Trudno jest porównywać Upadek Hyperiona do Hyperiona i stwierdzić, która książka jest lepsza. Poprzestanę na stwierdzeniu że są to dzieła po prostu zupełnie inne. Powieść drogi naszpikowana przystępnymi opowiadaniami zamienia się w militarne sci-fi przepełnione wątkami politycznymi, religijnymi i socjologicznymi. Zacznie mniej uwagi skupia się na bohaterach z pierwszej części, a nowy bohater z tej nie jest tak interesujący jak jego poprzednicy. Pytanie wiec, czy warto?
Zdecydowanie tak, to kapitalna historia. Wielka, pełna i diabelnie wciągająca. Bohaterom się kibicuje, a zwroty akcji potrafią zaskoczyć. Dla fanów gatunku lub Dana Simmonsa lektura obowiązkowa.

Trudno jest porównywać Upadek Hyperiona do Hyperiona i stwierdzić, która książka jest lepsza. Poprzestanę na stwierdzeniu że są to dzieła po prostu zupełnie inne. Powieść drogi naszpikowana przystępnymi opowiadaniami zamienia się w militarne sci-fi przepełnione wątkami politycznymi, religijnymi i socjologicznymi. Zacznie mniej uwagi skupia się na bohaterach z pierwszej...

Nie takie cudo jak Hyperion, ale trzyma poziom i odpowiada na wiele pytań.

Nie takie cudo jak Hyperion, ale trzyma poziom i odpowiada na wiele pytań.

Muszę przyznać, że po ukończeniu pierwszego tomu, miałem ogromne oczekiwania, dlatego pierwsze rozdziały czytało się ciężko, ze względu na zmianę stylistyki. Jednak przekonała mnie historia sama w sobie, a zakończenie i plot twisty wynagrodziły wszystko. Polecam.

Muszę przyznać, że po ukończeniu pierwszego tomu, miałem ogromne oczekiwania, dlatego pierwsze rozdziały czytało się ciężko, ze względu na zmianę stylistyki. Jednak przekonała mnie historia sama w sobie, a zakończenie i plot twisty wynagrodziły wszystko. Polecam.

Świetna i bardzo wciągająca książka.

Świetna i bardzo wciągająca książka.

"Upadek Hyperiona" to epickie i niezwykle satysfakcjonujące zakończenie sagi, której początek zapoczątkował niezwykle popularny "Hyperion" Dana Simmonsa. W tej kontynuacji autor kontynuuje mistrzowskie przedstawianie kosmicznych przygód, tajemnic i zagadek, które od samego początku przyciągały czytelników.

W tej części opowieści odkrywamy dalsze losy bohaterów, których historie zostały zapoczątkowane w poprzedniej książce. Simmons w sposób mistrzowski splata wątki fabularne, wnosząc nowe elementy do tej barwnej i złożonej opowieści. Czytelnik jest kontynuacyjnie zaskakiwany nie tylko przez zwroty akcji, ale również przez głębię rozwoju postaci i ich skomplikowane relacje.

Podobnie jak w "Hyperion", Simmons ponownie wykorzystuje strukturę narracyjną opowieści, w której każda postać opowiada własną historię, co pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć motywacje i dylematy bohaterów. Jednakże w "Upadku Hyperiona" widzimy również bardziej skoncentrowane tempo akcji, co sprawia, że lektura jest jeszcze bardziej porywająca i emocjonująca.

Język Simmonsa wciąż pozostaje poetycki i bogaty, z szerokim zakresem opisów kosmicznych krajobrazów, technologicznych intryg i filozoficznych rozważań. Autor kontynuuje swoją zdolność do tworzenia wizji przyszłości, która jest zarówno fascynująca, jak i przerażająca.

Ale to nie tylko opowieść o kosmicznych podróżach i zagadkach wszechświata. W "Upadku Hyperiona" Simmons kontynuuje swoje refleksje nad ludzką naturą, moralnością i sensem istnienia. To książka, która prowokuje do myślenia i zadaje pytania, które zostają z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury.

Podsumowując, "Upadek Hyperiona" to niezwykle satysfakcjonujące zakończenie sagi, której początek był tak fascynujący. Dan Simmons potwierdza swoje miejsce jako jednego z mistrzów literatury science fiction, tworząc opowieść, która jest zarówno emocjonująca, jak i pełna głębi. To lektura, która będzie zadowalać nawet najbardziej wymagających czytelników.

"Upadek Hyperiona" to epickie i niezwykle satysfakcjonujące zakończenie sagi, której początek zapoczątkował niezwykle popularny "Hyperion" Dana Simmonsa. W tej kontynuacji autor kontynuuje mistrzowskie przedstawianie kosmicznych przygód, tajemnic i zagadek, które od samego początku przyciągały czytelników.

W tej części opowieści odkrywamy dalsze losy bohaterów, których...

W końcu po prawie dwóch latach zmęczyłem.

