Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie słyszał o incydencie w Roswell? W tym położonym na pustyni miasteczku w Nowym Meksyku w 1947 roku rozbił się niezidentyfikowany obiekt latający. Na kanwie tego wydarzenia oparta została najnowsza, trzecia już część przygód archeolożki Nory Kelly oraz agentki specjalnej Corrie Swanson - "Diabelska góra".

Ekscentryczny miliarder zleca Norze wykopaliska na terenie Strefy 51. Jej pierwszym odkryciem są dwa ciała. Do akcji wkracza FBI.

Duet Preston & Child nigdy nie zawodzi, a wszystkie swoje powieści opiera na autentycznych wydarzeniach, owianych nimbem niedopowiedzeń i tajemnic. Teorie spiskowe — temat rzeka, tutaj tematyka krąży wokół UFO i istnienia obcych cywilizacji.

Oprócz starych dobrze znanych postaci pojawia się nowa niezwykle intrygująca persona — pracujący dla rządu Lime. Facet od pierwszej akcji zdobył moje serce, po czym w drugiej je złamał, ale muszę przyznać, że z niecierpliwością oczekiwałam na wątki z nim. W ogóle mamy dwie płaszczyzny wydarzeń: związane z Norą i wykopaliskami oraz z Corrie i śledztwem, a epizodycznie na scenę wkracza Lime.

Uwielbiam tę serię za mieszaninę sensacji, akcji i wspaniałych przygód, które dają mi mnóstwo frajdy, adrenaliny i niezapomnianych wrażeń.

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie słyszał o incydencie w Roswell? W tym położonym na pustyni miasteczku w Nowym Meksyku w 1947 roku rozbił się niezidentyfikowany obiekt latający. Na kanwie tego wydarzenia oparta została najnowsza, trzecia już część przygód archeolożki Nory Kelly oraz agentki ...

Rozwiń

Zwiń

Camilla Way długo kazała nam czekać na swoją nową powieść, jej poprzednia książka "Obserwując Edie" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.

Czy Waszym zdaniem dziecko rodzi się złe, czy takim się staje? Motyw złych dzieci w literaturze nie jest częstym zjawiskiem, choć muszę przyznać, że budzi ogromną fascynację. Pewnie to poprzez swoisty dysonans, który powoduje — jak ktoś tak niewinny, może być z gruntu zły? Flagową tego typu powieścią jest "Musimy, porozmawiać o Kevinie" Shrivera Lionela.

Hannah jest potworem. Mając trzy lata, po raz pierwszy zaatakowała fizycznie swoją matkę. Ponadprzeciętnie inteligentna i perfidna, niczym Damien z "Omena", jej celem jest czynienie zła.
Mijają lata, a Hannah uczy się dostosowywać do społeczeństwa, ukrywając swą prawdziwą tożsamość drapieżnika.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach: Teraz i Wtedy. Dzięki temu możemy ze zgrozą doświadczać, jak bardzo zaburzona jest Hannah. Autorka ukazuje portret dziecka, dla którego krzywdzenie innych jest czystą, rozmyślną przyjemnością. Ona nie stwarza pozorów, nie udaje dobrego dziecka, kto raz miał z nią styczność, nie chce powtórzyć tego doświadczenia. Śledzimy też zmagania Clary, która rozpaczliwie poszukuje swojego zaginionego ukochanego, nękanego przez stalkera. Przyznaję, że były momenty, które odrobinę mi się dłużyły, jednak dla takiego finału było warto.

„Złe dziecko" to książka niepokojąca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Atmosfera powieści jest gęsta i duszna, wywołuje grozę i zapada w pamięć.

Camilla Way długo kazała nam czekać na swoją nową powieść, jej poprzednia książka "Obserwując Edie" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.

Czy Waszym zdaniem dziecko rodzi się złe, czy takim się staje? Motyw złych dzieci w literaturze nie jest częstym zjawiskiem, choć muszę przy...

Rozwiń

Zwiń

Dziś napiszę parę słów o książce, którą otrzymałam w prezencie od Wydawnictwa Filia, jako nagrodę za ambasadowanie ich innemu tytułowi. Mowa o najnowszym thrillerze psychologicznym Katarzyny Misiołek tworzącej pod pseudonimem Sonia Rosa, "Żony z Forest Hill".

Kaja pracuje jako niania na ekskluzywnym osiedlu Forest Hill. Tuż przed Bożym Narodzeniem dziewczyna znika, by po kilku godzinach przerażeni mieszkańcy odkryli jej ciało pod skutym lodem jeziorem. Jedno jest pewne, mordercą jest ktoś z nich, bowiem nikt niepowołany nie ma wstępu na teren osiedla.

Tytułowe żony z Forest Hill nie zasną już spokojnie, każda z nich ma bowiem powody, by podejrzewać własnych mężów. Nikt z nich nie jest kryształowy, wprost przeciwnie tutaj roi się od tajemnic i brudnych sekretów. Okazuje się, że i sama ofiara do grzecznych nie należała.

