Kotka i Generał

Książka dość mocno przygnębiająca, czasami wręcz bolesna, ale warta przeczytania.

Książka dość mocno przygnębiająca, czasami wręcz bolesna, ale warta przeczytania.

Zabrakło mi przede wszystkim w gdzieś w ostatniej części książki rozdziału z perspektywy Nury na chwilę przed tragicznymi wydarzeniami. Tak żeby pokazać, że w ostatnich chwilach życia czuła się szczęśliwa, planowała ucieczkę za odłożone pieniądze itp.

Zabrakło mi przede wszystkim w gdzieś w ostatniej części książki rozdziału z perspektywy Nury na chwilę przed tragicznymi wydarzeniami. Tak żeby pokazać, że w ostatnich chwilach życia czuła się szczęśliwa, planowała ucieczkę za odłożone pieniądze itp.

-> https://bookowyzagajnik.blogspot.com

Powieść inspirowana jest prawdziwą zbrodnią wojenną popełnioną przez rosyjskich żołnierzy (ech…) na czeczeńskiej nastolatce w czasie konfliktu zbrojnego w Czeczeni w latach 90-ych. To powieść o winie i zadośćuczynieniu – ale czy jest ono w ogóle możliwe w sytuacji, gdy mamy do czynienia z potwornym aktem świadomie dokonanego zła?

Przyznam, że nie była to dla mnie łatwa lektura. Przytłaczała mnie świadomość, że właśnie w tej chwili, w Ukrainie, ten sam agresor, co kilkanaście lat temu w Czeczeni, dokonuje identycznych co wówczas zbrodni na ludności cywilnej. Myślę, że był to główny czynnik, który powodował, że książkę czytało się mi zwyczajnie trudno. Musiałam ją odkładać, „odpoczywać” od jej czerni, negatywnych emocji, ogólnego zagęszczenia fabuły nikczemnością. W tej książce nie ma pierwiastków dobra. Nie ma jasności. Nie ma nadziei.

Fabuła skoncentrowana jest na jednym wydarzeniu, ale rozlegle obudowana licznymi wątkami – osobistymi historiami każdego z bohaterów. Podczas lektury trzeba skupiać uwagę, aby nie zagubić wątków, nadążać za zmianą narracji poszczególnych postaci, a jest ich sporo i każda jest niezbędnym elementem całej historii. Z uwagą śledzić wydarzenia opisywane w różnych przestrzeniach czasowych i różnych miejscach: od niespokojnej Czeczeni lat dziewięćdziesiątych, poprzez schyłek imperium sowieckiego, po współczesny Berlin i Rosję.

Niestety nie odnalazłam w tej powieści magii „Ósmego życia”. Dodatkowo całkowicie emocjonalnie pokonały mnie informacje o Elzie Kungajewej, siedemnastoletniej Czeczence, której tragiczna historia posłużyła Nino Haratischwili do napisania „Kotki i generała”, i jednocześnie „rozrachunku” z odwiecznym dążeniem Rosji do wszelkich aktów ZAWŁASZCZANIA – terytoriów i ludzi… Z beztroskim deptaniem prawa każdego człowieka i każdego narodu do wolności, do marzeń, do życia…

Analizując powieść w oderwaniu od kontekstu historycznego i społecznego, czytelnik staje w obliczu pytania: co sprawia, że ludzie zamieniają się w morderców? Ja znalazłam tylko jedną możliwą odpowiedź:
Wojna to kres człowieczeństwa...

-> https://bookowyzagajnik.blogspot.com

Powieść inspirowana jest prawdziwą zbrodnią wojenną popełnioną przez rosyjskich żołnierzy (ech…) na czeczeńskiej nastolatce w czasie konfliktu zbrojnego w Czeczeni w latach 90-ych. To powieść o winie i zadośćuczynieniu – ale czy jest ono w ogóle możliwe w sytuacji, gdy mamy do czynienia z potwornym aktem świadomie dokonanego...

W ramach marcowego wyzwania zdecydowałam się na kolejną książkę Nino Haratischwili. To moje kolejne spotkanie z Autorką.Po znakomitym "ósmym życiu"z małą obawą sięgnęłam po "kotkę"Czytałam opinię,że jest to kompletnie inna powieść niż wcześniej wspomniane fenomenalne "ósme życie"i z tym stwierdzeniem się zgadzam.
Niemniej, jest to urzekająca i wciągająca historia. Szczerze powiedziawszy, spodziewałam się czegoś innego, fabuły bardziej osadzonej w realiach czeczeńskiej wojny. To co otrzymałam,to rollercoaster emocji często skrajnych. Jest to historia o poczuciu winy,które może przechodzić na kolejne pokolenia. Jest to również historia o wyrównywaniu rachunków, odkrywaniu prawdy i o tym że każda wina w końcu poniesie karę. W dzisiejszych czasach,to przesłanie choć trochę jest budujące.

