Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam wrażenie, że "dziś prawdziwych powieści już nie ma" i oto objawiła mi się ksiązka pani Makkai. To prawda, że nie czyta się jej jednym tchem, ale ta powieść wciąga, zasysa do środka. Jest bardzo prawdziwa i bardzo poruszająca. Nie odejdzie, zostanie ze mną.

Miałam wrażenie, że "dziś prawdziwych powieści już nie ma" i oto objawiła mi się ksiązka pani Makkai. To prawda, że nie czyta się jej jednym tchem, ale ta powieść wciąga, zasysa do środka. Jest bardzo prawdziwa i bardzo poruszająca. Nie odejdzie, zostanie ze mną.

Przerwałam w połowie bez żalu . Jest tyle książek które coś wnoszą do mojego życia, a o tej zapominałam że czytam (może na szczęście).

Przerwałam w połowie bez żalu . Jest tyle książek które coś wnoszą do mojego życia, a o tej zapominałam że czytam (może na szczęście).

Ilość nazwisk przytoczonych w tej książce powoduje, że w pewnym momencie ma się wrażenie, że czytana jest książka telefoniczna. Niestety nie spodobała mi się, to taka kronika codzienna, autorka chciała oddać charakter czasów i spisać ludzi ze swego życia. Liczyłam na coś więcej. Nie ma tu ciepła, czaru i tajemnicy. Żal.

Ilość nazwisk przytoczonych w tej książce powoduje, że w pewnym momencie ma się wrażenie, że czytana jest książka telefoniczna. Niestety nie spodobała mi się, to taka kronika codzienna, autorka chciała oddać charakter czasów i spisać ludzi ze swego życia. Liczyłam na coś więcej. Nie ma tu ciepła, czaru i tajemnicy. Żal.

Książka przegadana i rozwleczona, a następnie wbite czulostkowe zakończenie. Calość raczej nużąca.

Książka przegadana i rozwleczona, a następnie wbite czulostkowe zakończenie. Calość raczej nużąca.

Po rozpoczęciu czytania strasznie mi się spodobała, z powodu starego jak..Hitchcock, który twierdził, że "Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć.." I takie było chyba zamierzenie autora ksiązki Cień Bestii. Jednakże nagromadzenie zbrodni, okropności i zwyrodnienia nie powoduje wzrostu napięcia, a tylko uodpornienie na kolejne wynaturzenia i brnięcie do końca w kałużach krwi.

Po rozpoczęciu czytania strasznie mi się spodobała, z powodu starego jak..Hitchcock, który twierdził, że "Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć.." I takie było chyba zamierzenie autora ksiązki Cień Bestii. Jednakże nagromadzenie zbrodni, okropności i zwyrodnienia nie powoduje wzrostu napięcia, a tylko uodpornienie na...

Mocno przereklamowane czytadło do pociągu. Odchodzi od czytelnika wraz z ostatnią kropką. Nic nie wnosi, pełna truizmów, na zasadzie "żeby sobie coś wziąć musisz sięgnąć". Napisana sprawnie i gładko.

Mocno przereklamowane czytadło do pociągu. Odchodzi od czytelnika wraz z ostatnią kropką. Nic nie wnosi, pełna truizmów, na zasadzie "żeby sobie coś wziąć musisz sięgnąć". Napisana sprawnie i gładko.

Męcząca. I to nie tyle ze względu na drastyczny temat, co na nawał spraw, osób , przestępstw. Autor chyba uwielbia wymyślać imiona i nazwiska i na tym kończy budowanie postaci. Taka "szybka" książka, kronika przypadków pedofilskich. Autor nie stroni od dosadności. Według mnie książka przez natłok przypadków spłyca bardzo ważny temat.

Męcząca. I to nie tyle ze względu na drastyczny temat, co na nawał spraw, osób , przestępstw. Autor chyba uwielbia wymyślać imiona i nazwiska i na tym kończy budowanie postaci. Taka "szybka" książka, kronika przypadków pedofilskich. Autor nie stroni od dosadności. Według mnie książka przez natłok przypadków spłyca bardzo ważny temat.

Wiosna zaginionych jest solidnym kryminałem. Rzekłabym nawet, że takim dobrym kryminałem w starym stylu. Jest intryga, są zagmatwane losy i meandry ludzkiego postępowania. Nie ma pośpiechu, pościgów , szybkich samochodów, wielkich pistoletów i długonogich blondynek ( o sorki, jakieś sie trafią)). Dzięki za główną bohaterkę, która nie chce się stać divą ani femme fatale, dzięki za brak romansowej natury prowadzących śledztwo, ach i jeszcze za brak profilerów!

Wiosna zaginionych jest solidnym kryminałem. Rzekłabym nawet, że takim dobrym kryminałem w starym stylu. Jest intryga, są zagmatwane losy i meandry ludzkiego postępowania. Nie ma pośpiechu, pościgów , szybkich samochodów, wielkich pistoletów i długonogich blondynek ( o sorki, jakieś sie trafią)). Dzięki za główną bohaterkę, która nie chce się stać divą ani femme fatale,...

To jest książka z rodzaju uroczych opowiastek. Wprawdzie autorka wrzuciła łyżkę dziegciu do tej beczki miodu, ale i tak jest słodko. Byłabym nawet skłonna dać o jedną gwiazdkę więcej, bo czytało się naprawdę miło i przyjemnie, ale : pierwsza połowa była o nieeebo dowcipniejsza i lżejsza, a gdy doszło, do tego o czym wszyscy wiedzieli, ze dojdzie, sięgając po tę pozycję, zrobiło się jakoś infantylnie i czułostkowo. Czas spędzony na "wstydliwych rozkoszach" mnie rozwalił. To niby nie powieść z XIX wieku dla pensjonarek, a tak się poczułam.
Polecam jako lekką i rozrywkową pozycję.

To jest książka z rodzaju uroczych opowiastek. Wprawdzie autorka wrzuciła łyżkę dziegciu do tej beczki miodu, ale i tak jest słodko. Byłabym nawet skłonna dać o jedną gwiazdkę więcej, bo czytało się naprawdę miło i przyjemnie, ale : pierwsza połowa była o nieeebo dowcipniejsza i lżejsza, a gdy doszło, do tego o czym wszyscy wiedzieli, ze dojdzie, sięgając po tę pozycję,...

Fanom Fitzka wiadome jest, że autor jest przewrotny i umie odwrócić kota ogonem. Nie inaczej jest i w tej książce, która powstała w kooperacji z Vincentem Klieschem. Czyta się szybko, "zaskoczenie zaskakuje", mało tego, tym razem zapowiada się kontynuacja. I to jest najsmutniejszy punkt programu. Jeżeli już "wielcy" sięgają po tworzenie kolejnych klonów to ogarnia mnie żal...

Fanom Fitzka wiadome jest, że autor jest przewrotny i umie odwrócić kota ogonem. Nie inaczej jest i w tej książce, która powstała w kooperacji z Vincentem Klieschem. Czyta się szybko, "zaskoczenie zaskakuje", mało tego, tym razem zapowiada się kontynuacja. I to jest najsmutniejszy punkt programu. Jeżeli już "wielcy" sięgają po tworzenie kolejnych klonów to ogarnia mnie...