Tytuł, który jest w moim top10. Przez swoją dziwność na pewno nie przypadnie do gustu każdemu, mnie urzekł na
tyle mocno, że co jakiś czas z przyjemnością wracam do tytułowego X. A jest to utopijne lub antyutopijne (sam nie wiem) miasto, którego
mieszkańcy stali się niemal absolutnie wolni (także od potrzeb doczesnych, więzi rodzinnych, przywiązania do religii czy patriotyzmu).
Jak tacy ludzie funkcjonują? Przekonajcie się sami, sięgając po książkę. Wyprawa z panem A.G. w X była jednym z bardziej niesamowitych
przeżyć w moim życiu.

Tytuł, który jest w moim top10. Przez swoją dziwność na pewno nie przypadnie do gustu każdemu, mnie urzekł na
tyle mocno, że co jakiś czas z przyjemnością wracam do tytułowego X. A jest to utopijne lub antyutopijne (sam nie wiem) miasto, którego
mieszkańcy stali się niemal absolutnie wolni (także od potrzeb doczesnych, więzi rodzinnych, przywiązania do religii czy...

Ale aby wyrobić sobie pełniejszy obraz i opinię, warto również sięgnąć po "Utopię" Morusa (Moore'a),i po utopię komunistyczną - "Mgławicę Andromedy" Jefremowa. Bardzo ciekawe i jakże różne. Czy praca w kopalni może być nagrodą? Czy władza może być karą? Dery śmiało żongluje pojęciami, uczuciami i wizjami świata, a może wręcz - światami...

Ale aby wyrobić sobie pełniejszy obraz i opinię, warto również sięgnąć po "Utopię" Morusa (Moore'a),i po utopię komunistyczną - "Mgławicę Andromedy" Jefremowa. Bardzo ciekawe i jakże różne. Czy praca w kopalni może być nagrodą? Czy władza może być karą? Dery śmiało żongluje pojęciami, uczuciami i wizjami świata, a może wręcz - światami...

Rację ma Dery, czy Fromm? Jaka wizja społeczeństwa jest najbardziej odpowiednia? Kiedy miłość może być zniewoleniem a cierpienie szczęściem? Kiedy odwiedza się X wraz z panem A.G.

Rację ma Dery, czy Fromm? Jaka wizja społeczeństwa jest najbardziej odpowiednia? Kiedy miłość może być zniewoleniem a cierpienie szczęściem? Kiedy odwiedza się X wraz z panem A.G.

Chyba nie muszę zaznaczać, że nie polubiłam się z tą pozycją. Nie jestem fanką absurdu, rozwlekania i przerostu formy nad treścią. Może i autorowi przyświecał jakiś wyższy cel (potwierdzona informacja - przyświecał),jednak ja po prostu nie mogłam nim usprawiedliwić wszystkich irytujących niedociągnięć tej lektury.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Chyba nie muszę zaznaczać, że nie polubiłam się z tą pozycją. Nie jestem fanką absurdu, rozwlekania i przerostu formy nad treścią. Może i autorowi przyświecał jakiś wyższy cel (potwierdzona informacja - przyświecał),jednak ja po prostu nie mogłam nim usprawiedliwić wszystkich irytujących niedociągnięć tej lektury.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Wiele było książek, których lektura dostarczyła mi autentycznej przyjemności, ale nie pamiętam, kiedy ostatnio któraś aż tak mnie wciągnęła. Déry przebiegle konstruuje bowiem świat odmienny, ale wewnętrznie logiczny i każe się czytelnikowi za tą logiką uganiać, co jakiś czas odsłaniając kolejny element układanki. A gdy biedny czytelnik jest o krok od sukcesu, autor dorzuca kolejny fragment, nieprzystający do tego, co odbiorca już sobie złożył, zmuszając go do zrewidowania założeń i wystawiając na ciężką próbę jego cierpliwość. Na końcu okazuje się zaś, że ta logika niekoniecznie jest pełna. Ale wtedy nie ma to już żadnego znaczenia.
Ta książka, zamiast odpowiadać na pytania, generuje zatrważającą liczbę pytań nowych. Człowiek ukazany jest tu w sytuacji tragicznej, w której żaden system nie daje mu możliwości osobistego ani zbiorowego powodzenia. Takie stanowisko Déry'ego nie dziwi, zważywszy świeże dla niego w momencie pisania powieści doświadczenia europejskie pierwszej połowy dwudziestego wieku. Autor krytykuje zatem i ukazuje w krzywym zwierciadle rozmaite ustroje społeczne; zarazem ukazuje jednak beznadziejność mrzonek o istnieniu poza społeczeństwem. Co najgorsze, nie proponuje żadnego pozytywnego rozwiązania. Znakomicie oddaje za to złożoność i ambiwalencję rzeczywistości, przenikanie się czarnego z białym, a szarego z innym szarym. Jednocześnie zdaje się z góry skazywać na niepowodzenie próby nadążenia za tą złożonością i wyszydzać dzielenie włosa na czworo.
Poza tym wszystkim są tu też te rzeczy, których ludzie zwykli poszukiwać w książkach: jest humor, choć jest to humor nieoczywisty, manifestujący się niekiedy niespodziewanie w ironicznych, nadludzko dopieszczonych dialogach; jest miłość, ale jest to miłość nietuzinkowa, nieszczęśliwa wprawdzie, jak każe podręcznik, lecz dla zupełnie innych przyczyn, niż tenże podręcznik by sobie życzył.
W dobrym tonie jest określać wykwity literatury pięknej mianem filozoficznych; a jednak w zdecydowanej większości, szczególnie współczesnych, przypadków, ton ten jest fałszywy, gdy tymczasem ta zapomniana powieść węgierskiego pisarza w oryginalny sposób spełnia ideały mariażu beletrystyki z filozofią, wykazując różnice między wolnością od i do oraz krytycznie rozprawiając się z wyidealizowanym pojęciem wolności absolutnej poprzez osadzenie jej w realnym, społecznym kontekście.
A jednak od pewnego momentu ktoś się w tej powieści pogubił i wciąż nie zdołałem jednoznacznie rozstrzygnąć, czy był to autor, czy raczej ja sam. Gdy uda mi się tego dociec, napiszę. Na Berdyczów.

