Bardzo dobrze się bawiłam na tym tomie. Było w nim o wiele mniej erotycznych zachowań i żartów niż w drugiej części, co dla mnie jest bardzo na plus. Ta część była też mocno rodzinna i przytulna, potrzebowałam czegoś, co ma taką atmosferę. Czyta się ją świetnie, napisana jest bardzo wciągająco. Jestem fanką i polecam!

Bardzo dobrze się bawiłam na tym tomie. Było w nim o wiele mniej erotycznych zachowań i żartów niż w drugiej części, co dla mnie jest bardzo na plus. Ta część była też mocno rodzinna i przytulna, potrzebowałam czegoś, co ma taką atmosferę. Czyta się ją świetnie, napisana jest bardzo wciągająco. Jestem fanką i polecam!

Końcówka jakaś taka przegadana. Mogłaby się skończyć dwa rozdziały wcześniej. Ogólnie dobra

Końcówka jakaś taka przegadana. Mogłaby się skończyć dwa rozdziały wcześniej. Ogólnie dobra

Dobre, ale Dora wykazuje zadatki na Merysujkę - jest wiedźmą, wilkiem, wampirem, myszołowem i tosterem, a wszyscy zachwycają się jej wyjątkowością (jeśli nie, to znaczy, że są dupkami). Poza tym scen erotycznych słuchałam na maksymalnym przyspieszeniu.

Dobre, ale Dora wykazuje zadatki na Merysujkę - jest wiedźmą, wilkiem, wampirem, myszołowem i tosterem, a wszyscy zachwycają się jej wyjątkowością (jeśli nie, to znaczy, że są dupkami). Poza tym scen erotycznych słuchałam na maksymalnym przyspieszeniu.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Fabuła podobała mi się tak jak poprzednie części.
Tym razem jednak ciężej się czytało, ponieważ tekst napakowany jest literówkami i innymi błędami, które powinny zostać usunięte przed wydrukiem. Mam nadzieję, że kolejne części już nie mają tego problemu.

Fabuła podobała mi się tak jak poprzednie części.
Tym razem jednak ciężej się czytało, ponieważ tekst napakowany jest literówkami i innymi błędami, które powinny zostać usunięte przed wydrukiem. Mam nadzieję, że kolejne części już nie mają tego problemu.

Kłopotów ciąg dalszy!
Świetna seria, ale osobiście trochę ciężko się czyta. Nie wiem skąd ten problem, bo język jest bardzo przyjemny i jest w nim dużo humoru. No, ale...

Coraz bardziej podoba mi się to, w jaki sposób została wykreowana Dora. Pomimo, że jest tzn "the chosen one" to nie przytłacza jej szeroka gama umiejętności. Różne smaczki z popkultury dodają wiarygodności tej historii. Jeszcze jeden tom i naprawdę uwierzę, że Toruń i Trójmiasto mają swoje magiczne alter ega.

Co mi się nie podoba? (SPOJLER)
Źle czytało mi się scenę, gdzie po udanym stosunku Dory i Mirona, okazuje się, że biedny Joshua wszystko czuł i widział. Osobiście nie jestem fanką trójkątów, ale kto co lubi.

Kłopotów ciąg dalszy!
Świetna seria, ale osobiście trochę ciężko się czyta. Nie wiem skąd ten problem, bo język jest bardzo przyjemny i jest w nim dużo humoru. No, ale...

Coraz bardziej podoba mi się to, w jaki sposób została wykreowana Dora. Pomimo, że jest tzn "the chosen one" to nie przytłacza jej szeroka gama umiejętności. Różne smaczki z popkultury dodają...

Mam ogromny problem z cyklem o Dorze Wilk. Niby słaba pozycja, irytująca bohaterka, dialogi zalatują krindżem... ale ten ogrom magii i lekki styl Jadowskiej sprawiają, że chce się brnąć w to dalej.

Największym minusem całej powieści jest sama Dora. Trudno o bardziej irytującą, infantylną i zapatrzoną w siebie postać. Już podczas pierwszej sceny zatrzymania przez policję, Dora podkreśla atrakcyjność swojego biustu. Wychwalań na cześć głównej bohaterki nie ma końca, powtarzają się regularnie co kilka stron, chociaż większość z nich jest bez pokrycia. Chociażby fakt, że Dora flirtuje niemal z każdym napotkanym mężczyzną (a z dwoma się całuje),jednocześnie będąc w związku z Mironem, jest dosyć nie w porządku. Ale oczywiście Dorze można. No i oczywiście każdy napotkany facet od razu trafia do fanklubu Dory. A jak nie, to jest złolem. Jak dla mnie, postać Dory jest wręcz fatalnie skonstruowana. Każda, dosłownie każda z pobocznych postaci (chociażby Nikita, czy Baal) jest ciekawsza, niż główna bohaterka. To bardzo psuje odbiór całej książki, bo choćby całość była nie wiadomo jak dobra, to przy tak wkurzającej bohaterce łatwo się zmęczyć lekturą.

