Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka

- Kategoria:
- reportaż
- Seria:
- Reportaż
- Tytuł oryginału:
- Время second-hand. Kонец красного человека
- Wydawnictwo:
- Czarne
- Data wydania:
- 2014-10-08
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-10-08
- Liczba stron:
- 512
- Czas czytania
- 8 godz. 32 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375368505
- Tłumacz:
- Jerzy Czech
- Tagi:
- frustracja gospodarka kapitalizm pierestrojka reportaż Rosja Rosjanie socjalizm transformacja ustrojowa ZSRR Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich życie codzienne
- Inne
Nie sposób go z nikim pomylić, choć jest podobny i zarazem niepodobny do reszty ludzkości. Ma własny słownik i doskonale wie, co jest dobre, a co złe. Paszport radziecki przechowuje jako najcenniejszy skarb. Homo sovieticus.
Nie umarł wraz z upadkiem imperium, za to musiał stawić czoła nowej rzeczywistości, gdy wbrew przewidywaniom Marksa po socjalizmie nastąpił kapitalizm, ojczyznę zastąpił supermarket, a władzę przejęli handlarze i cinkciarze. Wiecznie żywy, chętnie opowiada o swoich bohaterach i męczennikach, o nadziejach i rozczarowaniach, o złości, frustracji i zderzeniu z rzeczywistością. To z tych opowieści, domowych i osobistych składa się nowa niezwykła książka wybitnej białoruskiej autorki, wymienianej w gronie kandydatów do Nagrody Nobla. Swietłana Aleksijewicz po raz kolejny oddaje hołd zwykłemu człowiekowi, którego losy przeplatają się z Historią.
Książka Aleksijewicz została uznana za najlepszą książkę 2013 roku we Francji, a jej autorka otrzymała francuską nagrodę Médicis w kategorii esej.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
Rewers historii
Nie będzie z mojej strony ani krzty przesady, kiedy napiszę, że każdy reportaż Swietłany Aleksijewicz jest jak emocjonalne i intelektualne (w tym przypadku trudno ustalić kolejność) trzęsienie ziemi. Czytelnik, który już umościł sobie w miarę bezpieczną gawrę (bo zrozumianą, bo poznaną), gdzieś między Heglowską teorią dziejów a Baumanowską płynną nowoczesnością, nagle wrzucony zostaje w nieznaną przestrzeń homo sovieticusa. Nieznaną, bo niedoświadczoną przez moje pokolenie (rocznik 1985), ale też nieznaną z tej konkretnej, jednostkowej perspektywy, jaką przyjęła autorka. To nie jest opowieść o Historii (koniecznie przez wielkie „H”), która bryluje na kartach poważnych opracowań naukowych, gdzie istota ludzka jest tylko niemą statystyką. Białoruska pisarka opowiada o przeszłości inaczej, uwzględniając doświadczenie pojedynczego człowieka. Jest to raczej opowieść o rewersie haseł: stalinizm, komunizm, zimna wojna, pierestrojka, a także wolność. O ludzkim/nieludzkim pojęciu przeszłości.
Jak reporterka pisze we wstępie:
Ze szczątków, z okruchów piszę, układam historię „domowego”, „wewnętrznego” socjalizmu. Opisuję to, jak żył on w duszy człowieka. Zawsze pociąga mnie ta mała przestrzeń – człowiek… jeden człowiek. Tak naprawdę to w nim wszystko się dzieje.
„Czasy secondhand” to patchworkowa, polifoniczna opowieść o pokoleniach doświadczonych komunizmem. Kilkadziesiąt świadectw, kilkadziesiąt opowieści osób, które poddane zostały (pośrednio lub bezpośrednio) unifikacyjnej i krwawej polityce władz ZSRR. O ludziach, którzy plany wolnościowe i rewolucyjne snuli przy kuchennym stole, karmiąc się słowami literatów - Puszkina, Czechowa… O ludziach, którzy doświadczyli tyle cierpienia, tyle zła, że to statystycznie aż niemożliwe i niewyobrażalne. W końcu to także opowieść o rozczarowaniu wolnością, o mrzonkach demokracji, o współczesnej putinowskiej Rosji, o braku tożsamości i nadziei.
