Bardzo dobry kolejny tom z Dionizą w roli głównej. Tym razem akcja dzieje się w szpitalu rehabilitacyjnym. Ile może być w takim szpitalu zabójstw? Warto przeczytać,

Bardzo dobry kolejny tom z Dionizą w roli głównej. Tym razem akcja dzieje się w szpitalu rehabilitacyjnym. Ile może być w takim szpitalu zabójstw? Warto przeczytać,

Bardzo lubię kryminały Hanny Greń i dużo przeczytałam. „Zabójcza terapia” to kolejny z Dionizą Remańską. Tym razem to nie ona prowadzi śledztwo bo przebywa w szpitalu rehabilitacyjnym. Odegrało jednak dużą rolę w śledztwie prowadzonym przez Jakuba Zapatę. Okazało się, że w szpitalu, gdzie leczyła się Dioniza, doszło do kilku zabójstw. Śledztwo nie jest łatwe, nie ma motywu, na dodatek wszyscy pracownicy szpitala mają alibi. „Nic tu do niczego nie pasowało, a przecież zabójstwa czworga ludzi mające miejsce w tym samym szpitalu w ciągu niespełna miesiąca musiały w jakiś sposób się ze sobą łączyć. Dioniza i Zapata drogą dedukcji doprowadzają do znalezienia morderców. Ciekawa fabuła, dobre dualogi, wyraziści bohaterowie, ale zbyt wolne tempo akcji. Wnikliwie opisane relacje pacjentów ośrodka.

Bardzo lubię kryminały Hanny Greń i dużo przeczytałam. „Zabójcza terapia” to kolejny z Dionizą Remańską. Tym razem to nie ona prowadzi śledztwo bo przebywa w szpitalu rehabilitacyjnym. Odegrało jednak dużą rolę w śledztwie prowadzonym przez Jakuba Zapatę. Okazało się, że w szpitalu, gdzie leczyła się Dioniza, doszło do kilku zabójstw. Śledztwo nie jest łatwe, nie ma...

Ostatni tom o Dionizie Remańskiej jest tym, który najbardziej mi się podobał. Chyba dlatego, że nie było w nim tyle Dionizy. Na pierwszy plan wysuwają się również inni bohaterowie, przez co książka jest ciekawsza, a akcja wciąga, że trudno się oderwać od lektury.
Na minus - ciągłe promowanie palenia, niemal wszyscy bohaterowie ciągle wychodzą na papierosa.
Samą książkę polecam, w sumie nie trzeba znać poprzednich części.

Ostatni tom o Dionizie Remańskiej jest tym, który najbardziej mi się podobał. Chyba dlatego, że nie było w nim tyle Dionizy. Na pierwszy plan wysuwają się również inni bohaterowie, przez co książka jest ciekawsza, a akcja wciąga, że trudno się oderwać od lektury.
Na minus - ciągłe promowanie palenia, niemal wszyscy bohaterowie ciągle wychodzą na papierosa.
Samą książkę...

To już kolejny tom serii, gdzie główną bohaterką jest Dioniza Remańska. Jak zawsze nie zawiodłam się.

To już kolejny tom serii, gdzie główną bohaterką jest Dioniza Remańska. Jak zawsze nie zawiodłam się.

Dioniza Remańska po ostatnich wydarzeniach, powoli dochodzi do siebie. Jest wściekła na swoją nie sprawność i za wszelką cenę chcę jak najszybciej dojść do formy. Udaje się zatem do pewnego sprawdzonego miejsca, gdzie jej rehabilitacja może przynieść efekt. Jednakże w klinice tej dochodzi do morderstwa.. Pani detektyw nie była by sobą gdyby nie dążyła do schwytania mordercy. Rozpoczyna się cicha, niebezpieczna gra. Czy Dioniza razem z pewnym surowym policjantem dojdą do tego kim jest zabójca?

Dioniza Remańska po ostatnich wydarzeniach, powoli dochodzi do siebie. Jest wściekła na swoją nie sprawność i za wszelką cenę chcę jak najszybciej dojść do formy. Udaje się zatem do pewnego sprawdzonego miejsca, gdzie jej rehabilitacja może przynieść efekt. Jednakże w klinice tej dochodzi do morderstwa.. Pani detektyw nie była by sobą gdyby nie dążyła do schwytania...

