Genialna przyjaciółka

Zaglądanie męskim okiem do umysłu kobiety jest zawsze przeżyciem dość specyficznym. Z jednej strony mamy dzielenie włosa na cztery, z drugiej błyskotliwe i wnikliwe obserwacje, które dla faceta zawsze są niewidoczne. W rezultacie otrzymujemy powieść o biednej części Neapolu lat 50-tych, o wybuchowym, hałaśliwym, włoskim charakterze, o rozterkach w sercach ludzi, którzy w tej rzeczywistości wkraczają w życie, o przyjaźni, która jednak jest mocno biegunowa. Poruszanych aspektów w "genialnej przyjaciółce” jest więcej, uczuć towarzyszących temu włoskiemu rozgardiaszowi też jest bardzo dużo, ale suma summarum książka drąży tematy błahe, zahaczając tylko niewiele o coś na czym warto zatrzymać wzrok i myśli.
Pozycja jednak da się lubić i skonstruowana jest tak, że nie ma możliwości rzucić ją w kąt przed zakończeniem, które jednak mimo to rozczarowuje, zwłaszcza w kontekście początku.

Zaglądanie męskim okiem do umysłu kobiety jest zawsze przeżyciem dość specyficznym. Z jednej strony mamy dzielenie włosa na cztery, z drugiej błyskotliwe i wnikliwe obserwacje, które dla faceta zawsze są niewidoczne. W rezultacie otrzymujemy powieść o biednej części Neapolu lat 50-tych, o wybuchowym, hałaśliwym, włoskim charakterze, o rozterkach w sercach ludzi, którzy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Może to przez oczekiwania. Wymyśliłam sobie fascynującą historię o przyjaźni, a spotkałam się z historią, która kompletnie do mnie nie przemówiła, ani mnie nie pochłonęła. Ot, dziecięco-nastoletnie przygody i wydarzenia dzieciaków z różnych grup społecznych Neapolu. A może jednak zalążek czegoś naprawdę zapierającego dech w piersiach? Po kontynuację sięgnę tylko dlatego, żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie.

Może to przez oczekiwania. Wymyśliłam sobie fascynującą historię o przyjaźni, a spotkałam się z historią, która kompletnie do mnie nie przemówiła, ani mnie nie pochłonęła. Ot, dziecięco-nastoletnie przygody i wydarzenia dzieciaków z różnych grup społecznych Neapolu. A może jednak zalążek czegoś naprawdę zapierającego dech w piersiach? Po kontynuację sięgnę tylko dlatego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fabuła "Genialnej przyjaciółki" to ni mniej ni więcej relacja z kilku pierwszych lat przyjaźni i życia Eleny i Lili. Nie ma tu zwrotów akcji czy punktu kulminacyjnego, do którego miałaby zmierzać fabuła, kojarzy się to bardziej z kroniką czy zapisem wspomnień z dzieciństwa, zapisanych z perspektywy Eleny - dziecięce rozterki, szkolne problemy, pierwsze miłości. Przewijają się też cięższe wątki, jak morderstwo czy molestowanie, ale nie mają one większego wpływu na życie bohaterów historii. Neapol lat 50tych jest opisany wyjątkowo obrazowo, można naprawdę poczuć atmosferę dzielnicy, w której dzieje się akcja. Bohaterowie też są barwni, spójni, świetnie wykreowani. Powieść napisana została dość prostym, choć pięknym językiem.
Choć czytałam z przyjemnością, całą historia mnie nie pochłonęła. Nie jestem jakoś szczególnie ciekawa dalszego ciągu - może to i dobrze, bo nie mam teraz dostępu do kolejnego tomu. Niewykluczone, że go przeczytam, ale przeżyję, jeśli tego nie zrobię 😉

Fabuła "Genialnej przyjaciółki" to ni mniej ni więcej relacja z kilku pierwszych lat przyjaźni i życia Eleny i Lili. Nie ma tu zwrotów akcji czy punktu kulminacyjnego, do którego miałaby zmierzać fabuła, kojarzy się to bardziej z kroniką czy zapisem wspomnień z dzieciństwa, zapisanych z perspektywy Eleny - dziecięce rozterki, szkolne problemy, pierwsze miłości. Przewijają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Robiłam trzy podejścia do pióra Ferrante. Za każdym razem odkładałam. Coś mnie uwierało, nie pozwalało wejść w fabułę. Podobno Genialna Przyjaciółka miała mi niepowodzenia osłodzić. Niestety nie zrobiła tego. Opowieść skupia się na dorastaniu, dzieciństwie dziewczynek w powojennym Neapolu. To wszystko jest przesycone cierpieniem bólem. Powinnam je odczuwać. Nie odczuwałam. Nawet próba pokazania mi świata nasiąkniętego melancholią, wspomnieniami, zobaczenia go z perspektywy lat- nie poprawia odbioru. Główna bohaterka jest niczym liść na wietrze - prawie, że niewidoczna. Kompleksy zżerające ją jak trucizna co prawda wylewają się na czytelnika, ale co z tego skoro działania są trywialne. Problemy jakie ją frapują są realistycznie przedstawione. Podział na kasty społeczne również tu zobaczycie. Nie inaczej jest z włoskimi temperamentami głównych bohaterów. Niby książka nie jest przewidywalna ( życia nie da się przewidzieć), a jednak ciągle mi coś w niej zgrzytało, powodowało niechęć do dalszego eksplorowania. Jedyne co mnie tu urzekło stanowi rezonowanie do własnego dzieciństwa. Powrót do wspomnień które nie zawsze były lukrowane. To właściwie tyle. Gdyby nie podpieranie się audiobookiem, zapewne bym jej nie skończyła. Kończę więc przygodę z tym piórem. Nie ma miłości - chociaż przyznaję, że audio wypada lepiej niż papier.

