"Głównym celem człowieka nie jest dążenie do przyjemności ani unikanie bólu, lecz właśnie poszukiwanie w swoim życiu sensu. Dlatego jesteśmy nawet gotowi cierpieć, pod warunkiem, że nadamy swojemu cierpieniu jakieś znaczenie." 💔

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, co czuje człowiek pozbawiony wolności i wieziony w obozie koncentracyjnym?
Co czuje człowiek otaczany przez śmierć?
Co czuje człowiek bedący przedmiotem okrutnych tortur, zarówno psychicznych jak i fizycznych?
Co czuje człowiek wycieńczony codzienną pracą ponad siły?
Czy może mimo wszystko nie stracić woli życia i głęboko wierzyć w jego sens?

Ocalały z obozów koncentracyjnych, Viktor E.Frankl, pisze o zachodzących w umysłach więźniów procesach, dzięki którym byli oni w stanie przystosować się do egzystencji w obozie. Obozowa rzeczywistość stała się dla niego przedmiotem obiektywnej naukowej analizy. Wiedział, że więźniów, którzy tracili wiarę w swoją przyszłość czekała śmierć. Utrata wszelkiej nadziei miała dla nich katastrofalne skutki. Gdy przestali oni dostrzegać w swoim życiu jakikolwiek cel i sens, automatycznie zakładali, że nie mają już po co żyć! Poddawali się..

"Życie stawia każdemu z nas pytania, a jedynym sposobem, aby na nie odpowiedzieć, jest odpowiadać za własne życie, być za nie odpowiedzialnym."

Uznawana za jedną z najbardziej wpływowych, sprzedana w nakładzie 12 milionów egzemplarzy to książka, którą w swoim życiu po prostu trzeba przeczytać!
Po prostu trzeba!!!

"Głównym celem człowieka nie jest dążenie do przyjemności ani unikanie bólu, lecz właśnie poszukiwanie w swoim życiu sensu. Dlatego jesteśmy nawet gotowi cierpieć, pod warunkiem, że nadamy swojemu cierpieniu jakieś znaczenie." 💔

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, co czuje człowiek pozbawiony wolności i wieziony w obozie koncentracyjnym?
Co czuje człowiek otaczany...

„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to pierwsze spotkanie z twórczością Viktora E. Frankla. Przeczytałam książkę i... nie żałuję. Autor opisuje swoje doświadczenia z obozów koncentracyjnych. Jest to lektura trudna i bardzo emocjonująca. Wiele obrazów i sytuacji opisanych przez autora pozostaje w pamięci. Książka zawiera w sobie wielce wartościowy przekaz oraz daje do myślenia. Porządkuje życie czytelnika, zmieniając jego spojrzenie.

„Człowiek w poszukiwaniu sensu” to pierwsze spotkanie z twórczością Viktora E. Frankla. Przeczytałam książkę i... nie żałuję. Autor opisuje swoje doświadczenia z obozów koncentracyjnych. Jest to lektura trudna i bardzo emocjonująca. Wiele obrazów i sytuacji opisanych przez autora pozostaje w pamięci. Książka zawiera w sobie wielce wartościowy przekaz oraz daje do...

Pamiętacie kontrowersję jaką wywołał podręcznik Roszkowskiego Historia i teraźniejszość ? Takie książki zamiast edukować przynoszą więcej szkody niż pożytku. Człowiek w poszukiwaniu sensu do nich należy.

Autorem napisanej w 1945 roku opowieści jest były więzień obozu Auschwitz, a prywatnie neurolog i psychiatra. Na karty tej krótkiej opowieści przenosi własne doświadczenia, kładąc nacisk na aspekt psychologicznych reakcji, pokazując wpływ obozu na psychikę i to jak owe doświadczenia rezonują w człowieku, gdy obóz już opuści.

Ta niewielka objętościowo książka będzie miała tyle samo przeciwników, co zwolenników. Dla niektórych będzie kopalnią wiedzy, natchnie, wzbudzi refleksję, inni zarzucą jej zbyt
moralizatorski charakter i nie będą w żaden sposób identyfikować się z przekonaniami i głoszonymi tu prawdami.

