Po lekturze "Zimowego monarchy" ciężko było stwierdzić, co w rzeczywistości będzie fabułą drugiego tomu. Kiedy jednak dowiedziałam się, że głównym wątkiem "Nieprzyjaciela boga" stanie się walka między dwoma religiami nieco się zraziłam. Wszystkie obawy minęły, gdy zabrałam się do czytania. Książka jest nie tyle walką między chrześcijanami a poganami, a historią ludzi, którzy znaleźli się pomiędzy stronami konfliktu. Nie dostajemy bezpośrednich ataków, a raczej pośrednie wydarzenia, które w efekcie dają coś większego. Jest to powieść pełna spisków, źle podjętych decyzji i nawiązań do poprzedniego tomu. Bo przecież gdyby nie pewne decyzje - przede wszystkim Artura - wydarzenia z tego tomu mogłyby nie mieć racji bytu. Jak już się jest przy Arturze należy wspomnieć, iż w tym tomie dopiero wychodzi jak wielce samolubny jest to człowiek. Mamy wielkie wyobrażenia o tej postaci, dlatego trylogia Cornwella dopiero wypuszcza pewne brudy, które pasują do Artura. Źle podejmuje decyzje, źle ocenia ludzi i samolubnie postępuje w wielu przypadkach m.in. wystarczy spojrzeć na sprawę Tristana i na sprawę Ginewry, od razu potwierdza się tę cechę.
Motywem przewodnim stają się również przysięgi. Autor zadaje pytanie, ile tak naprawdę są one warte, czy cokolwiek znaczą i czy człowiek musi ich przestrzegać?
Cudowna powieść, ale ma pewne wady. Otóż pojawia się ten sam problem, który miałam przy czytaniu prozy Martina - bohaterowie idą przez kilkanaście stron. Właśnie, idą i nic się nie dzieje. Nie mniej nie odbiera to zbyt wiele punktów z oceny, gdyż książka godna uwagi, tak samo jak cała trylogia!

Po lekturze "Zimowego monarchy" ciężko było stwierdzić, co w rzeczywistości będzie fabułą drugiego tomu. Kiedy jednak dowiedziałam się, że głównym wątkiem "Nieprzyjaciela boga" stanie się walka między dwoma religiami nieco się zraziłam. Wszystkie obawy minęły, gdy zabrałam się do czytania. Książka jest nie tyle walką między chrześcijanami a poganami, a historią ludzi,...