Miałam dość spore oczekiwania do tej książki i myślę, że sama sobie krzywdę tym zrobiłam.
Rozumiem, że to pierwszy tom trylogii i będzie jeszcze przestrzeń na rozwinięcie świata przedstawionego w książce (przynajmniej mam taką nadzieję, że będzie to rozwinięte),ale czułam bardzo duży niedosyt. Zasady magii wyjaśniane losowo, stwory pojawiające się w książce bez większych opisów przez co ciężko mi było je sobie nieraz wyobrazić a tym samym wczuć się w akcję. Pomysł na świat i fabułę naprawdę mi się podoba, dlatego było to nieco frustrujące, że nie mogę się bardziej zanurzyć w tym świecie.
Jednak największym minusem tej książki jest główna bohaterka. Dawno żadna bohaterka tak mnie nie irytowała już od pierwszych rozdziałów. Cały charakter postaci stoi na tym, że jest niemiła, opryskliwa i oziębła dla ludzi. Orion, który próbuje się do niej zbliżyć wiecznie jest obrażany, mimo, że od początku jako jedyny bezinteresownie jej pomaga. Nie można bohaterce odmówić sprytu i przebiegłości, gdy wykorzystuje sytuację z Orionem na swoją korzyść, lecz gdy już myślałam, że nawet polubię bohaterkę, ta znowu wyskakiwała z bezpodstawną opryskliwością do świata. Pozostali bohaterowie już bardziej mnie zainteresowali, chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o ich historii.
Książka kończy się teoretycznie niespodziewanym zwrotem akcji, lecz z drugiej dość klasycznym i oklepanym. Mimo to myślę, że kiedyś sięgnę po drugi tom, aby przekonać się jakie tajemnice skrywa Orion, matka głównej bohaterki oraz chętnie poznam znaczenie mrocznej przepowiedni bohaterki.

Miałam dość spore oczekiwania do tej książki i myślę, że sama sobie krzywdę tym zrobiłam.
Rozumiem, że to pierwszy tom trylogii i będzie jeszcze przestrzeń na rozwinięcie świata przedstawionego w książce (przynajmniej mam taką nadzieję, że będzie to rozwinięte),ale czułam bardzo duży niedosyt. Zasady magii wyjaśniane losowo, stwory pojawiające się w książce bez większych...

Książka o niczym. Tragedia. Dotrwałam do końca już tylko dla zasady. Nie polecam.

Książka o niczym. Tragedia. Dotrwałam do końca już tylko dla zasady. Nie polecam.

Po recenzję całej trylogii zapraszam na mojego bloga napolcerenaty.pl:
https://napolcerenaty.pl/2024/01/23/scholomance-naomi-novik/

Po recenzję całej trylogii zapraszam na mojego bloga napolcerenaty.pl:
https://napolcerenaty.pl/2024/01/23/scholomance-naomi-novik/

Porwać, to mnie ta książka nie porwała. Za dużo rozmyśleń głównej bohaterki, za mało akcji.

Porwać, to mnie ta książka nie porwała. Za dużo rozmyśleń głównej bohaterki, za mało akcji.

Scholomance czyli szkoła, która na każdym kroku próbuje cię zabić? Zatrute jedzenie, przeróżne potwory ná każdym kroku i trudny dostep do jakichkolwiek rzeczy. Dotrzesz do sali tylko jeśli szkoła tego chce, jeśli nie możesz godzinami bładzić i trafiać na przeróżne potwory Przetrwają tylko najsilniejsi, najsprytniejsi i przede wszystkim ci, którzy maja najwiecej mocy. Tylko jak ja zdobić? Naiprostszym jest dołaczenie do enklawy. Możesz wtedy pobierać moc od swojei rodzinny i innych członków danej enklawy. Zdobywanie mocy w inny sposób jest bardzo czasochłonne i mało efektowne. Jednak El nie chce tego zrobić. Tylko w takim razie, jak ma sobie poradzić?.
Trylogia godna polecenia. Kiedy dowiedziałam sie, że wychodzi 3 tom, bytam przekonana iż temat został wyczerpany, ale kiedy po niego siegnełam zorientowatam sie w jak wielkim błedzie bytam Książki poza tym mają śliczne wyklejki z mapkami

Scholomance czyli szkoła, która na każdym kroku próbuje cię zabić? Zatrute jedzenie, przeróżne potwory ná każdym kroku i trudny dostep do jakichkolwiek rzeczy. Dotrzesz do sali tylko jeśli szkoła tego chce, jeśli nie możesz godzinami bładzić i trafiać na przeróżne potwory Przetrwają tylko najsilniejsi, najsprytniejsi i przede wszystkim ci, którzy maja najwiecej mocy. Tylko...

