Józef Kozielecki
- Pisze książki: fantasy, science fiction, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, publicystyka literacka, eseje, filozofia, etyka, nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), popularnonaukowa, poradniki
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 17 października 1936
- Zmarły: 24 marca 2017
Polski psycholog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Znawca transgresji. Autor książek: "Koncepcje psychologiczne człowieka", "Psychotransgresjonizm. Nowy kierunek psychologii", "Transgresja i kultura", "Społeczeństwo transgresyjne. Szansa i ryzyko" i innych.
Oprócz książek psychologicznych i akademickich napisał również dzieła beletrystyczne, takie jak "Stary Wachman" czy "Ameryka w mroku", gdzie połączył swój talent pisarski z wiedzą psychologiczną.
Jego specjalnością była psychologia poznawcza.
Prof. Józef Kozielecki żył 80 lat.
6,8 / 10
- 636 przeczytało książki autora
- 513 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Osobowość jest losem człowieka. Poczucie własnej wartości potrzebne jak zdrowe serce.
Osobowość jest losem człowieka. Poczucie własnej wartości potrzebne jak zdrowe serce.
Prawda czy sens" Pytają filozofowie,psychologowie,lekarze : czego ludzie poszukują - prawdy czy sensu? (...) Współczesnemu człowiekowi wydaje się,że dąży przede wszystkim do prawdy,ale w rzeczywistości poszukuje on sensu w świecie i w samym sobie.Ten sens życia buduje nierzadko z mitów,iluzji, a nawet urojeń;są to na ogół mity,iluzje i urojenia egocentryczne - idealizuje siebie,swoją grupę,swój naród.Zatem, postępując tak, wyrzeka się bezwiednie prawdy. Wszystko co służy dostrzeganiu sensu,staje się dobre.
Prawda czy sens" Pytają filozofowie,psychologowie,lekarze : czego ludzie poszukują - prawdy czy sensu? (...) Współczesnemu człowiekowi wyd...
Rozwiń ZwińSądzę, że najważniejsze jest to, aby tak żyć, żeby więcej dać własnych wartości społeczeństwu, kulturze, rodzinie i nieznajomym, niż od nich się otrzymało. Chodzi tu o takie wartości jak odkrycia naukowe, nowe metody nauczania, budowanie środowiskowych domów kultury czy pisanie pamiętników dla wnuków. Mówiąc potocznie, chodzi o pozostawienie po sobie śladu w zbiorowej pamięci. Człowiek może już nie żyć, ale musi być!
Sądzę, że najważniejsze jest to, aby tak żyć, żeby więcej dać własnych wartości społeczeństwu, kulturze, rodzinie i nieznajomym, niż od nich...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE