Inteligentna zagadka, mocna bohaterka (również w gębie ),ciekawe rozwiązania wątków.

Dwie przyjaciółki – Mania i Julia – prowadzą razem cukiernię. Ich charaktery to jak ogień i woda. Mania jest słodka, naiwna, troskliwa. Julia twarda, asertywna, nieufna. Pewnego dnia umiera jedna starsza pani – sąsiadka Manii – co paraliżuje wszystkich w okolicy. Wydawało się, że kobieta nie miała wrogów, raczej była znana z uprzejmości, etc. Dobra osoba. Szybko okazuje się, że nie umiera ona z przyczyn naturalnych, a Mania (ze względu na pewien otrzymany od denatki przedmiot) staje się jedną z podejrzanych w całej sprawie. Julia próbuje pomóc przyjaciółce wyplątać się z problemu, jednocześnie pomagając organom ścigania znaleźć właściwego sprawcę.

Świetna, sprawna powieść z dobrze zbudowaną intrygą. Ja bardzo lubię Agnieszkę Płoszaj za język – ostry, cięty, sarkastyczny. Dzięki niemu jej książki czyta się szybko, lekko i sięga się po nie z ochotą. Mam wrażenie, że jest dla autorki naturalny i wypływa z niej samej, więc tym większa przyjemność w czytaniu.

Duże wrażenie robi też zawsze na mnie to, że śledztwo nie trzyma się utartej ścieżki. Dzięki temu autorka wprowadza różnorodność w fabule i zaskakuje. Historia nie jest taka, jak sobie ją na początku układamy. W tle mamy wiele wątków, które na końcu schodzą do pointy i okazuje się, że każdy jest ważny, chociaż na początku nic ich nie łączy.

Niesamowicie też przywiązuję się do bohaterek, które są pełnokrwiste i wiedzą, czego chcą. Szczególnie polubiłam Julię, która jest uparta i nastawiona na cel. Jej siłą jest budowanie relacji z ludźmi na takim poziomie, że jest w stanie walczyć o każdego do ostatniej kropli krwi. Zbudowana fasada twardej i nieprzejednanej pozwala jej na osiąganie wszystkiego, co sobie zaplanuje. Doskonale rozumiem jej postawę życiową i jej dylematy.

Kryminalnie Czarodziejka broni się bardzo dobrze od początku do końca, wciąga bez reszty i jest właściwie nieodkładalna. Akcja toczy się szybko, warstwy fabularne narzucane są ekspresowo. To jest rasowa powieść, która trzyma poziom i nie spuszcza z tonu ani na moment.

Inteligentna zagadka, mocna bohaterka (również w gębie ),ciekawe rozwiązania wątków.

Dwie przyjaciółki – Mania i Julia – prowadzą razem cukiernię. Ich charaktery to jak ogień i woda. Mania jest słodka, naiwna, troskliwa. Julia twarda, asertywna, nieufna. Pewnego dnia umiera jedna starsza pani – sąsiadka Manii – co paraliżuje wszystkich w okolicy. Wydawało się, że kobieta...

Taka lekka powieść do kawy na jesienne popołudnia jak znalazł. Może bez wielkich fajerwerków, ale przynajmniej mnie nie zmęczyła, chociaż zakończenie lekko rozczarowuje, jakby autorka sama sobie odpuściła. Część wątków nie została wyjaśniona, co sugeruje konieczność zaznajomienia się z kolejnymi tomami.

Taka lekka powieść do kawy na jesienne popołudnia jak znalazł. Może bez wielkich fajerwerków, ale przynajmniej mnie nie zmęczyła, chociaż zakończenie lekko rozczarowuje, jakby autorka sama sobie odpuściła. Część wątków nie została wyjaśniona, co sugeruje konieczność zaznajomienia się z kolejnymi tomami.

Całkiem dobry kryminał z dużą dozą komedii. Końcówka trochę zbytnio tonie w harlekinowej romansowości. Sympatyczna rzecz do przeczytania i zapomnienia.

Całkiem dobry kryminał z dużą dozą komedii. Końcówka trochę zbytnio tonie w harlekinowej romansowości. Sympatyczna rzecz do przeczytania i zapomnienia.

Dobry polski kryminał. Jest to moje pierwsze spotkanie z ta autorką, ale na pewno nie ostatnie. Książkę czyta się bardzo fajnie. Super wpleciony wątek obyczajowy. Naprawdę polecam.

Dobry polski kryminał. Jest to moje pierwsze spotkanie z ta autorką, ale na pewno nie ostatnie. Książkę czyta się bardzo fajnie. Super wpleciony wątek obyczajowy. Naprawdę polecam.

