Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zapierająca dech w piersiach.
Fantastycznie jak można jednocześnie pisać o stracie, cierpieniu i dalej używać pięknego języka, jak można jednocześnie opisać poświęcenie i patriotyzm bez zbędnego patetyzmu i bezbrutalnej rzeczywistości.

Książka zapierająca dech w piersiach.
Fantastycznie jak można jednocześnie pisać o stracie, cierpieniu i dalej używać pięknego języka, jak można jednocześnie opisać poświęcenie i patriotyzm bez zbędnego patetyzmu i bezbrutalnej rzeczywistości.

Nie tylko Polska i Polacy ucierpieli w czasie IIWŚ. Nie jesteśmy mesjaszami narodów.
Książka rozwijająca, poszerzająca horyzonty.
Najbardziej podoba mi się konsekwentność autorki w prowadzeniu fabuły, mały szczegół wydający się bezsensowny później zachęca do głębszych rozważań.

Nie tylko Polska i Polacy ucierpieli w czasie IIWŚ. Nie jesteśmy mesjaszami narodów.
Książka rozwijająca, poszerzająca horyzonty.
Najbardziej podoba mi się konsekwentność autorki w prowadzeniu fabuły, mały szczegół wydający się bezsensowny później zachęca do głębszych rozważań.

Lekka książka poruszająca ciężkie tematy. Połączenie opowieści o okrucieństwach wojny z romansem w stylu "Dumy i uprzedzenia".
Jest jednak pewien minus. W połowie książki ma się wrażenie, że cała historia jest pisana na siłę, żeby powiększyć liczbę napisanych stron. Całość trzyma się kupy, ale traci swój urok.

Lekka książka poruszająca ciężkie tematy. Połączenie opowieści o okrucieństwach wojny z romansem w stylu "Dumy i uprzedzenia".
Jest jednak pewien minus. W połowie książki ma się wrażenie, że cała historia jest pisana na siłę, żeby powiększyć liczbę napisanych stron. Całość trzyma się kupy, ale traci swój urok.

Czytając książkę przychodził mi na myśl jeden przymiotnik - psychodeliczny. Cała historia jest utrzymana w konwencji nierealności połączonej z prozaiczną rzeczywistością. Niedopowiedzenia, rozterki głównego bohatera są jednocześnie niesamowite i normalne dla każdego młodego człowieka. Dodatkowo ma się wrażenie, że jest to opowieść nie tylko dwudziestolatka, ale też jego starszej wersji.

Czytając książkę przychodził mi na myśl jeden przymiotnik - psychodeliczny. Cała historia jest utrzymana w konwencji nierealności połączonej z prozaiczną rzeczywistością. Niedopowiedzenia, rozterki głównego bohatera są jednocześnie niesamowite i normalne dla każdego młodego człowieka. Dodatkowo ma się wrażenie, że jest to opowieść nie tylko dwudziestolatka, ale też jego...