Roland

wracam po paru latach. bardzo trudno jest ocenić sam ten tom wiedząc, w jak fantastyczną opowieść się to potem przeradza. dla wszystkich zmęczonych powolnością tej części: nie zrażajcie się, to trochę jak mozolne wspinanie się na wysoką górę, żeby potem pędzić w dół na łeb na szyję.

wracam po paru latach. bardzo trudno jest ocenić sam ten tom wiedząc, w jak fantastyczną opowieść się to potem przeradza. dla wszystkich zmęczonych powolnością tej części: nie zrażajcie się, to trochę jak mozolne wspinanie się na wysoką górę, żeby potem pędzić w dół na łeb na szyję.

Uwielbiam!

Uwielbiam!

Książka dobra warta przeczytania

Książka dobra warta przeczytania

Książka trafiła idealnie w moje upodobania. Jest to bardzo obiecujący początek nowej historii. A dla mnie to nowa przygoda z Kingiem, której by nie było gdyby nie jedna osoba. Dzięki za inspirację Luśka :) Plus dodatkowy smaczek w postaci opowiadania "Siostrzyczki z Elurii"

Książka trafiła idealnie w moje upodobania. Jest to bardzo obiecujący początek nowej historii. A dla mnie to nowa przygoda z Kingiem, której by nie było gdyby nie jedna osoba. Dzięki za inspirację Luśka :) Plus dodatkowy smaczek w postaci opowiadania "Siostrzyczki z Elurii"

„Roland” to pierwszy tom ośmioczęściowego cyklu „Mroczna Wieża” autorstwa Stephena Kinga. To seria, którą autor uważa za swoje opus magnum. Za najbardziej znaczącą w jego karierze.

Mamy tutaj postapokaliptyczny świat w takim pustynnym, surowym klimacie. Ostatni rewolwerowiec Roland wędruje śladem człowieka w Czerni, aby powierzył mu on tajemnicę Mrocznej Wieży. Miejsca, które jest przecięciem Czasu.

„Rolanda” po raz pierwszy czytałam cztery lata temu i do tej pory nie kontynuowałam tej serii. Musiałam go przeczytać ponownie, ponieważ nie zapamiętałam z niego kompletnie nic. Zastanawiałam się, dlaczego tak się stało i po przeczytaniu go drugi raz, już to wiem. Bo to bardzo trudna dla mnie książka! 😂 To jest takie fantasy, które ma bardzo wysoki próg wejścia. Przynajmniej ja to tak odczułam, ale jestem też osobą, która raczej unika takiej mocnej fantastyki w stylu całej twórczości Tolkiena. Mam problem w odnalezieniu się w takich historiach, a w „Rolandzie” jesteśmy wrzuceni do świata, o którym nie wiemy nic, a w trakcie czytania też nie dowiadujemy się za wiele. Nie wiemy dlaczego ten świat tak wygląda, jak funkcjonuje i o co tak właściwie chodzi. Przez całą książkę się zastanawiałam po co on goni tego typa w czerni.😂 Z pewnością nie można jej oceniać pojedynczo, tylko dopiero całą serię, bo King prawdopodobnie najchętniej zmieściłby cały cykl w jednym grubym tomie, a „Roland” to byłby dopiero wstęp.😂 Sama książka jest napisana świetnie i kocham styl Kinga, ale tutaj musiałam się baaaardzo skupić, żeby jak najwięcej zapamiętać i nawet nie wiem, czy zapamiętałam istotne informacje.😂 Muszę sięgnąć szybko po drugi tom, żeby po raz drugi nie zapomnieć o co chodziło.
https://www.instagram.com/p/CXJylNVs24L/

„Roland” to pierwszy tom ośmioczęściowego cyklu „Mroczna Wieża” autorstwa Stephena Kinga. To seria, którą autor uważa za swoje opus magnum. Za najbardziej znaczącą w jego karierze.

Mamy tutaj postapokaliptyczny świat w takim pustynnym, surowym klimacie. Ostatni rewolwerowiec Roland wędruje śladem człowieka w Czerni, aby powierzył mu on tajemnicę Mrocznej Wieży. Miejsca,...

„Roland” to pierwszy tom ośmioczęściowego cyklu „Mroczna Wieża” autorstwa Stephena Kinga. To seria, którą autor uważa za swoje opus magnum. Za najbardziej znaczącą w jego karierze.

Mamy tutaj postapokaliptyczny świat w takim pustynnym, surowym klimacie. Ostatni rewolwerowiec Roland wędruje śladem człowieka w Czerni, aby powierzył mu on tajemnicę Mrocznej Wieży. Miejsca, które jest przecięciem Czasu.

„Rolanda” po raz pierwszy czytałam cztery lata temu i do tej pory nie kontynuowałam tej serii. Musiałam go przeczytać ponownie, ponieważ nie zapamiętałam z niego kompletnie nic. Zastanawiałam się, dlaczego tak się stało i po przeczytaniu go drugi raz, już to wiem. Bo to bardzo trudna dla mnie książka! 😂 To jest takie fantasy, które ma bardzo wysoki próg wejścia. Przynajmniej ja to tak odczułam, ale jestem też osobą, która raczej unika takiej mocnej fantastyki w stylu całej twórczości Tolkiena. Mam problem w odnalezieniu się w takich historiach, a w „Rolandzie” jesteśmy wrzuceni do świata, o którym nie wiemy nic, a w trakcie czytania też nie dowiadujemy się za wiele. Nie wiemy dlaczego ten świat tak wygląda, jak funkcjonuje i o co tak właściwie chodzi. Przez całą książkę się zastanawiałam po co on goni tego typa w czerni.😂 Z pewnością nie można jej oceniać pojedynczo, tylko dopiero całą serię, bo King prawdopodobnie najchętniej zmieściłby cały cykl w jednym grubym tomie, a „Roland” to byłby dopiero wstęp.😂 Sama książka jest napisana świetnie i kocham styl Kinga, ale tutaj musiałam się baaaardzo skupić, żeby jak najwięcej zapamiętać i nawet nie wiem, czy zapamiętałam istotne informacje.😂 Muszę sięgnąć szybko po drugi tom, żeby po raz drugi nie zapomnieć o co chodziło.
https://www.instagram.com/p/CXJylNVs24L/