Czarodziejka to dobry polski kryminał nawiązujący, nawiązujący do tematu nieformalnych adopcji dzieci z patologicznych rodzin. Warto przeczytać. Ja na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Czarodziejka to dobry polski kryminał nawiązujący, nawiązujący do tematu nieformalnych adopcji dzieci z patologicznych rodzin. Warto przeczytać. Ja na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Biorąc do recenzji najnowszą książkę Agnieszki Płoszaj pt. "Bigamista" nie zdawałam sobie sprawy, iż jest to trzeci tom cyklu. A że bardzo nie lubię zaczynać czegoś od środka, musiałam zrobić to po kolei.

Przedtem
Historia zaczyna się dość drastycznie. Wycieńczona wciąż płaczącym niemowlęciem młoda, samotna matka w akcie desperacji wynosi je do śmietnika. Gdy po chwili przychodzi moment opamiętania i dziewczyna wraca - dziecka już nie ma. Zrozpaczona matka już do końca swego krótkiego życia będzie go szukać.

Teraz
Julia jest niesamowitą dziewczyną, która ma wiele do ukrycia. Pewnego dnia z mediów dowiaduje się, że chłopak jej najbliższej przyjaciółki i wspólniczki, jest poszukiwany w związku z morderstwem.

Mania jest wzruszająco naiwna i bardzo łatwowierna, ma dobre serce a wiele osób to wykorzystuje. Dostaje od znajomej staruszki tajemnicze pudełko, niedługo potem starsza pani zostaje zamordowana.

Mamy więc dwie sprawy kryminalne które łączy osoba Marianny.
Jest też szalenie intrygująca sprawa z przeszłości, która dziś zbiera krwawe żniwa.

Mimo dużej ilości postaci i wielu wątków, wszystkie one mają momenty styczne i w efekcie tworzą jeden logiczny ciąg.
Brawa dla autorki, za umiejętne połączenie, tych wydawałoby się luźnych nitek, w jedną zgrabną całość. Nie czułam się ani przez moment zagubiona czy też znużona, wprost przeciwnie wszystkie wydarzenia śledziłam z narastającą uwagą.
Bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, wywołują we mnie różne uczucia od sympatii po niechęć.
Świetna sprawa kryminalna z przeszłości: nieoczywista, moralnie trudna w ocenie, gdzie uczynki złe (w świetle prawa),są czynione z dobrych pobudek. Bo jak ocenić kogoś kto zabija np. pedofili. Dać mu wyrok czy medal ?!
Cieszę się, że to jeszcze nie koniec i czekają mnie kolejne spotkania z niektórymi z bohaterów .
A Wy odpowiedzcie sobie we własnych sumieniach czy to była Czarodziejka czy też Czarownica...

Biorąc do recenzji najnowszą książkę Agnieszki Płoszaj pt. "Bigamista" nie zdawałam sobie sprawy, iż jest to trzeci tom cyklu. A że bardzo nie lubię zaczynać czegoś od środka, musiałam zrobić to po kolei.

Przedtem
Historia zaczyna się dość drastycznie. Wycieńczona wciąż płaczącym niemowlęciem młoda, samotna matka w akcie desperacji wynosi je do śmietnika. Gdy po chwili...

W mieszkaniu na jednym z łódzkich osiedli odnaleziono ciało zamordowanej starszej pani Zofii Lisieckiej. Przy zwłokach znaleziono zawieszkę od bransoletki należącą do Juli Bronickiej. Wcześniej starsza pani na przechowanie przekazała tajemniczą paczkę Marii „Manii” Malickiej - najlepszej przyjaciółce Juli. Śledztwo w sprawie morderstwa prowadzą Tomasz Mielczarek i Kuba Karski.
Mimo sporej ilości wątków, po super początku, przenoszącym czytelnika w lata 70 zeszłego wieku liczyłem że dalszy ciąg będzie równie mocny. Niestety tylko prowadzenie samochodu Juli, z centrum Łodzi na lotnisko Okęcie w 37 minut jest szybkie. Reszta jest już słabsza, dużo wolniejsza. Sporo niedopowiedzeń a czasami przegadana akcja choć intryga jest pomysłowa i niezwykle ciekawa.
Jednak od wykrycia sprawcy i poznania motywów jego postępowania bardziej interesowała mnie – powoli odkrywana przez autorkę – tajemnicza historia przeszłości Juli Bronickiej.
Wielki plus za poczucie humoru które wylewa się z kart książki. Niestety minus za przesadny i nie pasujący do tego typu powieści, łatwo przewidywalny motyw powracającej miłości Tomka i Julii żywcem wzięty z serii Harlequina.
Książkę mimo wszystko czyta się z przyjemnością jako lekki kryminał.
Jest to debiut literacki pani Agnieszki Płoszaj i dlatego z ciekawością sięgnę po kolejną pozycję.
Może będzie lepiej.

