Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Neuromancer" to powieść, która zdefiniowała gatunek Cyberpunka. Poruszanie tematu AI, korporacji potężniejszych niż państwo i zatracenia człowieczeństwa w taniej technologii, która zamienia tkankę w maszynę zanim to jeszcze było modne. Stworzenie i spopularyzowanie takich haseł jak "cyberprzestrzeń" czy "Matrix". Za to Gibsonowi należy się szacunek i status klasyka. Niestety, problem Neuromancera polega na tym, że ogromu wyobraźni autora nie uniosły jego umiejętności pisarskie. Wizja świata przyszłości zdominowanej przez gangsterów, ćpunów, przez ulicznych samurajów i kowbojów cyberprzestrzeni z jednej strony wciąga, ale poszatkowana narracja, chaotyczne opisy miejsca akcji, które ciągle się zmienia i płaskie, nieciekawe postacie powodują, że powieść jest wyjątkowo ciężkostrawna i męcząca. Z jednej strony rozumiem, że oniryczne wizje i opisy rodem z apokalipsy św. Jana mają pokazać nam świat zdominowany przez narkotyki i szaleństwo, że odczłowieczeni ludzie nie mają żadnych głębszych motywów, bo próbują po prostu przetrwać. Z drugiej jednak strony uważam, ze wszystko to można było oddać w sposób znacznie ciekawszy, znacznie bardziej literacki i nie poświęcając przy tym zdrowia psychicznego czytelnika.