„Roland” to pierwszy tom ośmioczęściowego cyklu „Mroczna Wieża” autorstwa Stephena Kinga. To seria, którą autor uważa za swoje opus magnum. Za najbardziej znaczącą w jego karierze.

Mamy tutaj postapokaliptyczny świat w takim pustynnym, surowym klimacie. Ostatni rewolwerowiec Roland wędruje śladem człowieka w Czerni, aby powierzył mu on tajemnicę Mrocznej Wieży. Miejsca,...

Dobry wstęp dla sagi, pełen nierozwiązanych tajemnic co do Rolanda oraz jeszcze bardziej tajemniczego i złowrogiego
Człowieka w Czerni.

Dobry wstęp dla sagi, pełen nierozwiązanych tajemnic co do Rolanda oraz jeszcze bardziej tajemniczego i złowrogiego
Człowieka w Czerni.

fajne nawet bardzo

fajne nawet bardzo

"Człowiek w czerni uciekał przez pustynię, a rewolwerowiec podążał w ślad za nim"

Mówcie sobie co chcecie, ale to zdanie to jedno z najlepszych rozpoczęć jakiejkolwiek książki. Wiele osób mówi, że Mroczna Wieża to opus magnum Króla Grozy. Polemizowałbym z tym na wielu płaszczyznach, ale z całą stanowczością mogę powiedzieć, że Roland jest solidnym rozpoczęciem serii.
Jest to powieść bardzo krótka. Na upartego można ją przeczytać w jeden dzień. Nie uważam jej za wybitną rzecz, to co mi w niej najbardziej przeszkadzało to wydawałoby się epizodyczna struktura. Ta książka składa się z kilku mini-przygód, które nasz bohater przeżywa podążając za swoim nemezis. To co jest dla mnie największym plusem tej powieści, to jej dziwność i gęsta, unosząca się wszędzie tajemnica. Kłębiące się pytania: "Ale o co chodzi?", "Kim jest Ronald?", "Czemu goni tego gościa w czerni?", będą waszym motorem napędowym przy czytaniu tej książki. I mimo, że ta książka nie odpowie na wszystkie pytania, to na pewno da solidne podwaliny tej ogromnej i dziwacznej historii.
Zawsze mówię, że dwa pierwsze tomy "Mrocznej Wieży" powinno się traktować jako jeden tom, gdyż pierwszy tom kończy się - no cóż - w zasadzie niczym. Mimo wszystko polecam. Choćby z powodu kontynuacji, o której kiedy indziej. No i gdzie indziej. To też ważne.
Jeżeli chcecie posłuchać trochę o Stephenie Kingu w moim wykonaniu, to zapraszam serdecznie. Miłego dnia!

"Człowiek w czerni uciekał przez pustynię, a rewolwerowiec podążał w ślad za nim"

Mówcie sobie co chcecie, ale to zdanie to jedno z najlepszych rozpoczęć jakiejkolwiek książki. Wiele osób mówi, że Mroczna Wieża to opus magnum Króla Grozy. Polemizowałbym z tym na wielu płaszczyznach, ale z całą stanowczością mogę powiedzieć, że Roland jest solidnym rozpoczęciem serii.
Jest...

Wydanie, które czytałam zaczyna się od długiego wstępu, w którym King mówi o tym, że do napisania cyklu Mroczna Wieża zainspirował go Tolkien. Chciał stworzyć podobną epicką sagę fantasy do Władcy Pierścieni. Nie umiem powiedzieć po lekturze pierwszego tomu, czy mu się to udało. Wiem jednak, że świat Tolkiena jest barwny, pełen kolorów i trudno oderwać od niego oczy. Świat Mrocznej Wieży jest mroczny i brzydki, zamieszkały chyba wyłącznie przez okropności.
Główny bohater jest anytpatyczny. Nie polubiłam go, nie rozumiem jego motywacji, nie kibicowałam mu ani przez chwilę.
Książka przez większość czasu dłużyła mi się, a ja niechętnie przewracałam kolejne strony, czytając o rzeczach, które nie potrafiły mnie interesować.
Jednocześnie w czasie lektury miałam kilka przebłysków żywego zainteresowania, gdy chciałam otworzyć mocniej ledwo uchylone drzwi, prowadzące do ciekawszych części tej opowieści. Mówię o tych wszystkich momentach, gdzie świat realny przeplatał się ze światem przedstawionym. To jednak za mało, żebym chciała sięgnąć po kolejną część.

Wydanie, które czytałam zaczyna się od długiego wstępu, w którym King mówi o tym, że do napisania cyklu Mroczna Wieża zainspirował go Tolkien. Chciał stworzyć podobną epicką sagę fantasy do Władcy Pierścieni. Nie umiem powiedzieć po lekturze pierwszego tomu, czy mu się to udało. Wiem jednak, że świat Tolkiena jest barwny, pełen kolorów i trudno oderwać od niego oczy. Świat...