Walka o polski tron po śmierci Przemysła II stała się nieuniknioną konfrontacją różnych interesów i ambicji. Z jednej strony król Czech Wacław II, liczący na możliwość poszerzenia swojej władzy i wpływów w Polsce, z drugiej margrabiowie brandenburscy dążący do osiągnięcia swoich własnych celów politycznych oraz polscy książęta Henryk Głogowczyk i Władysław "Mały Książę", pragnący objąć tron polski dla siebie. Polskie rycerstwo również dysponuje swoimi oczekiwaniami i planami co do przyszłego władcy, silnie angażując się w walkę o polską koronę. Zwycięzca tej rywalizacji będzie musiał wykazać się nie tylko sprytem i odwagą, ale także umiejętnością zarządzania sytuacją i budowania stabilności w Królestwie...
Walka o tron nie będzie łatwa, ale tylko ten, kto zdoła zjednoczyć swoich zwolenników, zdobyć poparcie rycerstwa oraz potrafi efektywnie zarządzać konfliktami i negocjacjami, będzie miał szansę osiągnąć zwycięstwo i zapanować nad ziemiami polskimi. Los Królestwa Polskiego zależy teraz od mądrości i determinacji jego potencjalnych królów.....

Cherezińska kolejny raz udowodniła, że historia nie musi być ani trudna, ani nudna. Autorce dość ciekawie udało się połączyć historię z elementami fikcyjnymi, co zapewniło mi fascynującą podróż w czasie do średniowiecznego Królestwa. Nadal przeszkadzały mi tutaj elementy fantasy, ale traktuję je już z większą pobłażliwością niż przy poprzednim tomie, ponieważ całość opowieści mówi sama za siebie, zresztą jest ich tutaj naprawdę niewiele. Jednym z ciekawszych elementów tej powieści jest sposób w jaki autorka oddaje język i charaktery bohaterów. Elżbiecie Cherezińskiej zarzuca się, że pisząc o historii Polski posługuje się zbyt nowoczesnym stylem. Nie potraktowałbym tego jako zarzut, ponieważ choć akcja powieści rozgrywa się w średniowieczu, czytelnik nie musi martwić się archaizacją językową, co znacznie ułatwia zrozumienie tekstu, a bohaterowie są przedstawieni w taki sposób, że łatwo się z nimi utożsamić mimo, że toczy się to wszystko w zupełnie innej epoce.

Muszę przyznać, że autorka świetnie promuje historię i choć chyba każda z jej książek to potężne tomiszcze, to jednak zdecydowanie warte przeczytania...

Walka o polski tron po śmierci Przemysła II stała się nieuniknioną konfrontacją różnych interesów i ambicji. Z jednej strony król Czech Wacław II, liczący na możliwość poszerzenia swojej władzy i wpływów w Polsce, z drugiej margrabiowie brandenburscy dążący do osiągnięcia swoich własnych celów politycznych oraz polscy książęta Henryk Głogowczyk i Władysław "Mały...

Panowanie Piastów to bardzo ciekawy okres: okaleczanie i więzienie rodzeństwa, zabijanie duchownych, wygnania i powroty na czele armii, wbijanie sobie noża w plecy, dogadywanie się z niedawnymi wrogami itd, itp.
Można powiedzieć, że mamy gotowca. Zamiast się więc skupić na oddaniu ciężkiego, brudnego (no rzadko się wtedy myto),nieco praśnego staropolskiego klimatu, autorka idzie trochę w język neo-fantastyki, przy okazji wrzucając latające herby, niewidzialne korony i klątwy (prześwitujące pogaństwo, jest już jak najbardziej na miejscu).

To mój największy zarzut do sagi. Klimat jakby rodem z XXI-wiecznego serialu historycznego. Postacie jakby grane przez dzisiejszych aktorów, wypacykowane, przebrane w stroje z epoki. Kompletnie nie czuję tego XIV wieku. To pewnie zasługa dzisiejszych realiów. W końcu trzeba dotrzeć do masowego czytelnika. To również niezbywalne prawo autora do stylizacji swojego dzieła wg własnego upodobania i kierunku w którym się idzie.

Ja nie za bardzo gustuję w powieściach historycznych napisanych jak fantastyka za trzy grosze.

Panowanie Piastów to bardzo ciekawy okres: okaleczanie i więzienie rodzeństwa, zabijanie duchownych, wygnania i powroty na czele armii, wbijanie sobie noża w plecy, dogadywanie się z niedawnymi wrogami itd, itp.
Można powiedzieć, że mamy gotowca. Zamiast się więc skupić na oddaniu ciężkiego, brudnego (no rzadko się wtedy myto),nieco praśnego staropolskiego klimatu, autorka...

