6

6

Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony pomysł na fabułę oraz umiejscowienie części akcji w Gruzji w pierwszych latach po rozpadzie ZSRR były ciekawymi zabiegami, z drugiej zaś, nie do końca rozumiałem motywów postępowania głównych bohaterów książki i niekiedy gubiłem się w narracji. Jeśli chodzi o twórczość Nino Haratischwili bardziej podobały mi się dwa tomy "Ósmego życia" oraz "Kotka i generał".

Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony pomysł na fabułę oraz umiejscowienie części akcji w Gruzji w pierwszych latach po rozpadzie ZSRR były ciekawymi zabiegami, z drugiej zaś, nie do końca rozumiałem motywów postępowania głównych bohaterów książki i niekiedy gubiłem się w narracji. Jeśli chodzi o twórczość Nino Haratischwili bardziej podobały mi...

Nie polubiłam bohaterów - on wie lepiej, że ona nie jest szczęśliwa w małżeństwie mimo że nie widzieli się kilka lat, ona zostawia rodzinę żeby z nim wyjechać. Plus trudne wspólne dzieciństwo, które wydaje się usprawiedliwiać czyny dorosłych ludzi. Wolę pózniejsze książki autorki.

Nie polubiłam bohaterów - on wie lepiej, że ona nie jest szczęśliwa w małżeństwie mimo że nie widzieli się kilka lat, ona zostawia rodzinę żeby z nim wyjechać. Plus trudne wspólne dzieciństwo, które wydaje się usprawiedliwiać czyny dorosłych ludzi. Wolę pózniejsze książki autorki.

Opowieść nie dla wszystkich, albo od razu pokochacie albo od razu was odrzuci. Ja pokochałam. Przepiękna historia o zagubieniu, poszukiwaniu i oczywiście miłości, o wszystkich odcieniach uczuć. Bardzo emocjonalna, wciągająca i intrygująca. Polecam

Opowieść nie dla wszystkich, albo od razu pokochacie albo od razu was odrzuci. Ja pokochałam. Przepiękna historia o zagubieniu, poszukiwaniu i oczywiście miłości, o wszystkich odcieniach uczuć. Bardzo emocjonalna, wciągająca i intrygująca. Polecam

Mam mocno mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Pomysł ciekawy, ale narracja nie do końca do mnie przemawia... spodziewałam się czegoś więcej.

Mam mocno mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Pomysł ciekawy, ale narracja nie do końca do mnie przemawia... spodziewałam się czegoś więcej.

Ciężko mi się wypowiadać na temat pisarki ponieważ to moja pierwsza książka tej autorki. Ze smutkiem muszę przyznać, że nasz pierwszy raz jest średnio udany. Autorka przeplata wątki tak, że czasami ciężko się połapać. Nie zniechęcam się jednak i Kotkę i Ósme życie też przeczytam

Ciężko mi się wypowiadać na temat pisarki ponieważ to moja pierwsza książka tej autorki. Ze smutkiem muszę przyznać, że nasz pierwszy raz jest średnio udany. Autorka przeplata wątki tak, że czasami ciężko się połapać. Nie zniechęcam się jednak i Kotkę i Ósme życie też przeczytam

"Ósme życie" to jedna z moich ulubionych książek. Niezwykła, mocna, wybitna. Ta jest zupełnie inna. Nie jestem do niej przekonana. Może dlatego, że mam problem zarówno z femme fatale w literaturze jak i z mrocznymi mężczyznami, którzy niszczą wszystko, co spotkają na swojej drodze. To nagłe przeniesieni akcji do Gruzji to takie "ale o co chodzi". A jednak talent Haratischwili sprawia, że ta historia poranionych dzieci, które zmieniają się w poranionych dorosłych łapie chwilami za gardło.

"Ósme życie" to jedna z moich ulubionych książek. Niezwykła, mocna, wybitna. Ta jest zupełnie inna. Nie jestem do niej przekonana. Może dlatego, że mam problem zarówno z femme fatale w literaturze jak i z mrocznymi mężczyznami, którzy niszczą wszystko, co spotkają na swojej drodze. To nagłe przeniesieni akcji do Gruzji to takie "ale o co chodzi". A jednak talent...

