Pierwszy raz mam styczność z autorką, zainteresował mnie pamiętam opis i kupiłam książkę i tak leżała na półce sobie, aż dojrzała. W końcu sięgnęłam po nią, aby przeczytać i jak na debiut to ciekawie napisana historia.

Jest intryga, która wciąga i wchodzimy w fabułę powolutku i czekamy na rozwiązanie. Historie poboczne głównych bohaterów, ukazują nam ich z różnych stron, ale też możemy w pewien sposób ich poznać i ulepić ich w swojej plastelinie

Ogólnie dobry kryminał, ale jeśli bym miała porównać do moich ulubieńców i speców w tej dziedzinie to jest on przeciętny. Lecz jeśli patrzeć na autorkę, która ma dopiero kilka książek na koncie i dopiero zaczyna swoją przygodę z tym tematem, to uważam, że poszło bardzo dobrze i na pewno sięgnę po kolejną część, jak i po inne książki.

Mocna 6 na zachętę i na dobry początek drogi z autorką, bo ma coś w sobie i naprawdę czuję, że jeszcze zaskoczy swoimi książkami.

Pierwszy raz mam styczność z autorką, zainteresował mnie pamiętam opis i kupiłam książkę i tak leżała na półce sobie, aż dojrzała. W końcu sięgnęłam po nią, aby przeczytać i jak na debiut to ciekawie napisana historia.

Jest intryga, która wciąga i wchodzimy w fabułę powolutku i czekamy na rozwiązanie. Historie poboczne głównych bohaterów, ukazują nam ich z różnych stron,...

Szybko się czytało, nie dłużyła się historia, ale zaskoczenia nie było. Brakowało mi dogłębniejszego zrozumienia mordercy. Jakoś nie przekonał mnie motyw w książce. Mimo to, czas nie uznaję za stracony.

Szybko się czytało, nie dłużyła się historia, ale zaskoczenia nie było. Brakowało mi dogłębniejszego zrozumienia mordercy. Jakoś nie przekonał mnie motyw w książce. Mimo to, czas nie uznaję za stracony.

Morderstwo w samym sercu zabytkowego kampusu. Ofiarą jest profesor Zawistowski. Na naukowy światek pada blady strach, bo przecież na uniwersytecie się nie zabija, prawda?

Powieść przesłuchałam i realizacja zasługuje na pochwałę. Książka rownież. To było moje pierwsze spotkanie z Anną Bińkowską i od razu udane. Działo się tu sporo, a osadzenie powieści w realiach uczelni było niczym powiew świeżości.

To jest jedna z tych historii, gdzieś im dalej w las, tym trudniej z niego wyjść. Kawał dobrego, rasowego kryminału godnego polecenia.

Morderstwo w samym sercu zabytkowego kampusu. Ofiarą jest profesor Zawistowski. Na naukowy światek pada blady strach, bo przecież na uniwersytecie się nie zabija, prawda?

Powieść przesłuchałam i realizacja zasługuje na pochwałę. Książka rownież. To było moje pierwsze spotkanie z Anną Bińkowską i od razu udane. Działo się tu sporo, a osadzenie powieści w realiach uczelni...

On to doświadczony śledczy, po rozwodzie i z dzieckiem co drugi weekend. Ona świeżaczek, może nie pierwszy rok w policji, ale jeszcze z bardzo idealistycznym podejściem do służby. Przełożeni łączą ich w zespół mający rozwikłać sprawę zabójstwa w Instytucie Archeologii. Okazuje się, że szanowni akademicy niejednego trupa w szafie chowają.
Może i jest tu wszystko schematyczne ale autorka stworzyła galerię postaci tak pełną uroku i charakteru, że książka sama się czytała. I nie mówię tu tylko o lekko bucowatym komisarzu Budrysiu i ambitnej sierżant Mirskiej. Wszystkie postaci drugoplanowe odmalowane są tak plastycznie, że cała akcja jak film przewija się przed oczami. Na pewno sięgnę po drugi tom tego cyklu.

