Podziwiam solidność reporterską p. Grzebałkowskiej.
Bardzo dużo rzetelnych informacji, ciekawe studium bohaterów i ich dobór.
Niedawno przeczytałam tej samej autorki "1945", ale "Wojenkę..." odbieram bardziej emocjonalnie i jest dla mnie ciekawsza i bardziej poruszajaca. Rozmaitość dziecięcych bohaterów z róznych części świata i ich losów wojennych bardzo mnie zaskoczyła. Spodziewałam się bowiem , że to będzie powtórka z tej pierwszej książki o II wojnie światowej tylko, że przedstawiona wspomnieniami róznych dzieci, przede wszystkim Polaków.

Podziwiam solidność reporterską p. Grzebałkowskiej.
Bardzo dużo rzetelnych informacji, ciekawe studium bohaterów i ich dobór.
Niedawno przeczytałam tej samej autorki "1945", ale "Wojenkę..." odbieram bardziej emocjonalnie i jest dla mnie ciekawsza i bardziej poruszajaca. Rozmaitość dziecięcych bohaterów z róznych części świata i ich losów wojennych bardzo mnie zaskoczyła....

Początkowo pomysł zgromadzenia opowieści o wojennych losach dzieci wydał mi się dość cynicznym wykorzystaniem emocjonalnego tematu. Jednak sposób podejścia autorki, kreślony szeroki pejzaż przeżyć z II Wojną Światową w tle sprawił, że muszę przyznać się do błędu i chylę czoło przed pomysłem i wykonaniem.

Jak to się stało, że traumatyczne przeżycia nie złamało ich charakterów? Jak to możliwe, że zachowali radość życia i potrafili wejść w dorosłe życie, jakby nie doświadczyli wszystkich tych traum? Bohaterowie opowieści Grzebałkowskiej pokazują, że nie było jednej strategii przetrwania. Wyparcie, przepracowanie, często nieświadome, niesionych traum, uznanie za zamknięty rozdział. Mądrzy doświadczeniem, z jednej strony świadomi horroru jaki przeżyli, z drugiej potrafiący iść przez życie z podniesionym czołem.

Fascynująca lektura, która uświadomiła mi jakim niewybaczalnym błędem było nie wykorzystywanie okazji, aby mocniej przegadać w rodzinnym gronie losy tych, którzy jako dzieci przeżywali wojenny horror.

Początkowo pomysł zgromadzenia opowieści o wojennych losach dzieci wydał mi się dość cynicznym wykorzystaniem emocjonalnego tematu. Jednak sposób podejścia autorki, kreślony szeroki pejzaż przeżyć z II Wojną Światową w tle sprawił, że muszę przyznać się do błędu i chylę czoło przed pomysłem i wykonaniem.

Jak to się stało, że traumatyczne przeżycia nie złamało ich...

Szkoda, że takich przeżyć nie spisało się na naszym gruncie 30 - 40 lat temu... naszych dziadków, pradziadków, którzy swoje przeżyli. Mam mieszane odczucia gdy czytam o kimś kto nie wiedział że jest wojna, albo wyjechał za granice ...Wojna to nie czas od do, ale i po ... Każde dzieci nasze są i z każdą opowieścią warto sie zapoznać ...

Szkoda, że takich przeżyć nie spisało się na naszym gruncie 30 - 40 lat temu... naszych dziadków, pradziadków, którzy swoje przeżyli. Mam mieszane odczucia gdy czytam o kimś kto nie wiedział że jest wojna, albo wyjechał za granice ...Wojna to nie czas od do, ale i po ... Każde dzieci nasze są i z każdą opowieścią warto sie zapoznać ...

Kolejna odsłona wojny...widziana oczami dzieci,tych z każdej strony barykady.Dziecko to czysta karta,zapisać na niej można wszystko,bez względu na to gdzie sie urodziło,w jakiej rodzinie,religii czy bez,czy w rodzinie inteligenckiej czy tej całkiem prostej,można mu wmówić że jest kimś i że jest nikim.
Druga wojna światowa to dla wielu odległa przeszłość,pamiętana ale juz przykurzona,a co dopiero te wcześniejsze.Ale wojny trwają nadal,ostatnio nawet dośc blisko i wciąż zbierają żniwo nie tylko ciał ale często i dusz,pozostawiając zgliszcza i blizny na zawsze.
Skąd biorą się młodzi ludzie z karabinami,którzy potrafią z zimną krwią zabijać?-ta ksiązka to wyjaśnia.
Bardzo dobra pozycja,szczerze polecam.

Kolejna odsłona wojny...widziana oczami dzieci,tych z każdej strony barykady.Dziecko to czysta karta,zapisać na niej można wszystko,bez względu na to gdzie sie urodziło,w jakiej rodzinie,religii czy bez,czy w rodzinie inteligenckiej czy tej całkiem prostej,można mu wmówić że jest kimś i że jest nikim.
Druga wojna światowa to dla wielu odległa przeszłość,pamiętana ale juz...

