Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia miała ogromny potencjał, który mimo wszystko nie został chyba w pełni wykorzystany - szczególnie w trzeciej części. Ogólne wrażenie jednak pozytywne.

I tylko cały czas nurtuje mnie kwestia ojca chrzestnego bolszewickiego dziecka... ;)

Historia miała ogromny potencjał, który mimo wszystko nie został chyba w pełni wykorzystany - szczególnie w trzeciej części. Ogólne wrażenie jednak pozytywne.

I tylko cały czas nurtuje mnie kwestia ojca chrzestnego bolszewickiego dziecka... ;)

Książka budzi we mnie mieszane uczucia: z jednej strony irytująco naiwne i banalne wtrącenia, z drugiej była mimo wszystko dziwnie wciągająca (i za to gwiazdka "gratis" w ocenie). Czyta się szybko. Postaci przedstawione są w dość płytki sposób, a cała powieść, wbrew pozorom, na Katarzynie Wielkiej skupia się najmniej. Ocena wynika z prostego zderzenia oczekiwań i tego, co dostałam; a dostałam historię niesatysfakcjonującą, zarówno pod względem stylistycznym, jak i fabularnym.

Książka budzi we mnie mieszane uczucia: z jednej strony irytująco naiwne i banalne wtrącenia, z drugiej była mimo wszystko dziwnie wciągająca (i za to gwiazdka "gratis" w ocenie). Czyta się szybko. Postaci przedstawione są w dość płytki sposób, a cała powieść, wbrew pozorom, na Katarzynie Wielkiej skupia się najmniej. Ocena wynika z prostego zderzenia oczekiwań i tego, co...

Bardzo trudno było mi ocenić tę książkę, chyba głównie dlatego, że specyficzna jest zarówno jej forma, jak i treść. Autorka porusza ogromny miks tematyczny, mimo, że tempo powieści jest raczej powolne, to chwilami i tak czułam się zagubiona. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów getta - pozostałe historie trochę mniej mnie zainteresowały. Ulicka wplotła w fabułę powieści mnóstwo filozofii, całkiem sporo przemyśleń na rozmaite palące tematy i niemało historii. To mimo wszystko wyjątkowa książka, jakkolwiek specyficzna w odbiorze.

Bardzo trudno było mi ocenić tę książkę, chyba głównie dlatego, że specyficzna jest zarówno jej forma, jak i treść. Autorka porusza ogromny miks tematyczny, mimo, że tempo powieści jest raczej powolne, to chwilami i tak czułam się zagubiona. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów getta - pozostałe historie trochę mniej mnie zainteresowały. Ulicka wplotła w fabułę...

Błyskotliwie napisana przeraźliwie smutna opowieść o samotności. Kupiona dość spontanicznie, długo czekała na półce - obawiałam się ładnie zapakowanego romansu. Zupełnie niesłusznie, bo miłość, choć przewija się przez powieść, to występuje raczej w formie niedoboru, niż nadmiaru.

Błyskotliwie napisana przeraźliwie smutna opowieść o samotności. Kupiona dość spontanicznie, długo czekała na półce - obawiałam się ładnie zapakowanego romansu. Zupełnie niesłusznie, bo miłość, choć przewija się przez powieść, to występuje raczej w formie niedoboru, niż nadmiaru.