To już moja kolejna styczność z Panią Bukową, dokładnie trzecia książka. Bawi niezmiennie, choć odnoszę wrażenie że pierwszy i drugi tom były ciut lepsze. Duży plus za prawdziwe przepisy kulinarne! :)

To już moja kolejna styczność z Panią Bukową, dokładnie trzecia książka. Bawi niezmiennie, choć odnoszę wrażenie że pierwszy i drugi tom były ciut lepsze. Duży plus za prawdziwe przepisy kulinarne! :)

Wielki ogarniacz kuchni Pani Bukowej i Pana Buka to już czwarty tom serii @wielkiogarniacz. Książka opowiada o zakładzie Beaty z Tomkiem że kobieta przez 2 miesiące będzie gotować samodzielnie. Nagrodą w zakładzie jest aż 500 złotych. Pani Bukowa, której honor i duma zostały urażone zgadza się bez namysłu. W ogarniaczu opisane są jej przygody z kuchnią- od kanapek do pieczenia cziastek i mięsa. Czy Beata wygra? Przeczytajcie sami!
W nowym Ogarniaczu oprócz znanych już części z historiami i śmiesznymi obrazkami pojawiają się także przepisy! Są one różnorodne od gotowania jajka, przez drinki do pysznych mięs i naleśników. Każdy znajdzie coś dla siebie. Ja czatuje na zapiekankę z mlekiem kokosowym ale zrobię ją jak wrócę do domu bo akademickiemu piekarnikowi nie ufam 😅😅😅
Jak zawsze, rozdziały są krótkie, zwięzłe i na temat. Całej książki nie czyta się długo. Była to dla mnie miła i lekka odskocznia po serii Złoczyńcy V. E. Schwab. Jako kuchenny laik jestem zachwycona przygodami Pani Bukowej, pewnie moje byłyby podobne 😂😂😂 czekam na kolejny Ogarniacz, ciekawe co tym razem 🤔🤔🤔 a tymczasem polecam lekturę tej książki, świetnie się przy niej bawiłam, uśmiałam się niesamowicie.

Wielki ogarniacz kuchni Pani Bukowej i Pana Buka to już czwarty tom serii @wielkiogarniacz. Książka opowiada o zakładzie Beaty z Tomkiem że kobieta przez 2 miesiące będzie gotować samodzielnie. Nagrodą w zakładzie jest aż 500 złotych. Pani Bukowa, której honor i duma zostały urażone zgadza się bez namysłu. W ogarniaczu opisane są jej przygody z kuchnią- od kanapek do...

Do Pani i Pana Buk nie da się nie żywić sympatii, o czym dali nam się przekonać przy pierwszych "Wielkich ogarniaczach". I tym razem nie było zaskoczenia, choć mam wrażenie, że jest nieco mniej "śmieszków" niż zwykle, trochę mniej klasycznych obrazkowych żartów i w ogóle mniej historii (a może tylko mnie się tak wydaje?)

Ale, ale! Pojawia nam się za to nowość w postaci przepisów- być może wypróbowanych przez Panią Bukową- które i ja z chęcią w swojej kuchni będę testować.

Oczywiście z niecierpliwością oczekuję kolejnych części, z kolei tę- serdecznie polecam, tak samo jak wszystkie pozostałe:)

Do Pani i Pana Buk nie da się nie żywić sympatii, o czym dali nam się przekonać przy pierwszych "Wielkich ogarniaczach". I tym razem nie było zaskoczenia, choć mam wrażenie, że jest nieco mniej "śmieszków" niż zwykle, trochę mniej klasycznych obrazkowych żartów i w ogóle mniej historii (a może tylko mnie się tak wydaje?)

Ale, ale! Pojawia nam się za to nowość w postaci...

Książka z nieco już sławnej w internetach serii Pani Bukowej, mimo to była to moja pierwsza styczność (skoro nie ma znaczenia kolejność...). Książka łatwa w czytaniu, bardzo szybko się ją pochłania. Nie wiem czemu liczyłam, że znajdę w niej więcej wskazówek i czuję się z deka zawiedziona. Książka lekka, z humorem, przeplatana krótkimi komiksami, śmiesznymi grafikami i przepisami. W sumie wśród przepisów nie znalazłam nic dla siebie, co mogłabym przepisać w przepiśnik do wypróbowania. Jedyne co mi się podobało to fakt, że rozdziały prowadzone są narracją raz ze strony kobiety, raz mężczyzny i daje to urozmaicenie. Raczej nie zapoznam się z kolejnymi "ogarniaczami", choć może los da im drugą szansę.