Przeszkadzał mi sposób wypowiedzi autora, jakoby wszystkie rozumy pozjadał, zbyt przechwalał się swoją wiedzą. Lecz nie to uderzyło we mnie najbardziej, tylko tezy jakie wygłaszał, a jedną z nich najbardziej.
Otóż według Victora E.Frankla kobiety bezdzietne są nieszczęśliwe, a posiadanie dziecka to jedyny sens życia.
Takie twierdzenia są mocno krzywdzące, a już na pewno nie powinny znaleźć się w książce adresowanej do młodzieży.
Całość mocno przesiąknięta jest religijnością, przez co traci na uniwersalności. Miałam też poczucie, że autor jest na cenzurowanym.
W mojej ocenie dzieło wymaga ponownego przeredagowania, od momentu ukazania minęło już wiele czasu, a mentalność ludzka także ewoluowała.

Pamiętacie kontrowersję jaką wywołał podręcznik Roszkowskiego Historia i teraźniejszość ? Takie książki zamiast edukować przynoszą więcej szkody niż pożytku. Człowiek w poszukiwaniu sensu do nich należy.

Autorem napisanej w 1945 roku opowieści jest były więzień obozu Auschwitz, a prywatnie neurolog i psychiatra. Na karty tej krótkiej opowieści przenosi własne...

Viktor E. Frankl był psychiatrą, który przeżył obozy koncentracyjne. Stworzył ideę logoterapii mówiąca o tym, że sens i cel życia mogą nas uzdrowić, pomóc przejść najgorsze chwile.

Frankl był w Auschwitz oraz Dachau. Ta książka jest po części jego pamiętnikiem, wspomnieniami z nieludzkich dni wojny. Ukazuje też siłę przetrwania człowieka oraz moment poddania się. W drugiej części poznajemy logoterapię i Frankla jako psychiatrę.

To krótka i bardzo ciekawa książka o tym, co najważniejsze o celu i sensie życia. Czymś, co dla niektórych jest trudne do odkrycia. O poczuciu wolności i potędze ludzkiego umysłu i ducha. "Człowiek w poszukiwaniu sesnu" nie jest typową literaturą obozową ukazująca jedynie brud, strach i obozowe okropieństwa. To historia ludzi z perspektywy psychiatry.

Wersja dla młodych czytelników zawiera skrócone opisy filozoficzne. I chociaż książeczka ma jedynie 190 stron i jest niewielkich gabarytów nie stanowi najłatwiejszej lektury.
Myślę, że każdy człowiek powinien przyjrzeć się tak ważnej kwestii jaką stanowi sens życia. W końcu to nasze życie.
Współpraca reklamowa

Viktor E. Frankl był psychiatrą, który przeżył obozy koncentracyjne. Stworzył ideę logoterapii mówiąca o tym, że sens i cel życia mogą nas uzdrowić, pomóc przejść najgorsze chwile.

Frankl był w Auschwitz oraz Dachau. Ta książka jest po części jego pamiętnikiem, wspomnieniami z nieludzkich dni wojny. Ukazuje też siłę przetrwania człowieka oraz moment poddania się. W drugiej...

Bestsellerowa książka Viktora E. Frankla - austriackiego psychiatry i psychoterapeuty pochodzenia żydowskiego, więzienia obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz, twórcy logoterapii (metody psychoterapeutycznej ukierunkowanej na rozważania nad sensem) w wersji dla młodych czytelników.

To klasyczne dzieło literatury obozowej, które jest ponadczasowym studium życia w nazistowskich obozach zagłady, ukazującym okrucieństwo Holokaustu. Jednocześnie to uniwersalne lekcje dotyczące radzenia sobie z cierpieniem i znajdowania celu w życiu.

