Moje pierwsze i jedyne spotkanie z twórczością Frankla. Teksty są mocne, dogłębnie poruszające. Można znaleźć w nich wiele mądrości, lecz niektóre poglądy autora odbieram jako niezwykle radykalne. Szanuję jego stanowisko (niewątpliwie bliskie wierze chrześcijańskiej, z którą się identyfikuję,) lecz nie podzielam znacznej części przekonań, zaprezentowanych w tych esejach. Lektura wywołała u mnie dyskomfort.

Moje pierwsze i jedyne spotkanie z twórczością Frankla. Teksty są mocne, dogłębnie poruszające. Można znaleźć w nich wiele mądrości, lecz niektóre poglądy autora odbieram jako niezwykle radykalne. Szanuję jego stanowisko (niewątpliwie bliskie wierze chrześcijańskiej, z którą się identyfikuję,) lecz nie podzielam znacznej części przekonań, zaprezentowanych w tych esejach....

Dzisiaj przychodzę do was z opinią o książce: O sensie życia Viktor E. Frankl. Tytuł brzmi bardzo górnolotnie, a czy książka mi się podobała? Ani trochę.

Pięknymi słowami starano się pokazać, że w życiu tak samo jak i szczęśliwe momenty ważne są również te smutne i przynoszące ból. Według mnie to nie jest prawda. Nie powinniśmy się godzić na wszystko co nam los przyniesie. Moim zdaniem, jeżeli ktoś jest chory i cierpi to powinien wyrażać swoje uczucia, może przeklinać, bruździć, wyrażać swoje emocje. To wcale nie jest sprawiedliwe, nie jest tak że mu się to należało. Czasami małe dzieci cierpią na straszne choroby, czują ogrom bólu i co ? Należało im się? Powinny to znosić z godnością i być wdzięczne, że jeszcze żyją? No nie, dla mnie to straszne pieprzenie.

Kolejna sprawa, zgadzam się, że każdy ból kształtuje nasz charakter, wszystkie złe sytuacje sprawiają to, że jesteśmy tym kim jesteśmy. Ale kurcze, nie musimy być za to wdzięczni. Porównanie do życia obozowego, gdzie ludzie byli katowani, głodzeni i tęsknili za problemami i bólem codziennego życia jest zrozumiałe. Ktoś kto ma dobrze nie będzie chciał mieć źle. Zawsze chcemy dla siebie jak najlepiej. Nigdy nie rozumiem tego, że mamy godzić się na wszystko co przyniesie los i powinniśmy się z tego cieszyć. Jak mi pewien "wielki autor" powiedział, estetyka tego dzieła znajduje się na antypodach mojego idiolektu i to nie jest książka dla mnie. Zgadzam się. Ja w tej książce żadnego sensu nie odnalazłam. Co więcej, ta książka była mega nudna i demotywująca do czegokolwiek. I tak wiem, trzeba się cieszyć każdym dniem, wszystkim co nas czeka, gdyż nigdy nie wiadomo ile nam jeszcze życia zostało, ale bez przesady. Ja jak coś jest chujowe to mówię że jest chujowe a nie że dziś mój los wystawiony jest na próbę i ja na pewno ją przezwyciężę. Książki nie polecam a wy sprawdźcie sami.

Dzisiaj przychodzę do was z opinią o książce: O sensie życia Viktor E. Frankl. Tytuł brzmi bardzo górnolotnie, a czy książka mi się podobała? Ani trochę.

Pięknymi słowami starano się pokazać, że w życiu tak samo jak i szczęśliwe momenty ważne są również te smutne i przynoszące ból. Według mnie to nie jest prawda. Nie powinniśmy się godzić na wszystko co nam los...

Taka o... sensie życia

Taka o... sensie życia

1) Nie pytaj "czego oczekuję od życia?", ale: "czego życie oczekuje od ciebie?"

2) Pomimo doświadczenia nędzy i śmierci, bólu psychicznego lub fizycznego, pomimo doświadczenia bycia więźniem obozów koncentracyjnych zawsze można powiedzieć życiu "tak".

Ciężko dyskutować z ostatnią tezą, biorąc pod uwagę życiorys Autora...

1) Nie pytaj "czego oczekuję od życia?", ale: "czego życie oczekuje od ciebie?"

2) Pomimo doświadczenia nędzy i śmierci, bólu psychicznego lub fizycznego, pomimo doświadczenia bycia więźniem obozów koncentracyjnych zawsze można powiedzieć życiu "tak".

Ciężko dyskutować z ostatnią tezą, biorąc pod uwagę życiorys Autora...

Ciężka książka, pozwalająca spojrzeć na życie i jego sens nieco inaczej. Wciąż uważam, że "Człowiek w poszukiwaniu sensu" tego autora to najlepsze, co mogłam przeczytać. Ta nie była dla mnie tak emocjonująca, ale wciąż niesamowicie ciekawa. To takie trzy wykłady, trochę filozoficzne, trochę oparte o doświadczenia autora i innych osób. Wymagają na pewno większego skupienia.

