Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Ósme życie (dla Brilki). Tom 1
Nominacja w Plebiscycie 2016 
Patronat 
Nominacja w Plebiscycie 2016 - Kategoria:
- powieść historyczna
- Cykl:
- Ósme życie (dla Brilki) (tom 1)
- Tytuł oryginału:
- Das achte Leben
- Wydawnictwo:
- Otwarte
- Data wydania:
- 2016-05-18
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-05-18
- Data 1. wydania:
- 2014-09-01
- Liczba stron:
- 586
- Czas czytania
- 9 godz. 46 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375153927
- Tłumacz:
- Urszula Poprawska
- Tagi:
- Urszula Poprawska
- Inne
Monumentalna, przerażająca i piękna zarazem powieść, rozgrywająca się na tle zmieniającej się Europy XX wieku.
Początek XX wieku. Mroźna zima. Na świat przychodzi Stazja Jaszi, córka najsłynniejszego w carskiej Rosji gruzińskiego wytwórcy czekolady. Wraz ze Stazją i kolejnymi pokoleniami rodziny Jaszi zanurz się w gąszcz historii najkrwawszego ze stuleci.
Od pierwszej wojny światowej przez rewolucję październikową i drugą wojnę światową do początku XXI wieku. Od gruzińskich wybrzeży Morza Czarnego po Berlin, Paryż i Londyn.
„Ósme życie” to jeden z najpiękniejszych, a jednocześnie dręczonych przeszłością głosów młodego pokolenia, przypominający o wciąż nieodrobionej lekcji historii Europy. Nino Haratischwili stworzyła powieść, na jaką czeka się latami: epicki rozmach, pełnokrwiści bohaterowie, wielkie namiętności i cudowny, plastyczny styl.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Opowieści z przeszłości
„Ósme życie” gruzińskiej autorki młodego pokolenia przywraca wiarę w – zdawałoby się – wymierającą współcześnie wielką realistyczną prozę z ducha Tołstoja czy Balzaka. Nino Haratischwili stworzyła bowiem dzieło monumentalne, gdyby mówić o zakrojonej na potężną skalę czasową perspektywie fabularnej, barwną pod względem malunku szeregu postaci oraz zaangażowaną we wciąż nieprzebrzmiałą dyskusję o burzliwym wieku XX, na którym krwawa historia odcisnęła swoje niechlubne piętno. Doprecyzujmy jednak – „Ósme życie” to epos nie tylko o powstaniu i upadku komunizmu, represjach sowieckiego reżimu na przestrzeni kilkudziesięciu lat, ale przede wszystkim znakomita opowieść o triumfach i tragediach, miłości i nienawiści, zdradzie, adaptacji do wciąż zmieniającego się kształtu gruzińsko-rosyjskiego społeczeństwa i związanych z nią sprzecznościach moralnych; to wreszcie fascynująca saga możnej rodziny Jaszich wpisana w historię całego stulecia.
Nica, narratorka powieści, jest prawnuczką Anastazji Jaszi. Urodzona w 1973 roku w Tbilisi, a obecnie mieszkająca w Berlinie, jest fascynującą literacką postacią, która osiąga epicki głos bez afektacji, opowiadając dramatyczną historię swojej rodziny i odzwierciedlając, niekiedy z humorem i ironią, koleje jej losów. Rewolucyjna – w sensie swojej czasowej rozpiętości – narracja obejmuje kluczowe stulecie historii europejskiej, oświetlając pozycję Gruzji na geograficznym i politycznym skrzyżowaniu Europy, w czasach względnego triumfu Związku Radzieckiego, upadku żelaznej kurtyny i pierestrojki. Prologiem do tej rozbudowanej opowieści jest głos samej narratorki, który – dodajmy – w kolejnych partiach tekstu pojawia się sporadycznie jako komentarz objaśniający lub zapowiadający przyszłe wydarzenia. Po upadku muru berlińskiego, gdy Gruzję toczy wojna domowa, Nica zrywa kontakty z rodziną i emigruje do Niemiec. Kiedy jej dwunastoletnia bratanica Brilka, podobnie jak ona, udaje się na Zachód by na zawsze opuścić ojczyznę, Nica uświadamia sobie, jaki błąd popełniła ona sama uciekając nie tyle z ogarniętej chaosem Gruzji, ale od własnych korzeni. Zniknięcie Brilki jest zatem asumptem do bardzo osobistej i intymnej podróży w głąb własnych uczuć oraz ku początkom swej niezwykłej rodziny, ale – co warto wypunktować – to jednocześnie podróż przez historię Gruzji.