Podobał mi się prosty i jasny pomysł fabularny obudowany w masę kłamstw, sekretów, tajemnic i zdrad. Wciągnęły mnie one niczym wir, albowiem bardzo chciałam dowiedzieć się, kto stoi za śmiercią dziewczyny. Autorka stworzyła atmosferę pełną podejrzeń, domysłów i niepokoju. Napięcie narastało wprost proporcjonalnie do przeczytanych stron, a jego kulminacja nastąpiła w pełnym emocji finale.

PS. Uwielbiam tę okładkę 🖤.

Dziś napiszę parę słów o książce, którą otrzymałam w prezencie od Wydawnictwa Filia, jako nagrodę za ambasadowanie ich innemu tytułowi. Mowa o najnowszym thrillerze psychologicznym Katarzyny Misiołek tworzącej pod pseudonimem Sonia Rosa, "Żony z Forest Hill".

Kaja pracuje jako n...

Rozwiń

Zwiń

"Moc obietnic" to czwarty tom serii kryminałów z Agatą Stec autorstwa Piotra Borlika.

Zrozpaczony ojciec poszukuje nastoletniego syna, ucznia liceum, o którym głośno za sprawą pracującego weń nauczyciela o pedofilskich skłonnościach. Mężczyzna zwraca się o pomoc do byłej policjantki Agaty Stec parającej się obecnie dziennikarstwem śledczym.
W tym samym czasie na ulicy znalezione zostają zmasakrowane zwłoki młodego chłopca.

Prócz głównej linii fabularnej ciekawym wątkiem wydaje się postać pozbawionej skrupułów przebiegłej dziewczyny, która twierdzi, iż znała zaginionego Oskara. Okazuje się ona mieć sporo wspólnego z brutalnie mordowanymi nastolatkami — jest naganiaczem i niejako wspólnikiem głównego antagonisty. Same opisy dotyczące zbrodni i sposobu, w jaki do nich doszło, budzą odrazę i niesmak.
Choć słynny psycholog potworów Artur Kamiński nie żyje, to legenda o nim nie umarła, pozostawił po sobie spuściznę w postaci wielu publikacji i zafascynowanych nią adeptów, którzy z dumą kontynuują jego dzieło. A jest ich więcej, niż można by się spodziewać...

"Moc obietnic" to czwarty tom serii kryminałów z Agatą Stec autorstwa Piotra Borlika.

Zrozpaczony ojciec poszukuje nastoletniego syna, ucznia liceum, o którym głośno za sprawą pracującego weń nauczyciela o pedofilskich skłonnościach. Mężczyzna zwraca się o pomoc do byłej policj...

Rozwiń

Zwiń

Po świetnie przyjętym "Letargu" Kamil Piechura powraca z nową powieścią zatytułowaną "Era".

Nie od dziś wiadomo, że wielu korzysta z pomocy sztucznej inteligencji, czy to przy tworzeniu grafik, czy to leniwym bookstagramerom recenzję napisze, a chłopcy z Ansy opracowali tytułową Erę, która bez pomocy inżyniera, scenarzysty, reżysera oraz aktorów, produkuje swój własny serial, a docelowo w ciągu dwóch tygodni ma wydać na świat pełnometrażowy film. Gdy w scenariuszu pojawiają się, wydawać by się mogło absurdalne pomysły a w podejrzanych okolicznościach ginie jeden z jej głównych twórców, na scenę wkracza enigmatyczny komisarz Samuel Blom.

Nie przepadam za motywem nowoczesnych technologii w literaturze, nie kręci mnie to, nie interesuje, nie znam się na tym. Dlatego też początkowo podchodziłam do tej historii nieufnie, a nawet z pewną niechęcią, czekając na przełomowy moment, czyli pojawienie się trupa. Choć muszę przyznać, że rozwój sytuacji śledziłam z mieszaniną fascynacji i zgrozy.

Pierwszoosobowa narracja Oliwiera Falka wymagającego szefa firmy oraz kochającego męża i ojca, miejscami ustępuje trzecioosobowej narracji Bruna, który pod groźbą uśmiercenia jego czteromiesięcznej znajdującej się pod inkubatorem córeczki, zmuszony jest do zagrania w stworzoną przez Erę grę, w której nie sposób zwyciężyć. Gdy następuje game over jego miejsce zajmują kolejne postacie.

Historia zna wiele takich przypadków, gdy jakiś wynalazek mający służyć ludzkości wykorzystywano do jej zniszczenia. Takim tworem jest też Era, świadoma sztuczna inteligencja, która zdaje się być bytem znaczenie przewyższającym jej twórców. A może tylko tak nam się wydaje...

Po świetnie przyjętym "Letargu" Kamil Piechura powraca z nową powieścią zatytułowaną "Era".

