Reread 2024: po ostatnio przeczytanym tomie z serii o Mercy chciałam przypomnieć sobie historię Asila. Przypomniałam sobie, a przy okazji zwróciłem większą uwagę na Brana i Leah.sm nadzieję, że w kolejnych tomach autorka trochę bardziej przybliża ich ciekawą dynamikę. Leah może być z jedną z ciekawszych postaci Briggs. Na marginesie - mam nadzieję, że Bran trochę przy tym pocierpi, że go co najmniej choć trochę życie sponiewiera❤️

Reread 2024: po ostatnio przeczytanym tomie z serii o Mercy chciałam przypomnieć sobie historię Asila. Przypomniałam sobie, a przy okazji zwróciłem większą uwagę na Brana i Leah.sm nadzieję, że w kolejnych tomach autorka trochę bardziej przybliża ich ciekawą dynamikę. Leah może być z jedną z ciekawszych postaci Briggs. Na marginesie - mam nadzieję, że Bran trochę przy tym...

Czytało się dobrze, choć były takie momenty przedłużającego się postoju. Nie było wtedy nudno, ale akcja była tak powolna, że z łatwością odrywałam się od lektury. Z tego też powodu przerwałam pierwsze czytanie w 2023r aby poznać bliżej matkę tego uniwersum tzn. serię o Mercedes Thompson. Powiem wam szczerze, że było warto i polecam właśnie najpierw przeczytać Mercedes do tomu 6 i potem zacząć czytać Alfę i Omegę.
Mam mały dylemat. Mam wrażenie, że nie Patricia Briggs napisała tą książkę. Ona dała pomysły lub ogólny zarys, ale nie ona napisała tą książkę i podpisała swoim nazwiskiem. Po zaznajomieniu się z piórem autorki w serii Mercedes wiem, że ma ona bardziej lekki styl niż to z czym miałam przyjemność w Alfie i Omedze. Albo może być tak, że tutaj autorka mocno stawia się w pozycji wszechwiedzącego narratora, a natomiast u Mercedes pisze z pierwszej osoby tak jakby przez pryzmat samej siebie. U Mercedes mam wręcz pewność, że Patricia pisze przygody Mercy jakby to ona je przeżywała lub ona nią była. Tutaj historia to prawie, że ściana tekstu. Dialogów nie ma tam dużo, natomiast jest więcej przemyśleń i odczuć bohaterów. To nie pasuje mi do tego co czytałam w Mercedes.
Nie mniej bawiłam się dobrze. Poznałam za kulisy stada Maaroka. Poznałam historię samego Brana oraz Asila i przybliżono mi postać Charles'a. Nabrałam pewności co do tego, że tylko Bran mógłby być Maarokiem. No i oczywiście dowiadujemy się, że oprócz wilków dominujących oraz uległych są też Omegi i możemy bliżej poznać czym się te wilki w hierarchii charakteryzują.
Sama historia była dobrze zbudowana, nie mam się do czego doczepić. W ramach urban-fantasy gdzie są wiedźmy i wampiry czy wilkołaki, miało to swój logiczny sens.
Ja po prostu zakochałam się w tym pomyśle, jak wygląda stado, jakie aparycje i cechy mają wilkołaki, jak wygląda u nich Przeistoczenie i czym jest. Czy nawet jak się odznaczały w historii. To wszystko mnie fascynuje i mam ogromne wątpliwości w to czy znajdzie się takie uniwersum z wilkołakami, aby mnie to porwało bez reszty, jak to przedstawione przez P. Briggs.
Historia Anny nie jest w niczym gorsza od Mercedes, jest inną odrębną historią dotyczącą postaci, które już znamy. Anna jest spokojniejsza, podejmuje mniej szalone decyzje i bardziej polega na innych, jak przystało na osobę, która wie o swojej sytuacji mniej niż Mercy, która wychowała się wśród wilków.

Polecam się zapoznać z tym uniwersum czy to W Alfie i Omedze, czy w Mercedes Thompson.

Czytało się dobrze, choć były takie momenty przedłużającego się postoju. Nie było wtedy nudno, ale akcja była tak powolna, że z łatwością odrywałam się od lektury. Z tego też powodu przerwałam pierwsze czytanie w 2023r aby poznać bliżej matkę tego uniwersum tzn. serię o Mercedes Thompson. Powiem wam szczerze, że było warto i polecam właśnie najpierw przeczytać Mercedes do...

