Tytuł dobrze opisuje to czego możemy się po niej spodziewać. Polecam przesłuchać ją w audio przy codziennych domowych czynnościach, mnie to bardzo relaksowało. Lecz na książkę przed snem postawiłabym na coś innego.

Tytuł dobrze opisuje to czego możemy się po niej spodziewać. Polecam przesłuchać ją w audio przy codziennych domowych czynnościach, mnie to bardzo relaksowało. Lecz na książkę przed snem postawiłabym na coś innego.

⭐️⭐️⭐️ Z założenia to książka pomagająca się zrelaksować i zasnąć. Czytamy niepowiązane ze sobą, krótkie historyjki - nawet nie opowiadania, tylko wycinki dnia, zapisane chwile. Na pewno celem tej książki nie jest to, by usiąść i przeczytać ją od deski do deski. Pomaga raczej się wyciszyć, poczytać o przyjemnych chwilach, uspokoić. Autorka sugeruje, by czytać historyjkę przed snem i powtarzać sobie jej treść, by medytować i zasnąć. Ja akurat nie mam problemów z zasypianiem czy wybudzaniem się - a dla takich jest przeznaczona ta książka - ale w ostatnich tygodniach mieliśmy trochę więcej nerwów i faktycznie 10-20 minut czytania przed snem pozwalało po prostu ukoić myśli.

⭐️⭐️⭐️ Z założenia to książka pomagająca się zrelaksować i zasnąć. Czytamy niepowiązane ze sobą, krótkie historyjki - nawet nie opowiadania, tylko wycinki dnia, zapisane chwile. Na pewno celem tej książki nie jest to, by usiąść i przeczytać ją od deski do deski. Pomaga raczej się wyciszyć, poczytać o przyjemnych chwilach, uspokoić. Autorka sugeruje, by czytać historyjkę...

Na książkę trafiłam przypadkiem, ponieważ nie mam kłopotów z zaśnięciem. Zerknęłam do środka powodowana zwyczajną ciekawością. Przeczytałam kilka historii. Podumałam chwilę. Nie sądzę, żeby miały być pomocne w zasypianiu. Zwłaszcza te, które w sposób wyjątkowo barwny opisują jedzenie. Zaraz zrobiłam się głodna. Autorka jest przekonana, że ładne obrazy wywołają w nas pozytywne skojarzenia. Taki na przykład jesienny park. Kolorowe liście, słoneczny dzień. Pytanie tylko dokąd zdryfują wasze myśli i na ile dacie się ponieść we właściwym i jedynie słusznym kierunku jakim jest zrelaksowanie. Mnie się ta sztuka nie powiodła. Może za słabo się starałam.

Na książkę trafiłam przypadkiem, ponieważ nie mam kłopotów z zaśnięciem. Zerknęłam do środka powodowana zwyczajną ciekawością. Przeczytałam kilka historii. Podumałam chwilę. Nie sądzę, żeby miały być pomocne w zasypianiu. Zwłaszcza te, które w sposób wyjątkowo barwny opisują jedzenie. Zaraz zrobiłam się głodna. Autorka jest przekonana, że ładne obrazy wywołają w nas...

W tej książce naprawdę nic się nie dzieje, a jednak opowiadania wciągają i niesamowicie relaksują. So czytania szczególnie przed snem.

W tej książce naprawdę nic się nie dzieje, a jednak opowiadania wciągają i niesamowicie relaksują. So czytania szczególnie przed snem.

Przyjemne, ciepłe opowiadania, w których naprawdę totalnie nic się nie dzieje... Uczą uwazności na najdrobniejsze szczegóły i czerpania radości z najprostszych rzeczy. Na pewno nie jest to książka do szybkiego przeczytania, lecz należy ją sobie dawkować (mi przeczytanie jej w całości zajęło ponad rok, bo sięgałam po nią tylko od czasu do czasu). No i u mnie, wbrew temu, do czego ma ona służyć, nie sprawdziła się tuż przed snem, bo zasypiałam już dosłownie po przeczytaniu kilku zdań, takie to było nudne 🙂 Ale nie traktuję tego jako wadę, to właśnie miało być nudne i z takim nastawieniem trzeba do tych opowiadań podchodzić.

Przyjemne, ciepłe opowiadania, w których naprawdę totalnie nic się nie dzieje... Uczą uwazności na najdrobniejsze szczegóły i czerpania radości z najprostszych rzeczy. Na pewno nie jest to książka do szybkiego przeczytania, lecz należy ją sobie dawkować (mi przeczytanie jej w całości zajęło ponad rok, bo sięgałam po nią tylko od czasu do czasu). No i u mnie, wbrew temu, do...

"Nic się nie dzieje" nie wywołało we mnie żadnych większych emocji, ale właśnie pewnie o to w tym wszystkim chodziło. Była to całkiem przyjemna lektura, w sam raz do wyciszenia przed snem. Polecam w szczególności czytanie opowiadań zgodnie z aktualną porą roku. Lekturę "Nic się nie dzieje" rozłożyłam w czasie na cały rok i dzięki temu łatwiej było mi wczuć się w klimat snutych przez Kathryn Nicolai opowieści. Nie jest to pozycja obowiązkowa, myślę że na lekturę do poduszki sprawdzą się równie dobrze po prostu nasze ulubione książki. Nie mniej jednak wierzę, że część czytelników odnajdzie w "Nic się nie dzieje" idealny sposób na wyciszenie i wyłączenie natrętnych myśli.