Książka z nieco już sławnej w internetach serii Pani Bukowej, mimo to była to moja pierwsza styczność (skoro nie ma znaczenia kolejność...). Książka łatwa w czytaniu, bardzo szybko się ją pochłania. Nie wiem czemu liczyłam, że znajdę w niej więcej wskazówek i czuję się z deka zawiedziona. Książka lekka, z humorem, przeplatana krótkimi komiksami, śmiesznymi grafikami i...

pośmiane jak zawsze

pośmiane jak zawsze

Książki Pani Bukowej i Pana Buka, to taka ciepła herbata z ciastkiem, na bardzo zły dzień w życiu. W tym zbiorze krótkich opowiadań mierzymy się z kuchnią. Dla tych, co nie lubią gotować - coś pięknego.

Książki Pani Bukowej i Pana Buka, to taka ciepła herbata z ciastkiem, na bardzo zły dzień w życiu. W tym zbiorze krótkich opowiadań mierzymy się z kuchnią. Dla tych, co nie lubią gotować - coś pięknego.

O ile lubię Panią Bukową i "Wielki ogarnia z życia" mnie rozbawił (historia z listą zakupów w telefonie - nawet do łez),o tyle z "ogarniaczem" kuchni mam pewien problem. Ani to satyra na początki przygody z gotowaniem (niespecjalnie zabawna),ani książka kucharska (przepisy o stopniu trudności wyższym niż dla początkujących). Może Pani Bukowa i Pan Buk za dużo kalorii pochłonęli i stąd przyciężki styl i żart...?

O ile lubię Panią Bukową i "Wielki ogarnia z życia" mnie rozbawił (historia z listą zakupów w telefonie - nawet do łez),o tyle z "ogarniaczem" kuchni mam pewien problem. Ani to satyra na początki przygody z gotowaniem (niespecjalnie zabawna),ani książka kucharska (przepisy o stopniu trudności wyższym niż dla początkujących). Może Pani Bukowa i Pan Buk za dużo kalorii...

Zabawna, szybko sie czyta.

Zabawna, szybko sie czyta.

Krótka, w miarę zabawna lektura. Ironiczne podejście do spraw bytowych, z nutą pokory i bliskiego stan-upowi (a zachowanym instynktem samozachowawczym) szydzenia z samego siebie.
Kuchnia to rzecz święta i kto z kuchni się śmieje niech do końca życia fastfoodami się karmi. Więc Pani Bukowa spokorniała i przeprosiła się z własną kuchnią i jej wyposażeniem. W efekcie umiarkowanie śmieszna lektura, w której z „wczesnych” doświadczeń kucharskich można się ponabijać. Można też utyskiwać nad kwestią, że kuchnia robi się obcym ciałem w wielu domach młodego pokolenia.
Mam wrażenie styczności z pseudomądrą i pseudośmieszną książką, do której bez pseudo pasuje słowo banalna. Mimo całej sympatii do autorów, chce się powiedzieć że to wszystko już było w śmietniku zasobów światowej sieci.

Krótka, w miarę zabawna lektura. Ironiczne podejście do spraw bytowych, z nutą pokory i bliskiego stan-upowi (a zachowanym instynktem samozachowawczym) szydzenia z samego siebie.
Kuchnia to rzecz święta i kto z kuchni się śmieje niech do końca życia fastfoodami się karmi. Więc Pani Bukowa spokorniała i przeprosiła się z własną kuchnią i jej wyposażeniem. W efekcie...

O ile ogarniacza życia we dwoje i ogarniacza pracy kocham miłością absolutną, tak ta część mnie nie urzekła. Kilka razy sie uśmiechnęłam, ale to nie to. Przepisom zrobię zdjecia i o ile dwie poprzednie książki przekazuje dalej znajomym, by oderwali się od prozy życia i smartfona, tak tę sprzedam.
Kocham Państwa Bukowych, ale każdy miewa gorsze dni. Tak traktuję tę książkę.

O ile ogarniacza życia we dwoje i ogarniacza pracy kocham miłością absolutną, tak ta część mnie nie urzekła. Kilka razy sie uśmiechnęłam, ale to nie to. Przepisom zrobię zdjecia i o ile dwie poprzednie książki przekazuje dalej znajomym, by oderwali się od prozy życia i smartfona, tak tę sprzedam.
Kocham Państwa Bukowych, ale każdy miewa gorsze dni. Tak traktuję tę książkę.