Elena Ferrante

- Pisze książki: literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, publicystyka literacka, eseje
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzona: 1943 (data przybliżona)
Książka Eleny Ferrante "Historia nowego nazwiska" została nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Literatura piękna.
Elena Ferrante to pseudonim literackie włoskiej pisarki, której prawdziwa tożsamość pozostaje nieznana. Pomimo okrzyknięcia "najważniejszą powieściopisarką swojego pokolenia", udaje jej się ukrywać swoje personalia od czasu wydania debiutanckiej książki w 1992 roku.
Ferrante jest autorką sześciu książek, z których najbardziej znaną jest „I giorni dell'abbandono” („Czas porzucenia”).
Jej „powieści neapolitańskie” były nominowane do Premio Strega – najbardziej prestiżowej nagrody literackiej we Włoszech. Jest to seria powieściowa opowiadająca o dwóch przenikliwych i inteligentnych dziewczynach dorastających w Neapolu lat 50-ych XX w., które starają się kreować własne życie w silnie zmaskulinizowanej i pełnej przemocy kulturze. Składają się na nią tytuły: „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki”, a także „Historia zaginionej dziewczynki”.
Brytyjski dziennik The Guardian nazwał ją „światową sensacją literacką, której nikt nie zna”, a The New Yorker porównuje jej powieści do słynnej „Mojej walki” Karla Ove Knausgårda.
Dwie z jej powieści doczekały się filmowych adaptacji: „ L'amore molesto” (reż. Mario Martone) oraz „Czas porzucenia” (reż. Roberto Faenza).
W książce „La frantumaglia” („Fragmenty”), Ferrante opowiada o sobie samej i swoich doświadczeniach pisarskich. Elena Ferrante twierdzi, że „książka, która już raz została napisana, nie potrzebuje więcej swojego autora”.
- 6 677 przeczytało książki autora
- 11 229 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
Dorośli, w oczekiwaniu na przyszłość, poruszają się w teraźniejszości, przed którą było jakieś wczoraj lub przedwczoraj czy zeszły tydzień. O tym, co było jeszcze wcześniej, często wolą nie myśleć. Dzieci nie wiedzą, czym jest dzień wczorajszy czy przedwczorajszy albo jutrzejszy. Wszystko jest teraz: ulica, brama i schody; matka jest teraz i ojciec; teraz jest dzień i teraz jest noc.
Dorośli, w oczekiwaniu na przyszłość, poruszają się w teraźniejszości, przed którą było jakieś wczoraj lub przedwczoraj czy zeszły tydzień. ...
Rozwiń ZwińCzy to w górę, czy w dół, zawsze pociągało nas to, co nas przerażało, co wprawdzie istniało przed nami, ale zdawało się czekać od zawsze właśnie na nas.
Czy to w górę, czy w dół, zawsze pociągało nas to, co nas przerażało, co wprawdzie istniało przed nami, ale zdawało się czekać od zawsze wła...
Rozwiń ZwińCzym jest plebs dowiedziałam się dopiero teraz, zrozumiałam to jasno i wyraźnie, o wiele jaśniej i wyraźniej niż mogłam to zrozumieć przed laty, gdy nauczycielka zadała mi to pytanie. Plebs to byliśmy my. Plebs to były kłótnie o wino i jedzenie, o to, kogo obsłużono w pierwszej kolejności. Plebs to była brudna podłoga, po której chodzili kelnerzy, plebs to były coraz bardziej wulgarne toasty. Plebs to była moja matka, która wypiła za dużo wina i teraz, oparta plecami o ramię ojca, śmiałą się na cały głos z erotycznych podtekstów w odzywkach handlarza starzyzną.
Czym jest plebs dowiedziałam się dopiero teraz, zrozumiałam to jasno i wyraźnie, o wiele jaśniej i wyraźniej niż mogłam to zrozumieć przed l...
Rozwiń Zwiń
DYSKUSJE