Książka pełna humoru. Drugi tom przygód Wiedźm równie wciągający. Polecam.

Książka pełna humoru. Drugi tom przygód Wiedźm równie wciągający. Polecam.

Połączenie tego, co przyciąga czytelników do serii z nowym elementem powagi, której dotąd nie było. Co więcej, poznajemy lepiej przeszłość sekretarka. Dlaczego? Co knuje autorka?

Połączenie tego, co przyciąga czytelników do serii z nowym elementem powagi, której dotąd nie było. Co więcej, poznajemy lepiej przeszłość sekretarka. Dlaczego? Co knuje autorka?

Kolejny tom przygód "wiedźm" i kolejne trupy🙂

Miło i szybko się czyta. Lekka i niezobowiązującą lektura. Fajna rozrywka na wieczór bądź wyjazd😊

Kolejny tom przygód "wiedźm" i kolejne trupy🙂

Miło i szybko się czyta. Lekka i niezobowiązującą lektura. Fajna rozrywka na wieczór bądź wyjazd😊

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Ostatni rozdzial to jak wisienka na torcie. Najlepsza czesc wiedzm

Ostatni rozdzial to jak wisienka na torcie. Najlepsza czesc wiedzm

Czyta się bardzo przyjemnie , polecam

Czyta się bardzo przyjemnie , polecam

Ostatni rozdział podbił o gwiazdkę

Ostatni rozdział podbił o gwiazdkę

Pierwszy tom cyklu „Wiedźmy na gigancie” toczył się wokół zjazdu środowiska pisarskiego, drugi czyli „Wiedźmy na wakacjach” pozwalał poczuć wakacyjne klimaty”. Trzeci tom „Wiedźmy w opałach” przenosi nas w nieco jesienną aurę. Książkę otwiera scenka z pogrzebu. Kiedy wchodzimy do właściwej akcji właśnie na rynku wydawniczym ukazała się książka Gosi Knypek brutalnie opisującą pisarski światek. Zamieszania wokół nowości jest sporo. Czytelnicy i pisarze prześcigają się w pisaniu krytycznych uwag na temat książki. Można by powiedzieć, że nic dziwnego: skoro uderzyło się w bolączki światka literackiego to trzeba było się tego spodziewać. Jednak książkową pisarkę to zaskakuje. Czuje, że z tego powodu może doprowadzić Agencję Literacką TERCRET do bankructwa, że nikt nie będzie chciał już współpracować z pisarkami zajmującymi się też promocją. Na szczęście nie zostaje sama. Zamiast braku pracy czeka ją dużo zajęć. A wszystko przez to, że Wiedźmy wpadają na pomysł jak uciszyć środowisko pisarskie i w inny sposób skupić na sobie uwagę.
Ogłoszenie na prowadzonym przez nie portalu konkursu pozwalającego na wydanie powieści sprawia, że dostają całą masę plików z bardzo kiepskimi tekstami. Wśród nich pojawi się też świetnie napisany kryminał oparty, o którym czytelnicy wiedzą, że jest oparty na faktach. Jakby mało miały atrakcji dostają też anonimy z pogróżkami. Jeśli myślicie, że ten z trup z książki to jedyny, który tu znajdziecie to mogę zapewnić Was, że nie. W czasie zorganizowanego przez Wiedźmy zakończenia konkursu i wręczenia statuetek giną dwie dobrze rokujące debiutantki. Jedna z nich opisała prawdziwą zbrodnię. Co z tego wyniknie? Kto zabił ofiary?
