Czytadło gdy dorosły człowiek ma ochotę wyłączyć mózg. Gdy człowiek ma lat 12-14 lektura jest fascynująca. Pierwszy tom jest przyzwoity, drugi to tragiczny zjazd w dół a trzeci znów trochę lepszy. Zasadniczo fabuła jest banalna i prosta jak drut. Ot wędrujemy sobie i za każdym zakrętem jest jakaś przygoda bez większego związku z resztą. Meandrujemy sobie tak z każdej przygody wychodząc zwycięsko.
Autorka na każdej niemal stronie dowodzi, że nie zna się na niczym i ze szczególnym upodobaniem lekceważy logikę i zdrowy rozsądek. Bzdur wszelakich w tych książkach jest na kilogramy, od drobiazgów (grupa skradająca sie nocą pokojami haremu - bardzo im zależy na zachowaniu ciszy - otwiera drzwi kopniakami), przez rzeczy bardziej znaczące (nie da się chyba wymyślić durniejszego wykorzystania smoków przez armię od tego jaki wymyśliła autorka) po bardzo istotne (ładujemy smoki do naszego świata niczego nie zmieniając w mentalności, strukturach społecznych czy ekonomii). Autorka chwali się całą kompanią beta czytelników - musiała wybrać osobników wysoko niekompetentnych bo pożytek z nich żaden.
Z jakiegoś powodu pierwsza część dostała nominację do Hugo i Campbella. Z jakiego, nie mam pojęcia. Ale głupi ci Amerykanie.
Tłumacz trochę partoli ale nie dramatycznie, da się przełknąć.
Można polecić tę serię tylko na plażę, gdy człowiek wraca pociągiem zmęczony z delegacji lub gdy z szalejącymi dzieciakami w przedziale jedzie na wakacje.

Czytadło gdy dorosły człowiek ma ochotę wyłączyć mózg. Gdy człowiek ma lat 12-14 lektura jest fascynująca. Pierwszy tom jest przyzwoity, drugi to tragiczny zjazd w dół a trzeci znów trochę lepszy. Zasadniczo fabuła jest banalna i prosta jak drut. Ot wędrujemy sobie i za każdym zakrętem jest jakaś przygoda bez większego związku z resztą. Meandrujemy sobie tak z każdej...