśniowym anturażu. + informacje o fachowej strangulacji
taka ukryta perełka

Początek ciekawy, potem niestety gorzej. Nie wiem czy to potrzeba zadziwiania pomysłami autora, czy moje nieprzygotowanie do tematyki szkoleniowej, ale nie chciałbym już tej książki trzymać w ręku. Pozycja jedynie dla bardzo zaawansowanych wielbicieli czeskiego stylu, myślałem że do nich należę, ale jednak nie.

Początek ciekawy, potem niestety gorzej. Nie wiem czy to potrzeba zadziwiania pomysłami autora, czy moje nieprzygotowanie do tematyki szkoleniowej, ale nie chciałbym już tej książki trzymać w ręku. Pozycja jedynie dla bardzo zaawansowanych wielbicieli czeskiego stylu, myślałem że do nich należę, ale jednak nie.

Jeśli ktoś mnie zapyta, czy ta książka mi się podobała, odpowiem - nie . To było ciekawe doświadczenie, ale tak okropny, dziwny i kontrowersyjny styl pisania, sprawił, że była to dla mnie męczarnia. Nigdy tak długo nie czytałam jednej książki. Z jednej strony czeski lubiany przez mnie absurd i kontrowersyjne opisy, z drugiej odniesienie do wszystkiego i równocześnie do niczego. Jeśli to Kohouta najlepsza książka, to niestety nie sięgnę po żadną inną.
Pomysł miał Kohout może i dobry, ale gorzej z wykonaniem. Czytało się to po prostu źle. Książka ta jest w Czechach znana, chyba nawet jest obowiązkową lekturą, więc postanowiłam zapytać, co o niej sądzą moi trzej brneńscy "kamarádí". Nie przekażę dosłownie, ale każdy z nich użył niecenzuralnych słów. To aż tak nie dziwi, bo przecież niektóre polskie lektury, których czytać również się nie da, są wyniesione na piedestał i są uważane za dumę narodową.

Jeśli ktoś mnie zapyta, czy ta książka mi się podobała, odpowiem - nie . To było ciekawe doświadczenie, ale tak okropny, dziwny i kontrowersyjny styl pisania, sprawił, że była to dla mnie męczarnia. Nigdy tak długo nie czytałam jednej książki. Z jednej strony czeski lubiany przez mnie absurd i kontrowersyjne opisy, z drugiej odniesienie do wszystkiego i równocześnie do...

Pewnie, gdybym czytał w liceum, zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Pewnie dla kogoś może być szokująca - dla mnie niezbyt. Fajne erudycyjne wstawki z historii sztuki katowskiej (kaciej? katostwa?).
W dołączonych do książki podziękowaniach autor wymienia liczne osoby, które zmotywowały go do dokończonia powieści. I tą potrzębę motywacji widać miejscami w książce. Nie wszystko się klei tak jak by mogło (a może i powinno),miejscami męczące. Metafora za to przednia i po uwzględnieniu historycznych okolicznośni (a także biograficznych) należy się autorowi high five. Oby nie pierdnął!

Pewnie, gdybym czytał w liceum, zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Pewnie dla kogoś może być szokująca - dla mnie niezbyt. Fajne erudycyjne wstawki z historii sztuki katowskiej (kaciej? katostwa?).
W dołączonych do książki podziękowaniach autor wymienia liczne osoby, które zmotywowały go do dokończonia powieści. I tą potrzębę motywacji widać miejscami w książce. Nie...

Książka dziwna... początek bardzo mi się spodobał... tematyka niezwykle oryginalna... spodziewałam się książki z dobrym, inteligentnym czeskim humorem. Potencjalnie książka taka powinna być - miała ku temu idealne warunki. Natomiast momentami musiałam przerzucać kartki, nie będąc w stanie czytać ponieważ granice przyzwoitości i subtelności zostały mocno przekroczone.

Książka dziwna... początek bardzo mi się spodobał... tematyka niezwykle oryginalna... spodziewałam się książki z dobrym, inteligentnym czeskim humorem. Potencjalnie książka taka powinna być - miała ku temu idealne warunki. Natomiast momentami musiałam przerzucać kartki, nie będąc w stanie czytać ponieważ granice przyzwoitości i subtelności zostały mocno przekroczone.