Nino Haratischwili opowiada dzieje ośmiu wyjątkowych osób z jednej gruzińskiej rodziny. Historia zaczyna się na początku XX wieku, w małym miasteczku między Gruzją a Azerbejdżanem, gdzie obdarzony niezwykłym talentem mistrz wyrobu czekolady opracowuje niesamowicie smaczne receptury, co w krótkim czasie przynosi mu ogromny sukces i chocolatier szybko prosperuje we własnej fabryce. Jego cztery córki są zatem wychowywane w wyższych sferach. Anastazja, nazywana zdrobniale Stazją, najstarsza, marzy o życiu w Paryżu i karierze baletnicy, ale w wieku siedemnastu lat wychodzi za białoarmistę Simona, który zostaje przeniesiony do Moskwy w przeddzień rewolucji październikowej, pozostając z dala od żony. Gdy Stalin staje się przywódcą Związku Radzieckiego, Stazja i jej dzieci szukają schronienia w domu swej najmłodszej siostry, Kristine, w Tbilisi. Podczas gdy socjalistyczne klasy wyższe cieszą się dobrym życiem, zubożała ludność kraju cierpi na łasce agresywnych reform. Ale gdy prawa ręka Generalissimusa, Ławrientij Beria (autorka nie wymienia go w powieści z nazwiska, podobnie jak Stalina),zaczyna zwracać uwagę na uderzające piękno i nieziemski sposób bycia Kristine rozpoczyna się katastrofalny w skutkach, ciągnący się pokoleniami, rozdział w dziejach rodu Jaszich.
Jak zaznacza sama autorka, ta monumentalna w zamierzeniu proza (zaplanowane jest kilka tomów, drugi ukaże się w Polsce jesienią) powstała w oparciu o nurtujące ją pytania dotyczące nie tylko jej przeszłości, kulturowej spuścizny czy gruzińskiej mentalności, którą nosi w sobie mimo iż – podobnie, jak narratorka jej powieści – od wielu lat mieszka w Niemczech. Wydaje się, że jednak o wiele bardziej interesuje ją wpływ politycznych, społecznych i kulturowych oddziaływań przeszłości na teraźniejszość. Nica mówi o sobie jako o narzędziu, które rozpruwa czas po to, by uwolnić żywioł opowieści, gdzie – co wielce istotne – dominuje sekwencyjność zdarzeń przy ich równoczesności. Podobnie sami bohaterowie – nieustannie zmagają się z tym, co minione, które jednocześnie jest dla nich teraźniejszością. Przeszłość jest tu zatem nadrzędnym spoiwem fabularnym, na co wskazuje sam prolog, w którym Nica zapowiada próbę mierzenia się z nią, a poprzez powrót do przeszłości z przekleństwem ciążącym nad jej rodziną.
Kombinacja indywidualnych losów i światowej polityki dała w rezultacie powieść wierną faktografii, także obiektywnie uczciwą wobec wszystkich stron konfliktów XX-wiecznej historii. Haratischwili pokazała inferno wojny i radzieckiego reżimu z perspektywy gruzińskich, stosunkowo zamożnych inteligentów, których opresyjna polityka zaborcy w bolesny, ale nie do końca bezpośredni sposób dotknęła. Apokaliptyczny niemal wymiar historii, stanowiący trzon „Ósmego życia” ma tu zatem kilka uniwersalnych znaczeń – przekreśla poczucie stałości i trwałości, wyzwala niespokojną skłonność do obserwowania oznak kruchości życia i świata, wreszcie utrudnia utrzymanie kontroli nad rzeczywistością. Zaskakujący, ale niezwykle udany chwyt zastosowała Haratischwili, by może nazbyt czytelny patos umniejszyć elementami realizmu magicznego, wprowadzając w nieliczne, symboliczne sceny duchy, oniryzm, w końcu mit czekolady przyrządzanej na gorąco z dodatkiem tajemniczych ingrediencji, która od kilku pokoleń pociesza i zatraca ją spożywających.
„Ósme życie” to powieść o klasycznej, epickiej sile. Porywające losy rodu Jaszich w czasie wojny gruzińsko-rosyjskiej i rewolucyjnego zamętu Nino Haratischwili oddała z wielką starannością, obrazowo i żywo w ośmiu niezwykłych opowieściach. Autorce z ogromnym powodzeniem udało się połączyć wstrząsające koleje fikcyjnej rodziny Jaszich z niezwykle precyzyjnie zarysowaną sytuacją polityczną charakteryzującą wiek XX. To wierne przeniesienie czytelnika w czasie, do małej mieściny gdzieś na Kaukazie i do ogarniętej wojennym amokiem Rosji było możliwe przede wszystkim dzięki naturalnej potrzebie opowieści, melancholijnej niekiedy, wibrującej żywym językiem. Mam wrażenie, że „Ósme życie” stworzyło nową jakość narracyjnego rzemiosła, a jeśli nawet nie stworzyło (może to na razie faktycznie za duże słowo) to z całą pewnością udowodniło, że wielka proza wciąż ma się świetnie.
