Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Udało ci się, Ivo.
Zamieniłeś koniec w początek.
Moja miłość do ciebie przypomina cenne wino, którego skosztowałam i które teraz ciągle chciałabym pić. Nie mogę go już jednak odnaleźć – może zostało wypite do końca. Moja miłość do ciebie jest jak biblijny obraz winy i przebaczenia, które nigdy nie następują. Moja miłość do ciebie jest podobna tylko do ciebie

Dorosłość to ten moment w życiu, w którym przestaje się żyć i czuć ot tak, po prostu, od którego wszystko, dosłownie wszystko, co się czuje lub czym się żyje, wymaga jakiegoś uzasadnienia.

Jego rzeczywistość była tak mocno zakotwiczona w chwili obecnej, w samym życiu, że każde marzenie usuwała w cień. On żył, ja marzyłam i stopniowo coraz bardziej uczyłam się przy nim pojmować swoje marzenia jako część tu i teraz albo z nich rezygnować.

Żadne uczucie nie może być łagodne, sama łagodność ma już bowiem to do siebie, że przemija. Jest zjawiskiem, które pojawia się jak ukłucie szpilki i gubi w nicości.