Pięć i pół śmierci

Bardzo dobry kryminał z pieczołowicie oddanym tłem obyczajowym. Przyjemność!

Bardzo dobry kryminał z pieczołowicie oddanym tłem obyczajowym. Przyjemność!

Toż to znowu to świetny kryminał! 🙂
Zawiła, dopracowana w jak najmniejszym szczególe fabuła, wartka akcja i nieoczywiste zakończenie. I ten cudowny styl pisania pani Greń....Może tym razem bylo trochę za dużo nieprawdopodobnych zdarzeń i zbiegów okoliczności ale ja i tak z każdą książka autorki spędzam bardzo przyjemnie czas 🙂Polecam

Toż to znowu to świetny kryminał! 🙂
Zawiła, dopracowana w jak najmniejszym szczególe fabuła, wartka akcja i nieoczywiste zakończenie. I ten cudowny styl pisania pani Greń....Może tym razem bylo trochę za dużo nieprawdopodobnych zdarzeń i zbiegów okoliczności ale ja i tak z każdą książka autorki spędzam bardzo przyjemnie czas 🙂Polecam

Z przyjemnością sięgam po książki Hanny Greń.Tym razem również nie zawiodłam się.Wątki obyczajowe przeplatają się z wątkami kryminalnymi. Realni bohaterowie, sylwetki nie przerysowane.Polecam

Z przyjemnością sięgam po książki Hanny Greń.Tym razem również nie zawiodłam się.Wątki obyczajowe przeplatają się z wątkami kryminalnymi. Realni bohaterowie, sylwetki nie przerysowane.Polecam

Początek mnie nie zachwycił. Po przeczytaniu ok. 50 str myślałam, że ja odłożę. Ale nagle.....nastąpił zwrot i już nie mogłam się oderwać ! Polecam!

Początek mnie nie zachwycił. Po przeczytaniu ok. 50 str myślałam, że ja odłożę. Ale nagle.....nastąpił zwrot i już nie mogłam się oderwać ! Polecam!

Greń zabiera nas na miejsce zbrodni, a właściwie dwóch zbrodni. Oba znajdują się na ogródkach działkowych i ofiarą obu są młodzi mężczyźni, a właściwie chłopcy. Jeden z nich został znaleziony z raną kłutą na plecach, prawdopodobnie zginął, kiedy zrelaksowany chciał odpocząć po seksie. Drugi to wisielec, którego znalazła emerytowana dentystka, a właściwie jej pies. To, co wyglądało na samobójstwo okazało się być całkiem zręcznym morderstwem. Tyle tylko, że nie ma praktycznie żadnych śladów, które mogłyby wskazywać na sprawcę, zaś niekompetencja organów ścigania zniszczyła te, które ewentualnie mogły by pomóc.

Te dwie zagadkowe sprawy kryminalne łączy wątek obyczajowy, choć trudno przewidzieć, co ma on wspólnego z zabójstwami nastolatków. Poznajemy bowiem Zytę Zakrzycką, która dawno już porzuciła poszukiwanie swojej biologicznej siostry. Teraz, kiedy po śmierci matki stoi przed koniecznością podjęcia wielu decyzji dotyczących pracy czy mieszkania, przez przypadek na ulicy wpada na swoją wierną kopię. Po dwudziestu siedmiu latach spotkanie sióstr przebiega jednak zupełnie inaczej, niż by się wydawało. Anna Żuraw, a właściwie Julitta Żurawińska nie ma zamiaru zacieśniać rodzinnych więzów, czy nawet okazywać radości ze spotkania. Przynajmniej do czasu, kiedy nie wpada na pomysł, by wykorzystać podobieństwo siostry. Oferuje zatem Zycie wycieczkę do Szczyrku i opłacony pobyt w pensjonacie…

Komisarz Izabela Reglińska i podkomisarz Wiktor Duranowicz będą mieli twardy orzech do zgryzienia, bowiem w prowadzonych śledztwach nic pozornie nie pasuje. Dodatkowo, zmagać się będą z problemami wewnątrz komendy i niekompetencją w szeregach policji. Jak poradzą sobie w tej sytuacji? Dzięki lekturze powieści mamy szansę przekonać się o tym, przy okazji śledząc różne zachowania bohaterów, doceniając bogactwo postaci stworzonych przez autorkę i plastyczne opisy, przenoszące nas na miejsce zdarzeń. To wszystko sprawia, że od powieści trudno się oderwać, trudno też bez emocji przejść koło ludzkiej perfidii. Po zakończeniu lektury z niecierpliwością możemy wyglądać kolejnej powieści autorki wiedząc już, że możemy po nią sięgnąć bez zastanowienia.