Justyna Anna Zanik
Oceny
Książka na półkach
- 4 863
- 4 485
- 887
- 305
- 117
- 84
- 67
- 61
- 34
- 32
OPINIE i DYSKUSJE
Wciąga od pierwszych stron. Czytałem z podobnym zainteresowaniem oba tomy. Dla mnie jest to historia o poszukiwaniu siebie i wpływie otoczenia na nas samych. W tle mnóstwo ciekawych faktów historycznych. Książka pomimo swoich rozmiarów jest napisana spójnie . Polecam .
Wciąga od pierwszych stron. Czytałem z podobnym zainteresowaniem oba tomy. Dla mnie jest to historia o poszukiwaniu siebie i wpływie otoczenia na nas samych. W tle mnóstwo ciekawych faktów historycznych. Książka pomimo swoich rozmiarów jest napisana spójnie . Polecam .
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTo dobra książka, ale jak dla mnie bardzo smutna. Przedstawia silne kobiety i słabych mężczyzn. Jedni i drudzy uwikłani w historię, płynący z jej prądem. Sama historia jest piękna, lecz momentami niespójna. Z porywającymi fragmentami. Nie sądzę, że sięgnę po drugą część.
To dobra książka, ale jak dla mnie bardzo smutna. Przedstawia silne kobiety i słabych mężczyzn. Jedni i drudzy uwikłani w historię, płynący z jej prądem. Sama historia jest piękna, lecz momentami niespójna. Z porywającymi fragmentami. Nie sądzę, że sięgnę po drugą część.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNiestety wydaje się, że autorka nie rozumie komunizmu. Pewne zby krótko w nim żyła. Pamiętam lata 80-te w Polsce i wydaje mi się, że potrafię wyobrazić sobie Gruzję z lat 20-tych. I jestem pewien atmosfery totalitarnej opresyjności tego ustroju, który wnikał we wszystkie dziedziny życia. Szczególnie tuż po rewolucji i pod rządami lokalnymi Berii w Tbilisi. A u autorki życie wolnych, kolorowych ludzi, co najwyżej incydentalnie przerywane zdarzeniem z ustrojem. Nie wierzę. Ustrój wpływał na każdy krok i szczególnie niszczył osoby nieprzeciętne. To oczywiście powieść ale mnie ten brak oddania atmosfery epoki przeszkadza i drażni.
Jeszcze gorzej jest z krótkim wątkiem obozu koncentracyjnego. Może mogę mylić się trochę, co do charakteru komunizmu w Gruzji, ale w sprawie obozów wiem na pewno - tak nie bywało.
Powyższe komentarze należy brać także jako zaletę książki. Gdyby moja ocena całościowa była niska, tyle przemyśleń bym nie miał i tak poważnie bym o niej nie myślał.
Smutna, straszna, ale wartka i dobrze napisana. Tak kończy się tom I z nadzieją na lepsze czasy w tomie II.
Niestety wydaje się, że autorka nie rozumie komunizmu. Pewne zby krótko w nim żyła. Pamiętam lata 80-te w Polsce i wydaje mi się, że potrafię wyobrazić sobie Gruzję z lat 20-tych. I jestem pewien atmosfery totalitarnej opresyjności tego ustroju, który wnikał we wszystkie dziedziny życia. Szczególnie tuż po rewolucji i pod rządami lokalnymi Berii w Tbilisi. A u autorki życie...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toRewelacja , bardzo ciekawa, nie można oderwać się od czytania
Rewelacja , bardzo ciekawa, nie można oderwać się od czytania
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNiewątpliwym walorem książki jest popularyzowanie wśród czytelników Zachodniej Europy nie-rosyjskiej perspektywy na historię minionego stulecia, jaka się rozegrała na jej wschodzie pod rosyjskim butem. Jednak historia ta i gruzińskie realia naszkicowane są tylko z grubsza - oglądamy to jak przez mocno zadymione szkło, dotykamy przez gruby ręcznik - chyba po to, żeby mógł ją pojąć przeciętny Amerykanin a może i Europejczyk, dla którego Gruzja to kraj, ubi leones? Ale jeśli powieść jest dla wszystkich, to dla nikogo...
Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/saga-uleglych-kobiet-osme-zycie-dla-brilki-tom-1
Niewątpliwym walorem książki jest popularyzowanie wśród czytelników Zachodniej Europy nie-rosyjskiej perspektywy na historię minionego stulecia, jaka się rozegrała na jej wschodzie pod rosyjskim butem. Jednak historia ta i gruzińskie realia naszkicowane są tylko z grubsza - oglądamy to jak przez mocno zadymione szkło, dotykamy przez gruby ręcznik - chyba po to, żeby mógł ją...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWspaniała książka, jedna z książek mojego życia.
Saga rodzinna na tle wielkiej historii XX wieku i tego, jak ona wpływała na życie rodziny, która jest zbiorowym bohaterem tej niesamowitej sagi.
Wspaniała książka, jedna z książek mojego życia.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toSaga rodzinna na tle wielkiej historii XX wieku i tego, jak ona wpływała na życie rodziny, która jest zbiorowym bohaterem tej niesamowitej sagi.
Epickie, monumentalne, wstrząsające dzieło.
Epickie, monumentalne, wstrząsające dzieło.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNiesamowicie barwna, przejmująca opowieść o kilku pokoleniach gruzińskiej rodziny, gdzie zapach i smak czekolady według przepisu stworzonego przez protoplastę rodu spaja jej członków (choć podobno może też być przekleństwem). Mimo licznych tragedii, które ich dotykają rodzina trwa.
Pierwszy tom za mną, teraz z nieukrywaną radością połykam kolejny...
Niesamowicie barwna, przejmująca opowieść o kilku pokoleniach gruzińskiej rodziny, gdzie zapach i smak czekolady według przepisu stworzonego przez protoplastę rodu spaja jej członków (choć podobno może też być przekleństwem). Mimo licznych tragedii, które ich dotykają rodzina trwa.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPierwszy tom za mną, teraz z nieukrywaną radością połykam kolejny...
Bardzo dobrze czytało się tę książkę. Widać przygotowanie Autorki i to, że wie o czym chciała napisać. Doskonale się bawiłem czytając. Częściowo na pewno wynika to z tego, że w kręgu moich zainteresowań jest geopolityka i Zakaukazie zawsze wydawało mi się ciekawe. To jest w zasadzie powieść historyczna, bo dopiero w drugim tomie Autorka dociera do współczesności (pozwalam sobie nie oznaczać tego, jaki spoiler, bo de facto nie opowiadam o fabule). Widać, czym Gruzja chciała się stać, czym mogła, a czym stała. Częściowo widać też dlaczego. Mimo to dużo jest tutaj drogi, jaką przebywają bohaterowie. Widać wydarzenia, które ich budowały, choć w mojej ocenie, nie wybija się to aż tak wyraźnie. Balans między ich losami, a historią, która dzieje się równocześnie, jest minimalnie przesunięty na ten drugi koniec.
Na pewno należy podkreślić, że Autorce udało się osiągnąć jedną rzecz. Jesteśmy blisko postaci i zdarzeń. Czujemy ich emocje, czujemy smaki i zapachy, które oni czują. Nie spotkałem się dotąd z czymś takim i jest to jedna z rzeczy, które mnie porwały.
Bardzo dobrze czytało się tę książkę. Widać przygotowanie Autorki i to, że wie o czym chciała napisać. Doskonale się bawiłem czytając. Częściowo na pewno wynika to z tego, że w kręgu moich zainteresowań jest geopolityka i Zakaukazie zawsze wydawało mi się ciekawe. To jest w zasadzie powieść historyczna, bo dopiero w drugim tomie Autorka dociera do współczesności (pozwalam...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPitu pitu ,pierdu pierdu, niestety od samego początku książka nudziła mnie, a z tego co widziałam dalej wcale nie było lepiej. Ani styl autorki jakoś nie wciąga, a te historie może ciekawe, ale oczywiście zanim dojdzie się do jakiś konkretów, trzeba przeczytać milion wynurzeń nie wnoszących niczego. No niestety nie doczytałam do końca
Pitu pitu ,pierdu pierdu, niestety od samego początku książka nudziła mnie, a z tego co widziałam dalej wcale nie było lepiej. Ani styl autorki jakoś nie wciąga, a te historie może ciekawe, ale oczywiście zanim dojdzie się do jakiś konkretów, trzeba przeczytać milion wynurzeń nie wnoszących niczego. No niestety nie doczytałam do końca
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to