Zainteresowało mnie przede wszystkim tło historyczne wydarzeń, tak przecież istotne dla naszej historii. Czy Zofia Potocka była rzeczywiście jedną z najciekawszych kobiet XVIII wieku? Śmiem wątpić. Dla mnie nie ma nic ciekawego w przechodzeniu od łóżka do łóżka, miłostkach, dążeniu do celu po ...hm...męskich przyrodzeniach;). O wiele większą sympatią zapałałam do Rozalii, potrafiącej cieszyć się małymi rzeczami wiernej pielęgniarki. Dobre czytadło.

Zainteresowało mnie przede wszystkim tło historyczne wydarzeń, tak przecież istotne dla naszej historii. Czy Zofia Potocka była rzeczywiście jedną z najciekawszych kobiet XVIII wieku? Śmiem wątpić. Dla mnie nie ma nic ciekawego w przechodzeniu od łóżka do łóżka, miłostkach, dążeniu do celu po ...hm...męskich przyrodzeniach;). O wiele większą sympatią zapałałam do Rozalii,...

Zacznijmy od tego, że główna bohaterka jest postacią wyjątkowo odrażającą. Dlatego przyznam szczerze, że dziwią mnie zachwyty niektórych czytelników nad jej osiągnięciami finansowo-społecznymi. Przecież wszystko to zostało przez nią osiągnięte poprzez kłamstwa, oszustwa, manipulacje i de facto prostytucję. Hrabina Zofia Potocka miała niezwykle prosty i do bólu przewidywalny sposób działania. Otóż wszędzie, gdzie tylko byli zamożni i wpływowi mężczyźni, tam się pchała do ich łóżek, bez skrupułów kłamiąc, manipulując i oszukując, byle tylko się wzbogacić. Jak dla mnie to żaden powód do podziwu, o szacunku nie wspominając. W sumie nie ma się co dziwić. Tę prymitywną, niewykształconą grecką kurtyzanę do najstarszego zawodu świata przyuczała własna matka. Nic innego nie potrafiła. Najlepszy jednak numer pani hrabina wykręciła swojemu mężowi hrabiemu Szczęsnemu Potockiemu, którego zdradziła z…jego synem, a swoim pasierbem. Oczywiście motyw był jak zwykle ten sam, czyli pieniądze. Mąż się zorientował z jakiego pokroju osobą ma do czynienia, więc ją wydziedziczył i wszystko zapisał swojemu pierworodnemu synowi z poprzedniego małżeństwa. Pani Potocka, więc zmanipulowała tego syna, z którym też zresztą miała syna po to, żeby zawłaszczyć sobie majątek Potockich. Geniusz ekonomiczno-przedsiębiorczy pani hrabiny wręcz powala. Piszę to oczywiście ze sporą dozą ironii. Żeby było jasne, ogólnie książka nie jest zła. Co prawda autorka popełniła niewielki błąd logiczny, bo najpierw pojawia się stwierdzenie, że główna bohaterka pierwsze dziecko ma w wieku 17 lat, a potem, że ma 21 lat. Niemniej jednak powieść jest zgrabnie i ciekawie napisana, wciąga czytelnika w wydarzenia historyczne i dzieje bohaterów. W powieści tej poza upiorną hrabiną jest cała plejada wyraźnych, interesujących i wiarygodnie przedstawionych postaci, zarówno historycznych jak i fikcyjnych. W tle mamy też sporo historii Polski, tragedię rozbiorów, Targowicę, wojny napoleońskie, rewolucję francuską. Ewa Stachniak jest kanadyjską pisarką, emigrantką z Polski piszącą swoje książki po angielsku. Dzięki temu anglojęzyczni - i nie tylko – czytelnicy mają okazję zapoznać się z historią naszej części świata. Historia ta jest przedstawiona przystępnie, logicznie i w sposób na tyle atrakcyjny, że zapewnia sporo rozrywki. Przenosimy się do XVIII i XIX wieku i stajemy się świadkami wielu wydarzeń historycznych. Jestem autorce wdzięczna za to, że jej opowieść nie jest wulgarna. Biorąc na warsztat tego typu postać można było zrobić z powieści mało mądre czytadło w stylu Harlequina. Tak się na szczęście nie stało. Owszem trochę erotyki jest, ale bez przesady. Wszystkie wydarzenia i postacie tworzą naprawdę wielowymiarowy, kolorowy i wręcz fascynujący obraz epoki. Ewa Stachniak niewątpliwie podeszła do tematu w sposób świeży i oryginalny. Polecam, pomimo mojego braku fascynacji główną bohaterką.