Interesujące spojrzenie na sensowność życia osób chorych śmiertelnie lub chorych psychicznie.

Uważam, że warto. I na pewno będę zbierać wszystkie książki Frankla.

Ciężka książka, pozwalająca spojrzeć na życie i jego sens nieco inaczej. Wciąż uważam, że "Człowiek w poszukiwaniu sensu" tego autora to najlepsze, co mogłam przeczytać. Ta nie była dla mnie tak emocjonująca, ale wciąż niesamowicie ciekawa. To takie trzy wykłady, trochę filozoficzne, trochę oparte o doświadczenia autora i innych osób. Wymagają na pewno większego skupienia....

Z BIBLIOTEKI BRATA

Dawno nie miałam w swoich rękach tak przejmującej książki, która wiele zmieniła w moim myśleniu. Ta lektura oparta jest na prawdziwych przeżyciach autora. Możemy znaleźć tutaj naprawdę bardzo dużo historii, które już nigdy nie wyjdą z naszej pamięci. Przyznam szczerze, że podczas czytania pojawiały się w moich oczach łzy. Nie jest to pozycja dla każdego. Osoby, które mocno wszystko przeżywają, mogą mieć kłopot z dotrwaniem do końca. Ta książka aktualna jest także dzisiaj. Jest ona dla nas swoistą lekcją życia. Zachęcam do przeczytania tej powieści, gdyż naprawdę warto. Nie będziecie żałować.

Z BIBLIOTEKI BRATA

Dawno nie miałam w swoich rękach tak przejmującej książki, która wiele zmieniła w moim myśleniu. Ta lektura oparta jest na prawdziwych przeżyciach autora. Możemy znaleźć tutaj naprawdę bardzo dużo historii, które już nigdy nie wyjdą z naszej pamięci. Przyznam szczerze, że podczas czytania pojawiały się w moich oczach łzy. Nie jest to pozycja dla...

Dużo lepiej mi się czytało „Człowiek w poszukiwaniu sensu”, tamta lektura ma według mnie większą moc w oddziaływaniu na czytelnika, a „o sensie życia” to bardziej suche wykłady. W pierwszej połowie mnie nudziła, w drugiej połowie zaczynala ciekawić. Niemniej jednak, ogromnie podziwiam postać Frankla i ta książka jest oczywiście wartościowa i można znaleźć kilka ciekawych sentencji. Polecam, ale na pewno nie tak jak „w poszukiwaniu sensu”

Dużo lepiej mi się czytało „Człowiek w poszukiwaniu sensu”, tamta lektura ma według mnie większą moc w oddziaływaniu na czytelnika, a „o sensie życia” to bardziej suche wykłady. W pierwszej połowie mnie nudziła, w drugiej połowie zaczynala ciekawić. Niemniej jednak, ogromnie podziwiam postać Frankla i ta książka jest oczywiście wartościowa i można znaleźć kilka ciekawych...

„Coraz bardziej pojmuję, że życie jest tak nieskończenie sensowne, że także w cierpieniu i nawet w klęsce musi tkwić sens”

Dziś u mnie niezwykła książka. Książka, która zmusza do refleksji. Mimo że przeczytałam ją już dawno, to dopiero ułożyłam sobie wszystko na tyle, aby Wam o niej powiedzieć.
Powiedzcie mi, czy Was listopad też nastraja w taki melancholijny nastrój? Mnie ten miesiąc zawsze kojarzy się z takim zwolnieniem, zadumą. Z pewną nostalgią. Taka jest właśnie książka, o której chcę Wam opowiedzieć.

„Jedenaście miesięcy po wyzwoleniu z nazistowskich obozów koncentracyjnych Viktor E. Frankl wygłosił w Wiedniu szereg publicznych wykładów. Psychiatra, który wkrótce stał się sławny na całym świecie, wyjaśnił swoje główne myśli na temat sensu życia i odporności nawet w obliczu wielkich przeciwności […]”.

„O sensie życia” to niezwykle przejmująca opowieść. Opowieść pełna bólu i rozpaczy. Jednak także nadziei i pomocy. Tę książkę zaczęłam czytać po wypadku, w którym ucierpiała moja babcia. Tym bardziej emocjonalnie podeszłam do całej sprawy. W książce mamy zawarte trzy rozdziały. Każdy z nich jest odrębnym wykładem, ale każdy łączy się z każdym.

Frankla poznałam już na studiach. Jeden z wykładowców od psychoterapii polecał nam jego twórczość i wspominał o jego niesamowitym wkładzie w tę dziedzinę. Jako takie pojęcie o jego twórczości już miałam. Chociaż zupełnie inaczej jest, gdy ktoś nam opowiada o książce, a gdy czytamy ją sami. Emocje, które nam towarzyszą, są zupełnie inne.

Ciężko mi pisać o tej książce bez ściśniętego gardła i pewnego wzruszenia. Odnalazłam w niej niesamowitą ilość cytatów, które pięknie odnoszą się do życia i do cierpienia. Autor w swoich rozważaniach odwołuje się do prawdziwych przypadków, nie mówi suchym językiem, ale stara się zarysować praktycznie to, o czym mówi.