W mieszkaniu na jednym z łódzkich osiedli odnaleziono ciało zamordowanej starszej pani Zofii Lisieckiej. Przy zwłokach znaleziono zawieszkę od bransoletki należącą do Juli Bronickiej. Wcześniej starsza pani na przechowanie przekazała tajemniczą paczkę Marii „Manii” Malickiej - najlepszej przyjaciółce Juli. Śledztwo w sprawie morderstwa prowadzą Tomasz Mielczarek i Kuba...

To co mnie skusiło do sięgnięcia po tę książkę to - jak w większości przypadków - okładka :)
Jeżeli chodzi o samą treść, to przeczytałam ok.40 stron i wymiękłam. Przeraził mnie nadmiar bohaterów. Odłożyłam książkę na później i po jakimś czasie wróciłam, zaczynając od początku w skupieniu. Pozycja do przeczytania jednym ciągiem, inaczej można się pogubić.
Ogólnie ciekawa historia "Czarodziejki" ratującej dzieci z trudnych rodzin, którą przez 30 lat udawało się ukrywać przed światem. Od początku jednak zdominował ją wątek miłosny niepokornej młodej bohaterki ze stróżem prawa :)
Uważam, że wszystko warto przeczytać, ale mi się czytało ciężko, zmęczył mnie chaos.

To co mnie skusiło do sięgnięcia po tę książkę to - jak w większości przypadków - okładka :)
Jeżeli chodzi o samą treść, to przeczytałam ok.40 stron i wymiękłam. Przeraził mnie nadmiar bohaterów. Odłożyłam książkę na później i po jakimś czasie wróciłam, zaczynając od początku w skupieniu. Pozycja do przeczytania jednym ciągiem, inaczej można się pogubić.
Ogólnie ciekawa...

Mocno przeciętna pozycja, język niewyszukany, podobnie jak fabuła. A nadużywane zdrobnienie imienia głównej bohaterki - irytujące. Dorosła kobieta, niby odważna, twarda, pędząca samochodem po ulicach Łodzi jak szalona, nazywana jest ... Julą. Straszne zestawienie. Jej przyjaciółka z kolei, typowa odmóżdżona lalka - Mania Malicka budzi najpierw uśmiech, a później (od nagromadzenia jej idiotycznych zachowań) wręcz odrazę. Wątek kryminalny kiepski i mało realny, co sprawia, że ta książka to bardziej tanie romansidło niż kryminał... Nie polecam.

Mocno przeciętna pozycja, język niewyszukany, podobnie jak fabuła. A nadużywane zdrobnienie imienia głównej bohaterki - irytujące. Dorosła kobieta, niby odważna, twarda, pędząca samochodem po ulicach Łodzi jak szalona, nazywana jest ... Julą. Straszne zestawienie. Jej przyjaciółka z kolei, typowa odmóżdżona lalka - Mania Malicka budzi najpierw uśmiech, a później (od...

„Czarodziejka” to wielowątkowa powieść kryminalno- obyczajowa: o wracającej przeszłości, pomocy dzieciom- czasami nielegalnymi środkami; patologicznych rodzinach; związkach damsko-męskich, dawnych urazach, zawiści i zemście. A kim jest tytułowa czarodziejka? W sumie ciekawy pomysł na książkę, chociaż połączenie tych wszystkich wątków w jedną całość nie do końca mnie przekonało. Historia czasami przegadana, czasami pojawiał się lekki chaos, czasami niedopowiedziana- tajemnicza jest przeszłość Julii, bardzo zaskakujące jest pojawienie się pewnej postaci.

Decyzję czy przeczytać, pozostawiam Wam. Z tego co wyczytałam to debiut, dlatego może jest trochę niedopracowana.

„Czarodziejka” to wielowątkowa powieść kryminalno- obyczajowa: o wracającej przeszłości, pomocy dzieciom- czasami nielegalnymi środkami; patologicznych rodzinach; związkach damsko-męskich, dawnych urazach, zawiści i zemście. A kim jest tytułowa czarodziejka? W sumie ciekawy pomysł na książkę, chociaż połączenie tych wszystkich wątków w jedną całość nie do końca mnie...