Zmusiłem się do drugiego tomu, bo podobno będzie lepiej. Nie nie jest. Muł, dno i tak naprawdę nie wiem po co to to zostało napisane. Słaby warsztat, kiepska historia, beznadziejne dialogi.
Autorka sztucznie wypromowana tak jak R. Mroz...

Zmusiłem się do drugiego tomu, bo podobno będzie lepiej. Nie nie jest. Muł, dno i tak naprawdę nie wiem po co to to zostało napisane. Słaby warsztat, kiepska historia, beznadziejne dialogi.
Autorka sztucznie wypromowana tak jak R. Mroz...

"Niewidzialna korona" Elżbiety Cherezińskiej to kontynuacja historii piastowskiej, czasów Wielkiego Rozbicia Dzielnicowego, początków Państwa Krzyżackiego i okresu XIII-wiecznej władzy świeckiej i kościelnej w Europie.

Tom poświęcony jest Małemu Księciu, księciu kujawskiemu, sandomierskiemu i krakowskiemu, "Karłowi", "Torpe", "kurduplowi", Księciu Loket, który sam siebie nazwał Łokietkiem.
Perypetie przyszłego króla Polski zapierają dech w piersi; "Ułomny i niezłomny". Kochany przez poddanych i drużynę. Znienawidzony przez Brandenburczyków, Zakon Krzyżacki i dwór czeski. Popełniający błędy, przyznający się do porażek, pokutujący za nie wygnaniem, rozłąką, tułaczką i poniewierką. Człowiek, który na naszych oczach przemienia się, rozwija, dorasta do przyszłej swej wielkiej roli, jaką ma odegrać. A przy tym jest zaskakująco ludzki i bliski nam.

Nie brak i w tym tomie narodowej symboliki, przykrytych woalem zapomnienia wierzeń przedchrześcijańskich, istot rodem nie z tego świata, zdrad, knowań, spisków, wojennych zawieruch, złowrogich rytuałów, tajemnic, turniei rycerskich, ponurych sekretów królewskich alków, Bożych proroctw i dróg wyznaczonych przez Najwyższego.

"Niewidzialna korona" kipi emocjami, tętni fabularnie i zadziwia spójnością biegu wydarzeń historycznych. Bohaterowie dosłownie "wychodzą" ze stronic "Niewidzialnej..." i stają jak żywi przed oczami czytelnika, nad nimi kołują rodowe gryfy i orły, wokół biegają herbowe lwy i smoki. Słychać szczęk żelaza, smród pożóg i strachu, szum pradawnych puszcz, szepty cichych ludzi i syki noży skrytobójców. Czuć moc Boga, władzę Papieża, bezwzględność i wyrachowanie Krzyżaków oraz siłę Matecznika i Ojcowizny.

Słowa, zdania, akapity i rozdziały niosą Czytelnika do czasów naszych praojców, kiedy rządziły honor, przysięga, odwaga, godność, upór i przywiązanie; czasów, których wielkiego ducha przeszłości dzięki twórczości Cherezińskiej możemy poczuć namacalnie.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Niewidzialna korona" Elżbiety Cherezińskiej to kontynuacja historii piastowskiej, czasów Wielkiego Rozbicia Dzielnicowego, początków Państwa Krzyżackiego i okresu XIII-wiecznej władzy świeckiej i kościelnej w Europie.

Tom poświęcony jest Małemu Księciu, księciu kujawskiemu, sandomierskiemu i krakowskiemu, "Karłowi", "Torpe", "kurduplowi", Księciu Loket, który sam siebie...

Udana kontynuacja poprzedniego tomu, zgrabnie łącząca wątki historyczne z nadprzyrodzonymi. Idealna aby nie uciec za daleko od historii, a nie dostać niestrawności od natłoku dat, liczb i nazwisk. Wartka, z rozsądną ilością dialogów i opisów. a zarazem pozwalająca na tyle poznać poszczególnych bohaterów, aby wyrobić sobie o nich opinię i zapamiętać.

Udana kontynuacja poprzedniego tomu, zgrabnie łącząca wątki historyczne z nadprzyrodzonymi. Idealna aby nie uciec za daleko od historii, a nie dostać niestrawności od natłoku dat, liczb i nazwisk. Wartka, z rozsądną ilością dialogów i opisów. a zarazem pozwalająca na tyle poznać poszczególnych bohaterów, aby wyrobić sobie o nich opinię i zapamiętać.