Książka Aleksijewicz zabiera oddech czytelnikowi, miażdży jego poczucie bezpieczeństwa, dociera w takie przestrzenie historii, ale też ludzkiej natury, o których wolelibyśmy nie wiedzieć. „Czasy sacondhand” to reportaż, który należy znać, jeśli w jakikolwiek sposób chce się rozmawiać o współczesnej Europie. Aleksijewcz oddaje w ręce czytelnika pozycję, która bez wątpienia zasługuje na bardzo wiele nagród i wyróżnień, ale też przede wszystkim na uwagę. Zasadniczo na uwagę każdego, kto szafuje pojęciem „oczytany”.
Monika Długa
Popieram [ 65 ] Link do recenzji
OPINIE i DYSKUSJE
Chyba mój najmniej ulubiony reportaż Aleksijewicz (o ile w ogóle można mówić o ulubionym przy tak trudnych tematach, które porusza autorka). W przeciwieństwie do pozostałych książek pisarki „Czasy secondhand” niezbyt mnie poruszyły i zaskoczyły, gdyż wiele tematów i opinii pojawia się już w innych jej reportażach. Mam wrażenie, że ten był też najbardziej chaotyczny i powtarzalny. Zabrakło w nim także choć krótkiego wprowadzenia do historii współczesnej Rosji - z pewnością łatwiej by się wtedy podążało za historiami bohaterów. Niemniej - i tak warto przeczytać. Zwłaszcza teraz.
Chyba mój najmniej ulubiony reportaż Aleksijewicz (o ile w ogóle można mówić o ulubionym przy tak trudnych tematach, które porusza autorka). W przeciwieństwie do pozostałych książek pisarki „Czasy secondhand” niezbyt mnie poruszyły i zaskoczyły, gdyż wiele tematów i opinii pojawia się już w innych jej reportażach. Mam wrażenie, że ten był też najbardziej chaotyczny i...
więcej Pokaż mimo toAle ci ruscy zostali zmanipulowani przez komunizm; Pani Swietłana pokazuje to niemal pod mikroskopem. Czy należy to teraz czytać skoro data wydania to 2009 rok? Po stokroć tak. Wstawię tu mały cytat o tzw. "rosyjskiej duszy", a przynajmniej tej z 2009 roku: "Człowiek chce dzisiaj żyć zwyczajnie, bez wielkiej idei. Czegoś takiego nigdy w Rosji nie było, nie zna tego nawet rosyjska literatura. Właściwie to jesteśmy ludźmi wojny. Albo braliśmy w niej udział, albo się do niej szykowaliśmy. Nigdy nie żyliśmy inaczej. To dlatego mamy psychikę żołnierzy". Ech, bardzo dobrze napisane, przygnębiające, ale odsłaniające prawdę. Nobel zasłużony. Szkoda, że tak mało w Polsce się o tej książce mówi.
Ale ci ruscy zostali zmanipulowani przez komunizm; Pani Swietłana pokazuje to niemal pod mikroskopem. Czy należy to teraz czytać skoro data wydania to 2009 rok? Po stokroć tak. Wstawię tu mały cytat o tzw. "rosyjskiej duszy", a przynajmniej tej z 2009 roku: "Człowiek chce dzisiaj żyć zwyczajnie, bez wielkiej idei. Czegoś takiego nigdy w Rosji nie było, nie zna tego nawet...
więcej Pokaż mimo toCiężko to czytać. Teraz szczególnie.
Ciężko to czytać. Teraz szczególnie.
Pokaż mimo toZbiór wywiadów z Rosjanami w przedziale wieku 80 - 18. Wstrząsający przegląd mentalności "homo sovieticus". Starzy tęsknią za Stalinem, bo nie mogą znaleźć się w nowej rzeczywistości, młodzi chcą powrotu "wielkiej Rosji" i WSZYSCY kochają Putina. Przerażające...