Wiele było książek, których lektura dostarczyła mi autentycznej przyjemności, ale nie pamiętam, kiedy ostatnio któraś aż tak mnie wciągnęła. Déry przebiegle konstruuje bowiem świat odmienny, ale wewnętrznie logiczny i każe się czytelnikowi za tą logiką uganiać, co jakiś czas odsłaniając kolejny element układanki. A gdy biedny czytelnik jest o krok od sukcesu, autor dorzuca...

Trudna i angażująca intelektualnie. Bolesna w bezceremonialności swoich analiz. Porusza smutkiem niedopowiedzeń i cieniem nieuchronności. Uświadamia wagę codziennych konwencji i złożony charakter wzniosłych idei. Piszę ogólnikami, ale trudno mi inaczej. Każdy czytelnik będzie miał inne przemyślenia, a autor wydaje się oczekiwać od nas własnych wniosków. Ważna książka, choć nieprzystępna i wymagająca niczym droga, którą A. G. podąża do X.

Trudna i angażująca intelektualnie. Bolesna w bezceremonialności swoich analiz. Porusza smutkiem niedopowiedzeń i cieniem nieuchronności. Uświadamia wagę codziennych konwencji i złożony charakter wzniosłych idei. Piszę ogólnikami, ale trudno mi inaczej. Każdy czytelnik będzie miał inne przemyślenia, a autor wydaje się oczekiwać od nas własnych wniosków. Ważna książka, choć...

Nie mogę pojąć dlaczego tak cudowna książka jest tak słabo znana?Wydano ją w Polsce ponad 30 lat temu, w kultowej (przynajmniej dla mnie)serii WL i nadal mało kto wie o jej istnieniu. Jestem jej fanem do tego stopnia, że posiadam również wydanie węgierskie.Dlaczego jestem tylko jednym z trojga fanów tego autora? Bardzo lubię i cenię twórczość tak modnego teraz Sandora Maraia, ale apeluję - Przeczytajcie koniecznie "Pana A. G. w X."

Nie mogę pojąć dlaczego tak cudowna książka jest tak słabo znana?Wydano ją w Polsce ponad 30 lat temu, w kultowej (przynajmniej dla mnie)serii WL i nadal mało kto wie o jej istnieniu. Jestem jej fanem do tego stopnia, że posiadam również wydanie węgierskie.Dlaczego jestem tylko jednym z trojga fanów tego autora? Bardzo lubię i cenię twórczość tak modnego teraz Sandora...

Niesamowita książka, która zostaje w głowie. Autor tworzy antyutopijne miasto X w którym ludzie dążą do bycia szczęśliwym wyrzekając się jakiekolwiek przyjemności, przywiązania, pragnienia. Fascynująca lektura, chociaż po węgiersku depresyjna.

Niesamowita książka, która zostaje w głowie. Autor tworzy antyutopijne miasto X w którym ludzie dążą do bycia szczęśliwym wyrzekając się jakiekolwiek przyjemności, przywiązania, pragnienia. Fascynująca lektura, chociaż po węgiersku depresyjna.