Końcówka pierwszego tomu Odrodzonego królestwa zwaliła mnie z nóg. Co prawda wiedziałem jaki los czekał Przemysła II, ale szczegółowość i dramaturgia wydarzeń interpretowanych piórem Cherezińskiej sprawiły, że miałem łzy w oczach. Niewidzialna korona jako świetna kontynuacja rozwija kolejne wątki w walce o tron Polski. Po śmierci Przemysła tworzą się znowu podziały, a kolejni rodzimi książęta, czy też władcy sąsiadujących państw planują jak zagarnąć przywileje królewskie i rozpocząć władanie nadwiślańską krainą 🧜

Podczas czytania bardzo zżyłem się zarówno z postacią Władysława (Łokietka),jak i również z Jakubem de Guntersberg, zabójcą Przemysła. Za to drugie ‘winię’ panią Cherezińską, bo tchnęła w płatnego mordercę tyle życia i ducha, że nie można było przejść obok tej dramatycznej postaci obojętnie 🥷

Bardzo ciekawią mnie wydarzenia, które czekają na mnie w 3 tomie cyklu i niebawem na pewno wezmę go do ręki 😊

Gorąco polecam!

Końcówka pierwszego tomu Odrodzonego królestwa zwaliła mnie z nóg. Co prawda wiedziałem jaki los czekał Przemysła II, ale szczegółowość i dramaturgia wydarzeń interpretowanych piórem Cherezińskiej sprawiły, że miałem łzy w oczach. Niewidzialna korona jako świetna kontynuacja rozwija kolejne wątki w walce o tron Polski. Po śmierci Przemysła tworzą się znowu podziały, a...

Następna część serii Odrodzone Królestwo. Fantastyczna! Niesamowita! Dzięki Pani Elżbiecie Cherezińskiej historia tego okresu Polski wreszcie przestała być dla mnie czarną plamą. Podziwiam autorkę jak potrafiła ożywić postacie, które znamy tylko z kart kronik. Od początku serii mój uwielbiany, pełen pokory i mądrości Jakub Świnka, jego przeciwieństwo - zachłanny Muskata, obaj Przemyślidzi - Wacław II i III - ukazani jako samolubni i skrzywieni władcy. Postać o której mogłabym słuchać i słuchać, ideał rycerza - Michał Zaręba - pełen tajemniczości i magi. No i oczywiście wyłaniający się wreszcie na króla Władysław Łokietek, mający u boku swą mądrą żonę Jadwigę.
Historyczne wątki splątają się z magią, zaklęciami i dawnymi wierzeniami, co jest fantastyczne.
A w tym wszystkim genialny głos Pana Filipa Kosiora. Głos który potrafi być starym zgorzkniałym lub wściekłym rycerzem, a później Jadwigą - ksienią klarysek, wiecznie chętną do słuchania ploteczek z alkowy książąt (Panie Filipie tu był Pan mistrzowski). :)
Nie wyobrażam już sobie, aby kto inny mógł czytać książki Pani Elżbiety Cherezińskiej. :)
Polecam bardzo i lecę słuchać następnej części.

Następna część serii Odrodzone Królestwo. Fantastyczna! Niesamowita! Dzięki Pani Elżbiecie Cherezińskiej historia tego okresu Polski wreszcie przestała być dla mnie czarną plamą. Podziwiam autorkę jak potrafiła ożywić postacie, które znamy tylko z kart kronik. Od początku serii mój uwielbiany, pełen pokory i mądrości Jakub Świnka, jego przeciwieństwo - zachłanny Muskata,...

Mocne 9, książka jest fajnym sposobem na poznanie historii i postaci ale trzeba pamiętać że niektóre to fikcja literacka 🙂

Mocne 9, książka jest fajnym sposobem na poznanie historii i postaci ale trzeba pamiętać że niektóre to fikcja literacka 🙂

Cudowna opowieść o mało znanym okresie (i postaciach) w naszej historii.

Cudowna opowieść o mało znanym okresie (i postaciach) w naszej historii.