W ramach marcowego wyzwania zdecydowałam się na kolejną książkę Nino Haratischwili. To moje kolejne spotkanie z Autorką.Po znakomitym "ósmym życiu"z małą obawą sięgnęłam po "kotkę"Czytałam opinię,że jest to kompletnie inna powieść niż wcześniej wspomniane fenomenalne "ósme życie"i z tym stwierdzeniem się zgadzam.
Niemniej, jest to urzekająca i wciągająca historia....

Ciężka, trudna, prawdziwa-może dlatego też przerażająca. Pozostanie w pamięci. Niebywałe jak człowiek może przestać być ludzki w ciężkich okolicznościach. Jak może wypierać się zła, które popełnił, usprawiedliwiać się. Generał jednak odpokutował za to, co wydarzyło się w Czeczenii przez całe swoje życie.

Ciężka, trudna, prawdziwa-może dlatego też przerażająca. Pozostanie w pamięci. Niebywałe jak człowiek może przestać być ludzki w ciężkich okolicznościach. Jak może wypierać się zła, które popełnił, usprawiedliwiać się. Generał jednak odpokutował za to, co wydarzyło się w Czeczenii przez całe swoje życie.

I co ja mam napisać?

Kiedy zakręcony "koci oszołom" (korzystając z określenia Jerzego Antczaka) zaznacza w pewnym znanym portalu lubiących czytać książkę o tytule z kotem i wysokimi ocenami jako pozycję do przeczytania. Nie czyta opinii, recenzji, nic, zupełnie nic. I wypożycza ją z biblioteki.

Zaczyna czytać. I ... wsiąka. Na długie popołudnia i wieczory. Czytając o Czeczenii myśli o wojnie na (bliższych sercu) Bałkanach. Myśli. Intensywnie myśli nad słowami znajomej, że zło jest wpisane w cZŁOwieka.

Mocna, niełatwa, emocjonująca, momentami do bólu szczera.

"Szczęście ma w Rosji krótką datę przydatności". (fragment książki)

I co ja mam napisać?

Kiedy zakręcony "koci oszołom" (korzystając z określenia Jerzego Antczaka) zaznacza w pewnym znanym portalu lubiących czytać książkę o tytule z kotem i wysokimi ocenami jako pozycję do przeczytania. Nie czyta opinii, recenzji, nic, zupełnie nic. I wypożycza ją z biblioteki.

Zaczyna czytać. I ... wsiąka. Na długie popołudnia i wieczory. Czytając o...

5/4k/52/2022
Kanwą powieści są prawdziwe wydarzenia... i to właśnie było dla mnie najtrudniejsze podczas czytania.
Fabuła toczy się wokół zbrodni popełnionej podczas pierwszej wojny w Czeczenii, w 1996 roku i opowiada o braku kary za potworności z niej wynikające.

Powieść jest bardzo trudna, obciążająca psychicznie, ponieważ Autorka nie oszczędza czytelnika pisząc wprost o najczarniejszych zakamarkach ludzkiej duszy, perwersjach wojny i o tym, jak pozornie łatwo można stać się potworem. Jeden z głównych bohaterów przez większą część swojego powieściowego życia zadaje retoryczne pytanie, co to jest za świat, w którym człowiek zostaje zmuszony do wyboru pomiędzy samobójstwem, a morderstwem. Czy każdy postawiony w takiej sytuacji stałby się sprawcą?

Wiem, że ta historia zostanie ze mną na długo, jest w niej niesamowite studium mechanizmów mających ciągły wpływ na przyszłość człowieka. Czasami niepozorna sprawa, jak na przykład oczekiwania rodziców wobec wyborów dzieci, próby zadowolenia kogoś, kogo się kocha, czy chęć zapewnienia swojemu potomstwu lepszej przyszłości, może pchnąć ludzkie losy na najbardziej nieoczekiwane tory i przywołać pierwotne instynkty.

Mamy w tej książce wspaniale przedstawione tło. W jednym z wywiadów czytałam, że Autorka pisząc ją wybrała się w podróż do Czeczenii, aby móc zmierzyć się z trudną historią tych terenów i poznać miejsca, które opisuje. Zrobiła to pięknie i plastycznie, pomimo całej potworności przedstawionych wydarzeń- odrobinę zbliżyła czytelnika do kultury i czeczeńskich obyczajów, pokazała dumę i krzywdę tej kaukaskiej nacji.

