Roland

Uwielbiam mroczną wieżę, mega przygoda.

Uwielbiam mroczną wieżę, mega przygoda.

Pokaż mimo to

Mroczna Wieża 1: Roland - to coś więcej niż książka, to początek wielkiej przygody.

Mroczna Wieża pod wieloma względami jest magnum opus Stephena Kinga. I choć po części zgadzam się z tym stwierdzeniem, to zastanawiałem się, czym saga o Rolandzie jest, tak osobiście dla mnie. Zapraszam na Inny Regał #25 i krótki tekst o pierwszym tomie Mrocznej Wieży pt. Roland.

Więcej na https://gameplay.pl/news.asp?ID=117762

Mroczna Wieża 1: Roland - to coś więcej niż książka, to początek wielkiej przygody.

Mroczna Wieża pod wieloma względami jest magnum opus Stephena Kinga. I choć po części zgadzam się z tym stwierdzeniem, to zastanawiałem się, czym saga o Rolandzie jest, tak osobiście dla mnie. Zapraszam na Inny Regał #25 i krótki tekst o pierwszym tomie Mrocznej Wieży pt. Roland.
więcej mniej Pokaż mimo to

cóż 2 książka Kinga którą przeczytałem i jaka jest moja opinia o Serii którą Autor sam nazywa swym magnum opus, co cześć fanów podziela, a część stawia na tym miejscu Bastion czy niedawno zekranizowane "TO" ?
Osobiście sam klimat książki mi się podoba niby wszędzie mówią że to fantasy, ale ja przez większość lektury bardziej czułem jakbym czytał dobry western, dopiero gdzieś pod koniec klimat książki zmienia się na bardziej fantastyczny zahaczając nawet o horror.
Postać Rolanda jest bardzo wyrazista, choć początkowo jego motywy wydawały mi się nie jasne, ale ostrożnie ukazywane karty z jego przeszłości wyjaśniły mi motywy jego pościgu za "Człowiekiem w czerni", ale sam wątek tytułowej Mrocznej Wieży jest dla mnie nadal nie jasny i tajemniczy i to jest na plus bowiem chce się dzięki temu przeczytać resztę.
Największą wadą książki jest według mnie jej dosyć nierówne tempo, bowiem początek jest bardzo szybki jak mustang a od połowy mamy takie rwane pociąganie cugli - nie wiem czy King kiedykolwiek jeździł konno, ale jeśli robił to tak jak tempo tej książki to pewnie nie raz spadł z tego konia :)

cóż 2 książka Kinga którą przeczytałem i jaka jest moja opinia o Serii którą Autor sam nazywa swym magnum opus, co cześć fanów podziela, a część stawia na tym miejscu Bastion czy niedawno zekranizowane "TO" ?
Osobiście sam klimat książki mi się podoba niby wszędzie mówią że to fantasy, ale ja przez większość lektury bardziej czułem jakbym czytał dobry western, d...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Takie tam. Po trzecim tomie już mi się znudziło. Nie porywa, choć ogólnie też nie jest jakaś super zła.

Takie tam. Po trzecim tomie już mi się znudziło. Nie porywa, choć ogólnie też nie jest jakaś super zła.

Pokaż mimo to

Idealnie napisana pierwsza część cyklu Mrocznej Wieży , jak do tej pory mistrz grozy nie jest w stanie mnie zawieść .

Idealnie napisana pierwsza część cyklu Mrocznej Wieży , jak do tej pory mistrz grozy nie jest w stanie mnie zawieść .

Pokaż mimo to

Mimo, że mistrza Kinga, niestety ta seria to nie moja bajka.

Mimo, że mistrza Kinga, niestety ta seria to nie moja bajka.

Pokaż mimo to

Droga nie zawsze jest celem sama w sobie.