Zacznijmy od tego, że główna bohaterka jest postacią wyjątkowo odrażającą. Dlatego przyznam szczerze, że dziwią mnie zachwyty niektórych czytelników nad jej osiągnięciami finansowo-społecznymi. Przecież wszystko to zostało przez nią osiągnięte poprzez kłamstwa, oszustwa, manipulacje i de facto prostytucję. Hrabina Zofia Potocka miała niezwykle prosty i do bólu przewidywalny...

Doskonała powieść historyczno-obyczajowa.

Doskonała powieść historyczno-obyczajowa.

To naprawdę dobra książka, zupełnie inna niż czytuję na co dzień, ale ona taka ma być. Przede wszystkim świetnie wykreowana główna bohaterka, Zofia Potocka. Ta książka to przeplatane dwie płaszczyzny czasowe: życie młodej Zofii oraz chwile tuż przed śmiercią. Jest to ciekawy zabieg, dzięki któremu możemy poznać główną bohaterkę dogłębnie. Czytelnik poznaje powody postępowania Zofii i jej ukryte motywacje, wychodzące poniekąd z jej wychowania przez matkę.
Nie jest to powieść porywająca, którą przeczyta się w dwa wieczory, zdecydowanie nie. Jest momentami ciężka, bo opisuje trudy życia w XVIII wieku, śmierć, wyczekaną, a jednocześnie rozczarowującą miłość... Mimo wszystko warto, dla samego zrozumienia wielu kwestii.

To naprawdę dobra książka, zupełnie inna niż czytuję na co dzień, ale ona taka ma być. Przede wszystkim świetnie wykreowana główna bohaterka, Zofia Potocka. Ta książka to przeplatane dwie płaszczyzny czasowe: życie młodej Zofii oraz chwile tuż przed śmiercią. Jest to ciekawy zabieg, dzięki któremu możemy poznać główną bohaterkę dogłębnie. Czytelnik poznaje powody...

Po przeczytaniu fantastycznie napisanych "Koniecznych kłamstw" nabrałam ochoty na kolejne książki Ewy Stachniak, jednak "Ogród Afrodyty" mocno mnie rozczarował. Książka przeciętna, do poczytania. Jednak po jej skończeniu pozostaje uczucie, ze ten czas można było lepiej wykorzystać. W swojej biblioteczce mam jeszcze "Katarzynę Wielką", jednak mocno waham się, czy po nią sięgnąć.

Po przeczytaniu fantastycznie napisanych "Koniecznych kłamstw" nabrałam ochoty na kolejne książki Ewy Stachniak, jednak "Ogród Afrodyty" mocno mnie rozczarował. Książka przeciętna, do poczytania. Jednak po jej skończeniu pozostaje uczucie, ze ten czas można było lepiej wykorzystać. W swojej biblioteczce mam jeszcze "Katarzynę Wielką", jednak mocno waham się, czy po nią...

Ciekawa książka opisująca historię życia Zofii Potockiej z perspektywy jej samej we wspomnieniach, pokazując czasem także spojrzenia innych osób w czasie, kiedy hrabina umiera. Czytało się bardzo przyjemnie i lekko.

Ciekawa książka opisująca historię życia Zofii Potockiej z perspektywy jej samej we wspomnieniach, pokazując czasem także spojrzenia innych osób w czasie, kiedy hrabina umiera. Czytało się bardzo przyjemnie i lekko.