On to doświadczony śledczy, po rozwodzie i z dzieckiem co drugi weekend. Ona świeżaczek, może nie pierwszy rok w policji, ale jeszcze z bardzo idealistycznym podejściem do służby. Przełożeni łączą ich w zespół mający rozwikłać sprawę zabójstwa w Instytucie Archeologii. Okazuje się, że szanowni akademicy niejednego trupa w szafie chowają.
Może i jest tu wszystko...

"Tu się nie zabija" to debiutancka powieść Anny Bińkowskiej i trzeba przyznać, że bardzo udana.

Główna bohaterka zaczynająca nowy rozdział życiowy i zawodowy - komisarz Iga Mirska, wchodzi w świat wielkich śledztw, a na początku czeka ją nie lada wyzwanie - śledztwo w sprawie zabójstwa profesora na Uniwersytecie Warszawskim. Jej partnerem podczas tej sprawy będzie niejaki Jerzy Budryś. Partnerzy nie darzą siebie początkowo zbytnią sympatią szybko się to jednak zmienia.

Książka wywiera na czytelniku bardzo dobre wrażenie. Czytając ją mamy uczucie, że jest staranna. Ukazuje też ona ciemną stronę ludzką, którą warto podczas lektury tej książki poznać.

Reasumując, powieść nie jest oczywista, a nawet czasami zaskakuje, zwrotami akcji. Cieszy też z pewnością, że autorka zdecydowała, iż nie będzie to nasze ostatnie spotkanie z głównymi bohaterami. Debiut literacki zdecydowanie na plus!

"Tu się nie zabija" to debiutancka powieść Anny Bińkowskiej i trzeba przyznać, że bardzo udana.

Główna bohaterka zaczynająca nowy rozdział życiowy i zawodowy - komisarz Iga Mirska, wchodzi w świat wielkich śledztw, a na początku czeka ją nie lada wyzwanie - śledztwo w sprawie zabójstwa profesora na Uniwersytecie Warszawskim. Jej partnerem podczas tej sprawy będzie niejaki...

Całkiem dobry kryminał :) Zwłaszcza, jak na debiut. Trochę się wątki plączą i momentami nie bardzo wiadomo o co lub kogo chodzi. Ale i tak dobrze się czyta

Całkiem dobry kryminał :) Zwłaszcza, jak na debiut. Trochę się wątki plączą i momentami nie bardzo wiadomo o co lub kogo chodzi. Ale i tak dobrze się czyta

"Brutalne morderstwo profesora Zawistowskiego wstrząsnęła naukowym światkiem, bo przecież na uniwersytecie się nie zabija. W dodatku każdy ze współpracowników ofiary ukrywa swoje mroczne sekrety....
Muszę od razu wspomnieć, że bardzo ciężko czytało mi się tą książkę, totalnie nie mogłam wgryźć się w fabułę. Uwielbiam klimaty zagadkowych zabójstw i powolne rozgrywanie się akcji, jednak tutaj tego nie dostałam. Poprzez długie opisy jak i rozdziały strasznie mi się to dłużyło, odkładałam ta książkę co chwilę by odpocząć. Rozwiązanie sprawy zabójstwa jak dla mnie była irracjonalna, czekałam na niespodziewane zakończenie a dostałam jej odwrotność. Tutaj troszkę się zawiodłam, będąc szczera. Muszę przyznać, że pomysł na książkę był naprawdę dobry, nie spotkałam się z żadną książkę, która ów wątek by poruszała. Również co w tej książce mi się podobało to zarys postaci w szczególności komisarza Budryśia. Jeżeli musiałabym podsumować go jakimś słowem to myślę,że byłoby to CIĘŻKI TYP. Ciężko się z nim pracowało, doskonale zdawała sobie z tego sprawę nowa sierżant, która przyszła z nim pracować. Iga Mirska, jak mówił na nią Budryś- Muminek . Ona jednak nie dała wejść sobie na głowę i starała pokazać mu, że nadaje się do pracy w policji. Dobrze wspomnieć, że jest to debiut autorki, mi akurat nie przypadła do gustu, ale na pewno sięgnę po kolejną jej książkę.