5/4k/52/2022
Kanwą powieści są prawdziwe wydarzenia... i to właśnie było dla mnie najtrudniejsze podczas czytania.
Fabuła toczy się wokół zbrodni popełnionej podczas pierwszej wojny w Czeczenii, w 1996 roku i opowiada o braku kary za potworności z niej wynikające.

Powieść jest bardzo trudna, obciążająca psychicznie, ponieważ Autorka nie oszczędza czytelnika pisząc wprost...

Ciekawa, dobra książka. Każdy kolejny rozdział odpowiadał mi na pytania, które sobie zadawałam podczas czytania. Tytułowa bohaterka niezbyt mnie przekonała, ale sama fabuła była niezwykła i poruszająca.

Jest trochę zarzutów odnoszących się do wiarygodności tej pozycji. Mamy tu do czynienia z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi, natomiast sama treść jest fikcją i uważam, że jeżeli jest dobrze poprowadzona i ciekawa intryga to książka wcale nie musi być na poziomie literatury faktu.

Historia, którą opowiada nam autorka z punktu widzenia kilku osób jest niezwykle przejmująca. Mam trochę takie wrażenie jak gdyby Nino Haratischwili miała plan na poprowadzenie fabuły, ale jej właśni bohaterowie wymknęli się spod kontroli i psuli jej plany, co nie jest zarzutem, a wręcz dodało tej powieści tylko wyjątkowości.

"Kotka i generał" to gruba książka, która przenosi Cię w inny świat - wojny, brutalności, zbrodni i kary... lub jej braku. Nawet jeśli rozdziały są prawie teraźniejsze to i tak główną rolę gra tu przeszłość, bo to ona ma wpływ na wszystko o czym tu przeczytasz. Chcesz wiedzieć co się stało, jak doszło do pewnych wydarzeń i krok po kroku zbliżasz się do wielkiego zakończenia, które... spowodowało u mnie ogromny niedosyt.

Bardzo polecam.

Ciekawa, dobra książka. Każdy kolejny rozdział odpowiadał mi na pytania, które sobie zadawałam podczas czytania. Tytułowa bohaterka niezbyt mnie przekonała, ale sama fabuła była niezwykła i poruszająca.

Jest trochę zarzutów odnoszących się do wiarygodności tej pozycji. Mamy tu do czynienia z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi, natomiast sama treść jest fikcją i...

Wnikliwe studium postaci, jakby Dostojewski uczynił. Pięknie opowiedziany koszmar wrażliwego chłopaka, którego mamusia na siłę chciała uczynić żołnierzem - bohaterem wojennym. Jej naciski jak klątwa zaciążyła nad życiem syna i jego rodziny.

Wnikliwe studium postaci, jakby Dostojewski uczynił. Pięknie opowiedziany koszmar wrażliwego chłopaka, którego mamusia na siłę chciała uczynić żołnierzem - bohaterem wojennym. Jej naciski jak klątwa zaciążyła nad życiem syna i jego rodziny.

Mało wiarygodna fabuła, mimo że za kanwę powieści posłużył prawdziwy proces sądowy. Niektóre rozdziały zwłaszcza na początku książki wprowadzają zamęt, ale nie żałuję, że doczytałam do końca. Co ciekawe, ostatni akapit bynajmniej nie jest klamrą, zamykającą całą historię, a tym samym nie jest nagrodą dla wytrwałego czytelnika. Urok tej powieści w moim odczuciu sprowadza się do jej kompleksowości. Z każdym nowym bohaterem i z każdym rozdziałem zostaje uchylony rąbek tajemnicy; pozorny, początkowy chaos nagromadzenia miejsc i ludzi w końcu ustępuje miejsca przemyślanej strategii twórczej. Innymi słowy, ta książka to niczym rozsypane puzzle i z tego powodu nie da się jej czytać szybko. Poruszona kwestia moralnej odpowiedzialności za zbrodnie według odwiecznego prawa „oko za oko...” jest psychicznie przytłaczająca, ale ma też wymiar ponadczasowy. Wojna nie jest rozgrzeszeniem, nawet jeśli ślepa Temida wyda uniewinniający wyrok.

Mało wiarygodna fabuła, mimo że za kanwę powieści posłużył prawdziwy proces sądowy. Niektóre rozdziały zwłaszcza na początku książki wprowadzają zamęt, ale nie żałuję, że doczytałam do końca. Co ciekawe, ostatni akapit bynajmniej nie jest klamrą, zamykającą całą historię, a tym samym nie jest nagrodą dla wytrwałego czytelnika. Urok tej powieści w moim odczuciu sprowadza się...