Greń zabiera nas na miejsce zbrodni, a właściwie dwóch zbrodni. Oba znajdują się na ogródkach działkowych i ofiarą obu są młodzi mężczyźni, a właściwie chłopcy. Jeden z nich został znaleziony z raną kłutą na plecach, prawdopodobnie zginął, kiedy zrelaksowany chciał odpocząć po seksie. Drugi to wisielec, którego znalazła emerytowana dentystka, a właściwie jej pies. To, co...

Fabuła wydawałoby się, że wielowątkowa, ale łatwo i szybko wszystko się składa do kupy, może nawet za łatwo. A przy tym policjanci prowadzący sprawę chwilami sprawiają wrażenie głupców, którzy nie potrafią myśleć i dopiero po chwili jakby oczywiste rzeczy przychodzą im do głowy. Momentami to jest aż irytujące.
Generalnie jest to prosty kryminał, dlatego pewnie czyta się go szybko. I dobrze, bo przynajmniej nie męczy buły.

Fabuła wydawałoby się, że wielowątkowa, ale łatwo i szybko wszystko się składa do kupy, może nawet za łatwo. A przy tym policjanci prowadzący sprawę chwilami sprawiają wrażenie głupców, którzy nie potrafią myśleć i dopiero po chwili jakby oczywiste rzeczy przychodzą im do głowy. Momentami to jest aż irytujące.
Generalnie jest to prosty kryminał, dlatego pewnie czyta się go...

Odnalezienie siostry po latach, do tego przypadkiem powinno być powodem do radości. Jednak w przypadku Julitty i Zyty takich powodów brak. Może to różnice charakteru albo zazdrość. W końcu tylko jedna z nich miała szczęśliwe dzieciństwo i posmakowała rodzicielskiej miłości.
Co wiąże te kobiety z zabójstwami wyrastającymi jak grzyby po deszczu. Co znaczy pół śmierci ??

Zawiła intryga, mnóstwo, z pozoru nie powiązanych ze sobą śladów i morderca, którego my czytelnicy poznajemy w pewnym momencie w książce. I tylko kibicujemy,żeby policja wpadła na jego trop i zdążyła go złapać przed kolejną zbrodnią.
Opieszałość, zazdrość, nieposkromiona namiętność, chciwość, tego tu pod dostatkiem.
Spodobał się mi styl pisania autorki, więc, zapewne to nie jedyna książka spod jej pióra, którą przeczytałam.

Odnalezienie siostry po latach, do tego przypadkiem powinno być powodem do radości. Jednak w przypadku Julitty i Zyty takich powodów brak. Może to różnice charakteru albo zazdrość. W końcu tylko jedna z nich miała szczęśliwe dzieciństwo i posmakowała rodzicielskiej miłości.
Co wiąże te kobiety z zabójstwami wyrastającymi jak grzyby po deszczu. Co znaczy pół śmierci ??...

Troche zagmatwana ale ostatecznie spoko sie konczy.
Na leniwy weekend ksiazka akurat :)

Troche zagmatwana ale ostatecznie spoko sie konczy.
Na leniwy weekend ksiazka akurat :)

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Hanny i zupełnie nieudane. Chaotyczne, nudne, niepotrzebnie zamotane, a jednocześnie dość przewidywalne. Ze wstydem przyznaję, że nie dałem rady doczytać do końca…

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Hanny i zupełnie nieudane. Chaotyczne, nudne, niepotrzebnie zamotane, a jednocześnie dość przewidywalne. Ze wstydem przyznaję, że nie dałem rady doczytać do końca…

Hanna Greń nie popełnia słabszych książek.

Hanna Greń nie popełnia słabszych książek.