Przyjemna młodzieżówka. Książka zaczyna się z dużym przytupem. Poznajemy Annę i jej pozycję w stadzie. Bicie, zastraszanie, gwałty. Z czasem jednak akcja zwalnia, impet słabnie i momentami zaczyna powiewać lekką nudą. Pod koniec, czytelnik znów jest rzucony w wir wydarzeń. Zaczyna się bowiem polowanie na czarownicę.
Zabrakło mi w całej tej historii interakcji Anny ze stadem Marroka. Zabrakło mi opisów zwyczajów i zachowań stada. Rozwój Anny jako Omegi, również w pełni mnie nie przekonuje. Zbyt stłamszona, zlękniona, delikatna staje się pogromczynią wiedźmy i bestii. Natomiast, ogromny plus, za to, że pierwszy tom stanowi zamkniętą historię, bez konieczności sięgania po kolejny.
I niestety ogromny minus za tłumaczenie. Męczył mnie język, składnia i gramatyka. Nie lubię, gdy język wymaga ode mnie skupienia, celem zrozumienia książki.

Przyjemna młodzieżówka. Książka zaczyna się z dużym przytupem. Poznajemy Annę i jej pozycję w stadzie. Bicie, zastraszanie, gwałty. Z czasem jednak akcja zwalnia, impet słabnie i momentami zaczyna powiewać lekką nudą. Pod koniec, czytelnik znów jest rzucony w wir wydarzeń. Zaczyna się bowiem polowanie na czarownicę.
Zabrakło mi w całej tej historii interakcji Anny ze stadem...

Takie właśnie urban fantasy uwielbiam. Coś podobnego do serii o Kate Daniels. Tylko szkoda, że po polsku tak mało części wydano.

Takie właśnie urban fantasy uwielbiam. Coś podobnego do serii o Kate Daniels. Tylko szkoda, że po polsku tak mało części wydano.

Prosta i lekka opowiastka o wilkołakach. Nic specjalnego.

Prosta i lekka opowiastka o wilkołakach. Nic specjalnego.

Przeczytałam jakiś czas temu i napisanie recenzji zostawiłam na później... musiałam się mocno zastanowić, o czym była ta książka. Zostało mi po niej nijakie wspomnienie, jednak pamiętam, że czytanie szło mi całkiem sprawnie. Bardziej polecam przeczytać z nudów, bo przy lekturze można odciąć się od rzeczywistości, ale niczego ciekawego ta książka nie wnosi. Uważam też, że relacja bohaterów została zbudowana za szybko, biorąc pod uwagę wcześniejsze przeżycia protagonistki. Czasem odnosiłam wrażenie, że w obliczu zagrożenia bohaterowie za dobrze sobie radzą, przez co ich sukcesy nie przynosiły mi satysfakcji.

Przeczytałam jakiś czas temu i napisanie recenzji zostawiłam na później... musiałam się mocno zastanowić, o czym była ta książka. Zostało mi po niej nijakie wspomnienie, jednak pamiętam, że czytanie szło mi całkiem sprawnie. Bardziej polecam przeczytać z nudów, bo przy lekturze można odciąć się od rzeczywistości, ale niczego ciekawego ta książka nie wnosi. Uważam też, że...

Już od pierwszych stron wciągnęłam się w historię Anny, niezwykłej wilkołaczycy obdarzonej nadzwyczajnymi mocami Omegi. Muszę przyznać, że raczej dość sceptycznie podchodziłam do tej serii, ponieważ nie wyobrażałam sobie lepszej lub równie dobrej historii co opowieść o Mercy, a tu taka niespodzianka. Pierwsze, co mi się spodobało to rozwinięcie wątku o stadzie Marroka, którego zawsze byłam ciekawa, gdy pojawiały się o nim wzmianki. Druga sprawa to interesująca bohaterka, której nie sposób nie polubić. Trzecia to sam fakt, że jest to powieść z uniwersum o wilkołakach wykreowanych przez Patricię Briggs (jeżeli sądzicie, że odbiło mi na punkcie tej autorki, to tak, potwierdzam).
Zawsze chwalę Briggs za świetnie skonstruowany świat przedstawiony. Każdy detal dotyczący egzystencji wilkołaków, jak i innych istot jest dokładnie wyjaśniony wraz z zależnościami pojawiającymi się pomiędzy nimi. Autorka posiada lekkie pióro i ciągle urozmaica akcję, chociaż na dłuższą metę tak naprawdę niewiele się dzieje, a sporo sytuacji jest przewidywalnych. Największą zaletą tej powieści są bohaterowie, którzy zostali interesująco ukazani, zarówno pod kątem psychologicznym, jak i fizycznym. P. Briggs najwięcej skupiła się na relacjach pomiędzy nimi, jednocześnie nie zaniedbując głównych wątków.
Fabuła na samym początku jest bardzo interesująca. Później trochę się to rozmywa na rzecz poznawania przez czytelnika głównych bohaterów, jak i pewnych wątków pobocznych uzupełniających całą historię. Czy to znaczy, że jest nudno? Według mnie nie, ponieważ odbiorca może sporo się dowiedzieć na temat świata fantastycznego autorki oraz motywów i działań postaci. Również przeszłość niektórych z nich jest na tyle absorbująca i ciekawa, że opowieść czyta się w szybkim tempie, nie zniechęcając się.
Bardzo polubiłam Annę Latham, jej naturalne zdolności do adaptacji i kojenia poszczególnych członków stada oraz ukryte talenty mocno przykuły moja uwagę. Autorka ukazała też wątki związane z jej przemianą oraz niepewnością siebie i wydaje mi się, że w kolejnych tomach mogą zostać rozwinięte. Nie tylko Anna jest intrygującą postacią, również Marrok i jego syn oraz związane z nimi legendy i ponadprzeciętne wilkołacze umiejętności sprawiły, iż z przyjemnością czytało mi się tę książkę.
Finał pierwszego tomu mocno mnie zaskoczył. Nie spodziewałam się, że autorka w ten sposób poprowadzi całą akcję, jak i nie sądziłam, iż przeszłość postaci będzie tu pewnego rodzaju kluczem. Autorka nie zawiodła mnie ani razu i sprawiła, że dobrze spędziłam czas przy tej lekturze.
Czy polecam? Tak, zwłaszcza fanom urban fantasy, jak i opowieści o wilkołakach oraz twórczości Patrici Briggs. Jeśli podobała Wam się historia Mercedes Thompson to koniecznie zapoznajcie się z serią „Alfa i Omega”.