Jeśli chodzi o samą historię, to jest podobnie jak w poprzednich tomach - pomysł na osadzenie akcji w Toruniu i alternatywnym Thornie bardzo oryginalny. Dużo magii, aniołów, demonów i innych postaci magicznych. Szkoda, że praktycznie nie ma w tym postaci kobiecych - oczywiście całą uwagę musi pochłaniać Dora. Podobał mi się wątek ratowania magicznych dzieci, postać Baala i pojedynek z Rafaelem.

Styl Anety Jadowskiej jest lekki i przyjemny w odbiorze, dlatego łatwo się wciągnąć w historię. Szkoda tylko, że całość psuje słaba bohaterka i jej pompatyczne przemówienia (często mające na celu podkreślenie tego, jaka jest zajebista).

Warto nadmienić, że audiobook okazał się o wiele bardziej przystępną formą dla tej książki. Całkiem nieźle się słucha i dobrze sprawdza się do sprzątania, gotowania lub innych prozaicznych czynności. Myślę, że przez ebook lub książkę papierową trudniej byłoby mi przebrnąć.

Pewnie za jakiś czas dla odmóżdżenia przesłucham kolejną część cyklu. Ale póki co mam stanowczo za dużo Dory.

Mam ogromny problem z cyklem o Dorze Wilk. Niby słaba pozycja, irytująca bohaterka, dialogi zalatują krindżem... ale ten ogrom magii i lekki styl Jadowskiej sprawiają, że chce się brnąć w to dalej.

Największym minusem całej powieści jest sama Dora. Trudno o bardziej irytującą, infantylną i zapatrzoną w siebie postać. Już podczas pierwszej sceny zatrzymania przez policję,...

Połączenie, jakich magicznych genów chcielibyście posiadać?

Ja przyznam, że byłabym zadowolona z połączenie na przykład genów wampirzych z demonicznym, jednak jeśli chodzi o Dorę Wilk, wolałaby ona chyba być zwykłą wiedźmą.

Jednak recesywne geny, magii Pani Północy i wiedźmy płodności, do tego jakieś zamierzchłe dziedzictwo wilcze i kilka innych aspektów, utrudniają kobiecie normalne życie.

Czy jednak życie Dory kiedykolwiek mogło być nazywane normalnym? Otaczała się diabłem, aniołem i innymi magicznymi istotami, a dodatkowo wygląda na to, że nad jej głową ciągle wisi kosa śmierci.

W tym tomie tak dużo się dzieje, że całkowicie odrobił on to, czego brakowało, mi w “Bogowie muszą być szaleni”. Jest akcja, jest jakiś wątek detektywistyczny, no i jest romans. Wszystko to okryte magią sprawia, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie szybko, a mi wręcz ciężko było się oderwać, jak zaczęłam czytanie.

Niektórym ciągła zmiana akcji mogłaby przeszkadzać, ale na całe szczęście dla mnie te przejścia były w miarę płynne, więc nie gubiłam się w tym, co aktualnie się działo. Niektórzy bohaterowie byli niekiedy trochę irytujący, ale jak na razie nic nie zapowiada, aby utrzymało się to na dłuższą metę.

Podsumowując, książka była naprawdę wciągająca i znając moją miłość do przygód Dory Wilk, wrócę do niej jeszcze nie raz. Wam również polecam poznania historii tej niezwykłej wiedźmy i jej przyjaciół.

Połączenie, jakich magicznych genów chcielibyście posiadać?

Ja przyznam, że byłabym zadowolona z połączenie na przykład genów wampirzych z demonicznym, jednak jeśli chodzi o Dorę Wilk, wolałaby ona chyba być zwykłą wiedźmą.

Jednak recesywne geny, magii Pani Północy i wiedźmy płodności, do tego jakieś zamierzchłe dziedzictwo wilcze i kilka innych aspektów, utrudniają...

Dzieje się, Dora jest rewelacyjna.

Dzieje się, Dora jest rewelacyjna.

Trzeci i czwarty tom przeczytany i przyznam, że po pierwszej części tak trochę sceptycznie byłam nastawiona do bohateriki, ale po kolejnych tomach przekonała mnie do siebie. Czasem jej zdroworozsądkowe podejście do wszystkiego mnie irytuje, ale każdy bohater ma taką cechę. Podtrzymuję opinię, że to taka bajka dla dorosłych, którą fajnie się czyta przed snem 😊 Jeśli ktoś lubi książki gdzie jest pełno wilków, wampirów, diablo i aniołów to polecam.

Trzeci i czwarty tom przeczytany i przyznam, że po pierwszej części tak trochę sceptycznie byłam nastawiona do bohateriki, ale po kolejnych tomach przekonała mnie do siebie. Czasem jej zdroworozsądkowe podejście do wszystkiego mnie irytuje, ale każdy bohater ma taką cechę. Podtrzymuję opinię, że to taka bajka dla dorosłych, którą fajnie się czyta przed snem 😊 Jeśli ktoś...