Cytat dnia
Jestem nieśmiertelna i taka jest moja miłość. Jestem niepokonana, taka jest moja namiętność. Jestem nieskończona jak oceany i potężna noc. O...
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCWampiraci. Wojna nieśmiertelnych Justin Somper
Książka zaczyna się cofnięciem w czasie i poznaniem bardzo starej przepowiedni, jak i kilku nieznanych faktów o Nokturnie. Potem już wracamy do ‘normalności’. Akcja się rozkręca, choć nie obyło się bez wspomnień wydarzeń z poprzednich części. To już stało się rutyną, która jednak za każdym razem mnie drażni. Naprawdę chciałabym móc wyciąć te fragmenty. Po za tym jednym defektem, książka napisana jest prostym i płynnym stylem, dzięki czemu szybko się ją czyta. Lekkość Sompera błyskawicznie wciąga w wir wydarzeń, które naprawdę są godne uwagi. Jednak zdecydowanie największą zaletą „Wampiratów” są bohaterowie. Różnorodni, specyficzni i ciekawi. Od krwiożerczych wampiratów, przez odważnych piratów, po tajemniczych nokturnów. Autor stworzył wiele nietuzinkowych postaci, które łączą w sobie niekiedy sprzeczne cechy. Choćby Sidorio, który niezaprzeczalnie jest okrutnikiem, jednak można dostrzec w nim ‘ciepło rodzinne’. Wielu bohaterów również ewoluowało. Chociażby taki Promyk Wrathe, którego nieznosiłam w poprzednich częściach. W tej natomiast pokazał się z innej strony. Co prawda zachował swój cięty język, ale dojrzał i stał się ‘godzien swego nazwiska’. Spędziłam naprawdę przyjemny czas, czytając tą serię. Bohaterów stworzonych przez Sompera na zawsze zapamiętam. A ilustracja na wewnętrznej stronie okładki w tej części jest po prostu urocza. (Chociaż nigdy nie przypuszczałam, że użyję tego słowa w stosunku do Loli i Sidoria.) Uważam, że to jedna z lepszych serii młodzieżowych/dziecięcych, jakie miałam okazję przeczytać.Wampiraci. Fala terroru Justin Somper
Na początku książki autor wspomina wydarzenia z poprzedniej części, moim zdaniem trochę zbyt szczegółowo. Rozumiem, że zdarzają się osoby, które mogą natrafić na drugą część i od niej zacząć czytać, więc takie wyjaśnienia się im przydają. Jednak dla osoby, która przeczytała pierwszą część i zna te wydarzenia jest to po prostu nudne. Sama momentami przejeżdżałam wzrokiem po tekście, by ominąć te retrospekcje. Mimo takiego początku, książka z każdą stroną nabiera tempa. Muszę przyznać, że zakończenia niektórych wątków bardzo mnie zaskoczyły. Najbardziej chyba ten związany z Connorem i jego pobytem w Akademii Piractwa. Wraz z drugą częścią serii, zmieniamy również otoczenie. Bo choć bliźniaki nadal są związane ze statkami piratów i wampiratów, to główna akcja rozgrywa się na terenach (wspomnianej wcześniej) Akademii. Autor także nie poprzestał na poznanych w pierwszej części bohaterach. Przedstawia nam nowych, których charakter i intencje poznajemy dopiero pod sam koniec książki. (W końcu nie wszystko złoto, co się świeci.) Jest to naprawdę fajnym urozmaiceniem. W tej części możemy również dokładniej poznać dwójkę naszych głównych bohaterów. Ich charakter, marzenia, emocjonalność oraz opinie i cele, które niestety są bardzo rozbieżne. Myślę, że w ten sposób, czytelnik opowiedział się po jednej ze stron i ‘wybrał swojego bliźniaka’. Tym razem na wewnętrznej części okładki książki znajdziemy ilustracje kapitana wampiratów i kapitana Diabla. A lekki styl Sompera nadal wciąga, choć na początku książka troszkę zwalnia tępa. Mimo to, nadal uważam, że to jedna z lepszych serii młodzieżowych/dziecięcych, jakie miałam okazję czytać.Popularni autorzy
Popularne w kategorii książek autora