Frankl jest twórcą logoterapii, czyli psychoterapii, która jest nastawiona na znalezienie sensu w życiu. I o tym jest ta książka. O odnalezieniu siebie, o akceptacji tego, że czasami nie mamy wpływu na to, co się z nami dzieje. Jednocześnie Autor stara się nam uzmysłowić, że akceptacja, wcale nie wiąże się z odpuszczeniem i poddaniem się.

W swojej książce Autor zawiera także szereg zagadnień z zakresu bioetyki. Porusza zagadnienia dotyczące eutanazji, podejścia do pacjenta, odpowiedzialności lekarza. Z wykładów z bioetyki pamiętam, że są to niezwykle ważne zagadnienia, które są bardzo ważne w dzisiejszym świecie. Szczególnie ważne jest podejście lekarza do pacjenta. Powinno być podmiotowe, tzn. człowiek powinien być traktowany jako chory, a nie jako przypadek.

Autor porusza także problem samobójstw (sam prężnie działał, aby zminimalizować ich ilość, starał się pomagać młodym ludziom. Uważał, że jeżeli los/przeznaczenie chciałoby, aby człowiek popełnił samobójstwo, to mu się to uda, a skoro trafia w ręce lekarza, to znaczy, że lekarz ma być lekarzem i ratować życie). W tej krótkiej książce jest poruszone wiele zagadnień. Nie starczyłoby miejsca, aby jest wszystkie opisać.

Ta książka zmusiła mnie do wielu przemyśleń. Jest bardzo ciężka. Ze względu na ładunek emocjonalny, jaki może za sobą nieść. Wiem też, że nie każdy będzie się z Autorem zgadzał. Dlatego istnieje wiele szkół psychoterapii. Dla wielu będzie to zwykła gadka o tym, że mamy pogodzić się z cierpieniem. Dla mnie to książka, która pozwala zrozumieć, że czasami nie mamy wpływu na to, że cierpimy, ale mimo to nie możemy się poddać, a przeżyć życie pomimo tego cierpienia.

„Coraz bardziej pojmuję, że życie jest tak nieskończenie sensowne, że także w cierpieniu i nawet w klęsce musi tkwić sens”

Dziś u mnie niezwykła książka. Książka, która zmusza do refleksji. Mimo że przeczytałam ją już dawno, to dopiero ułożyłam sobie wszystko na tyle, aby Wam o niej powiedzieć.
Powiedzcie mi, czy Was listopad też nastraja w taki melancholijny nastrój? Mnie...

Po prawie roku po wyzwoleniu z nazistowskich obozow,Viktor E.Frankl wyglosil mnostwo wykladow na temat zycia i odpornosc na przeciwienstwa. Sam doswiadczyl bolesnej straty,glodu czy leku. Ta ksiazkaz duzym przeslaniem.
"Spalem i snilem,
ze zycie jest radoscia.
Zbudzilem sie i zobaczylem,
ze zycie jest obowiazkiem.
Pracowalem i widze
obowiazek jest morderca."

Po prawie roku po wyzwoleniu z nazistowskich obozow,Viktor E.Frankl wyglosil mnostwo wykladow na temat zycia i odpornosc na przeciwienstwa. Sam doswiadczyl bolesnej straty,glodu czy leku. Ta ksiazkaz duzym przeslaniem.
"Spalem i snilem,
ze zycie jest radoscia.
Zbudzilem sie i...

Dzisiaj przychodzę do Was z opinią książki, która mimo iż liczy zaledwie 160 str, jest naprawdę wartościową lekturą, która nie jednemu czytelnikowi da do myślenia.

Victor E. Frankl, austriacki psychiatra i psychoterapeuta, więzień obozów koncentracyjnych. Był doktorem filozofii, a także profesorem neurologii i psychiatrii.
"O sensie życia" to zbiór wykładów, które autor wygłosił niedługo po wyzwoleniu z nazistowskich obozów koncentracyjnych. Jego wykłady są niezwykle ciekawe, wzruszające i przede wszystkim dające do myślenia i skłaniające do refleksji. Zbiór wyjątkowych opowiadań dotyczących sensu ludzkiego życia, radzenia sobie z kłopotami, podejmowaniem trudnych decyzji naprawdę zasługuje na uwagę.
Książka krótka ale bardzo ciekawa i wartościowa.

Dziękuję wydawnictwu za możliwość przeczytania książki ♥️

Dzisiaj przychodzę do Was z opinią książki, która mimo iż liczy zaledwie 160 str, jest naprawdę wartościową lekturą, która nie jednemu czytelnikowi da do myślenia.

Victor E. Frankl, austriacki psychiatra i psychoterapeuta, więzień obozów koncentracyjnych. Był doktorem filozofii, a także profesorem neurologii i psychiatrii.
"O sensie życia" to zbiór wykładów, które autor...