Przerywałem wiele razy, by zacząć po kilku miesiącach, kilka razy zaczynałem od nowa, potem znowu odpuszczałem, potem znowu wracałem, ale już czytając streszczenia przeczytanych rozdziałów... No i wreszcie się udało.

Kompletnie nie literatura dla mnie. Z jednej strony doceniam piekielną wyobraźnię autora i sposób jego myślenia, ale z drugiej te rozwleczone treści o poetyckim znaczeniu albo szereg absurdalnych wydarzeń mnie totalnie wyeksploatowały.

Strasznie ciężko się to czyta.

Mnóstwo tu symboliki, odniesień do angielskiej twórczości poety Johna Keatsa, motywów mesjańskich, duchowo-filozoficznych podróży, ale też i wypraw kosmicznych, podbojów nowych światów, technologii i ich zagrożeń, konfliktów ludzkich, religii i ich następstw, romantyzmu, miłości rodzicielskiej - o Jezusie słodki, istny kociołek Panoramixa! :)

Ale mamy też i fenomenalne uniwersum, w które naprawdę łatwo wsiąknąć. Mamy niezwykle kreatywną wizję przyszłości. Mamy też pełną rozmachu epicką przygodę o gargantuicznej skali.

A to wszystko spojone charakterystycznym stylem pisarskim Dana Simmonsa, który z jednej strony potrafi zaintrygować i wciągnąć, by za chwilę totalnie odrzucić przesadnym słowotokiem i popuszczeniem lejców filozofii.

W końcu po prawie dwóch latach zmęczyłem.

Przerywałem wiele razy, by zacząć po kilku miesiącach, kilka razy zaczynałem od nowa, potem znowu odpuszczałem, potem znowu wracałem, ale już czytając streszczenia przeczytanych rozdziałów... No i wreszcie się udało.

Kompletnie nie literatura dla mnie. Z jednej strony doceniam piekielną wyobraźnię autora i sposób jego myślenia,...

Ciekawe ,ale trudne

Ciekawe ,ale trudne

Trzecia dekada życia to chyba już za późna pora na tę książkę jak dla mnie. Chwilami miałem wrażenie, że czytam scenariusz jakiejś cutscenki z gry wideo klasy B.

Trzecia dekada życia to chyba już za późna pora na tę książkę jak dla mnie. Chwilami miałem wrażenie, że czytam scenariusz jakiejś cutscenki z gry wideo klasy B.

Przeczytałam, ale zmęczyła mnie ta książka. Niektóre wydarzenia były żenujące, inne super niezwykłe i nie mające sensu, bo chyba autor nie miał pomysłu jak to logicznie wymyślić. Kilka motywów fajnych, ale poezją mnie nie kupił. Niestety, ale na tej części kończę swoją przygodę z tym autorem.

Przeczytałam, ale zmęczyła mnie ta książka. Niektóre wydarzenia były żenujące, inne super niezwykłe i nie mające sensu, bo chyba autor nie miał pomysłu jak to logicznie wymyślić. Kilka motywów fajnych, ale poezją mnie nie kupił. Niestety, ale na tej części kończę swoją przygodę z tym autorem.

Mam pewien problem z Upadkiem Hyperiona. Trudno mi jednoznacznie powiedzieć co jest myślą przewodnią albo przesłaniem książki. A może nie ma jednej/ego takiego? Ale czego tu nie ma, albo raczej co jest. Wielka wizja człowieka w kosmosie, kosmiczny kolonializm, małe planetarne ojczyzny, oryginalne miksy religijno-filozoficzne, relacja SI/Człowiek (kto tu kogo wykorzystuje?),Bóg Maszyn (po co SI Bóg?) i Bóg Człowieka (czy Bóg może ewoluować?),nowy Zbawiciel, ciągle biologiczne "ulepszanie" człowieka. Właściwie mogę też powiedzieć, że to książka o uzależnieniu człowieka od technologii. Sieć jak żywo przypomina mi dzisiejsze globalne zależności społeczno-ekonomiczne. Dobrobyt za cenę, no właśnie czego?
Dodam jeszcze, że pomimo przeczytania/wysłuchania dwóch tomów nie przywiązałam się specjalnie do żadnego z bohaterów. Pewną sympatię i ciekawość wzbudziła we mnie postać cybryda (zbyt ludzki jak na człowieka??) i Meiny Gladstone.
Końcówka choć lekko patetyczna i nieco hollywoodzka pozwala spojrzeć na człowieka optymistycznie. Może po kolejnym końcu świata(no bez przesady!) czegoś się jednak nauczymy.
ps. Się zobaczy w następnych dwóch tomach czekających na przeczytanie.

Mam pewien problem z Upadkiem Hyperiona. Trudno mi jednoznacznie powiedzieć co jest myślą przewodnią albo przesłaniem książki. A może nie ma jednej/ego takiego? Ale czego tu nie ma, albo raczej co jest. Wielka wizja człowieka w kosmosie, kosmiczny kolonializm, małe planetarne ojczyzny, oryginalne miksy religijno-filozoficzne, relacja SI/Człowiek (kto tu kogo wykorzystuje?),...