Bardzo smutna i trudna historia. Dodatkowo rzeczywistość Rosji a później ZSRR tworzy bardzo przygnębiającą atmosferę. Poszukiwanie szczęścia, miłości przynosi gniew i frustrację. Bardzo poruszająca, mocno emocjonalna, do bólu ciężka. Dlatego warta poznania, przemyślenia co w życiu ważne a co ważniejsze...Polecam

Bardzo smutna i trudna historia. Dodatkowo rzeczywistość Rosji a później ZSRR tworzy bardzo przygnębiającą atmosferę. Poszukiwanie szczęścia, miłości przynosi gniew i frustrację. Bardzo poruszająca, mocno emocjonalna, do bólu ciężka. Dlatego warta poznania, przemyślenia co w życiu ważne a co ważniejsze...Polecam

Już dawno żadna książka mnie tak nie wymęczyła. Nie wynudziła. Wiele razy chciałam rzucić ją w kąt - z okrzykiem "a kysz", idź, przepadnij. Nie potrafiłam wciągnąć się w tę powieść. Nie potrafiłam wczuć się w emocje bohaterów. W ich marzenia i pragnienia. Ostatecznie jednak doczytałam do końca (brawa dla mnie!),ale zdania nie zmieniłam - nie warto. Szkoda czasu.

Książka przedstawia losy trzech kobiet skupione wokół jednego człowieka - tytułowego Łazarza. A dokładniej, Łazarza Lindta - genialnego fizyka i jednego z twórców sowieckiej bomby atomowej. Człowiek znikąd - obszarpany, wygłodzony i zawszony nędzarz, trafił w idealny czas i miejsce, by stać się wielkim. Na polu naukowym, rzecz jasna, bo w dziedzinie życia i miłości, raczej nie popisał się geniuszem. Lindt nie miał szczęścia do kobiet, a one do niego. Pierwszą i najważniejszą kobietą w jego życiu była Marusia - wrażliwa, dobra, troskliwa żona rosyjskiego profesora Siergieja Aleksandrowicza Czałdanowa. Marusia, starsza od Lindta, była szczęśliwa w małżeństwie i szczerze kochała swego męża. Jedyne, czego jej brakowało to dzieci. Dlatego, kiedy siedemnastoletni Łazarz stanął na progu jej domu, poczuła do niego macierzyńskie uczucia. W końcu dostała to, czego tak bardzo pragnęła.

Kolejną kobietą była Galina Pietrowna. Kiedy Lindt ją poznał, miała zaledwie 17 lat. Miała swoje plany, marzenia i... narzeczonego. Była zakochana. Ostatecznie jednak, zmuszona została do ślubu z Łazarzem Lindtem, który był już wówczas dojrzałym mężczyzną. Z wesołej i beztroskiej dziewczyny przemienia się w zgorzkniałą i odpychającą, zimną i twardą kobietę - gardzącą swoim mężem. Nawet w stosunku do swego syna - ich wspólnego syna, nie potrafi wykrzesać z siebie żadnych ciepłych uczuć.

I wreszcie dochodzimy do trzeciej - ostatniej kobiety, a właściwie to kobietki, bo kiedy poznajemy Lidoczkę ma ona zaledwie 5 lat. Lidoczka jest wnuczką Galiny i Łazarza, i jako jedyna, nie znała Lindta osobiście. Kiedy trafiła pod opiekę swej babci Galiny, ta była już wdową. Dziewczynka jest sympatyczna, otwarta, wrażliwa i spragniona miłości, której Galina nie będzie potrafiła jej ofiarować.

To bez wątpienia smutna książka. Wywołująca pewne refleksje. Przypominająca, co w życiu jest najważniejsze i jak ulotne są chwile oraz szczęście. Książka pokazuje, jak wybory - samodzielne dokonane lub te narzucone przez otoczenie, wpływają na nasze życie. To książka o miłości, a raczej o jej tęsknocie. O potrzebie rodzinnego, domowego ciepła.

Już dawno żadna książka mnie tak nie wymęczyła. Nie wynudziła. Wiele razy chciałam rzucić ją w kąt - z okrzykiem "a kysz", idź, przepadnij. Nie potrafiłam wciągnąć się w tę powieść. Nie potrafiłam wczuć się w emocje bohaterów. W ich marzenia i pragnienia. Ostatecznie jednak doczytałam do końca (brawa dla mnie!),ale zdania nie zmieniłam - nie warto. Szkoda czasu.

Książka...

http://przystanekszczescia.blogspot.com/2016/11/kobiety-azarza-marina-stepnova.html

Jest to smutna książka, nie ma tu żartów oraz śmiesznych dialogów.
Jest za to emocjonalna, gniewna, sarkastyczna i mądra. Życiowo mądra. Przynosi refleksje oraz przypomina nam ulotne chwile naszego życia. Szczęście nie będzie trwało wiecznie, tego musimy być świadomi.

http://przystanekszczescia.blogspot.com/2016/11/kobiety-azarza-marina-stepnova.html

Jest to smutna książka, nie ma tu żartów oraz śmiesznych dialogów.
Jest za to emocjonalna, gniewna, sarkastyczna i mądra. Życiowo mądra. Przynosi refleksje oraz przypomina nam ulotne chwile naszego życia. Szczęście nie będzie trwało wiecznie, tego musimy być świadomi.

