Maciej Siembieda

Majstersztyk. Wybitne dzieło literackie godne największych pisarzy tego świata. W tych dziewięciu słowach mógłbym właściwie zakończyć recenzję „Katharsis” autorstwa Macieja Siembiedy i wierzcie mi na słowo- nie ma w nich ani odrobiny przesady. Ta niezwykła powieść obyczajowa to ekskluzywna podróż do świata pełnego dobra i zła na arenie życia, w którym za sznurki pociąga nierzadko los, wystawiając ludzi na próby wymagające od nich olbrzymiego poświęcenia i jeszcze większych strat. Kunszt pisarski, jakim tutaj bezczelnie popisuje się Maciej Siembieda jest oszałamiających rozmiarów. Mieszając go z niezwykłą skutecznością i w zadziwiająco precyzyjnie dobranych dawkach z historią, fikcją i polityką subtelnie nazywaną przez niego samego „najbardziej plugawą i fałszywą dziwką, jaką nosi ta ziemia”, wprawia raz po raz swego czytelnika w stan totalnego osłupienia, dając jednocześnie możliwość konfrontacji z pytaniami, które niemal od zawsze spędzały ludziom sen z powiek. Warto było. Warto było nie znać doskonałego pióra autora, by teraz móc się delektować każdym napisanym przez niego słowem, kiedy niemal wszyscy dookoła już to robili. Arcydzieło i mistrzostwo świata w jednym, a jednocześnie jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w swoim życiu. Niedawno pan Maciej napisał na swoim koncie na instagramie, że „wielkie mają być książki, nie ludzie”. Według mnie wielcy to mają być pisarze i pisarki. Zwłaszcza tych niezapomnianych, wyjątkowych i ponadczasowych książek. Pan Maciej Siembieda jest wielki. Bardzo…