W trzecim tomie Małgorzata J. Kursa bardziej skupia się na tytułowych Wiedźmach, w których życiu zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Od wydania przez jedną z bohaterek książki zawierającej karykaturę pisarskiego światka pracownice agencji literackiej dostają listy, w których czasami znajdą zdjęcia, innym razem kiepskie rymowanki o ich kompetencjach recenzenckich. Wszystkie te przesyłki charakteryzuje to, że nie mają znaczka, więc ktoś doskonale wie, gdzie jest agencja i ma czas na podrzucanie korespondencji. Do tego okazuje się, że grożąca im osoba wie też, gdzie poszczególne bohaterki mieszkają. Jakby tych atrakcji było mało kot jednaj z redaktorek dostarcza im sporo dodatkowej pracy. Kiedy kobiety wydają się już pewniejsze, zabezpieczone monitoringiem oraz alarmem pojawia się kilka zaskakujących wydarzeń, a wśród nich wspomniane trupy i śledztwo.
Poza tytułowymi Wiedźmami poznajemy kilku innych bohaterów, podejrzymy ich pracę, codzienne zajęcia i sposoby dążenia do celu. Z jednej strony mamy tu emerytkę pracującą w bibliotece, z drugiej przyjrzymy się leciwej pisarce-grafomance, a z trzeciej rzucimy oko na pisarza-maminsynka, który ma coraz gorsze stosunki z Wiedźmami. Nie zabraknie też debiutantki pracującej w szpitalu. No i jeszcze pojawi się wiele rewelacji związanych ze zbrodnią. Podejrzanych nie będzie brakowało. Śledztwo pozwoli wyciągnąć kolejne brudy ze świadka pisarskiego, pokazać realia promocji czytelnictwa i uświadamia, że tworzenie książek to wcale nie jest takie bezpieczne zajęcie jakby się wydawało.
Musze przyznać, że o ile we wcześniejszym tomie fabuła była lżejsza, trup pojawił się po kilkunastu stronach by wrócić w połowie to tu mamy tego trupa już na początku. Z każdą stroną napięcie coraz bardziej rośnie. Kolejne otrzymane anonimy zaczynają wywoływać niepokój, a pojawiające się w połowie książki dwa trupy sprawią, że akcja nabierze jeszcze szybszego tempa. Zwłaszcza, że wielu bohaterów będzie walczyło z upływającym czasem oraz starało się, aby ulotnić się z zasięgu policji i nie być powiązanym z morderstwem. Zobaczymy też do czego zdolni bywają zdesperowani pisarze przekonani, że im się promocja książki zwyczajnie należy i tylko przez upór Wiedźm nie mogą zostać sławni.
W książce zajrzymy do różnych środowisk związanych ze literackim światkiem. Niektóre wątki wydają się oderwane, ale na koniec wszystkie łączą się w ciekawą całość. Do tego wątek stalkingu bardzo realistyczny i prawdopodobny.
Podobnie jak we wcześniejszych tomach mamy tu świat przerysowany. Jednak widać tu, że jest to książka lepiej dopracowana niż wcześniejsze. Do tego budowanie sytuacji zabawnych i jednocześnie podsycanie napięcia jest dobrze skomponowane, dzięki czemu czytelnik czuje niepokój i może się śmiać z wyczynów bohaterów.
Cykl „Wiedźmy” to opowieści których akcja toczy się wokół pracowników Agencji Literackiej TERCET. To za jej sprawą pisarzom, którzy zostają przyjęci pod jej skrzydła żyje się łatwiej i mają pomoc w czasie pisania kolejnych tekstów. Właśnie dlatego ich działalność jest tak popularna. Książki napisano lekkim językiem. Czyta się je bardzo szybko i przyjemnie.

Pierwszy tom cyklu „Wiedźmy na gigancie” toczył się wokół zjazdu środowiska pisarskiego, drugi czyli „Wiedźmy na wakacjach” pozwalał poczuć wakacyjne klimaty”. Trzeci tom „Wiedźmy w opałach” przenosi nas w nieco jesienną aurę. Książkę otwiera scenka z pogrzebu. Kiedy wchodzimy do właściwej akcji właśnie na rynku wydawniczym ukazała się książka Gosi Knypek brutalnie...

Witam was ponownie. Oczywiście z nową książką. Co mogę o niej powiedzieć. Zaciekawiła mnie od samego początku. Dlatego polecam ją przeczytać.

