Blog: iskraczyta.blogspot.com

Nieszczęśliwi Ci, co przeczytali tą serię. Płacz i zgrzytanie zębów. To było tak wspaniałe, że po przeczytaniu 3 tomu "Kruczych Pierścieni" nie mogłam uwierzyć, że to naprawdę koniec.

Seria ta już na samym początku bardzo mnie "podjarała" oryginalnymi okładkami. No po prostu jak zobaczyłam ją w księgarni pierwszy raz to od razu kupiłam 1 i 2 tom, nie wiedząc, czy tak naprawdę mi się spodoba fabuła. Osadzenie wszystkiego w klimacie skandynawskim okazało się mistrzowskie. Moje serce płacze z tęsknoty za Hirką i Rimem, jakbym mogła, to bym osobiście autorce dopłaciła, żeby napisała coś jeszcze do tej historii! Po prostu to był (i nadal jest!) taki kac książkowy, że aż ciężko to wyrazić słowami. Totalny must have dla fanów fantastyki. Cała seria wypadła bardzo dobrze i wydaje mi się, że nie ma tutaj słabej książki.

Okładka 3 części znowu nawiązuje do wydarzeń książki, choć tutaj za "nic w świecie" nie zgadłabym przed przeczytaniem, że będzie to chodziło o coś takiego! Jedyne, co m lekko przeszkadzało w wydaniu (nie wiem, czy takie różnice są tylko w Polsce, czy wszędzie) to kolor tej okładki. Wydaje mi się, że jako jedyna część lekko jest jaśniejsza i bardziej szara, niż poprzednie. Kiedy stoją na półce razem, lekko mi to wadziło.


Bohaterowie w tym tomie stają się o wiele bardziej doświadczeni i dojrzalsi. Rime nie jest już rozpieszczonym ulubieńcem arystokracji i Rady. Staje się takim powiedziałabym "fachowym mężczyznom" i musi podjąć parę trudnych decyzji samodzielnie. Byłam pełna podziwu i zakochałam się w nim na zabój (błagam! znajdźcie mi takiego męża!). Hirka natomiast w końcu spostrzega, że nie może ufać każdemu oraz bierze część spraw we własne ręce. Doskonale na tym wychodzi, ponieważ w pewnym momencie losy świata i całej wojny zależą właśnie od jej działań i decyzji. Jeśli tak spojrzeć na tą postać pod względem pierwszej, a trzeciej książki to widzimy ogromne postępy.

Przez całą lekturę książki byłam tak podekscytowana, że nawet nie przejmowałam się zbliżającą się sesją. Liczyło się tylko, żeby móc czytać w każdym dowolnym miejscu i porze. Każda kartka przepełniona była napięciem, które powodowało jedno wielkie pytanie "co będzie dalej?". Naprawdę nie wiem, czy w tym klimacie czytałam kiedyś coś porównywalnie dobrego. Trudno jest mi nawet porównać do czegoś tą serię, jest po prostu wyjątkowa i całkowicie wybija się ze znanych mi schematów. Autorka stworzyła własny świat, rzeczywistość, rasy i nawet trochę języka.


Jeżeli chodzi o zakończenie książki to chciałoby się napisać, że było genialne, zaskakujące i idealnie wpasowane do całości fabuły. NO DOBRA, muszę tak powiedzieć, bo to prawda. Po prostu cały czas trudno jest mi dopuścić do swojej świadomości, że to naprawdę było zakończenie. Jest ono stosunkowo... szczęśliwe, aczkolwiek całkowicie bym się tego nie spodziewała. Przez wszystkie trzy tomy czytelnik wnika w ten świat, oddaje się mu bez reszty, wręcz nie mogą sobie wyobrazić jak mogą potoczyć się te losy. Autorka zrobiła to dość łagodnie, pięknie pożegnała Nas ze swoimi książkami. Nie było to w stylu "akcja, akcja, koniec". Tworzyła stopniowo napięcie, następnie domknęła wszystkie wątki, wyjaśniła wydarzenia i spokojnie przedstawiła nam ostatnie losy głównych bohaterów. Mistrzostwo, bo nie wiem co można tu napisać jeszcze więcej. Mam tylko jedną, wielką nadzieje, że może powstaną jakieś nowelki do tego. Albo autorka jednak zmieni zdanie i napisze coś jeszcze. Albo chociaż zrobią mi z tych książek film!
Jak dla mnie ta seria to dzieło takie totalnie 100/10.

Blog: iskraczyta.blogspot.com

Nieszczęśliwi Ci, co przeczytali tą serię. Płacz i zgrzytanie zębów. To było tak wspaniałe, że po przeczytaniu 3 tomu "Kruczych Pierścieni" nie mogłam uwierzyć, że to naprawdę koniec.

Seria ta już na samym początku bardzo mnie "podjarała" oryginalnymi okładkami. No po prostu jak zobaczyłam ją w księgarni pierwszy raz to od razu kupiłam 1 i 2...