Obraz życia prominentnych rodzin w czasach przedwojennych i wojennych przesiedlonych na Syberię i okresu powojennego na tle przemian dziejowych Rosji.Różnice między klasami społecznymi rażąco pokazujące poziom życia każdej z nich. Różne odmiany miłości od tej nieodwzajemnionej,przez narzuconą do głębokiej i konsekwencje egzystencji w takich związkach. Początek skomplikowanych relacji partnerskich daje genialny samouk Łazarz Lindt wokół którego skupia się cała historia zawarta w książce.Jego pierwsza głęboka miłość trwająca do samego końca jego życia i poszukiwaniu wzorca będącego jego wierną kopią. W jak brutalny sposób młodej dziewczynie można odebrać marzenia, szczęście, ukochanego wpychając w ramiona starca i uczynić jej życie pustym, zgorzkniałym i nieszczęśliwym.Mamy także dramat 5-cio letniego dziecka, gdy z pięknego świata pełnego miłości rodzicielskiej trafia do drugiego pozbawionego uczucia, z ograniczeniami na każdym kroku, brakiem swobody i relacji z innymi.Poznajemy rygorystyczny świat baletu młodych dziewczynek. Balet równa się "ból, poniżenie,bestialska fala, głód, szczęście zupełnego podporządkowania się. Znów ból". (str 309)
Książka mówi o wyborach dokonywanych z własnej woli i narzucanych przez otoczenie i różnorodnych ich skutkach. Jak nie doceniamy za życia obecności drugiej osoby, dopiero jej śmierć otwiera nam oczy rodząc uczucie osamotnienia i pustki. O marzeniach o domu pełnym ciepła, miłości i rodziny.

Obraz życia prominentnych rodzin w czasach przedwojennych i wojennych przesiedlonych na Syberię i okresu powojennego na tle przemian dziejowych Rosji.Różnice między klasami społecznymi rażąco pokazujące poziom życia każdej z nich. Różne odmiany miłości od tej nieodwzajemnionej,przez narzuconą do głębokiej i konsekwencje egzystencji w takich związkach. Początek...

Książka o miłości, ale nie romans. Napisana pięknym,złożonym językiem zawierającym wiele porównań,dygresji,opisów. Historie kobiet(i mężczyzn) które kochają bez wzajemności, kochają mimo wszystko, nie kochają tych którzy je kochają, kochają za bardzo lub nie wiedzą co to miłość.
Żadna z postaci nie jest jednowymiarowa, płaska.
Do tego tło -życie w Rosji,Związku Radzieckim,Federacji Rosyjskiej.
Polecam,choć mam wrażenie,że aby w pełni docenić kunszt autorki należałoby ją przeczytać dwa razy :)

Książka o miłości, ale nie romans. Napisana pięknym,złożonym językiem zawierającym wiele porównań,dygresji,opisów. Historie kobiet(i mężczyzn) które kochają bez wzajemności, kochają mimo wszystko, nie kochają tych którzy je kochają, kochają za bardzo lub nie wiedzą co to miłość.
Żadna z postaci nie jest jednowymiarowa, płaska.
Do tego tło -życie w Rosji,Związku...

Zaczęło się nieźle, ale później było już coraz gorzej. Książka z pewnością nie jest zła, ale kompletnie nie mogłam się na niej skupić, moje myśli odlatywały daleko i nie wiedziałam, o czym czytam.
Może "Kobiety Łazarza" przyszły do mnie w nieodpowiednim miejscu i czasie?

Zaczęło się nieźle, ale później było już coraz gorzej. Książka z pewnością nie jest zła, ale kompletnie nie mogłam się na niej skupić, moje myśli odlatywały daleko i nie wiedziałam, o czym czytam.
Może "Kobiety Łazarza" przyszły do mnie w nieodpowiednim miejscu i czasie?

Na początku było ciężko czytać tą książkę, ale potem mnie wciągnęło. Przy tej książce trzeba się skupić, czytać powoli, ale warto. Świetna pozycja!

Na początku było ciężko czytać tą książkę, ale potem mnie wciągnęło. Przy tej książce trzeba się skupić, czytać powoli, ale warto. Świetna pozycja!

149/2014

149/2014

historia dość ciekawa opowiada o życiu kobiet związanych z jednym mężczyzną w kręgach sowieckiej wierchuszki
książka napisana dość chaotycznie, stąd trudno się czyta
czy rzeczywiście szczęście w życiu trwa tylko chwilę?

historia dość ciekawa opowiada o życiu kobiet związanych z jednym mężczyzną w kręgach sowieckiej wierchuszki
książka napisana dość chaotycznie, stąd trudno się czyta
czy rzeczywiście szczęście w życiu trwa tylko chwilę?

Strasznie męcząca i momentami nudna książka z ciekawym tłem, naznaczona cierpieniem, głodem i sytuacją dawnego ZSRR.

Strasznie męcząca i momentami nudna książka z ciekawym tłem, naznaczona cierpieniem, głodem i sytuacją dawnego ZSRR.