Lubię książki i filmy o II wojnie światowej, ale we wspomnieniach tych którzy je przeżyli.Te obecne książki, opisy z opisów nie zawsze do mnie przemawiają. Tutaj mamy wspomnienia psychiatrę i psychologa, więźnia obozów Oświęcim,Dachau i innych. Książka ta zawiera zarówno opisy zachowań, stadium obozowego życia,jak również rozpadu psychiki człowieka który nie ma nic,nawet imienia i nazwiska,ma tylko numer.Jednocześnie są to wspomnienia samego autora, który stawia siebie w dwóch rolach.Te opisy są straszne, a jednocześnie wspaniałe ponieważ nigdy nie wiemy ile może człowiek wytrzymać bez snu,jedzenia do czego jest wstanie przywyknąć i na jak wiele zła się znieczulić by ocalić życie.W najbardziej skrajnych przypadkach w obozach panowało ludożerstwo.Jednocześnie i w takich chwilach nic nie zabierze wewnętrznego świata,duchowości i wiary oraz nadziei.Autor opisuje też że po wyjściu z obozu,życie nie bywa łatwiejsze, a trudności psychiczne były ogromne. Jedni z ofiar, stawali się katami na wolności,inni walczyli z tym co przeżyli.I że w każdych warunkach lekarz jest lekarzem,że z tej posługi nic go nie zwalnia.Autor dzieli ludzi na dwie nacje. Tych którzy potrafią się zachować godnie i ludzko oraz tych którzy tego nie potrafią.
Ciekawe jak skrajne warunki głodu,wycieńczenia na mnie by wpływały,skoro potrafię się denerwować gdy mi np usługodawca internetu ma awarię,albo jakaś inna drobna niedogodność.
Bardzo trudna ta książka ale warta przeczytania...

Lubię książki i filmy o II wojnie światowej, ale we wspomnieniach tych którzy je przeżyli.Te obecne książki, opisy z opisów nie zawsze do mnie przemawiają. Tutaj mamy wspomnienia psychiatrę i psychologa, więźnia obozów Oświęcim,Dachau i innych. Książka ta zawiera zarówno opisy zachowań, stadium obozowego życia,jak również rozpadu psychiki człowieka który nie ma nic,nawet...

Victor Frankl – to chyba już ostatni poznany przeze mnie autor klasycznej literatury obozowej.

Tym razem, obok wspomnień, to także, a może – przede wszystkim – głęboka analiza psychologiczna, a także i psychopatologiczna, zachowań więźniów kacetów i to dokonywana oczami więźnia, w dodatku lekarza.

Autor jest daleki od idealizowania zarówno siebie, jak i towarzyszy niedoli. Nieludzko, a perfidnie pomyślany system wręcz wymuszał na nich zachowania egoistyczne, zgodnie z zasadą że w sytuacji ekstremalnej najważniejszym motywem jednostki jest dążenie do zachowania własnego życia – często za wszelką cenę….

Dlatego Frankl podkreśla, że „najlepsi z nas nie przeżyli”. A ci, którzy przetrwali, uczynili to z reguły czyimś kosztem. Tylko, czy ktoś, kto przez to piekło nie przeszedł, ma w ogóle prawo do wymierzania innym sprawiedliwości?

„Ponieważ więźniowie nieustannie byli świadkami scen bicia, zwiększała się ich skłonność do przemocy” – pisze Autor. Przyznaje zarazem, że człowiek może zachować resztki wewnętrznej wolności nawet w warunkach tak koszmarnych – bo człowiekowi można odebrać wszystko z wyjątkiem swobody wyboru sposobu postępowania w danych okolicznościach. A w tym świecie wyborów takich trzeba było dokonywać bez przerwy…

Jednocześnie był to też świat fikcji, której musiał się nauczyć i przyswoić każdy więzień, aby przeżyć. Gdy np. Frankl odpowiadał za barak chorych, przekonał się, czemu służą inspekcje esesmanów. Otóż zawsze sprawdzano jedynie, czy „brudne, podarte i rojące się od wszy koce są porządnie złożone w nogach pryczy”, a nie np., czy jest wystarczająco dużo lekarstw czy jedzenia.

Ostateczne przesłanie Autora jest jednak optymistyczne. Zawsze są ludzie, którzy będą postępować przyzwoicie i choć będzie ich pewnie mniej niż takich o postawie przeciwnej, to jest szansa na zachowanie człowieczeństwa, a to się udziela innym….

Victor Frankl – to chyba już ostatni poznany przeze mnie autor klasycznej literatury obozowej.

Tym razem, obok wspomnień, to także, a może – przede wszystkim – głęboka analiza psychologiczna, a także i psychopatologiczna, zachowań więźniów kacetów i to dokonywana oczami więźnia, w dodatku lekarza.

Autor jest daleki od idealizowania zarówno siebie, jak i towarzyszy...

Dotychczas unikałam relacji z obozów z czasów II Wojny Światowej, pomimo, że ciekawi mnie ten okres historyczny. Dla mnie to jest tylko okres.. a opowiada o niewyobrażalnym cierpieniu niewinnych ludzi różnych narodowości i kultur. Ciężki temat ukazujący jak człowiek może być okrutny względem innych ludzi (szczególnie tych słabszych lub w gorszej pozycji). Osobiście polecam książkę, sięgnijcie po nią wtedy, kiedy poczujecie się gotowi, aby zmierzyć się z tym, co tam przeczytacie. Całkowicie zmieniła moje podejście do słowa ''szczęście''.

Dotychczas unikałam relacji z obozów z czasów II Wojny Światowej, pomimo, że ciekawi mnie ten okres historyczny. Dla mnie to jest tylko okres.. a opowiada o niewyobrażalnym cierpieniu niewinnych ludzi różnych narodowości i kultur. Ciężki temat ukazujący jak człowiek może być okrutny względem innych ludzi (szczególnie tych słabszych lub w gorszej pozycji). Osobiście polecam...