Zbiór wywiadów z Rosjanami w przedziale wieku 80 - 18. Wstrząsający przegląd mentalności "homo sovieticus". Starzy tęsknią za Stalinem, bo nie mogą znaleźć się w nowej rzeczywistości, młodzi chcą powrotu "wielkiej Rosji" i WSZYSCY kochają Putina. Przerażające...
Pokaż mimo toMam ogromną słabość do reportaży pani Swietłany, wszystkie, które czytałam mnie oczarowały i wstrząsnęły. Niestety ta pozycja pochłonęła mnie najmniej. Oczywiście są historie i wspomnienia, które czytałam z zapartym tchem i niedowierzaniem, ale były też takie, przy których odpływałam myślami.
Mam ogromną słabość do reportaży pani Swietłany, wszystkie, które czytałam mnie oczarowały i wstrząsnęły. Niestety ta pozycja pochłonęła mnie najmniej. Oczywiście są historie i wspomnienia, które czytałam z zapartym tchem i niedowierzaniem, ale były też takie, przy których odpływałam myślami.
Pokaż mimo to#WyzwanieLC2022 marzec
Przeczytam książkę zza wschodniej granicy lub o krajach z Europy Wschodniej
Jedna z najbardziej przerażających książek jakie w życiu przeczytałam. To, przez co przeszedł "człowiek radziecki", jest niewyobrażalnie smutne, traumatyczne i straszne. A najgorsze jest to, że mnóstwo tych osób tęskni za czasami komunizmu i chciałoby aby te czasy wróciły. To daje do myślenia. Czy aż tyle osób może mieć syndrom sztokholmski? Czy życie "pod butem" przez tak wiele lat może spowodować, że ci ludzie nie pragną niczego innego? Czy jest to tylko wygoda spowodowana tym, że inni za nich decydowali, więc sami nie musieli za nic brać odpowiedzialności?
Wysłuchanie tej książki pozwoliło mi spojrzeć z szerszej perspektywy na wojnę w Ukrainie.
#WyzwanieLC2022 marzec
więcej Pokaż mimo toPrzeczytam książkę zza wschodniej granicy lub o krajach z Europy Wschodniej
Jedna z najbardziej przerażających książek jakie w życiu przeczytałam. To, przez co przeszedł "człowiek radziecki", jest niewyobrażalnie smutne, traumatyczne i straszne. A najgorsze jest to, że mnóstwo tych osób tęskni za czasami komunizmu i chciałoby aby te czasy wróciły....
Mentalność radzieckiego człowieka ...
Mentalność radzieckiego człowieka ...
Pokaż mimo toMoże to nie jest najlepsza książka na TE CZASY?... A może wprost przeciwnie. Jeśli Piekło istnieje to z pewnością wielu z urodzonych i wychowanych w dawnym bloku wschodnim czy też radzieckiej strefie wpływów doświadczyło go za życia. Przedstawiciele, jak nazywa ich autorka, "homo sovieticus - pozbawieni są przejawów jakiejkolwiek pozytywnej myśli, przytłoczeni brakiem nadziei i empatii, zmasakrowani mentalnie doświadczeniami i wydarzeniami, których byli świadkami, ofiarami lub / i sprawcami...
To jedna z najbardziej przygnębiających książek, jakie czytałem, którą czyta się momentami wręcz bólem a uczucie beznadziei i tragedii odciska się silnie na czytelniku. A jednak gorąco ją polecam. Dlaczego? Bo zrozumienie ludzi tłamszonych, traktowanych jak zwierzęta, tresowanych i indoktrynowanych przez lata pod butami watażków, oligarchów i oprawców, mordowanym i szczutym przeciwko sobie przez wodzów narodu i dyktatorów, wydaje się być TU i TERAZ bardzo ważne. Nawet, jeśli ta wiedza okupiona zostanie głębokim smutkiem i goryczą, jakie niesie ta książka i zawarte w niej świadectwa.