Im więcej czytam kryminałów i thrillerów, tym trudniej mnie czymkolwiek zaskoczyć, a mimo to Pani @hanna.gren.pisarka zawsze się to udaje.

Wydarzenia rozgrywają się w jednym ze szpitali, w którym dochodzi do niewyjaśnionych zabójstw. Los sprawia, że akurat w tym szpitalu przebywa nasza bohaterka- Dioniza, której zboczenie zawodowe nie pozwala przejść obojętnie obok tajemniczych zgonów.

Czy uda jej się ustalić tożsamość mordercy i nie wpakować się przy tym w kłopoty?
O tym musicie przekonać się sami!

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i wiem, że zawsze mogę sięgać w ciemno po książki, które wychodzą spod Jej pióra.

Niesamowicie poprowadzone losy bohaterów sprawiają, że bez problemu można utożsamić się z ich uczuciami i w pełni przeżywać rozgrywające się wydarzenia.

,,Zabójcza terapia,, to już szósty tom całego cyklu. Ja, jakiś czas temu zaczęłam czytać tę serię od czwartego i dopiero potem nadrobiłam resztę, ale jeśli ktoś dopiero zaczyna, to proponowałabym czytać we właściwej kolejności.

Z wypiekami na twarzy śledziłam losy bohaterów i już nie mogłam doczekać się, aż poznam finał tej niesamowitej historii. Nasza bohaterka nie zwalnia tempa i nie pozwala Czytelnikowi na nudę. Co prawda, niektóre jej zachowania mogłyby wydawać się trochę infantylne, ale w żadnym stopniu nie wpływają one negatywnie na odbiór całości.

Zagadki, tajemnice i intrygi, a to wszystko okraszone niebanalnym poczuciem humoru.

Im więcej czytam kryminałów i thrillerów, tym trudniej mnie czymkolwiek zaskoczyć, a mimo to Pani @hanna.gren.pisarka zawsze się to udaje.

Wydarzenia rozgrywają się w jednym ze szpitali, w którym dochodzi do niewyjaśnionych zabójstw. Los sprawia, że akurat w tym szpitalu przebywa nasza bohaterka- Dioniza, której zboczenie zawodowe nie pozwala przejść obojętnie obok...

Nawet nie przeszło mi przez myśl, że w pobyt szpitalu rehabilitacyjnym może pacjentom grozić śmiercią. Owszem, wypadki się zdarzają, sama byłam na takich turnusach rehabilitacyjnych kilka razy, lecz żeby aż tak...

Dioniza zaczyna terapię w szpitalu rehabilitacyjnym w Klonowicach. Wciąż ma problemy z barkiem, ale ma nadzieję, że ćwiczenia i zabiegi prowadzone pod nadzorem doświadczonych rehabilitantów przyniosą upragnioną sprawność nie tylko prawej ręki, ale także wreszcie będzie mogła wrócić do normalnego życia. Mimo tego, że obiecała Szymonowi nie narażać się więcej, chciałaby wrócić do swojej pracy.
W tym czasie, gdy Diona była na zabiegach hydroterapii, obok jej stanowiska umiera kobieta. Dioniza od razu zauważa, że niemożliwe jest, żeby to była śmierć naturalna, bo w tak małej wannie i w takiej ilości wody trudno samemu się utopić...
Dioniza nie potrafi się tylko przyglądać pracy śledczemu i wrzuca swoje trzy grosze, powodując dość ciekawą wymianę zdań. Mimo tego, że początkowo policjant o ksywie Diego, jest wściekły na "durną babę" wtrącającą się w śledztwo, ale po kilku rozmowach nawiązuje się między nimi nić zrozumienia, co może być początkiem nawet przyjaźni. Dioniza nie chce martwić Szymona, więc mówi mu tylko, że kobieta zmarła w podczas zabiegu..., więc on sam uznał, że pewnie zasłabła lub miała zawał.
Okazuje się jednak, że nie tak łatwo jest wytypować zabójcę, tym bardziej, że giną następne osoby. Tropy prowadzą do wydarzeń sprzed lat, które mają znaczący wpływ na tok rozumowania mordercy. Zadawnione krzywdy po latach coraz bardziej są wyolbrzymiane a chęć zemsty coraz większa i tak oślepiająca, że pozbawia sprawcę zdrowego rozsądku.

