Urzekająca powieść dla miłośników wielkich epickich historii.

W 1822 roku śmiertelnie chora na raka hrabina Zofia Potocka zatrzymuje się w Berlinie. Tutaj w ostatnich dniach życia wspomina swoją niezwykle barwną i burzliwą przeszłość. Przywołuje wspomnienia, w których z pięknej, prostej greckiej dziewczyny staje się jedną z najbardziej pożądanych, uwodzicielskich i pozbawionych skrupułów kobiet europejskich salonów końca XVIII wieku.

Autorka niezwykle plastycznie opisuje wielkie namiętności i ludzkie dramaty na tle jednego z najbardziej burzliwych okresów w historii Polski i Europy.

Ogród Afrodyty jest powieścią zainspirowaną historią życia Zofii Potockiej, trzeciej żony Szczęsnego Potockiego, jednego z sygnatariuszy Targowicy. Polski czytelnik ma przed sobą autoryzowane tłumaczenie. Powieść, choć oparta na polskich źródłach, powstała po angielsku, w Kanadzie dla czytelnika, którego wiedza o polskiej historii jest często fragmentaryczna.
Autorka przygotowując się do pisania, przeczytała wiele pamiętników i listów z XVIII i początku XIX wieku oraz monografii dotyczących tego okresu. Dwa nieocenione źródła, z których czerpała informacje o Zofii Potockiej z domu Glavani, to: Dzieje pięknej Bitynki autorstwa Jerzego Łojka i dokonanego przez tegoż autora przekładu na język polski rękopisu Karola Boscampa-Lasopolskiego wydanego w Polsce pod tytułem: Moje przelotne miłostki z młodą Bitynką.
Dla polskiego czytelnika dzieje pięknej Greczynki i jej oszałamiającej kariery w stanisławowskiej Polsce staną się, być może, bodźcem do jeszcze innej refleksji. Do spojrzenia na naszą historię oczami imigranta, przybysza, który patrzy na nas z innego punktu widzenia.

Zofia Konstantynowna Glavani primo voto Witt secundo voto Potocka, przedstawiała się także jako Sophie de Tchelitche (Celice). Ur. 12 stycznia 1760 w Bursie, zm. 24 listopada 1822 w Berlinie. Stambulska kurtyzana pochodzenia greckiego, według legendy niewolnica sułtana, słynna metresa wielu osobistości, szpieg. Ulubienica europejskich salonów; jedna z najbarwniejszych postaci polskiej historii, do której przeszła jako kobieta słynąca z wyjątkowej urody (La Belle Phanariote), intelektu i licznych romansów. Znana także z przebiegłości i braku skrupułów. Na salony weszła jako żona Józefa Witta (1778-1798), a po rozwodzie z nim – jako trzecia żona Stanisława Szczęsnego Potockiego, którego poślubiła 17 kwietnia 1798 roku.

Urzekająca powieść dla miłośników wielkich epickich historii.

W 1822 roku śmiertelnie chora na raka hrabina Zofia Potocka zatrzymuje się w Berlinie. Tutaj w ostatnich dniach życia wspomina swoją niezwykle barwną i burzliwą przeszłość. Przywołuje wspomnienia, w których z pięknej, prostej greckiej dziewczyny staje się jedną z najbardziej pożądanych, uwodzicielskich i...