Czytałam tę książkę w ramach abonamentu na Legimi i nie wiem, czy to miało znaczenie, ale liczba błędów stylistycznych, interpunkcyjnych, niezgrabnych zdań była przytłaczająca. Jednak jako że nie jest to winą autorki, a osoby przygotowującej pozycję do publikacji, skupię się na samej fabule.
Naomi Novik znam, bardzo polubiłam ją po "Wybranej", dlatego miałam nadzieję na przyjemną rozrywkę. Nie zawiodłam się, zwłaszcza pod względem charakternej głównej bohaterki. Jest bardzo wyrazista i czasami miałam ochotę pacnąć ją w czoło, ale nadal nie zmienia to faktu, że byłaby fantastyczną przyjaciółką z krwi i kości.
Początek książki (również przez błędy) był bardzo rozwlekły i dość chaotyczny, co z pewnością nie ułatwiało wejścia w świat. Jego zasady również nie należą do najlepiej uporządkowanych. Mimo tego książka wciągnęła mnie na tyle, że żałowałam, że nie mam od razu pod ręką drugiego tomu. Stanowi ciekawy kontrast ze światem Pottera, gdzie szkoła jest azylem bezpieczeństwa. Zdecydowanie polecam fanom fantastyki tego rodzaju, choć nie jest to książka dla dzieci. I nie jest też najlepszym wyborem w tej wersji, z którą miałam do czynienia.

Czytałam tę książkę w ramach abonamentu na Legimi i nie wiem, czy to miało znaczenie, ale liczba błędów stylistycznych, interpunkcyjnych, niezgrabnych zdań była przytłaczająca. Jednak jako że nie jest to winą autorki, a osoby przygotowującej pozycję do publikacji, skupię się na samej fabule.
Naomi Novik znam, bardzo polubiłam ją po "Wybranej", dlatego miałam nadzieję na...

Styl Naomi Novik jest specyficzny i bardzo opisowy. Mimo, że historia Galadrieli, która uczęszcza do szkoły magii jest opowiadana w pierwszej osobie, to cały czas już od pierwszych stron, w przemyśleniach dziewczyny i jej wspomnieniach, otrzymamy sporo informacji o stworzonym przez autorkę świecie. A jest to świat nieprzyjazny, w którym magiczni muszą codziennie mierzyć się ze złowrogami, stworami karmiącymi się magiczną energią, które chcą je zaatakować. Na tapecie pojawi się również Orion, chłopak który rzuca się w wir walki i próbuje wszystkich ratować. Przez chwilę wydaje mu się, że El może być czarownicą żerującą na ludzkiej energii, ale okazuje się że zaprzyjaźniają się przez splot różnych wydarzeń. Trochę mroczna, ale i klimatyczna historia, którą dobrze się czyta.

https://www.youtube.com/@angelic_on_point

Styl Naomi Novik jest specyficzny i bardzo opisowy. Mimo, że historia Galadrieli, która uczęszcza do szkoły magii jest opowiadana w pierwszej osobie, to cały czas już od pierwszych stron, w przemyśleniach dziewczyny i jej wspomnieniach, otrzymamy sporo informacji o stworzonym przez autorkę świecie. A jest to świat nieprzyjazny, w którym magiczni muszą codziennie mierzyć się...

Lubię książki takie jak ta: wartka akcja z nietuzinkowymi bohaterami. Nie do końca ogarnęłam te wyjaśnienia świata i magii, ale nie przeszkodziło mi to w dobrym bawieniu się przy niej.

Lubię książki takie jak ta: wartka akcja z nietuzinkowymi bohaterami. Nie do końca ogarnęłam te wyjaśnienia świata i magii, ale nie przeszkodziło mi to w dobrym bawieniu się przy niej.

Dziwnie mi się czytało tę książkę. Bardzo mi się podobała, łapała mnie za serce w sposób, którego nie potrafię wyjaśnić, ale czytało mi się ją trochę mozolnie. Świat przedstawiony przez autorkę jest bardzo ciekawy i dopracowany, jednak jesteśmy w niego wprowadzeni za pomocą wewnętrznego monologu El. Tutaj praktycznie nie ma dialogów i może dlatego, tak ciężko mi się czytało. Jednak mimo wszystko ten świat ma sens, wszystko ma swoje wyjaśnienie. Podczas czytania czasami zapominałam, że akcja dzieje się w naszym świecie, w czasach współczesnych. Czytasz czytasz i nagle BUM! Wzmianka o samochodach i batonach Marsach. Było to całkiem odświeżające i dzięki temu autorka uraczała nas ciekawymi porównaniami, abyśmy mogli zrozumieć co się dzieje. Szybko sięgnę po kolejny :)

Dziwnie mi się czytało tę książkę. Bardzo mi się podobała, łapała mnie za serce w sposób, którego nie potrafię wyjaśnić, ale czytało mi się ją trochę mozolnie. Świat przedstawiony przez autorkę jest bardzo ciekawy i dopracowany, jednak jesteśmy w niego wprowadzeni za pomocą wewnętrznego monologu El. Tutaj praktycznie nie ma dialogów i może dlatego, tak ciężko mi się...

Czytanie dłuży się, autorka się powtarza. Mała ilość dialogów i wszystko pisane ciurkiem. Ciężko się czytało, choć historia nawet, nawet.

Czytanie dłuży się, autorka się powtarza. Mała ilość dialogów i wszystko pisane ciurkiem. Ciężko się czytało, choć historia nawet, nawet.