Roland idzie i idzie, i dojść nie może. Taki rzekomo był zamysł Kinga. Wydaje mi się jednak, że szanowny autor nie tyle chciał kontemplować drogę, co po prostu nie miał zupełnie pomysłu na to jaka jest jej trasa, o punkcie docelowym nawet nie wspominając. W tej opinii utwierdza mnie tylko przedmowa, w której King beztrosko przyznaje, że nie wiedział długo jak zakończy się cykl Mrocznej Wieży, a po czasie jak zakończenie się wreszcie raczyło wyklarować w jego umyśle, zmuszony był zmienić tom pierwszy by pasował do pozostałych.

Jednym słowem. Żenada. Za następne tomy podziękuję.

Droga nie zawsze jest celem sama w sobie.

Roland idzie i idzie, i dojść nie może. Taki rzekomo był zamysł Kinga. Wydaje mi się jednak, że szanowny autor nie tyle chciał kontemplować drogę, co po prostu nie miał zupełnie pomysłu na to jaka jest jej trasa, o punkcie docelowym nawet nie wspominając. W tej opinii utwierdza mnie tylko przedmowa, w której King beztrosko przy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Roland jest ostatnim z rewolwerowców. Przemierza świat, podążając za człowiekiem w czerni. Ten może mieć coś wspólnego z Mroczną Wieżą, tajemniczym obiektem bardzo istotnym dla Rolanda. W trakcie swojej podróży mężczyzna natrafia na dziwnego chłopca, który stracił pamięć.

Stephen King uznaje „,Mroczną wieżę” za cykl, który zawsze chciał stworzyć i taki, który łączy wszystkie elementy jego twórczości. Choć moja relacja z tym pisarzem nie jest szczególnie pozytywna to jednak po tak popularny cykl fantasy po prostu musiałam w końcu sięgnąć, choćby po to, by zobaczyć, „z czym to się je”.
Pierwszy tom cyklu, „Roland”, nie jest długą powieścią. To zaledwie trzysta stron, co w przypadku przygodowego fantasy naprawdę nie pozwala na wiele. Już na samym wstępie King tłumaczy nam, czytelnikom, jak istotna dla niego jest ta seria. Opowiada o tym, jak bardzo się do niej przygotowywał i skąd czerpał inspiracje; jak długo czekał na odpowiedni moment. Mój problem z „Rolandem” polega jednak na tym, że ja… kompletnie tego zaangażowania nie widzę w treści powieści.
Sam język Kinga jest raczej dość prosty. „Rolanda” da się pochłonąć szybko i jak najbardziej rozumiem osoby, którym ta seria się podoba. Szczególnie, że zawarty w niej klimat ma w sobie coś unikalnego i niekoniecznie typowego dla przygodowego fantasy. Z tym, że to między innymi on po prostu kompletnie mnie odrzuca. Świat przedstawiony nam przez autora to mroczna, zdewastowana kraina, która funkcjonuje gdzieś poza miejscem i czasem, bardziej kojarząc mi się z realizmem magicznym, niż powieścią z wybranego przez Kinga gatunku. Niestety, ja tego odłamu literatury raczej po prostu nie lubię.
Sięgając po powieść tego typu powieść fantasy chciałabym przeżywać przygody, podziwiając ciekawy, kreatywny świat stworzony przez autora. W świecie Kinga właściwie nic mnie nie zaskakuje. Przeciwnie, odbieram go raczej jako dość nudny, pusty i patetyczny. Nieustające odwołania do Biblii i kwestii Boga sprawiały, że „Roland” kojarzył mi się z nielubianą przeze mnie „Piątą górą” Paula Coelho… i chyba nie muszę tłumaczyć, że wcale nie poprawia to moich odczuć względem odbioru książki Kinga.
A bohaterowie? Chciałabym powiedzieć, że czułam się choć trochę do nich przywiązana, ale… nie. To zdecydowanie byłoby kłamstwo. Roland i Jake może mają kilka całkiem ciekawych dialogów, ale ich życie czy problemy nieszczególnie mnie porywały. Podejrzewam jednak, że tak czy siak główną rolę w mojej niechęci do powieści odgrywa świat przedstawiony. W końcu skoro on mnie odrzuca to czemu miałabym być zainteresowana jakimikolwiek jego problemami i tajemnicami?
Choć „Roland” jest powieścią bardzo krótką to czytanie jej zajęło mi naprawdę bardzo wiele czasu. Nie czułam potrzeby, by po nią sięgać. Nie miałam ochoty na nią patrzeć. Przebrnęłam z trudem. Staram się nie skreślać Kinga i czasem sięgać po jego literaturę, ale ta chyba po prostu nie jest dla mnie. Na sześć przeczytanych przeze mnie książek tego autora spodobały mi się dwie, a pierwszy tom „Mrocznej wieży” zdecydowanie się do nich nie zalicza.

