Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik230
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Beata Tyszkiewicz
7
6,8/10
Urodzona: 14.08.1938
Beata Maria Helena Tyszkiewicz-Kalenicka (ur. 14 sierpnia 1938 w Wilanowie) – polska aktorka filmowa i telewizyjna, w latach 1994–1998 prezes Fundacji Kultury Polskiej.
Zadebiutowała w filmie jeszcze jako młoda uczennica. Zagrała w niemal stu filmach. Uczęszczała do szkoły Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. W latach 1957-1958 studiowała w PWST w Warszawie, po czym podjęła pracę w TVP jako inspicjentka. W 1973 roku otrzymała bez egzaminu uprawnienia aktorskie z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Jest autorką pomysłu i współautorką cyklu programów "Raport w sprawie dzieci niczyich". Debiutowała w 1957 w ekranizacji Zemsty w reżyserii Antoniego Bohdziewicza, wcielając się w postać Klary. Film, nakręcony w 1956 roku, miał premierę 30 września 1957 roku. Jest członkinią Narodowej Rady Kultury 1 i 2 Kadencji oraz Fundacji Kultury Polskiej wspomagającej kulturę polską w kraju i za granicą, gdzie od 1994 roku Pełni funkcję prezesa zarząduhttp://www.art-navigator.com/tyszkiewicz/
Zadebiutowała w filmie jeszcze jako młoda uczennica. Zagrała w niemal stu filmach. Uczęszczała do szkoły Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. W latach 1957-1958 studiowała w PWST w Warszawie, po czym podjęła pracę w TVP jako inspicjentka. W 1973 roku otrzymała bez egzaminu uprawnienia aktorskie z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Jest autorką pomysłu i współautorką cyklu programów "Raport w sprawie dzieci niczyich". Debiutowała w 1957 w ekranizacji Zemsty w reżyserii Antoniego Bohdziewicza, wcielając się w postać Klary. Film, nakręcony w 1956 roku, miał premierę 30 września 1957 roku. Jest członkinią Narodowej Rady Kultury 1 i 2 Kadencji oraz Fundacji Kultury Polskiej wspomagającej kulturę polską w kraju i za granicą, gdzie od 1994 roku Pełni funkcję prezesa zarząduhttp://www.art-navigator.com/tyszkiewicz/
6,8/10średnia ocena książek autora
456 przeczytało książki autora
268 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Aktualności
2
Popularne cytaty autora
Czym jest miłość w moim życiu? Przeszkodą, rozbiciem, rozproszeniem, rozkoszną niewygodą... Jeśli mówimy o życiu, to miłość jest niewygodna....
Czym jest miłość w moim życiu? Przeszkodą, rozbiciem, rozproszeniem, rozkoszną niewygodą... Jeśli mówimy o życiu, to miłość jest niewygodna. Jeśli mówimy o miłości, to życie jest niewygodne. Trzeba mistrza, żeby te dwie wzajemnie się wykluczające sprawy pogodzić.
3 osoby to lubiąMoja młodość to roztańczone lata sześćdziesiąte, lata kawiarni. Czas szybkiego dojrzewania. Epoka, w której - jak mówił Adam Pawlikowski - c...
Moja młodość to roztańczone lata sześćdziesiąte, lata kawiarni. Czas szybkiego dojrzewania. Epoka, w której - jak mówił Adam Pawlikowski - chodziło się, a nie jeździło.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Nie wszystko na sprzedaż Beata Tyszkiewicz
6,1
To autobiografia pisana bardzo ostrożnym piórem. Autorka, czyli Beata Tyszkiewicz wytłumaczyła się pod koniec, że napisała ją dla swoich córek, bo sama musiała się o swojej rodzinie dowiadywać z opracowań innych. Miała taką rodzinę, i takie były jej losy, że istotnie było trudno.
Czyta się lekko, czując tu i tam zatarte miejsca, ominięte pewne zdarzenia. Ale cóż - nie wszystko jest na sprzedaż. Wydaje się, że dość szczerze pisze o rozstaniu z tymi mężczyznami, do których się przyznaje, przede wszystkim z oboma mężami. O innych jedynie napomyka, ale o żadnym nie mówi źle. W ogóle o nikim nie mówi źle. Nie pisze też, że jej, o takiej "szlachetnej" urodzie proponowano role wiejskich dziewuch, których nie przyjmowała, czując, że byłaby niewiarygodna. Dwa czy trzy razy wspomina, że nie weszła w świat aktorów, dlatego niewiele o nich wie. Spotykała się zaś z prawdziwym gigantami naszej kultury, głównie z pisarzami i to od dziecka. Podkreśla silę swojej matki, której naprawdę było trudno w powojennej Polsce, a która tak wspaniale dała sobie radę.
Trochę mnie drażnią określenia - matka mojej Matki, matka czy brat mojego Ojca(taka pisownia!). Nie ma tu dziadków, wujów ani ciotek. Ale widocznie tak było w tej rodzinie pokaleczonej wojną, powojennymi mezaliansami, wyrwanej ze swego świata. Jedni sobie radzili, inni nie.
Walorem są liczne fotografie samej aktorki i jej rodziny - głównie córek.
Myślę, że córki pani Beaty jednak więcej wiedzą o swoim pochodzeniu, niż mogłyby w książce przeczytać,na pociechę maja dokładnie rozpisane losy rodu od pierwszej połowy XV wieku. Drzewa genealogicznego już konkretnie swojej gałęzi rodu, które sama aktorka opracowała - nie zamieściła.
Książkę wydano w 2003 roku, a więc 15 lat temu. Resztę losów Beaty Tyszkiewicz musimy sobie dopowiedzieć sami. Teraz są tabloidy i plotkarskie portale. Nie ma problemu. A ona sama miała szczęście, że barwna młodość przeszła jej wtedy, gdy jedyne zdjęcia aktorek to były fotosy filmowe lub relacje z festiwali...
Warszawa lata 60. Beata Tyszkiewicz
8,2
Kolejny tom zakupiony wspaniałej serii, przeczytany, a raczej obejrzany. Beata Tyszkiewicz skupiła się w swoim wstępie na arcyważnym zagadnieniu, mianowicie skąd wziąć w latach sześćdziesiątych jakiś znośny ciuch. I to mnie jako dziewuszkę, która w tych czasach dobijała do poważnego wieku lat dziesięciu, bardzo interesowało. A poza tym niewiele pamiętałam. Na przykład nie wiedziałam, że na placu Zamkowym była pętla autobusowa, nie pamiętałam, jak budowała się rotunda na skrzyżowaniu Marszałkowskiej i Jerozolimskich. Ale były też zdjęcia wywołujące pierwsze wspomnienia.