Ma autorka talent reporterski. Mam chyba wszystkie jej książki, ale ta jest dopiero drugą przeczytaną. Choć pisze o trudnych sprawach to czyni to bardzo prosto. Na myśl przychodzi mi słowo „przyjemnie”, ale mocno nie pasuje do treści. Bo książka jest o traumach dziecięcych, choć wcale nimi nie epatuje. Autorka dotarła do ludzi dorosłych (w zasadzie do tych w bardzo dojrzałym wieku),którzy wracają wspomnieniami do swoich wojennych wspomnień, kiedy byli dopiero dziećmi. Historia odebrała im beztroskę dzieciństwa dając w zamian: niepewność, głód, cierpienie i często śmierć. Ale opowiadają już o tym bez emocji, często myląc fakty z własnymi o nich wyobrażeniami. Tak już jest z naszą pamięcią, że pamiętamy coraz mniej, a to co wydaje nam się, że pamiętamy pochodzi z opowieści innych.

Ma autorka talent reporterski. Mam chyba wszystkie jej książki, ale ta jest dopiero drugą przeczytaną. Choć pisze o trudnych sprawach to czyni to bardzo prosto. Na myśl przychodzi mi słowo „przyjemnie”, ale mocno nie pasuje do treści. Bo książka jest o traumach dziecięcych, choć wcale nimi nie epatuje. Autorka dotarła do ludzi dorosłych (w zasadzie do tych w bardzo...

To nie jest książka, którą można ocenić jako mniej lub bardziej "fajną". Ale jest to książka, którą warto przeczytać. Dla świadomości. I wiedzy. Bo przyznaję, że niektórych faktów wojennych po prostu na lekcjach historii nie poznałam, albo były tak mało omawiane, że ich nie zapamiętałam.

To nie jest książka, którą można ocenić jako mniej lub bardziej "fajną". Ale jest to książka, którą warto przeczytać. Dla świadomości. I wiedzy. Bo przyznaję, że niektórych faktów wojennych po prostu na lekcjach historii nie poznałam, albo były tak mało omawiane, że ich nie zapamiętałam.

Mocna książka. Po raz kolejny okazuje się, że wypowiedzi zwykłych ludzi mają największą moc rażenia. I że na losach zwykłych ludzi tworzy się historia. Czytając wspomnienia dzieci z lat 40-tych XX wieku przechodzą ciarki - bo są to wydarzenia, które stały się naprawdę, to nie jest wytwór wyobraźni. I nie jest to problem wyłącznie polskich dzieci.
Na mnie największe wrażenie zrobił rozdział poświęcony dzieciom z rewolucyjnej Hiszpanii oraz (paradoksalnie) rozdział o dzieciach gubernatora Hansa Franka. Obiektywnie rzecz biorąc, tom nieco gorszy od „1945” czy „Beksińskich”, niemniej Pani Magdalena kolejny raz udowodniła, że sztuka reportażu jest Jej doskonale znana i niezależnie od tematu, potrafi pisać w bardzo zajmujący sposób.

Mocna książka. Po raz kolejny okazuje się, że wypowiedzi zwykłych ludzi mają największą moc rażenia. I że na losach zwykłych ludzi tworzy się historia. Czytając wspomnienia dzieci z lat 40-tych XX wieku przechodzą ciarki - bo są to wydarzenia, które stały się naprawdę, to nie jest wytwór wyobraźni. I nie jest to problem wyłącznie polskich dzieci.
Na mnie największe...

Książka wysłuchana jako audiobook czytany przez M. Cielecką. Lektura zdecydowanie warta uwagi, nawet tych czytelników, którzy mają już duże doświadczenie z literaturą dotykającą tematu II wojny światowej.
Losy dzieci z różnych krajów objętych konfliktem, rzuconych w wir wojennego chaosu, nierozumianego ale jakże bardzo dotkliwie odciskającego piętno na ich życiu. Dzieci często rozdzielane z rodziną, starające się przetrwać, pokazujące różne postawy wobec nowej rzeczywistości. Bardzo mnie te historie wciągnęły, a wzmianki o powojennym ich życiu uzupełniają obraz, który stara się przedstawić autorka.

Książka wysłuchana jako audiobook czytany przez M. Cielecką. Lektura zdecydowanie warta uwagi, nawet tych czytelników, którzy mają już duże doświadczenie z literaturą dotykającą tematu II wojny światowej.
Losy dzieci z różnych krajów objętych konfliktem, rzuconych w wir wojennego chaosu, nierozumianego ale jakże bardzo dotkliwie odciskającego piętno na ich życiu. Dzieci...

Bardzo długo mi towarzyszyła... Może ze względu na tematykę. Ciężka i oddziałująca na psychikę... Niektóre historie przedstawione tak normalnie i przyziemnie w opowieściach starszych osób sprawiały, że musiałam zbierać szczękę z podłogi. Zwłaszcza temat wykorzystywania seksualnego oraz głodu.
Trochę za długa jak dla mnie.
Ale podziwiam autorkę za ogrom pracy.

Bardzo długo mi towarzyszyła... Może ze względu na tematykę. Ciężka i oddziałująca na psychikę... Niektóre historie przedstawione tak normalnie i przyziemnie w opowieściach starszych osób sprawiały, że musiałam zbierać szczękę z podłogi. Zwłaszcza temat wykorzystywania seksualnego oraz głodu.
Trochę za długa jak dla mnie.
Ale podziwiam autorkę za ogrom pracy.

Bardzo interesujące spojrzenie na wojną oczami dzieci. Co ciekawe autorka opisuje historie dzieci z różnych stron Konfliktu (Polska, Niemcy, ZSRR, Japonia etc.). Polecam.

Bardzo interesujące spojrzenie na wojną oczami dzieci. Co ciekawe autorka opisuje historie dzieci z różnych stron Konfliktu (Polska, Niemcy, ZSRR, Japonia etc.). Polecam.