Robiłam trzy podejścia do pióra Ferrante. Za każdym razem odkładałam. Coś mnie uwierało, nie pozwalało wejść w fabułę. Podobno Genialna Przyjaciółka miała mi niepowodzenia osłodzić. Niestety nie zrobiła tego. Opowieść skupia się na dorastaniu, dzieciństwie dziewczynek w powojennym Neapolu. To wszystko jest przesycone cierpieniem bólem. Powinnam je odczuwać. Nie odczuwałam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

#Włochy #Neapol

Literatura obyczajowa.

Główny problem powieści jest społecznie bardzo zajmujący - bohaterki to dwie bardzo zdolne kilkunastolatki z niezamożnych robotniczych i niewykształconych rodzin nierzadko przemocowych. Jedna z nich dostaje szansę na edukację i wyjście ze swojej klasy społecznej (czego sobie jeszcze nie uświadamia), a druga nie.

Niemniej, centrum zainteresowania bohaterek to głównie chłopaki, szkoła i rówieśnicze ploteczki, a gdy są nieco starsze jeszcze chodzenie ze sobą i zaloty. Wydawałoby się, że atmosfera mafijnego Neapolu i powojennych Włoch będzie bardziej absorbująca, lecz niestety... to nadal ploteczki, romansiki, marzenia o innym życiu, wzajemne zazdrości i społeczne podziały. Wnioski są dość smutne mimo wszystko - większość osób kończy tak jak ich rodzice, a wyrwać się z tej społecznej pułapki nie jest łatwo. Niemniej - ten wniosek jest niejako przy okazji. Większosć tekstu to typowa obyczajówka, kto z kim gdzie i kto zazdrościł.

Jeśli ktoś lubi taką literaturę, może się podobać, lecz mnie nieco ta ksiażka wynudziła. Liczyłam na więcej rysu społeczno-politycznego, którego jest tutaj niestety niewiele.

#Włochy #Neapol

Literatura obyczajowa.

Główny problem powieści jest społecznie bardzo zajmujący - bohaterki to dwie bardzo zdolne kilkunastolatki z niezamożnych robotniczych i niewykształconych rodzin nierzadko przemocowych. Jedna z nich dostaje szansę na edukację i wyjście ze swojej klasy społecznej (czego sobie jeszcze nie uświadamia), a druga nie.

Niemniej, centrum...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem co napisać...
Dziwna sprawa...
To moje czwarte! podejście do tej książki. Udane. Tak, w końcu udane.
Ale opinię ciężko mi napisać. Wnosząc z liczby podejmowanych prób dokończenia lektury, łatwo nie było. Ale jednak coś ciągnęło mnie do tego świata. Może to ten Neapol? Straszne i piękne miasto.
Zaraz sięgam po tom drugi. Myślę, że warto dać tej książce drugą...nawet czwartą szansę.

Nie wiem co napisać...
Dziwna sprawa...
To moje czwarte! podejście do tej książki. Udane. Tak, w końcu udane.
Ale opinię ciężko mi napisać. Wnosząc z liczby podejmowanych prób dokończenia lektury, łatwo nie było. Ale jednak coś ciągnęło mnie do tego świata. Może to ten Neapol? Straszne i piękne miasto.
Zaraz sięgam po tom drugi. Myślę, że warto dać tej książce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała opowieść o dziecięcej zażyłości. To tylko wstęp do ciekawej historii życia. Koniecznie przeczytajcie i nie oglądajcie serialu, który moim zdaniem tę serię zepsuł.

Wspaniała opowieść o dziecięcej zażyłości. To tylko wstęp do ciekawej historii życia. Koniecznie przeczytajcie i nie oglądajcie serialu, który moim zdaniem tę serię zepsuł.

Pokaż mimo to

Nie sięgnąłbym ani po tę autorkę, ani po tę książkę, bo to właściwie nie moja bajka, gdyby nie wywiad Magdy Mołek z Jakubem Małeckim na YT. Takiej rekomendacji nie mogłem się oprzeć i bardzo dobrze się stało. Skoro mnie, dojrzałego faceta, wciągnęła historia dzieciństwa i dojrzewania dziewcząt w powojennym Neapolu, to znaczy, że nie jest to historia jakich wiele. Do tego napisana świetnym piórem. Polecam wszystkim.

Nie sięgnąłbym ani po tę autorkę, ani po tę książkę, bo to właściwie nie moja bajka, gdyby nie wywiad Magdy Mołek z Jakubem Małeckim na YT. Takiej rekomendacji nie mogłem się oprzeć i bardzo dobrze się stało. Skoro mnie, dojrzałego faceta, wciągnęła historia dzieciństwa i dojrzewania dziewcząt w powojennym Neapolu, to znaczy, że nie jest to historia jakich wiele. Do tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta powieść zainteresowała mnie dość późno. Z niewiadomych powodów wydawało mi się, że jest nie dla mnie. Jednak okazała się świetna. Brutalny i nostalgiczny obraz dzieciństwa we Włoszech połowy XX wieku pochłonął mnie na dobre. Świetnie wykreowane postaci, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowe. Na pewno za jakiś czas sięgnę po kolejny tom.

Ta powieść zainteresowała mnie dość późno. Z niewiadomych powodów wydawało mi się, że jest nie dla mnie. Jednak okazała się świetna. Brutalny i nostalgiczny obraz dzieciństwa we Włoszech połowy XX wieku pochłonął mnie na dobre. Świetnie wykreowane postaci, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowe. Na pewno za jakiś czas sięgnę po kolejny tom.

Pokaż mimo to

8.5

8.5

Pokaż mimo to