Może to nie jest najlepsza książka na TE CZASY?... A może wprost przeciwnie. Jeśli Piekło istnieje to z pewnością wielu z urodzonych i wychowanych w dawnym bloku wschodnim czy też radzieckiej strefie wpływów doświadczyło go za życia. Przedstawiciele, jak nazywa ich autorka, "homo sovieticus - pozbawieni są przejawów jakiejkolwiek pozytywnej myśli, przytłoczeni brakiem...
więcej Pokaż mimo toKocham platonicznie Swietłanę Aleksijewicz. Jej przenikliwość, oddanie wobec tematu i umiejętność słuchania za każdym razem mnie urzeka i powala. O zmyśle obserwacji i etosie reporterskim nawet nie wspomnę. "Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka" to nie jest "tylko reportaż", to głęboki rys psychologiczny "homo soviecticus" i obrazowy opis katastrofalnej transformacji w Rosji. Dziś lepiej rozumiem, albo dokładniej, potrafię poczuć zaskakującą i często beznadziejną atmosferę nowej rzeczywistości, która zastała Rosjan po upadku ZSRR. Nie dziwię się także, dlaczego koncept kapitalizmu ostatecznie został przez nich odrzucony.
"Czasy secondhand" to także książka o Polsce. Mamy bardzo wiele wspólnego choć jest kilka istotnych różnic między naszymi narodami (celowo nie używam określenia "społeczeństwo"). Tak sobie czasem myślę, że nasza butność, impregnowanie na "wciskanie kitu o zgniłym zachodzie" i emigracja milionów współobywateli, szczególnie do USA, pozwoliły Polakom nie dać się do końca omamić propagandą i ostatecznie wyzwolić spod "radzieckiej przyjaźni". Nie ma się jednak co oszukiwać, każde państwo z byłego bloku sowieckiego ma całe pokolenia, wręcz zdewastowane psychicznie i narodowa trauma nie skończy się wraz z ich śmiercią. Będziemy jeszcze długo i wytrwale leczyć kolejnych ludzi z sowieckości.
Diament reportażu, powoduje opad rąk. Czytać wolno i oddychać.
Kocham platonicznie Swietłanę Aleksijewicz. Jej przenikliwość, oddanie wobec tematu i umiejętność słuchania za każdym razem mnie urzeka i powala. O zmyśle obserwacji i etosie reporterskim nawet nie wspomnę. "Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka" to nie jest "tylko reportaż", to głęboki rys psychologiczny "homo soviecticus" i obrazowy opis katastrofalnej...
więcej Pokaż mimo to"Czasy secondhand" to nieprzypadkowy zbiór wspomnień ludzi radzieckich dotkniętych w ten, czy inny sposób przemianami zapoczątkowanymi przez pierestrojkę. Obejmuje głównie okres przemian polityczno-gospodarczych początku lat 90-tych ubiegłego wieku, ale dotyka również okresu czystek stalinowskich, II wojny światowej, zsyłek. Tzw. "wolność" okazuje się przynosić równie wiele ludzkich dramatów, co barbarzyński okres komunizmu. Zmieniają się metody i narzędzia, nie zmienia się bezwzględność systemu i ludzi przez ten nowy system wypromowanych. Nowa "wolność" okazuje się być pułapką, z której dla wielu nie ma wyjścia. Stąd może taka nadreprezentacja samobójców wśród bohaterów tej książki. Oczywiście mamy też wspomnienia osób, które w nowej rzeczywistości czują się jak ryba w wodzie, ale te są w zdecydowanej mniejszości.
Książka jest w pewnym sensie kluczem do zrozumienia duszy postsowieckego społeczeństwa, urabianego w komunizm przez prawie sto lat. Konstatacja jest taka, że to co mieliśmy w Polsce, to była jakaś wersja "lajt", tego co zafundowano narodom byłego Związku Radzieckiego.
"Czasy secondhand" to nieprzypadkowy zbiór wspomnień ludzi radzieckich dotkniętych w ten, czy inny sposób przemianami zapoczątkowanymi przez pierestrojkę. Obejmuje głównie okres przemian polityczno-gospodarczych początku lat 90-tych ubiegłego wieku, ale dotyka również okresu czystek stalinowskich, II wojny światowej, zsyłek. Tzw. "wolność" okazuje się przynosić równie wiele...
więcej Pokaż mimo to