Pewne kobiety recenzowały książkę znanej autorki. Niestety, ta Autorka zginęła. Morderca Zaczął im grozić. Kto? Nikt tego nie wiedział. Ale całą zagadkę rozwikłał Piotr, były policjant. Piotr musiał zmierzyć się z pewną przeszłością z dawnego życia. Chodzi o jego żonę. Straciła dziecko. Ale przez to, że jak wtedy byli małżeństwem, to on wracając z pracy, krytykował osoby, które mordują dzieci. Jego żona po utracie dziecka była załamana. Gdy Piotr o tym wspomniał, to wiadomo przecież, że wtedy się rozstali. Piotr nie wiedział dlaczego żona go zostawiła. Gdy odkrył prawdę, to chciał to komuś opowiedzieć, bo sam był w szoku. Opowiedział. Ale smutek i rozpacz zawsze w nim została. Przyjaciółka jego byłej żony jest załamana. Bo tak naprawdę okazało się jedno: Oszukała ją. W jaki sposób i co stało się z morderstwem znanej autorki i z anonimami, które dostawały Wiedźmy Recenzentki, polecam czytać. Książkę oceniam wysoko. Bardzo wysoko.
Cała fabuła i historia bardzo mnie zaciekawiła. Dlatego daje 1000/1000 punktów jak wyżej.

Pozdrawiam. 💗

Witam was ponownie. Oczywiście z nową książką. Co mogę o niej powiedzieć. Zaciekawiła mnie od samego początku. Dlatego polecam ją przeczytać.

Pewne kobiety recenzowały książkę znanej autorki. Niestety, ta Autorka zginęła. Morderca Zaczął im grozić. Kto? Nikt tego nie wiedział. Ale całą zagadkę rozwikłał Piotr, były policjant. Piotr musiał zmierzyć się z pewną przeszłością...

Jak do tej pory, ten tom wydaje mi się najciekawszy pod względem fabuły. Autorka dała z siebie wszystko: dodała więcej wątków, zaintrygowała mnie pomysłem na motyw zbrodni, odkryła karty z przeszłości jednego z bohaterów oraz jak zwykle zachęciła do czytania lekkim, ale dość rozbudowanym stylem. Najbardziej podobały mi się dialogi, których zresztą jest najwięcej: nie dość, że bawią to jeszcze wydają się naturalne i to właśnie dzięki nim czytelnik poznaje sporą część opowiadanej przez M. J. Kursę historii.
Sama fabuła rozwija się dość powoli, ale za to autorka zamieszcza dużą liczbę komicznych scen, dzięki którym można stopniowo wciągnąć się w czytanie. Czytelnik ma więc do czynienia z sekretem książki, wybuchowymi Wiedźmami, ambitnym mordercą, przeszłością Piotra, dziwnymi anonimami z pogróżkami, a także obserwacją pracy redaktorek (która mocno mnie zaciekawiła). M. J. Kursa na koniec ładnie łączy wątki ze sobą, finalna akcja dość szybko płynie, samo zakończenie nie skupia się tylko na głównym podejrzanym, ale też na dawnym życiu Piotra, co jest dość interesujące.
Wydaje mi się, że cała seria o Wiedźmach powinna spodobać się osobom, które uwielbiają właśnie bardzo lekkie czytadła, potrafiące wywołać w czytelniku atak śmiechu. Wiele razy łapałam się na tym, że chichoczę jak głupia do sera (w tym przypadku do książki) i wcale mi to nie przeszkadzało. Uwielbiam komedie, dlatego polecam Wam sięgnięcie po „Wiedźmy w opałach”, a jeśli nie czytaliście wcześniejszych części to koniecznie zacznijcie od „Wiedźmy na gigancie” – pierwszego tomu, który jest według mnie trochę gorzej napisany, ale warto dla niego się przemęczyć.

Jak do tej pory, ten tom wydaje mi się najciekawszy pod względem fabuły. Autorka dała z siebie wszystko: dodała więcej wątków, zaintrygowała mnie pomysłem na motyw zbrodni, odkryła karty z przeszłości jednego z bohaterów oraz jak zwykle zachęciła do czytania lekkim, ale dość rozbudowanym stylem. Najbardziej podobały mi się dialogi, których zresztą jest najwięcej: nie dość,...