Już od pierwszych stron wciągnęłam się w historię Anny, niezwykłej wilkołaczycy obdarzonej nadzwyczajnymi mocami Omegi. Muszę przyznać, że raczej dość sceptycznie podchodziłam do tej serii, ponieważ nie wyobrażałam sobie lepszej lub równie dobrej historii co opowieść o Mercy, a tu taka niespodzianka. Pierwsze, co mi się spodobało to rozwinięcie wątku o stadzie Marroka,...

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na to, że seria o Mercedes Thompson składa się z książek, które są dla mnie bardzo komfortowe i po prostu lekkie, przyjemne do czytania, a do ich fragmentów lubię od czasu do czasu wracać. No i oczywiście, chciałam poczytać sobie o Charlesie, lekko tajemniczym drugim synu Marroka, licząc przy okazji na smaczki związane z przeszłością Mercy, które zawsze niezwykle mi się podobały i choć może tego drugiego nie było, za to sporo ciekawostek dowiadujemy się o Branie, który również jest dość lubianą postacią.

Czytając "Wilczy Trop" nie oczekiwałam wielkich wybuchów czy ekstremalnych wypadków (bo te drugie są specjalnością Mercedes) - raczej liczyłam na luźną lekturę, odrobinę akcji, trochę romansu typowego dla autorki i właśnie takie coś dostałam.

Jednak lekko zawiodłam się na tej książce pod kilkoma względami;
- absolutnie nie spodziewałam się aż tak silnego bagatelizowania przemocy seksualnej i fizycznej, które tu miało miejsce (bo w przypadku wspomnianej przeze mnie wcześniej serii było to znacznie lepiej napisane, a tutaj wręcz przypomina to słabe romanse, gdzie wciska się na siłę tragiczną przeszłość bohaterki, by mogła sobie od czasu do czasu o niej przypomnieć);
- rozwój związku Anny i Charlesa choć jest on pod pewnymi względami uroczy, to dzieje się zdecydowanie za szybko (nawiązując do pierwszego myślnika) scena łóżkowa jest za wcześnie, sam ślub tak samo jak nie bardziej (przepraszam tu za spoiler) a uczucia tej dwójki do siebie nie mają drugiego dna, nie są głębsze i lepiej opisane, zwyczajnie się o siebie troszczą, ale nie czuć tej chemii, którą po kilku tomach serii z Mercy było wyraźnie widać;
- liczyłam na choć odrobinę więcej o życiu w stadzie Marrokan, a dostaliśmy jedynie strzępy informacji (a nie pamiętam już, czy pojawiło się ich więcej w drugim tomie "Alfy & Omegi").

Ale mimo wszystko daję tak wysoką ocenę, ponieważ lubię styl pisania autorki, nie spodziewałam się czegoś co zmieni moje poglądy na świat, a jedynie przyjemnie spędzonych kilka godzin w obecności Anny i Charlesa - to właśnie dostałam, mimo kilku potknięć w fabule. Styl Briggs po prostu do mnie przemawia, kiedy mam ochotę na lekką lekturę.

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na to, że seria o Mercedes Thompson składa się z książek, które są dla mnie bardzo komfortowe i po prostu lekkie, przyjemne do czytania, a do ich fragmentów lubię od czasu do czasu wracać. No i oczywiście, chciałam poczytać sobie o Charlesie, lekko tajemniczym drugim synu Marroka, licząc przy okazji na smaczki związane z przeszłością...