Nino Haratischwili Mój łagodny bliźniak, to moje pierwsze spotkanie z prozą tej autorki i niestety nie jest ono zbyt udane. Wierzę, że Ósme życie oraz Kotka i generał, które jeszcze przede mną wynagrodzą mi to rozczarowanie. Książkę kupiłam już jakiś czas temu i dopiero teraz nadeszła okazja, żeby ją przeczytać.

Jest to opowieść o przybranym rodzeństwie Stelli i Ivo, ich trudnej, nieszczęśliwej i namiętnej miłości, powrotach oraz odejściach. To także obraz rozbitej rodziny, osób po przejściach z różnymi problemami rodzinnymi. I to jest pierwsza część powieści, trochę przydługa a momentami aż nudna.

W drugiej części poza próbą uporania się Stelli i Ivo ze swoją przeszłością, pojawia się również wątek wojenny, walk w Gruzji pociągających za sobą emigrację z kraju lub śmierć. Jest on dużo bardziej interesujący, chociaż też nie do końca tłumaczy zachowanie bohaterów.

Mój łagodny bliźniak niestety mnie nie przekonał ani jako powieść z wątkiem psychologicznym, ani jako romans, ani też powieść wojenna.

Nino Haratischwili Mój łagodny bliźniak, to moje pierwsze spotkanie z prozą tej autorki i niestety nie jest ono zbyt udane. Wierzę, że Ósme życie oraz Kotka i generał, które jeszcze przede mną wynagrodzą mi to rozczarowanie. Książkę kupiłam już jakiś czas temu i dopiero teraz nadeszła okazja, żeby ją przeczytać.

Jest to opowieść o przybranym rodzeństwie Stelli i Ivo, ich...

Przeczytam wszystko, co napisze moja ulubiona pisarka Nino Haratischwili - tak postanowiłam po przeczytaniu dwóch tomów " Ośmego życia". Trochę trwało zanim do moich rąk trafiła książka napisana przez Nino w 2011 roku.
"Mój łagodny bliźniak" jest powieścią psychologiczno obyczajową, która mówi o bardzo trudnej, toksycznej miłości między Stellą i Ivo -przyrodnim rodzeństwem. Książkę czyta się trochę tak, jakbyśmy mieli do ułożenia układankę puzzli. Fragmenty, relacjonowane przez główną bohaterkę, urywają się co chwilę przenosząc nas w czasie i przestrzeni, trzymają w napięciu. Trudno się oderwać od tej powieści, jest pełna emocji i smutku. Polecam.

Przeczytam wszystko, co napisze moja ulubiona pisarka Nino Haratischwili - tak postanowiłam po przeczytaniu dwóch tomów " Ośmego życia". Trochę trwało zanim do moich rąk trafiła książka napisana przez Nino w 2011 roku.
"Mój łagodny bliźniak" jest powieścią psychologiczno obyczajową, która mówi o bardzo trudnej, toksycznej miłości między Stellą i Ivo -przyrodnim...

Z gatunku tych trudnych. Zgadzam się z opiniami innych czytelników odnośnie niesamowitej mocy i umiejętności autorki do nadawania emocji postaciom, emocji na tyle silnych, że udzielają się odbiorcom książki.
Historia zagmatwana i niejasna przyciąga uwagę. Bohaterzy totalnie nie są czarno-biali. Każda strona wyraża inne emocje, ale każda kolejna pozwala wiedzieć i czuć więcej - zrozumieć.

Z gatunku tych trudnych. Zgadzam się z opiniami innych czytelników odnośnie niesamowitej mocy i umiejętności autorki do nadawania emocji postaciom, emocji na tyle silnych, że udzielają się odbiorcom książki.
Historia zagmatwana i niejasna przyciąga uwagę. Bohaterzy totalnie nie są czarno-biali. Każda strona wyraża inne emocje, ale każda kolejna pozwala wiedzieć i czuć...