------------

Choć książka liczy 190 stron a całość wspomnień autora z obozu 108 - czytałam ją 4 dni.
Nie potrafię czytać tego typu książek ciurkiem.
Sytuacje, które opisuje Frankl są przerażające i okrutnie przytłaczające. Kiedy doszłam do fragmentu, w którym pisze, że więźniowie potrafili obojętnie przejść wobec okropnych scen i wydarzeń - nie potrafiłam znieść myśli, w jak tragicznym stanie były ich umysły, żeby zobojętnieć na krzywdę współwięźniów.

Podziwiam wiedzę i rozważania autora. To jak po wyzwoleniu potrafił przekuć te doświadczenia w coś niewiarygodnie dobrego. Frankl przez resztę pomagał innym ludziom i sam potrafił żyć dalej mimo, że po powrocie dowiedział się o śmierci wszystkich najbliższych osób, w tym jego 24 letniej żony.

Jeszcze przed wywiezieniem do obozu zaczął formułować tezę, że poszukiwanie sensu stanowi klucz do zdrowia psychicznego i rozwoju człowieka.
Jako więzień nieoczekiwanie zmuszony był dokonać oceny własnego sensu życia. To, że przetrwał wynikało z jego woli życia, instynktu samozachowawczego, kilku wspaniałomyślnych aktów ludzkiej przyzwoitości i sprytu. Oczywiście przeżycie zależało także od ślepego losu, jednakże aby przetrwać codzienne upokorzenia, potrzeba było czegoś więcej.
Miał również świadomość, że nie zależnie od tego co się z nim stanie, ma wolność wyboru postawy w obliczu cierpienia.

Wydawnictwo podaje, że książka została również wzbogacona o mapy i fotografie. Niestety nic takiego nie znajdziemy.

Bestsellerowa książka Viktora E. Frankla - austriackiego psychiatry i psychoterapeuty pochodzenia żydowskiego, więzienia obozów koncentracyjnych, m.in. Auschwitz, twórcy logoterapii (metody psychoterapeutycznej ukierunkowanej na rozważania nad sensem) w wersji dla młodych czytelników.

To klasyczne dzieło literatury obozowej, które jest ponadczasowym studium życia w...

Są książki, które przeczytamy i zapominamy, urocze, przyjemne, wesołe, w zakamarkach pamięci trzymamy nazwisko autora, by wziąć jego kolejną książkę, ponieważ lubimy styl pióra. Bywają także takie, które nas dotykają i tu też możemy rozgraniczyć na te mocniej i lżej; klasyfikacje często robimy podświadomie, lubimy mieć wszystko uszeregowane, odpowiednio zaszufladkowane, ponieważ taka natura, istnieją rzeczy, które pomimo naszego ciągłego biegu w życiu, muszą mieć swoje miejsce.

Tym razem, jak zwykle u mnie, wybrały oczy ; ta #człowiekwposzukiwaniusensu ptak na okładce (oznaka wolności),kwiaty, a w oddali kominy i druty, ale jakoś tak inaczej. Najpierw widzę radość życia, potem dopiero strach śmierci. Viktor E. Frankl stworzył książkę o radzeniu sobie z w radykalnych sytuacjach, ukazuje moralne wybory w beznadziei, stworzył obozową książkę – dzieło, od lat absorbujące uwagę czytelnika.

„Co mnie nie zabija, czyni mnie silniejszym”. Nietzsche

„Żadna siła na ziemi nie odbierze ci tego, czego doświadczyłeś”.

Poczułam smród, zobaczyłam brud i odnalazłam światełko w tunelu, które pozwala mi dokonać wyboru. Owszem mogę się znieczulić, pozornie poddać, ale wolna myśl zawsze może we mnie się tlić, mogę dokonać wyboru, nawet w sytuacji, gdy ta możliwość zostanie mi odebrana. Pozorny pan mego ciała, nie jest władcą mego ducha. Nasza jaźń potrzebuje celu, a taki każdy z nas ma w sobie, dąży do niego, chroni i pielęgnuje, a on trzyma nas przy życiu, nadaje sens i równowagę.