"Nic się nie dzieje" nie wywołało we mnie żadnych większych emocji, ale właśnie pewnie o to w tym wszystkim chodziło. Była to całkiem przyjemna lektura, w sam raz do wyciszenia przed snem. Polecam w szczególności czytanie opowiadań zgodnie z aktualną porą roku. Lekturę "Nic się nie dzieje" rozłożyłam w czasie na cały rok i dzięki temu łatwiej było mi wczuć się w klimat...

Książka ma bardzo adekwatny tytuł. Nic się w niej nie dzieje.

Przez kilkadziesiąt opowiadań ułożonych adekwatnie do pór roku nie znajdziemy żadnej akcji przyspieszającej tętno. Tak ma być i jestem tego świadoma. Opowiadania mają służyć temu, aby się wyciszyć, zrelaksować, ukoić przed snem rozbiegane myśli, zwłaszcza po ciężkim, stresującym dniu. Może dlatego, że ja nie lubię opowiadań i nie mam problemów ze snem nie jestem adekwatnym odbiorcą tej książki?

Czułam się... No właśnie:

Mieliście tak, że czytając książkę, natknęliście się na kilkustronicowy
opis dajmy na to dziewczyny, która robi sobie herbatę z cytryną i nic z tego nie wynika oprócz tego, że będzie miała co pić otulona ciepłym kocykiem, a wy w duchu myślicie kiedy ona w końcu wypije tą herbatę, ale wiecie że nie nastąpi to szybko, bo dziewczyna mówi, że jest jeszcze gorąca (herbata) i sporo kartek minie zanim ona dotknie ustami brzegu filiżanki, a o wypiciu całej to nawet nie ma co wspominać.

I jeśli wiecie już o jakich dłużyznach mówię i jak się czuję (zirytowana) czytając coś takiego to wiecie, jak mocno we własnym łóżku kręciłam nosem i przewracałam oczami czytając Nic się nie dzieje.

Pierwszy lepszy cytat z książki:

"Przystanęliśmy, by przyjrzeć się temu bogactwu i znalazłam kilka małych i dojrzałych śliwek. Pokryte były połyskującym nalotem i miały ciemnofioletowy kolor. Wzięłam je do kieszeni, by zjeść je później, może po tym, jak trochę potrzymam je w lodówce. Nagle przypomniałam sobie piękny krótki wiersz Williama Carlosa Wiliamsa o śliwkach w lodówce".

I wiecie, że przez cały rozdział ona tych śliwek nie zjadła?!

Mój zapracowany umysł potrzebuje wieczorem innego wytchnienia. Gdybym chciała żeby się nic nie działo, gapiłabym się na wyłączony tv lub zamkniętą książkę. Zdecydowanie przed snem wolę przenieść umysł w inne rejony literatury.

Jeżeli nie nudzą Was opisywane przez kogoś ulotne chwile, pozornie zwyczajne drobne momenty, celebrowanie piękna w codziennych sytuacjach i czynnościach to książka spełni swoją funkcję - zanudzi Was na sen.

Daje 2 gwiazdki za piękne wydanie, świetne obrazki i kilka zamieszczonych przepisów.

Książka ma bardzo adekwatny tytuł. Nic się w niej nie dzieje.

Przez kilkadziesiąt opowiadań ułożonych adekwatnie do pór roku nie znajdziemy żadnej akcji przyspieszającej tętno. Tak ma być i jestem tego świadoma. Opowiadania mają służyć temu, aby się wyciszyć, zrelaksować, ukoić przed snem rozbiegane myśli, zwłaszcza po ciężkim, stresującym dniu. Może dlatego, że ja nie...

Uspokaja i pomafa zasnac

Uspokaja i pomafa zasnac

Książkę poleciła mi pewna psychoonkolog. Niestety bardzo mi się nie spodobała. Życie nie jest takie idealne, jak wszystko w tej książce. Nudziła mnie i nie mogłam się skupić na licznych, wręcz nachalnie wymienianych szczegółach wszystkiego i wszystkich. Na pewno nie pomogła mi na stres czy bezsenność. Nie lubię takich naiwnych lektur.

Książkę poleciła mi pewna psychoonkolog. Niestety bardzo mi się nie spodobała. Życie nie jest takie idealne, jak wszystko w tej książce. Nudziła mnie i nie mogłam się skupić na licznych, wręcz nachalnie wymienianych szczegółach wszystkiego i wszystkich. Na pewno nie pomogła mi na stres czy bezsenność. Nie lubię takich naiwnych lektur.

Piękne pisanie o rzeczach prostych. Nie ma dialogów ani akcji. Jest za to niekończaca się kraina łagodności, cudowne spostrzeżenia na temat najdrobniejszych zjawisk. Czytając tę książkę czułam, jakbym była w opisywanych miejscach - czułam zapach wiatru i intensywny smak kakao. A co najważniejsze, przepełniał mnie spokój i cudowne ukojenie moich nerwów, czego szukałam.

Piękne pisanie o rzeczach prostych. Nie ma dialogów ani akcji. Jest za to niekończaca się kraina łagodności, cudowne spostrzeżenia na temat najdrobniejszych zjawisk. Czytając tę książkę czułam, jakbym była w opisywanych miejscach - czułam zapach wiatru i intensywny smak kakao. A co najważniejsze, przepełniał mnie spokój i cudowne ukojenie moich nerwów, czego szukałam.