Sentencja – „Królestwo to więcej niż król” obrazuje co jest najważniejsze w prawidłowym funkcjonowaniu państwa. Gdy proporcje w tej materii zostaną zaburzone, to można mówić o chorobie, która zżera powoli poszczególne państwo. Tę kwestię można przytoczyć nie tylko do czasów, opisywanych w powyżej powieści, ale również okresu nam bliższemu. Symonia, nepotyzm, kumoterstwo, warcholstwo to najczęstsze synonimy, które charakteryzowały poszczególne okresy naszej burzliwej historii. Czy jest tak w czasach nam współczesnych? To już temat na inną rozprawkę. Wracając do meritum recenzji… Jestem tego zdania, że ryba psuje się od głowy. To przysłowie świetnie ukazuje, z jakimi problemami nasze państwo musiało się mierzyć na przestrzeni wieków. Czy Cherezińskiej znowu się udało zawładnąć moją wyobraźnią? Czy kreacja bohaterów stanowi o sile powieści? I czy czuć klimat dawnych czasów? Zanim odpowiem na te ważkie pytania, w telegraficznym skrócie przybliżę zarys fabularny. Król Przemysł II został brutalnie zamordowany na zapustach w Rogoźnie. W królestwie narasta przerażenie i zamęt. Nad pustym tronem złowieszczo kołują herbowe bestie, a jedyny obrońca zamordowanego władcy tkwi w lochu. Nadchodzi wojna, z której nikt nie wyjdzie z honorem. Nie ma świętości nawet wśród duchownych. Ktoś jednak czuwa nad rozbitym krajem. Zacznę od niesamowicie mocnej zalecie powieści, jej bohaterów. Tu na pierwszy plan wysuwa się kreacja Władysława Łokietki. Który musiał sobie znaleźć siłę, aby poprowadzić kraj do bój, który był oblegany przez wrogów ze wszystkich stron. Zadanie dla przyszłego władcy było o tyle trudno do zrealizowania, bowiem musiał się mierzyć z własnymi demonami. Mamy tu drogę bohatera, który był niepewny, bojaźliwy i uległy. Który nie wierzył we własne siły. Ale gdy królestwo znalazło się w wielkim niebezpieczeństwie, zebrał w sobie siły i ruszył ku zatraceniu. A za przeciwników miał nie tylko wewnętrznych wrogów, ale również Brandenburczyków i władców z dynastii Przemyślidów. Również kreacja antagonistów stoi na najwyższym poziomie. Bowiem ich poczynania niecne, złowieszcze i złowrogie na wielu polach, przyprawiały o ciarki. Kolejnym atutem powieści jest niewątpliwie jej niepowtarzalny klimat. Podczas czytania nie wyczułem żadnego fałszu. Pod względem researchu zostało wszystko dopięte na ostatni guzik. Widać było na kartach powieści, że autorka swoim niesamowitym warsztatem, dodała wiele od siebie. Nadając wątkom historycznym zasłużonego splendoru, wyniosłości i wielkości. Bitwy, oblężenia, pojedynki na miecze. Wręcz czuć to wszystko, bowiem narracja powieści stoi na niebotycznym poziome. Również zakulisowe rozgrywki są wartością dodaną powieści. Książka w większości jest złożona z rozgrywek politycznych co nadaj dziełu literackiego, głębi i rzetelności. Również w sposób bardzo plastyczny są opisane dewiacje niektórych pierwszoplanowych lub drugoplanowych postaci. Postawa hedonistyczna jest nad wyraz widoczna na kartach tejże powieści. Również elementy fantastyczne, są wykorzystane w książce. Nie zaburzają one jednak konceptu, ani konstrukcji książki. Wręcz przeciwnie ubarwiają i uwypuklają zalety tej pozycji. „Niewidzialna koronę” świetnie mi się czytało. Nie tylko sposób konstrukcji rozdziałów bardzo mi przypadł do gustu, ale cała historia jako laika , była dla mnie bardzo angażująca. Pomimo, słusznych rozmiarów, nie było momentów, abym się nudził. Bowiem wszystkie wątki fabularne, zostały bardzo dobrze rozpisane, przedstawione i wyeksponowane. Summa summarum, powieść trzyma poziom pierwszego tomu. Pozycja nie ma słabych stron. Cherezińska stanęła znów na wysokości zadania, i porwała mnie wir przygody i zakulisowych rozgrywek. Dla mnie to była wielka przyjemność. Nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejne tomy. Dla fanów pisarki pozycja obowiązkowa, ale również dla czytelników, którzy poszukują książek, które łączy w sobie rozrywkę z edukacją. Gorąco Polecam.

Sentencja – „Królestwo to więcej niż król” obrazuje co jest najważniejsze w prawidłowym funkcjonowaniu państwa. Gdy proporcje w tej materii zostaną zaburzone, to można mówić o chorobie, która zżera powoli poszczególne państwo. Tę kwestię można przytoczyć nie tylko do czasów, opisywanych w powyżej powieści, ale również okresu nam bliższemu. Symonia, nepotyzm, kumoterstwo,...