Nie mogę napisać oczarowana, bo jakże mogłabym, po przeczytaniu o obozie koncentracyjnym, a jednak… jestem urzeczona potęgą życia, która wylewa się z każdej strony. Optymizmem i siłą dającą nadzieję.

„… nie istnieje coś takiego jak odpowiedzialność zbiorowa!”

Są książki, które przeczytamy i zapominamy, urocze, przyjemne, wesołe, w zakamarkach pamięci trzymamy nazwisko autora, by wziąć jego kolejną książkę, ponieważ lubimy styl pióra. Bywają także takie, które nas dotykają i tu też możemy rozgraniczyć na te mocniej i lżej; klasyfikacje często robimy podświadomie, lubimy mieć wszystko uszeregowane, odpowiednio zaszufladkowane,...

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby posługując się konkretnym przykładem, przekazać czytelnikom, że życie ma sens w każdych okolicznościach, nawet tych najbardziej nieludzkich.”

Propozycja czytelnicza, która każdego dnia roku wiele wniesie, ale jesienią, kiedy najchętniej dokonujemy życiowych przemyśleń, ze szczególną mocą przemawia. Mnóstwo wartościowych przekazów do wychwycenia i poddaniu refleksjom, co bardzo cenne, uwzględnieniu rozważań w codzienności, podniesienia psychologicznego wymiaru pozornej zwyczajności, świadomego nadania jej sensu. Zbieramy życiowe doświadczenia, jednych omijają tragedie poza naturalnym cyklem życia, inni zmuszeni są intensywnie ich doznawać.

Viktor E. Frankl oprowadza po okresie, w którym człowiek osiągnął szczyty okrucieństwa, wyzwolił najpodlejsze zachowania, doprowadził do zdehumanizowania. Przedstawia osobiste doświadczenia jako więźnia obozów koncentracyjnych, naoczną relację ocalałego z pogromu, jednego z licznych skazanych na zatracenie. Jednak nie koncentruje się na opisach zbrodni, masowej eksterminacji, bezwzględnej zagładzie, a na tym, co dzieje się w człowieku, który za wszelką cenę pragnie przetrwać, jak radzi sobie w zaistniałych okolicznościach, do czego jest zdolny, aby wydłużyć własne, przyjaciela i bliskich życie, jak wiele zniesie. Przemawia stwierdzenie: jakkolwiek by to brzmiało – my wiemy: najlepsi z nas stamtąd nie powrócili.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2023/10/czowiek-w-poszukiwaniu-sensu.html

„Zależało mi przede wszystkim na tym, aby posługując się konkretnym przykładem, przekazać czytelnikom, że życie ma sens w każdych okolicznościach, nawet tych najbardziej nieludzkich.”

Propozycja czytelnicza, która każdego dnia roku wiele wniesie, ale jesienią, kiedy najchętniej dokonujemy życiowych przemyśleń, ze szczególną mocą przemawia. Mnóstwo wartościowych przekazów...

Literaturę obozową bardzo często. I cieszę sie, że takie pozycje jak ta są i wciąż są wydawane, wznawiane i czytane.
To jest całkiem co innego, wspomnienia naocznego świadka, który przeżył, który wszystko odczuł na własnej skórze. Przetrwał selekcję, głodowe rację żywnościowe, wycieńczajaca pracę. Widział mnóstwo cierpienia, śmierci, zła, sadyzmu i okrutnych aktów przemocy.
Ale autor przedstawia to wszystko także z perspektywy lekarza psychiatry, który w tym wszystkim szuka celu, sensu i próbuje analizować ludzkie zachowania.
Mamy pokazane również podstawy logoterapii czyli tego nad czym autor całe życie pracował.
Ta książka to wersja dla młodych czytelników, ale moim zdaniem absolutnie niczego jej nie brak. Jest to pozycja niezwykle wartościowa, która naprawdę trzeba przeczytać.

