Całkiem sympatyczna, lekka i zabawna pozycja. Nie jest to może książka, którą można się zachwycać, ale jest na tyle dobra, że stanowi przyjemne oderwanie od poważniejszych tematów.

Całkiem sympatyczna, lekka i zabawna pozycja. Nie jest to może książka, którą można się zachwycać, ale jest na tyle dobra, że stanowi przyjemne oderwanie od poważniejszych tematów.

Mimo, że czytam książkę za późno (bo już raczej nie jestem w wieku przedstarczym),to czytałam z ogromną przyjemnością i uśmiechem na twarzy. Polecam!!😊😊

Mimo, że czytam książkę za późno (bo już raczej nie jestem w wieku przedstarczym),to czytałam z ogromną przyjemnością i uśmiechem na twarzy. Polecam!!😊😊

Dobre - "nic nie muszę, a mogę .." do takiej myśli czasami trzeba dorosnąć albo wyrwać się ze szponów otoczenia które nas tłamsi swymi przymusami i frazesami " bo nie wypada, bo co ludzie powiedzą..." dla mnie za mało panie pazura i tak pokazały. Fajnie sie czytało choć te kolory stron haha to już dobre okulary trzeba mieć wieczorem ;)

Dobre - "nic nie muszę, a mogę .." do takiej myśli czasami trzeba dorosnąć albo wyrwać się ze szponów otoczenia które nas tłamsi swymi przymusami i frazesami " bo nie wypada, bo co ludzie powiedzą..." dla mnie za mało panie pazura i tak pokazały. Fajnie sie czytało choć te kolory stron haha to już dobre okulary trzeba mieć wieczorem ;)

Fajna, z humorem, ciekawie napisana i przede wszystkim z dystansem :)

Fajna, z humorem, ciekawie napisana i przede wszystkim z dystansem :)

Zacznę od końca, po odłożeniu lektury musiałam iść po solidną taśmę malarską by sobie ją na twarz nakleić i ponaciągać to, co mi podczas czytania obwisło, i wygładzić to, co się od śmiechu pomarszczyło. Zrobię sobie prasowanie, vel maglowanie facjaty. Taśmę zakrywam włosami przy uszach, jak po drastycznej operacji naciągania policzków z chomików na lalkę i choć będę ładna i młoda na pierwszy rzut oka, to z mimiką twarzy nieco gorzej mi idzie. Pewnie w najmniej spodziewanym momencie taśma puści i moja stara gęba wystraszy kogoś. Mnie pewnie też, gdy stanę przed lustrem. Taśmę nakleję też na me piersi ku ziemi ciążące, których sutki coraz zbliżają się do pępka. Za kilka lat będę jeszcze bliżej. Dlatego lepiej już teraz opanować oklejanie. Taśmą można odjąć sobie dwadzieścia lat i przypomnieć ciału, gdy młodym było, gdy jędrnym było... Teraz to już nic z tego nie zostało.
Taka to jest książka. Dwie znane kobietki biorą na warsztat starość. Ale jaką starość? Tą tuż po 50-tce. Naukowcy z głupiego kraju oszacowali postępującą starość od tego momentu i nie ma zmiłuj się. Sam fakt zatrwożył Grzebałkowską i Winnicką i robią wszystko, by temu zaradzić. Ba, by stawić kontrę owej demencji i walczyć z nią na przekór wszystkiemu. W domu znajdują wiele odkrywczych przyrządów, które pomogą im oszukać starość, do tego obiecują sobie różne zmiany w dotychczas prowadzonej codzienności... i ... jak to z zapałem bywa, zdycha szybciej niż się narodził. Z ruchem i sportem jako takim różnie. Z seksem tak jak było. Z dziećmi bez zmian. Z twarzą nic nowego, a w głowie co było, to jest. Jedyna nowość - pokrzepiająca kobietkę 50+ to taka, że ...jak boli, to żyje. Więc one dwie są pełne wigoru.

W tej książce autorki z humorem i ironią podchodzą do wieku. Żartują z babeczek 50+ (czyli z samych siebie),czasem i z mężczyzn i dzieci, jakie posiadają. I psu też się dostaje... Ile myśli w głowie, tyle na papierze. I choć to książka nie za wysokich lotów, to jej czytanie bawi. Ot, tak zwyczajnie, śmieszy - na pewno z racji autorek. Inne panie nie umiałyby podejść do siebie z tak komediowym dystansem i ciętym językiem. Kpią z samych siebie - i uwaga - nie obrażają się same na siebie.

Muszę szybko dodać, że Grzebałkowska świetny język ma, co szybko można wyłapać w tekstach, ale prywatnie wolę ją, jako dziennikarkę-reporterkę trudnych tematów. Jej powieść o Beksińskich choćby, czy Tischnerze... niezapomniane. W nich ją poznałam i nagle owa przewrotność mnie - fakt - bawi, ale to nie ona. Tu, w "Godnej starości" świetnie dowcipkuje, ma do siebie dystans i zabawnie się czyta owe starcze dywagacje, ale wolę ją w czymś dorosłym... DOROSŁYM, nie STARCZYM
bo pióro dobre ma....... I oko też...

Zacznę od końca, po odłożeniu lektury musiałam iść po solidną taśmę malarską by sobie ją na twarz nakleić i ponaciągać to, co mi podczas czytania obwisło, i wygładzić to, co się od śmiechu pomarszczyło. Zrobię sobie prasowanie, vel maglowanie facjaty. Taśmę zakrywam włosami przy uszach, jak po drastycznej operacji naciągania policzków z chomików na lalkę i choć będę ładna i...

Lekka i zabawna, polecam na poprawę humoru.

Lekka i zabawna, polecam na poprawę humoru.

Zabawna i pomocna, może nie do końca wszystkie kobietki mają tak samo😉ze wszystkim ale i tak świetnie spędzony czas.
No i te kolorowe kartki i różnorodność grafiki💙

Zabawna i pomocna, może nie do końca wszystkie kobietki mają tak samo😉ze wszystkim ale i tak świetnie spędzony czas.
No i te kolorowe kartki i różnorodność grafiki💙

„Jak się starzeć bez godności” to zbiór przemyśleń oraz historii z dużą dozą humoru oraz z przymrużeniem oka. Mi osobiście bardzo podobało się poczucie humoru autorek, z książki spędziłam bardzo przyjemny czas.

„Jak się starzeć bez godności” to zbiór przemyśleń oraz historii z dużą dozą humoru oraz z przymrużeniem oka. Mi osobiście bardzo podobało się poczucie humoru autorek, z książki spędziłam bardzo przyjemny czas.

Z przymróżeniem oka o starości.

Z przymróżeniem oka o starości.

Jeśli dwie uznane autorki piszą taką miałką błahostkę, to ciśnie się na usta pytanie - po co? I niestety obawiam się, że jak zawsze dla pieniędzy.

Jeśli dwie uznane autorki piszą taką miałką błahostkę, to ciśnie się na usta pytanie - po co? I niestety obawiam się, że jak zawsze dla pieniędzy.