Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, co przeczytałam, ale było całkiem zabawnie. Ta książka to trochę jak te fanowskie opowiadania pisane przez gimnazjalistki i chowane pod łóżkiem, żeby rodzice nie widzieli. Nawet się pośmiałam. No co, no są części ciała nagie i one są potem umieszczane w innych częściach ciała innych podmiotów lirycznych, ale no czego się spodziewać, skoro ta autorka zajmuje się głownie pisaniem książek z tego gatunku? Bardziej kontrowersyjne wydaje mi się robienie wixy w Dąbrowie Górniczej, a to dlatego, że ta wixa zdarzyła się naprawdę, zaś fabuła tej książki-nie. Takie o do poczytania.