Literaturę obozową bardzo często. I cieszę sie, że takie pozycje jak ta są i wciąż są wydawane, wznawiane i czytane.
To jest całkiem co innego, wspomnienia naocznego świadka, który przeżył, który wszystko odczuł na własnej skórze. Przetrwał selekcję, głodowe rację żywnościowe, wycieńczajaca pracę. Widział mnóstwo cierpienia, śmierci, zła, sadyzmu i okrutnych aktów...

Literatura obozowa napisana z perspektywy świadków i tych, którzy przeżyli piekło wojny, jest dla mnie jedyną wartościową wobec tych wszystkich historii, które powstają obecnie.

“Człowiek w poszukiwaniu sensu” to inna jakość wśród tych wspomnień, z racji profesji autora. Psychologiczne podejście do cierpień wojennych i obozowych. I może dlatego, że Frankl podszedł do tego w sposób bardziej naukowy, spowodował, że mój ból czytania wydarzeń z czasów pobytu w obozie był… inny. Nie był mniejszy czy większy, ale odbierałam go inaczej. Nawet w chwilach, gdy opisywał konkretne wydarzenia, pałowanie przez kapo i śmierć wielu współwięźniów.

Jako, że to wersja dla osób młodszych, rozdział dotyczący logoterapii, czyli metody stosowanej przez Frankla został skrócony, ale nie na tyle, by nie zrozumieć podstawowych jej założeń. Czytelnik może sam wypracować i zinterpretować założenia logopedii a także znaleźć wady i zalety takiego podejścia, jakie prezentował Autor.

Przyznaję, że największym moim zaskoczeniem było połączenie wspomnień obozowych z rozdziałem naukowym, psychologicznym. Po przeczytaniu wstępu nie byłam pewna, czy zostanę przekonana do takiego połączenia, ale dzięki części pierwszej, wspomnieniom, lepiej zrozumiałam założenia, które Frankl przedstawiał w części teoretycznej.

[współpraca barterowa: @wydawnictwoczarnaowca]

Literatura obozowa napisana z perspektywy świadków i tych, którzy przeżyli piekło wojny, jest dla mnie jedyną wartościową wobec tych wszystkich historii, które powstają obecnie.

“Człowiek w poszukiwaniu sensu” to inna jakość wśród tych wspomnień, z racji profesji autora. Psychologiczne podejście do cierpień wojennych i obozowych. I może dlatego, że Frankl podszedł do tego...

W ostatnim czasie w moje ręce trafiły książki o tematyce obozowej, czasach Holocaustu. Trudna tematyka. Ciężka. Niezrozumiała. Czytając "Człowiek w poszukiwaniu sensu" usta miałam wciąż rozchylone jakbym nie dowierzała w to co czytam. A przecież niejednokrotnie czytałam o tym, bo tak wiele zostało spisane na ten temat. Książka Viktora wzbudza ogromne emocje. Poznajemy wspomnienia autora. Naprawdę szczegółowo zostaje opisane życie obozowe. Selekcja, kto na prawo, kto na lewo. Racje żywnościowe, rodzaj wykonywanej pracy, stosowane kary itd. Próba przetrwania. Czytając książkę miałam wciąż jedną myśl - to wszystko jest niemożliwe. Bo ile może znieść człowiek? Pozbawiony dosłownie wszystkiego. Godności, szacunku. Obdarty z człowieczeństwa.
Jest to trudna lektura. Jednakże uważam, że bardzo ważna. Kończąc dodam tylko, że po jej przeczytaniu dostajemy niesamowitą lekcję dotyczącą radzenia sobie z cierpieniem i znajdowania celu w życiu.

W ostatnim czasie w moje ręce trafiły książki o tematyce obozowej, czasach Holocaustu. Trudna tematyka. Ciężka. Niezrozumiała. Czytając "Człowiek w poszukiwaniu sensu" usta miałam wciąż rozchylone jakbym nie dowierzała w to co czytam. A przecież niejednokrotnie czytałam o tym, bo tak wiele zostało spisane na ten temat. Książka Viktora wzbudza ogromne emocje. Poznajemy...