Ufff.... Wreszcie skończyłam. Tak długo to nie czytałam żadnej książki. Ta ewidentnie pobiła ten mój osobisty rekord. W międzyczasie przeczytałam kilka innych pozycji bo „Ogród Afrodyty " kompletnie nie trafił w moje gusta. Były momenty, że czytało się z ogromnym zaciekawieniem. Kiedy już zaczęłam się rozkręcać i wierzyć w to, że wreszcie to mój klimat to po takiej euforii w miarę szybko pojawiało się rozczarowanie.
Sumując to ze swojej strony nie polecam.

Ufff.... Wreszcie skończyłam. Tak długo to nie czytałam żadnej książki. Ta ewidentnie pobiła ten mój osobisty rekord. W międzyczasie przeczytałam kilka innych pozycji bo „Ogród Afrodyty " kompletnie nie trafił w moje gusta. Były momenty, że czytało się z ogromnym zaciekawieniem. Kiedy już zaczęłam się rozkręcać i wierzyć w to, że wreszcie to mój klimat to po takiej euforii...

Zofia Konstantynowna de domo Glavani (Clavone) primo voto Witt secundo voto Potocka...Dudu...Sophie de Tchelitche...
Jedna z najciekawszych i najbarwniejszych postaci w polskiej historii. Kochana i nienawidzona... Pierwsza polska "celebrytka"..?
Niesamowite życie i niesamowita historia...
Kto nie znał Zofii, ten, po przeczytaniu tej książki, na pewno zechce Ją poznać.

Zofia Konstantynowna de domo Glavani (Clavone) primo voto Witt secundo voto Potocka...Dudu...Sophie de Tchelitche...
Jedna z najciekawszych i najbarwniejszych postaci w polskiej historii. Kochana i nienawidzona... Pierwsza polska "celebrytka"..?
Niesamowite życie i niesamowita historia...
Kto nie znał Zofii, ten, po przeczytaniu tej książki, na pewno zechce Ją poznać.

Historyczna. Losy kobiet znanych z przeszłości rzadko są opisywane. Są tłem dla mężczyzn. A często to właśnie kobiety mają duży wpływ. Kobieta ma swój rozum a nie jest tłem dla pana. Dobrze się czyta. Fajnie że o kobiecie.


.

Historyczna. Losy kobiet znanych z przeszłości rzadko są opisywane. Są tłem dla mężczyzn. A często to właśnie kobiety mają duży wpływ. Kobieta ma swój rozum a nie jest tłem dla pana. Dobrze się czyta. Fajnie że o kobiecie.


.

"Ogród Afrodyty" to świetnie zbeletryzowana biografia nietuzinkowej postaci przełomu XVIII i XIX jaką była hrabina Zofia Potocka. Dzięki swej zachwycającej urodzie i inteligencji potrafiła w sposób wprost niezwykły odmienić swoje życie.Choć wywodziła się z nizin społecznych (była córką greckiego handlarza bydła i prostej kobiety o złej reputacji) - uroda, kokieteria i inteligencja umożliwiła jej wkroczyć na najsłynniejsze salony ówczesnej Europy. Początkowo była żoną syna generała Witta, później zaś kochanką, a następnie żoną najbogatszego polskiego arystokraty, który źle zapisał się na kartach historii - Stanisława Szczęsnego Potockiego. Przyjmowana była przez koronowane głowy: cesarza Austrii, króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego i samą królową Francji Marię Antoninę.Wśród jej przyjaciół i licznych kochanków przewijało się grono najmożniejszych postaci tamtego okresu.Była przyjaciółką samego cara, a wcześniej także kochanką króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Książkę Ewy Stachniak czytało mi się wyśmienicie i z całego serca ją wszystkim polecam :).

"Ogród Afrodyty" to świetnie zbeletryzowana biografia nietuzinkowej postaci przełomu XVIII i XIX jaką była hrabina Zofia Potocka. Dzięki swej zachwycającej urodzie i inteligencji potrafiła w sposób wprost niezwykły odmienić swoje życie.Choć wywodziła się z nizin społecznych (była córką greckiego handlarza bydła i prostej kobiety o złej reputacji) - uroda, kokieteria i...