Roland jest ostatnim z rewolwerowców. Przemierza świat, podążając za człowiekiem w czerni. Ten może mieć coś wspólnego z Mroczną Wieżą, tajemniczym obiektem bardzo istotnym dla Rolanda. W trakcie swojej podróży mężczyzna natrafia na dziwnego chłopca, który stracił pamięć.

Stephen King uznaje „,Mroczną wieżę” za cykl, który zawsze chciał stworzyć i taki, który łączy wsz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jest słaba książka. To jest intrygująca książka.

Nie wiem do końca, co mam o niej napisać. Z jednej strony: gdyby nie królewskie nazwisko na okładce, pewnie bym nie doczytał do końca. Fabuła jest rwana, momentami ma się wrażenie, że to trzy samodzielne nowelki sklejone w całość. O tytułowym Rolandzie prawie nic nie mogę powiedzieć: charakter? motywacje? Dlaczego on tak naprawdę szuka tej Mrocznej Wieży? To już lepiej (odrobinę) wygląda pod tym względem jego antagonista, Człowiek w Czerni. Wszystko zanurzone jest w postmodernistycznym sosie, który dawno mi się przejadł, świat Rolanda jest patchworkiem przeróżnych motywów z najróżniejszych bajek, Język Kinga też jakby trochę jeszcze nieporadny...

Ale jednak intryguje. Bo jest w tym przerażającym smutku świata przedstawionego jakaś iskra magii. Bo wątek Jake’a jest małą perełką. Bo stawia tyle pytań, na które chcę przecież poznać odpowiedź. Bo to jednak King do cholery, a temu nazwisku nauczyłem się ufać.

Oby drugi tom tego zaufania nie zdruzgotał.

To jest słaba książka. To jest intrygująca książka.

Nie wiem do końca, co mam o niej napisać. Z jednej strony: gdyby nie królewskie nazwisko na okładce, pewnie bym nie doczytał do końca. Fabuła jest rwana, momentami ma się wrażenie, że to trzy samodzielne nowelki sklejone w całość. O tytułowym Rolandzie prawie nic nie mogę powiedzieć: charakter? motywacje? Dlaczego on...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka. Historia przepełniona magią i niezwykłością. Momentami jednak traciłam wątek, nie mogąc skupić się na fabule. King czasami wciąga tak, że nie masz ochoty się oderwać, a czasami nie wiesz o co chodzi :).

Szczególnie podobało mi się zakończenie , nawiązujące do Biblii. Autor stworzył tam mistyczną atmosferę , dzięki której pierwszy tom "Mrocznej Wieży"zachęca do kontynuacji czytania.
Sięgam więc po kolejną część.

Bardzo dobra książka. Historia przepełniona magią i niezwykłością. Momentami jednak traciłam wątek, nie mogąc skupić się na fabule. King czasami wciąga tak, że nie masz ochoty się oderwać, a czasami nie wiesz o co chodzi :).

Szczególnie podobało mi się zakończenie , nawiązujące do Biblii. Autor stworzył tam mistyczną atmosferę , dzięki której pierwszy tom "Mroczn...

więcej

mniej

Pokaż mimo to