Historia wciągająca i chociaż dość szybko wytypowałam sprawcę, to jednak do samego końca fabuła trzymała w napięciu. Zagadka kryminalna dość intrygująca, dialogi ciekawe i z dobrą dawką humoru a poza tym szybko i lekko się czyta książkę. Mimo tego, że autorka niektóre postacie wykreowała jako naiwne, ale sama wiem, że sama spotkałam tak zachowujące się osoby podczas pobytu w szpitalach..

Nawet nie przeszło mi przez myśl, że w pobyt szpitalu rehabilitacyjnym może pacjentom grozić śmiercią. Owszem, wypadki się zdarzają, sama byłam na takich turnusach rehabilitacyjnych kilka razy, lecz żeby aż tak...

Dioniza zaczyna terapię w szpitalu rehabilitacyjnym w Klonowicach. Wciąż ma problemy z barkiem, ale ma nadzieję, że ćwiczenia i zabiegi prowadzone pod nadzorem...

Bardzo ciekawa fabuła. Tym razem giną pacjenci oddziału rehabilitacji. Polecam

Bardzo ciekawa fabuła. Tym razem giną pacjenci oddziału rehabilitacji. Polecam

Ostatnio ponownie zawitałam w gminnej bibliotece nieopodal mnie i jak to ze mną bywa, wyszłam z dość pokaźnym stosikiem kryminałów. Na pierwszą pozycję wybrałam najnowszy tom z Dionizą Remańską, którą uwielbiam i na który czekałam z utęsknieniem.

"Zabójcza terapia" Hanny Greń jest równie dobra, jak poprzednie pięć części. Nasza bohaterka po wcześniejszych tragicznych wydarzeniach, w których omal nie straciła życia, dochodzi do siebie w ośrodku rehabilitacyjnym. Cisza, spokój, bezpieczeństwo i tylko zajęcia przywracające sprawność fizyczną- brzmi nudnie i monotonnie. I na całe szczęście dla Dionizy, która nie znosi bezczynności, w jednej chwili wszystko nabiera tempa. Tajemnicze morderstwo jednej z pensjonariuszek szpitala i brak potencjalnego sprawcy. Policyjne dochodzenie rusza, a wraz z nim sekretna współpraca pewnego policjanta z Remańską. W końcu wszyscy wiedzą, że dobrze jest mieć "oczy i uszy" wewnątrz kółka zainteresowania.

Jak można się spodziewać po tym cyklu, fabuła jest intrygująca, wciągająca i pełna ciekawych opisów. Nie zabraknie wyjątkowego humoru, charyzmatycznych dialogów i lekkości pisarskiego pióra. Jak już zaczęłam ją czytać, trudno było mi choć na chwilę się od niej oderwać.

Oczywiście największy plus należy się za kreację bohaterów, którzy są przebojowi, wyraziści, przez co non stop zapewniają mi moc atrakcji. Z nimi nie sposób się nudzić.

Przyznam również, że styl Pani Hani, jakim posługuje się w tej serii, zdecydowanie trafia w moje gusta czytelnicze. Jest interesująco, dociekliwie, a zarazem prosto i zrozumiale. Takie książki aż chce mi się czytać. Mam nadzieję, że to nie koniec przygód Diony, Ratia i Ogińskiego. Ta trójca zasługuje na ciąg dalszy.

Ostatnio ponownie zawitałam w gminnej bibliotece nieopodal mnie i jak to ze mną bywa, wyszłam z dość pokaźnym stosikiem kryminałów. Na pierwszą pozycję wybrałam najnowszy tom z Dionizą Remańską, którą uwielbiam i na który czekałam z utęsknieniem.

"Zabójcza terapia" Hanny Greń jest równie dobra, jak poprzednie pięć części. Nasza bohaterka po wcześniejszych tragicznych...

Diona Remańska po postrzale ląduje w Szpitalu Rehabilitacyjnym. I na tym koniec standardowych okoliczności. W szpitalu trup ściele się dość często i to nie w kostnicy. Trochę mogą przeszkadzać zawiłości z nazwiskami bohaterów, ale to nie sprawia, że lektura przestaje wciągać.

Diona Remańska po postrzale ląduje w Szpitalu Rehabilitacyjnym. I na tym koniec standardowych okoliczności. W szpitalu trup ściele się dość często i to nie w kostnicy. Trochę mogą przeszkadzać zawiłości z nazwiskami bohaterów, ale to nie sprawia, że lektura przestaje wciągać.