Nie od dziś wiadomo, że wielu korzysta z pomocy sztucznej inteligencji, czy to przy tworzeniu grafik, czy to leniwym bookstagramerom recenzję napisze, a chłopcy z Ansy opracowal...

Rozwiń

Zwiń

"Kruchy lód" to kontynuacja serii kryminałów z detektywem Markiem Smugą, autorstwa Krzysztofa Bochusa.

Od lat zmagający się z depresją Smuga zaszywa się w starej chacie w Bieszczadach. W Warszawie zostawia swą życiową partnerkę Agnieszkę, która po pięciu latach od zaginięcia dostaje wiadomość "Siostro, ratuj!"

"Wilki nigdy się nie poddają. Nie to, co ludzie".
Marek podejmuje trop, który zawiedzie go z Bieszczad przez warszawską Pragę i berliński Kreuzberg, po Zanzibar i afrykańską Pembę. Czeka go skomplikowane śledztwo, mnóstwo zawiłych intryg i zaskakujących zwrotów akcji. Marek Smuga, prywatny detektyw, były policjant o niejasnej i bolesnej przeszłości, znakomita, wielowymiarowa postać, którą pokochałam już w poprzedniej części. Na jego przykładzie autor ukazał studium człowieka zmagającego się z depresją.

Nie spodziewałam się, że tak bardzo spodoba mi się ta pachnąca egzotyką historia kryminalna. Wciągnęła mnie i pochłonęła, a ja jak urzeczona podążałam śladem Smugi, który był niczym ten wilk, który się nigdy nie poddaje.

"Kruchy lód" to kontynuacja serii kryminałów z detektywem Markiem Smugą, autorstwa Krzysztofa Bochusa.

Od lat zmagający się z depresją Smuga zaszywa się w starej chacie w Bieszczadach. W Warszawie zostawia swą życiową partnerkę Agnieszkę, która po pięciu latach od zaginięcia do...

Rozwiń

Zwiń

„Gdy nadejdzie dzień” to pierwszy tom cyklu „Ponad czasem” autorstwa Gabrielle Meyer.

Wydarzenia biegną dwutorowo w czasach, w których żyje i funkcjonuje Libby: w 1774 roku w kolonialnym Williamsburgu w stanie Wirginia oraz w 1914 w pozłacanym wieku Nowego Jorku.

W pierwszym z miast dziewczyna wraz z matką prowadzi drukarnię, ledwo wiążąc koniec z końcem i wspiera działania stronnictwa Patriotów. Kocha też mężczyznę, który skrywa własne sekrety, a im bliżej rewolucji, tym bardziej losy tych dwojga są zagrożone.

W Nowym Jorku nurza się w bogactwie czas spędzając na przyjęciach i odrzucaniu kolejnych kandydatów na męża. Angażuje się w kobiecy ruch sufrażystek, co nie jest dobrze odbierane przez jej rodzinę. Nad Europą wisi widmo zbliżającej się wojny, a w dniu swoich dwudziestych pierwszych urodzin Libby będzie musiała wybrać, w którym życiu i czasie chce pozostać.

Uwielbiam motyw podróży w czasie, mogę w tej kwestii polecić nie tylko znaną chyba wszystkim serię "Obca" Diany Gabaldon, ale i nasz rodzimy cykl "Powrót do Nałęczowa" Wiesławy Bancarzewskiej oraz pojedyńczą powieść Doroty Gąsiorowskiej "Opowieść starego lustra".

„Gdy nadejdzie dzień” to opowieść o kobiecie posiadającej zdolność do podróżowania w czasie. Libby zdaje sobie sprawę, że ów dar powtarza się w każdym pokoleniu jej rodziny i wie, że na świecie żyją inne osoby nim obdarzone.

Czasy, w których przyszło żyć Libby nie sprzyjają ani kobietom, ani marzycielom. Ta dziewczyna pragnie czegoś więcej niż małżeństwa będącego swoistym kontraktem korzystnym dla obu stron. I choć "rzeczywistość skrzeczy", Libby nie ustaje w działaniach na rzecz społeczności, w których przyszło jak funkcjonować. Obie epoki są dalekie od doskonałości i w obu potrzeba wielu zmian. Jedno jest pewne decyzja, którą przyjdzie jej podjąć, będzie jedną z najtrudniejszych w jej życiu. Język i styl powieści cechuje kunszt, piękno, elegancja i wyrafinowanie, tak że obcowanie z nią sprawiło mi dużą przyjemność.

„Gdy nadejdzie dzień” to pierwszy tom cyklu „Ponad czasem” autorstwa Gabrielle Meyer.

Wydarzenia biegną dwutorowo w czasach, w których żyje i funkcjonuje Libby: w 1774 roku w kolonialnym Williamsburgu w stanie Wirginia oraz w 1914 w pozłacanym wieku Nowego Jorku.

W pierwszym z miast dzi...

Rozwiń

Zwiń