Aktualności
38
Najnowsze artykuły
ArtykułyPowieść o zagrożeniach płynących ze Wschodu. Ryszard Oleszkowicz o „Zanim zabijesz moją śmierć”
1
ArtykułyJakub Jarno. „Światłoczułość” to powieść opakowana w powieść, owinięta w listy
2
Artykuły„Kraj kobiet“ Grzegorza Gajka – przeczytaj fragment książki!
1
ArtykułyLiteracka Nagroda Nobla 2024. Han Kang laureatką
46
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2019
2015
2014
2014
2013
2012
2012
2012
2011
2011
2010
2010
2010
2010
2009
2008
2008
2007
2005
Powiązane treści
Kroniki Czarnej Kompanii Glen Cook 
Historia, która podobno zrewolucjonizowała fantastykę... Ciężko w to uwierzyć czytając.
Długo męczyłam pierwszą księgę, zupełnie nie mogłam się wczuć. Nie rozumiałam intrygi, bohaterów, świata. Chaos. Kończąc wcale tego świata bardziej nie rozumiałam, ani intryg. Główny motyw jest jasny i klarowny, natomiast droga jaką pokonują nasi bohaterowie, ich decyzje są dla mnie często niezrozumiałe. Budowa świata, magia... Nie, nie jest to proste dla kogoś kto myślał, że zęby na fantastyce zjadł.
Jednocześnie jest coś w tej opowieści co przyciąga, od pierwszej strony czułam potencjał tej historii. Polubiłam Konowała, Milczka, Goblina i Jednookiego. Byłam ciekawa, czy przeżyli kolejną bitwę, następną utarczkę. Pani jest bardzo intrygującą, niejednoznaczną postacią. Mówią, że jest zła, ale jedyne co ukazuje jej "zło" to to, że ma zbrojną opozycję i z nią walczy.
Sięgnę po kolejne opowieści o Czarnej Kompani by dowiedzieć się, dokąd to wszystko zmierza, ale zdecydowanie spodziewałam się czegoś innego. Nie wiem, czy lepszego, ale innego.
Księgi Południa Glen Cook 
Olbrzymie rozczarowanie. Być może spowodowane jest to sporą przerwą od poprzedniego potrójnego wydania, ale wrażenia z lektury zupełnie inne.
Pierwszy (4.) tom to opowieść z praktycznie innymi bohaterami, jakimś przeciwnikiem prawie nieśmiertelnym, a przy tym groteskowym. Ani to powieśc drogi ani powieśc awanturnicza ani studium zamknięcia w mieście - ot miszmasz. Starzy bohaterowie nijacy i los nikogo mnie praktycznie nie obchodził.
Drugi (5.) tom to powrót do Konowała, ale tutaj z kolei fabuła jest bez sensu. Gdzieś idą nie wiadomo po co. Pani straciłą całą siłę i powab, przeszkody stare-nowe, brak forteli, brak żołnierskiego klimatu, drugi wątek nijaki. Źli jacyś z przeszłości przemieleni sto razy - niby zaskoczenie a niby nie. Ciąg nic nie znaczących miejsc i imion.
Trzeciego już nie próbowałem przytłoczony mizerią. Kończe ten cykl na tym co przeczytałem i zapamiętuję, że TRZY tomy Czarnej Kompanii to znakomita lektura.