"Brutalne morderstwo profesora Zawistowskiego wstrząsnęła naukowym światkiem, bo przecież na uniwersytecie się nie zabija. W dodatku każdy ze współpracowników ofiary ukrywa swoje mroczne sekrety....
Muszę od razu wspomnieć, że bardzo ciężko czytało mi się tą książkę, totalnie nie mogłam wgryźć się w fabułę. Uwielbiam klimaty zagadkowych zabójstw i powolne rozgrywanie się...

„Tu się nie zabija” to naprawdę udany debiut literacki Anny Bińkowskiej. Cieszę się, że na polskim rynku powieści kryminalnej pojawiają się nowi, zdolni autorzy. To wielka przyjemność dla czytelnika, kiedy ma do wyboru tak wiele, różnorodnych powieści na niełatwym polu powieści kryminalnej.

W instytucie archeologii na Uniwersytecie Warszawskim zamordowano jego dyrektora – Tadeusza Zawistowskiego. Tym razem autorka wprowadza nas w świat pracowników naukowych, w którym na pierwszy rzut oka wszystko wygląda pięknie i na wysokim poziomie, a w rzeczywistości jest to światek, w którym aż kipi od zawiści, oszustw oraz własnych, nie zawsze legalnych interesów. Anna Bińkowska jest z wykształcenia archeologiem, więc to z pewnością ułatwiło jej pisanie powieści.

Śledztwo prowadzi gwiazda Wydziału do Walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw z Komendy Stołecznej Policji – komisarz Jacek Budryś. Człowiek o niełatwym charakterze, pracuś, ale bardzo skuteczny. Do jego wydziału zostaje przydzielona sierżant Iga Mirska, które otrzymuje przezwisko Muminek. Oboje muszą wyjaśnić sprawę zabójstwa w Instytucie Archeologii, a Iga przekonać swojego szefa, komisarza Budrysia, żeby została w jego zespole na stałe.

Początek powieści wydawał mi się mało porywający, ale im dalej, tym było naprawdę coraz lepiej i Anna Bińkowska stworzyła naprawdę ciekawą powieść kryminalną, w którą włożyła dużo pracy np. postać komisarza Artura Madyjaka zwanego Marylką, który posługuje się prawdziwą warszawską gwarą.

„Tu się nie zabija” to solidny, „warszawski kryminał” z ciekawą fabułą, dobrą intrygą kryminalną oraz dużą dawką humoru. Powstała kolejna seria kryminalna: Mirska i Budryś, która zasługuje na uwagę czytelników, a ja z przyjemnością przeczytam drugi tom – „Nie zapomnij o mnie”.

„Tu się nie zabija” to naprawdę udany debiut literacki Anny Bińkowskiej. Cieszę się, że na polskim rynku powieści kryminalnej pojawiają się nowi, zdolni autorzy. To wielka przyjemność dla czytelnika, kiedy ma do wyboru tak wiele, różnorodnych powieści na niełatwym polu powieści kryminalnej.

W instytucie archeologii na Uniwersytecie Warszawskim zamordowano jego dyrektora –...

Ciekawie skonstruowany kryminał, osadzony w bardzo konkretnym środowisku ludzi, które każdy odnajdzie również wokół siebie. Znam takie osoby, znam takie miejsca, może dlatego czyta się to trochę jak historię z sąsiedztwa. Chętnie przeczytam coś jeszcze pani Bińkowskiej.

Ciekawie skonstruowany kryminał, osadzony w bardzo konkretnym środowisku ludzi, które każdy odnajdzie również wokół siebie. Znam takie osoby, znam takie miejsca, może dlatego czyta się to trochę jak historię z sąsiedztwa. Chętnie przeczytam coś jeszcze pani Bińkowskiej.

Książka, która wpadła mi w ręce przez przypadek,na dodatek w ogóle nieznajome nazwisko. Przyznam, że czytało się dobrze. Bez efektu "wow", bez drastycznych scen. Polubiłam Mirską i Budrysia.

Książka, która wpadła mi w ręce przez przypadek,na dodatek w ogóle nieznajome nazwisko. Przyznam, że czytało się dobrze. Bez efektu "wow", bez drastycznych scen. Polubiłam Mirską i Budrysia.