Książka podzielona jest na dwie części, z których pierwsza ma zaledwie trzy rozdziały i trwa niecały dzień. A ile się w ciągu tego dnia wydarzyło… To jest największy problem, jaki mam z tą książką – cała akcja to wydarzenia rozgrywające się na przestrzeni tygodnia lub nawet nie. Niby dzieje się niewiele. Cały czas koncentrujemy się na głównym wydarzeniu, czyli wyprawie w góry, ale jednocześnie odnoszę wrażenie, że dzieje się aż za dużo. Za szybko. Jakby autorka wrzucała nas gwałtownie w opisany świat i na siłę wciskała w niego głębiej i głębiej.
Jeśli chodzi o Annę, główną bohaterkę, nad którą jej stado znęcało się seksualnie przez trzy lata to, cóż, coś za szybko przeszła nad tym do porządku dziennego. Bo ten przystojny Indianin, który zabił jej alfę jest taki świetny, uratował ją, więc już po tygodniu można go kochać i przytulać bez żadnych wątpliwości i strachu? No jakby, raczej nie. Wygląda jakby znalezienie towarzysza dla wilka miało być lekiem na wszelkie dolegliwości psychiczne, jakie mogą być skutkiem molestowania. Ale przecież Anna jest też człowiekiem. Nie kupuję tego.
Uwielbiam wilkołaki, jednak w tym wypadku raczej nie sięgnę po drugą część. A jeśli już to może za kilka miesięcy. Czuję tutaj przede wszystkim skopaną kreację głównych bohaterów, której nie jestem w stanie przeżyć.

Książka podzielona jest na dwie części, z których pierwsza ma zaledwie trzy rozdziały i trwa niecały dzień. A ile się w ciągu tego dnia wydarzyło… To jest największy problem, jaki mam z tą książką – cała akcja to wydarzenia rozgrywające się na przestrzeni tygodnia lub nawet nie. Niby dzieje się niewiele. Cały czas koncentrujemy się na głównym wydarzeniu, czyli wyprawie w...

"Wilczy trop" autorstwa Patricii Briggs to powieść, która wprowadza nas w świat wilkołaków, tajemniczych istot pełnych siły i magii. Ta paranormalna historia o mrocznych tajemnicach i niebezpieczeństwie wzbudza ciekawość i emocje.

Patricia Briggs, utalentowana autorka, w mistrzowski sposób ożywia świat wilkołaków i ukazuje ich hierarchię społeczną. Jej umiejętność tworzenia realistycznych i złożonych postaci sprawia, że czytelnicy mogą łatwo wczuć się w rolę bohaterów i przeżyć ich przygody.

Główna bohaterka, Anna Latham, przechodzi niezwykłą przemianę, stając się wilkołakiem i niewolnicą w stawie dominujących samców. Jej walka o przetrwanie, pokonywanie własnych obaw i uczenie się nowej rzeczywistości wciąga czytelnika w wir emocji i tajemnic.

W powieści pojawia się również Charles Cornick, egzekutor i syn przywódcy wilkołaków, który odgrywa istotną rolę w życiu Anny. Ich relacja rozwija się stopniowo, dodając element romansu do opowieści.

Jednak mimo interesującego świata i dobrze zarysowanych postaci, "Wilczy trop" nie unika pewnych konwencji gatunkowych i przewidywalności w fabule. Czasami tempo narracji może zwalniać, a niektóre wątki potraktowane są po macoszemu, co wpływa na ogólną ocenę książki.

Patricia Briggs jest cenioną autorką urban fantasy, która zdobyła uznanie czytelników na całym świecie. Jej umiejętność łączenia elementów paranormalnych z napięciem i romansowymi wątkami tworzy unikalny styl pisania. Jej talent w kreowaniu silnych, niezależnych bohaterek i fascynujących światów przyciąga szerokie grono fanów.

Podsumowując, "Wilczy trop" to powieść, która zabiera nas w niezwykłą podróż do świata wilkołaków i ich tajemnic. Mimo pewnych ograniczeń w narracji i przewidywalności w fabule, książka ta oferuje dobrą mieszankę akcji, napięcia i romantyzmu. Ocena 6/10.

"Wilczy trop" autorstwa Patricii Briggs to powieść, która wprowadza nas w świat wilkołaków, tajemniczych istot pełnych siły i magii. Ta paranormalna historia o mrocznych tajemnicach i niebezpieczeństwie wzbudza ciekawość i emocje.

Patricia Briggs, utalentowana autorka, w mistrzowski sposób ożywia świat wilkołaków i ukazuje ich hierarchię społeczną. Jej umiejętność...