Rewelacyjna powieść! Przewrotna i dowcipna.

Niestety to wydanie (seria Stehlik) ze względu na stosunkowo małą, nieorganiczną dla oka czcionkę sprawia, że przez tekst trzeba się przedzierać. Styl Kohouta jest niełatwy (mało dialogów, bardzo długie, najeżone skrótami myślowymi) i wymagający skupienia, a taka forma nie ułatwia jego przyswojenia na pewno. Polecałbym wygrzebanie w bibliotece pierwszego wydania (choć podobno tłumaczenie sprzed rewizji zawiera parę kwiatków).

Rewelacyjna powieść! Przewrotna i dowcipna.

Niestety to wydanie (seria Stehlik) ze względu na stosunkowo małą, nieorganiczną dla oka czcionkę sprawia, że przez tekst trzeba się przedzierać. Styl Kohouta jest niełatwy (mało dialogów, bardzo długie, najeżone skrótami myślowymi) i wymagający skupienia, a taka forma nie ułatwia jego przyswojenia na pewno. Polecałbym...

Dziwna to książka, żeby nie napisać: dziwaczna. I nawet to nie o tematykę mi idzie, chociaż moim zdaniem Autor wielokrotnie przekracza granice dobrego smaku. Pomysł jest kontrowersyjny, jednak można od biedy, przy dużej dawce dobrej woli, uznać go za oryginalny i nośny w tamtych, dysydenckich czasach, ale już sam sposób realizacji był dla mnie mało strawny. Narracja rwie się, jest dziwnie (!) poszadkowana, przerywa się nagle i przechodzi w inny wątek, trudno się momentami połapać czy jest się jeszcze w poprzedniej opowieści czy już w następnej, teraz czy wcześniej. Męczące to i mało, jak dla mnie, komunikatywne. Dziwiłam się, kiedy mój mąż czytając „Kacicę“ stękał i marudził, teraz ja trochę postękałam i pomarudziłam. Nie poddałam się i doczytałam do końca. Trudno mi jednak napisać, że ta lektura mnie w jakikolwiek sposób ubogaciła. Może kiedyś miała urok antyrządowego wybryku. Dzisiaj po uroku, lekkości i po antysystemowości nie zostało, jak dla mnie, ani śladu. „Kacica“ jest raczej męczącą ramotą, tylko dla naprawdę wytrwałych czytelników. A Lizince tak daleko do gombrowiczowskiej Iwony jak samemu Kohoutowi do Gombrowicza. Znaj proporcium, mocium panie.

Dziwna to książka, żeby nie napisać: dziwaczna. I nawet to nie o tematykę mi idzie, chociaż moim zdaniem Autor wielokrotnie przekracza granice dobrego smaku. Pomysł jest kontrowersyjny, jednak można od biedy, przy dużej dawce dobrej woli, uznać go za oryginalny i nośny w tamtych, dysydenckich czasach, ale już sam sposób realizacji był dla mnie mało strawny. Narracja rwie...

Ogromne rozczarowanie.
Przede wszystkim - strasznie napisana i tak samo strasznie się to czyta. Raz - powtórzenia oraz mnóstwo irytujących wtrąceń narratora w dialogach.
Dwa - dziwna stylistyka, zdania tak bardzo złożone, że na końcu zapomina się początku. Trzy - dłużyzny i "nieśmieszyzny" aka humor na siłę. Ja uwielbiam czeską literaturę i czeski humor, nawet (zwłaszcza?) ten głupawy i "prymitywny", ale tutaj nie wiem co to miało być. Ogólnie - nudnawa i nijaka.
Cztery gwiazdki - tylko za sam pomysł na kacicę.

Ogromne rozczarowanie.
Przede wszystkim - strasznie napisana i tak samo strasznie się to czyta. Raz - powtórzenia oraz mnóstwo irytujących wtrąceń narratora w dialogach.
Dwa - dziwna stylistyka, zdania tak bardzo złożone, że na końcu zapomina się początku. Trzy - dłużyzny i "nieśmieszyzny" aka humor na siłę. Ja uwielbiam czeską literaturę i czeski humor, nawet...